Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #4


Συνέχεια από το προηγούμενο:

Αντίθετα, το 1954 ο Γουόροπεϊ, σύμφωνα με τη βιογραφία του, έγραψε από το Λονδίνο το βιβλίο The Ninth Circle: Scenes from the Hunger Tragedy of Ukraine in 1933 (London, 1954). Η βιογραφία δεν αναφέρει ότι το βιβλίο εκδόθηκε από τη νεολαία της φασιστικής οργάνωσης των Ουκρανών Εθνικιστών του Μπαντέρα, όπως αναφέρει ο Τοτλ, αλλά μπορεί να καταλάβει κανείς ότι αυτό είναι το πιθανότερο. Αλλωστε, ο Γουόροπεϊ, όπως και οι εθνικιστές του Μπαντέρα, ήταν από την ίδια πλευρά. Αυτό το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1983 από το Χάρβαρντ.

Μπορεί ο Γουόροπεϊ να μην έγραψε για τις ναζιστικές θηριωδίες, έγραψε όμως για τις… περιπέτειες της φυγής του προς τη Δύση! Αυτό το έκανε περισσότερο από τριάντα χρόνια αργότερα, μετά από προτροπές των φίλων του, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα «The Ukranian Weekly» των ουκρανών εμιγκρέδων στις ΗΠΑ. Στη σελ. 8 του φύλλου No. 35 της 28ης Αυγούστου του 1983, σε μονόστηλο με τίτλο «Αναμνήσεις ενός Ουκρανού Εμιγκρέ», διαβάζουμε για το πρόσφατα δημοσιευμένο ημερολόγιο ενός πρώην ουκρανού πρόσφυγα, του Δρ Ολέξα Γουόροπεϊ (έγινε και ντόκτορας, τρομάρα του).

Το ημερολόγιο, μόλις 65 σελίδων, έγινε βιβλίο με τίτλο «Στο δρόμο προς τη Δύση». Οπως μας πληροφορεί η… καλή εφημερίδα, το βιβλίο «πηγαίνει τον αναγώστη από μία ανοιξιάτικη μέρα του 1944 στο Χαντίβτσι της Ουκρανίας μέχρι την Πρωτοχρονιά (σ.σ. του επόμενου έτους) στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου του Fussen, την ημέρα και τοποθεσία που το ζεύγος αναχώρησε για Βρετανία». Ομως, σύμφωνα με τη βιογραφία που αναφέραμε παραπάνω αλλά και με τα όσα αναφέρει ο ίδιος ο Γουόροπεϊ στο βιβλίο του «Ο ένατος κύκλος», ο Γουόροπεϊ έμεινε στη Γερμανία τουλάχιστον μέχρι το 1948. Αρα το δημοσίευμα λέει ψέματα ότι έφυγε πρωτοχρονιά του 1945, ίσως για να αποκρύψει το γεγονός ότι ο Γουόροπεϊ δεν ήταν αιχμάλωτος πολέμου (όπως υπονοεί) αλλά συνεργάτης των Γερμανών, που την κοπάνησε μαζί τους όταν απελευθερώθηκε η χώρα του από τη ναζιφασιστική κατοχή.

Πάντως, δεν είχαμε την τύχη να βρούμε το ημερολόγιο αυτό, στο οποίο, όπως λέει η εφημερίδα, περιλαμβάνεται «μία σύντομη περίληψη και φωτογραφίες από τις περιπέτειες του ζεύγους»! Εδώ οι ναζί έσφαζαν, οι περιπέτειες του ουκρανού συνεργάτη τους μας μάραναν!

Για όλα αυτά δεν λέει κουβέντα στον πρόλογό του ο κύριος Τζέιμς Μέις, που ήταν και ο εκδότης του βιβλίου «Ο Ενατος κύκλος» το 1983. Ουτε φυσικά και ο ίδιος ο Γουόροπεϊ, που αναφέρει με πολλές λεπτομέρειες τα συμβάντα στη σοβιετική Ουκρανία το 1933.

Δεν είναι “κούραση” – Είναι συνειδητοποίηση

Ζούμε μια ειρωνεία της συγκυρίας: ενώ η χώρα περνάει μάλλον την πλέον φονική φάση της τρέχουσας πανδημίας, ενώ κατατάσσεται στις υψηλότερες θέσεις διεθνώς ως προς την αυστηρότητα των περιοριστικών μέτρων (88% στον σχετικό δείκτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κάτω του 70%), ενώ τα μέτρα αυτά έχουν πλέον πολύμηνη διάρκεια που υπερβαίνει την αναντίστοιχη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, την ίδια στιγμή η κοινωνία μοιάζει να δίνει ολοένα και λιγότερη σημασία στα μέτρα και να τα παρακάμπτει με κάθε ευκαιρία.

Η “παράδοξη” αυτή συμπεριφορά της κοινωνίας συχνά αποδίδεται από τον τρέχοντα δημόσιο λόγο σε μια θολή έννοια “κούρασης” του κόσμου από το πολύμηνο λοκντάουν και τους συναφείς περιορισμούς, ως εάν το κοινωνικό σώμα να είναι ένα βιολογικό σώμα ή μια μονήρης ψυχή που καταπονείται από την υπερπροσπάθεια. Κάτι τέτοιο φυσικά έρχεται σε εμφανή αντίθεση με πάμπολλες ιστορικές εμπειρίες όπου διάφορες κοινωνίες, της ελληνικής συμπεριλαμβανόμενης, ερχόμενες αντιμέτωπες με σοβαρές απειλές επιστράτευσαν δυνάμεις και εφεδρείες που δεν φαίνονταν καθόλου να διαθέτουν και ανταποκρίθηκαν επιτυχώς στις προκλήσεις των καιρών. Στην περίπτωση όμως της τρέχουσας συγκυρίας η κυρίαρχη αφήγηση οφείλει τουλάχιστον να εξηγήσει γιατί πρυτανεύει αυτή η περίεργη “κούραση” και δεν αφυπνίζει την κοινωνική συνείδηση π.χ. ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός νεκρών ή διασωληνωμένων ή κρουσμάτων του παρόντος πανδημικού κύματος.

Πιστεύουμε ότι το παρόν “παράδοξο” χάνει την όποια παραδοξότητά του αν, αντί για αυτή τη θολή και έωλη αιτιολογική έννοια της “κούρασης”, χρησιμοποιήσει κανείς την πολύ πιο κατανοητή κατηγορία της συνειδητοποίησης.

Πέμπτη 29 Απριλίου 2021

O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #3

...Συνέχεια από το προηγούμενο:

Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα δεν το βάζει κάτω

Πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, η σκυτάλη περνά στον Ρόμπερτ Κόνκουεστ με το ογκώδες βιβλίο «Harvest of Sorrow» (Συγκομιδή της Θλίψης), 408 σελίδων παρακαλώ, που εκδόθηκε το 1986 στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής υστερίας της κυβέρνησης Ρίγκαν στις ΗΠΑ. Ο Κόνκουεστ ήταν εντεταλμένος ειδικής «ερευνητικής ομάδας» του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, προκειμένου να οργανώσει την αντισοβιετική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα το 1948. Στο πόστο αυτό έμεινε μέχρι το 1956, για να συνεχίσει ως «ανεξάρτητος ιστορικός».

Μια από τις πηγές του Κόνκουεστ (που καταλαμβάνει τις 55 από τις 237 αναφορές του 12ου κεφαλαίου του βιβλίου του, που αναφέρεται στο λιμό) ήταν το δίτομο βιβλίο με τίτλο «Οι μελανές πράξεις του Κρεμλίνου» (The Black Deeds of the Kremlin). Το βιβλίο αυτό γράφτηκε το 1953 (είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα) από Ουκρανούς αντισοβιετικούς μετανάστες στο Τορόντο του Καναδά.

Στον πρώτο τόμο του βιβλίου αυτού διαβάζουμε μαρτυρίες μεταναστών που παρουσιάζουν τη «σοβιετική τρομοκρατία» χειρότερα από τη ναζιστική. Η τελευταία δε φαίνεται να τους ενοχλούσε ιδιαίτερα. Για την ακρίβεια, αυτή φαίνεται να βοήθησε στην… «αποκάλυψη του λιμού»! Για παράδειγμα, στη σελ. 283 του βιβλίου αυτού διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά:

«Το χωριό Ριάζκα βρίσκεται στην άκρη της επαρχίας Πόλταβα… Ηταν πολυπληθές πριν από το λιμό του 1933, με 9.000 άτομα. Πολλοί απ’ αυτούς πέθαναν εκείνο το μοιραίο έτος κι ο κόσμος συχνά αναρωτιόταν πόσοι ήταν συνολικά. Ηταν αδύνατο να το μάθουμε αυτό κατά τη διάρκεια της ρωσικής εξουσίας, όμως όταν ήρθαν οι Γερμανοί, μία ενδελεχής έρευνα αποκάλυψε ότι συνολικά έφτασε στον τρομακτικό αριθμό των 3.441 ατόμων. Οι μεγαλύτεροι του χωριού πήραν άδεια από τις γερμανικές αρχές να στήσουν ένα μνημείο για τα θύματα του λιμού. Το μεγάλο μνημείο χτίστηκε το 1942 στο σημείο που το 1933 ορθωνόταν μία εκκλησία. Στο επάνω μέρος του, τοποθετήθηκε ένας τεράστιος δρύινος σταυρός που έφερε την επιγραφή “Στη μνήμη των 3.441 θυμάτων του μπολσεβίκικου καθεστώτος το έτος 1933”. Τότε, την Κυριακή της Πεντηκοστής εκείνου του έτους, έγινε ένα μαζικό μνημόσυνο που το παρακολούθησαν όλοι οι χωρικοί. Υπήρξαν πολλοί ομιλητές μετά τον εκκλησιασμό, όμως η πιο σπαρακτική ομιλία ήταν από μία δασκάλα που έκανε περίπου 5.000 ανθρώπους να κλάψουν και ορισμένους να λιποθυμήσουν».
Δηλαδή, τη στιγμή που οι γερμανοί ναζίδες αποδεκάτιζαν τον κόσμο στην Ουκρανία, με το πογκρόμ να έχει ξεκινήσει από το Φθινόπωρο του 1941, με 1,5 εκατομμύριο Ουκρανούς να οδηγούνται στο θάνατο, στο χωριό Ριάζκα οι κάτοικοι, αντί να κάνουν αντίσταση, έχτιζαν μνημεία για τα θύματα του σταλινισμού, ο αριθμός των οποίων αποκαλύφθηκε επί γερμανικής κατοχής!

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #2

...Συνέχεια από το προηγούμενο:

Αλλα μέτρα, άλλα σταθμά

Στην ιστοσελίδα που έχει φτιαχτεί για τη ζωή και το έργο του θα διαβάσετε τόνους παρόμοιων αντικομμουνιστικών δημοσιευμάτων. Αντίθετα, για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ και το πογκρόμ κατά των επικριτών του, ο «δαιμόνιος ρεπόρτερ» μόνο μία αράδα καταδέχεται να γράψει σε δημοσίευμά του τον Ιούνη του 1933 με τίτλο «Η Γερμανία υπό την εξουσία του Χίτλερ: Θανατηφόρο χτύπημα στη Δημοκρατία»:

«Εχουν (σ.σ. οι Ναζί) φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες για τις πολιτικές τους απόψεις και τους κρατούν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εχουν καταργήσει την ελευθερία του Τύπου κι έχει πέσει βαρύ το χέρι ενάντια σε οποιονδήποτε συντάκτη τόλμησε να κριτικάρει τον ηγέτη και την πολιτική του».
Τι φοβερή ανακάλυψη, τι εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ, μα την αλήθεια! Ωστόσο, φαίνεται να δικαιολογεί κάπως την αναμφισβήτητη δικτατορία του Χίτλερ (την οποία δεν αρνείται), ως αποτέλεσμα της φτώχειας, αφού την ίδια στιγμή παραδέχεται ότι οι Γερμανοί «έχουν επιχειρήσει έναν ηθικό εξαγνισμό της ζωής στις μεγάλες πόλεις και έχουν επιτεθεί με θάρρος ενάντια στα κοινωνικά κακά. Εχουν αποκαλύψει και καταδικάσει τη διαφθορά στη δημόσια ζωή και έχουν θέσει τους δημόσιους υπαλλήλους υπό ένα υψηλό ιδανικό της υπηρεσίας για χάρη του έθνους και όχι για το ιδιωτικό κέρδος»!

Οχι, αγαπητοί μου, ο φασισμός δεν ήταν επιλογή της γερμανικής μπουρζουαζίας για να συντρίψει το ανερχόμενο κομμουνιστικό κίνημα και να κερδίσει «ζωτικό χώρο» ο γερμανικός ιμπεριαλισμός (κυρίως εις βάρος της Ρωσίας). Ηταν αποτέλεσμα της διαφθοράς και της φτώχειας ,που ο Χίτλερ και οι ναζίδες (σε αντίθεση με τους σοβιετικούς) πέτυχαν να εξαλείψουν!!! Τώρα, αν επέβαλαν δικτατορία, αυτό δεν είναι καλό, αλλά τι να κάνουμε, ίσως η Γερμανία να μην είναι ακόμα έτοιμη για τη δημοκρατία, όπως έγραφε ο ίδιος σε άλλο δημοσίευμα το 1933!

Σε άλλο άρθρο του, που περιγράφει το μίσος ενάντια στους Εβραίους, ο «δαιμόνιος ρεπόρτερ» δηλώνει ότι δεν έχει δει να χτυπούν Εβραίους, αν και παραδέχεται ότι τέτοιες πράξεις έχουν γίνει εναντίον τους, ωστόσο θεωρεί ότι τα θύματα δεν είναι κυρίως αυτά που ξυλοκοπούνται στους δρόμους ή τα ναζιστικά καφενεία, αλλά αυτά που χτυπιούνται με οικονομικούς όρους!

O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #1

Η ουκρανική διένεξη έχει φέρει εδώ και χρόνια στην επιφάνεια την αντικομμουνιστική υστερία που πλέον έχει γίνει το νέο credo της ουκρανικής δυτικόφυλης πλευράς όλων των αποχρώσεων, από τη «φιλελεύθερη» μέχρι την εθνικο-φασιστική. Στο αντικομμουνιστικό τους οπλοστάσιο κυρίαρχη θέση έχει μία παλιά ιστορία που ενορχηστρώθηκε από τους γερμανούς ναζί πρoτού δώσουν τη σκυτάλη στους Αμερικάνους. Μιλάμε για τον περιβόητο λιμό της Ουκρανίας, μία δοκιμασία του Ουκρανικού λαού στις αρχές της δεκαετίας του ’30, που οδήγησε στο θάνατο αδιευκρίνιστου αριθμού ατόμων.

Τόνοι λάσπης έχουν χυθεί ενάντια στο σοβιετικό καθεστώς και τον ίδιο τον Στάλιν για το θέμα αυτό, σε σημείο που το 2006 το ουκρανικό κοινοβούλιο να ψηφίσει νόμο που χαρακτηρίζει το λιμό (γνωστό ως Γολοντομόρ) ως «γενοκτονία», ποινικοποιώντας όσους τον αμφισβητούν. Παράλληλα, το αμερικάνικο Κογκρέσο έχει στήσει ολόκληρο άγαλμα στη μνήμη των πεσόντων από το… βάρβαρο σταλινικό κομμουνισμό!

Αντιφασίστας παρτιζάνος στην Ουκρανία
Ο αριθμός των θυμάτων αυτής της «γενοκτονίας» ποικίλλει. Από ένα μέχρι και 15 εκατομμύρια,
λένε οι διάφοροι «ιστορικοί», δηλαδή πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ουκρανίας την εποχή εκείνη! Είναι απορίας άξιο, πώς λίγα χρόνια αργότερα υπήρξε ουκρανική αντίσταση στους ναζί και δεν πήγαν όλοι συλλήβδην με τους ναζιφασίστες κατακτητές! Ο Στάλιν και οι μπολσεβίκοι εφάρμοσαν… γενοκτονία, αλλά οι Ουκρανοί αγωνίστηκαν κατά των κατακτητών υπερασπίζοντας τη σοβιετική εξουσία! Σε τέτοια τερατουργήματα καταλήγει κανείς αν πιστέψει τις ανιστόρητες ανοησίες των Ναζί και των επιγόνων τους! 

Από πού ξεκίνησε ο μύθος

Ο μύθος ότι στη Σοβιετική Ενωση ο πληθυσμός λιμοκτονούσε ήταν το αγαπημένο θέμα του επίσημου οργάνου του γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, του «Λαϊκού Παρατηρητή» (VölkischerBeobachter), ήδη από το 1933. Χρησιμοποιώντας φωτογραφίες από το λιμό του 1921 (τον οποίο η νεαρή Σοβιετική Εξουσία ποτέ δεν έκρυψε και δεν ήταν δικό της φταίξιμο αλλά αποτέλεσμα των συνεχών πολέμων που αποδεκάτισαν τη σοβιετική οικονομία) και ψεύτικες «ανταποκρίσεις», οι ναζίδες θέλησαν να ρίξουν λάσπη στο κομμουνιστικό όραμα. Ας μην ξεχνάμε ότι στη Γερμανία το κομμουνιστικό κίνημα ήταν ισχυρό προτού το τσακίσει ο Χίτλερ και γι’ αυτό η φασιστική προπαγάνδα είχε ανάγκη από τέτοιες «αποκαλύψεις».

Τρίτη 27 Απριλίου 2021

Εμπειρογνώμονες και ακαταδίωκτο

Οι καιροί που ζούμε είναι αναμφίβολα… μυστήριοι, καθώς εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο η καθημερινότητά μας έχει σκεπαστεί με ένα πέπλο φόβου και αβεβαιότητας για το παρόν αλλά και το -εγγύς τουλάχιστον- μέλλον λόγω κορονοϊού.

Η ανθρωπότητα, από τις κυβερνήσεις των κρατών μέχρι και τον απλό πολίτη, ακόμη ψάχνουν λύσεις και απαντήσεις απέναντι στον «αόρατο εχθρό», τόσο σε σχέση με την αποτελεσματική αντιμετώπισή του όσο και αναφορικά με τις επιπτώσεις του στην ψυχική μας υγεία.

Εγκλεισμός, καραντίνα, χρονικά όρια, εξονυχιστοί έλεγχοι, τεστ παντού, τηλεργασία, αστυνομία, βεβαιώσεις μετακίνησης, πρόστιμα, διαμαρτυρίες, κλειστά μαγαζιά, έρημοι δρόμοι, άγχος και διαλυμένη οικονομία.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η καθημερινότητα και η νόρμα έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος εφιάλτη. Δεν θα ήταν, συνεπώς, ρεαλιστικό να είναι τα πάντα καλώς καμωμένα από τους ανθρώπους που παίρνουν τις αποφάσεις.

Από αυτό, βέβαια, έως την παροιμιώδη μυστικότητα που χαρακτηρίζει τις ενέργειες, αποφάσεις και προτάσεις της περιβόητης επιτροπής εμπειρογνωμόνων υπάρχει τεράστια απόσταση.

Ήρθε και η τροπολογία του υπουργείου Υγείας για το ακαταδίωκτο για να δέσει το… γλυκό. Τελικά πρόκειται για επιτροπές ή… μυστικές υπηρεσίες που πρέπει για κάποιον ακατανόητο λόγο να βρίσκονται μονίμως στο απυρόβλητο;

Ουκρανία...

-Τι έγινε, λοιπόν, στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ενώ όλα ήταν έτοιμα για μια καλή προβοκάτσια κατά της Μόσχας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν! Πώς έγινε αυτό; Οι διεθνείς δημαγωγοί απλά σημειώνουν την «αποκλιμάκωση», χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που, ο καθένας απ’ την μεριά του, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο ένας λέγεται «σύμμαχοι» που η Ουάσιγκτον θα ήθελε να έχει στην ουκρανική προβοκάτσια. Ένας βασικός απ’ αυτούς είναι η Άγκυρα, σε σχέση με την οποία οι ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μάλλον παρά η οποιαδήποτε συνεκτική λογική επιβάλλουν μια στάση «μαστιγίου και καρώτου». Υποτίθεται ότι το τουρκικό καθεστώς έχει καλές σχέσεις με το ουκρανικό και, επιπλέον, από καιρού σε καιρό θυμάται ότι είναι «προστάσης» των τατάρων της Κριμέας… Ε, λοιπόν, σ’ όλο αυτό το διάστημα της «κρίσης», όχι μόνο ο Erdogan «συμβούλεψε» τον κωμικό Zelesky να μην τραβάει το σκοινί («η ειρήνη πάνω απ’ όλα!») αλλά επιπλέον, ενώ η κριμαϊκή χερσόνησος ήταν βασικός στόχος της προβοκάτσιας, δεν είπε ούτε μισή κουβέντα για τους τάταρους που (υποτίθεται) υποφέρουν εκεί! Προσεκτική και δηλωτική σιωπή, γεμάτη νόημα…

Ένας άλλος παράγοντας που αποσιωπάται είναι ο ουκρανικός στρατός. Είναι ίσως ο σημαντικότερος. Η συμμετοχή του στην προβοκάτσια (έτσι ώστε, κάποια στιγμή, να αναγκαστεί η Μόσχα να εισβάλει είτε στο Donbass είτε και αλλού στην ουκρανική επικράτεια) ήταν / είναι κρίσιμης σημασίας – και ο Zelesky είναι το αφεντικό του, έτσι δεν είναι;

-Ποιος ξέρει; Το λογικό είναι ότι οι ουκρανοί αρχικαραβανάδες δεν πρέπει να έχουν καούρα να αντιμετωπίσουν τους ρώσους και να συντριβούν.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2021

Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα: "Αχώριστοι γίνανε, φτάχνοντας τραστ"

Ακολουθεί το ρεπορτάζ από την "Καθημερινή", και μετά κάποια δικά μας σχόλια:
___________
«Βόμβα» που απειλεί να συνταράξει συθέμελα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έχοντας ήδη προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις σε πολλά επίπεδα, αποτελεί η κίνηση 12 εκ των κορυφαίων συλλόγων για τη σύσταση νέας ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας.

Πρόκειται ουσιαστικά για τις πλουσιότερες ομάδες Αγγλίας, Ισπανίας και Ιταλίας, δηλαδή τις Ρεάλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σίτι, Λίβερπουλ, Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Άρσεναλ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Ίντερ, Μίλαν, Τσέλσι και Τότεναμ.
Το σχέδιο

Σύμφωνα με την ανακοίνωση των 12, κάθε χρόνο θα συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα 20 ομάδες, εκ των οποίων οι 15 θα έχουν μόνιμο συμβόλαιο ως ιδρυτικά μέλη. Οι άλλες πέντε θα προκρίνονται με βάση την παρουσία τους στις εγχώριες διοργανώσεις και σε προκριματικούς αγώνες.

Οι αγώνες θα διεξάγονται μεσοβδόμαδα, επιτρέποντας έτσι στους συλλόγους να συμμετέχουν κανονικά στα εγχώρια πρωταθλήματα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Ευρωλίγκα στο μπάσκετ.

Το σχέδιο υποστηρίζεται από τις εταιρίες Key Capital και JP Morgan, έχοντας σαφή προσανατολισμό από τις αμερικανικές αθλητικές διοργανώσεις που έχουν απόλυτη προτεραιότητα τη μεγιστοποίηση των κερδών. 

Τα κίνητρα των «12»

Πίσω από την τελευταία πρόταση, κρύβεται και ο λόγος που φαίνεται πως οδήγησε τους συγκεκριμένους συλλόγους στην εν λόγω κίνηση.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2021

-Γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί γενετική μηχανική για να αντιμετωπιστεί κάτι για το οποίο υπάρχουν και «παραδοσιακά», συμβατικά μέσα;

[...]

Για όσους φοβούνται (ή παρασταίνουν ότι φοβούνται…) μην κυλήσουν στον βούρκο της τερατολογίας αν κατανοήσουν τι είναι ο βιοτεχνολογικός βραχίονας της τρέχουσας υγιεινιστικής τρομοεκαστρατείας, ας το επαναλάβουμε:

Ο Christian Velot (ο ομιλητής στο παρακάτω βίντεο*) δεν είναι χριστιανός φονταμενταλιστής, οπαδός του ψόφιου κουναβιού ή του Bolsonaro, περσόνα των αντιsocial media που κυνηγάει likes. 

Είναι πανεπιστημιακός, μοριακός βιολόγος, οικολόγος, με δράση στη γαλλία εναντίον της απελευθέρωσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον, με συνέπειες απ’ αυτήν την δράση του. Πολιτικά δηλαδή ανήκει στην παράδοση του ανταγωνιστικού κινήματος απ’ τα ‘80ς και μετά. Και ξέρει για ποιό πράγμα μιλάει περιγράφοντάς το όσο επιστημονικά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) γίνεται. 

-Όσο για το κύρος του; Έχει όλα τα «δεδομένα» που τόσοι θαυμάζουν: είναι καθηγητής πανεπιστημίου· ε; 

[...]

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

"Γρίβα 'μ' σε θέλ(j)ει ο βασιλιάς", ένα αντιμοναρχικό δημοτικό τραγούδι (πραγματικά μοναρχικά δημοτικά δεν υπάρχουν)

Θεοδωράκης Γρίβας (1797 - 24 Οκτωβρίου 1862)
_______
Γεννήθηκε στην Πρέβεζα και καταγόταν από την σπουδαία οικογένεια Γρίβα της Ακαρνανίας από την Περατιά. Συμμετείχε στην επανάσταση του 1821 με δικό του στρατιωτικό σώμα ενώ την περίοδο της ανεξαρτησίας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Το 1836 κατέστειλε την εξέγερση της Στερεάς Ελλάδας εναντίον του Όθωνα ενώ το 1847 οργάνωσε ο ίδιος επανάσταση με σκοπό να καταψηφιστεί η κυβέρνηση Μαυροκορδάτου. Το κάστρο του Τεκέ στην Αιτωλοακαρνανία, πρώην μοναστήρι, σύμφωνα με τις πηγές παραχωρήθηκε στο Γρίβα αφότου το κατέλαβε.

Με την έκρηξη του Κριμαϊκού πολέμου εισέβαλε στην Ήπειρο. Η σημαντικότερη στιγμή όμως της πορείας του ήταν τον Οκτώβριο του 1862 όταν και επαναστάτησε εναντίον του Όθωνα καταλαμβάνοντας την Βόνιτσα. Από εκεί σχημάτισε κυβέρνηση με αρχηγό τον ίδιο και προχώρησε στο Αγρίνιο. Εν τω μεταξύ πληροφορήθηκε ότι ο Όθων είχε κηρυχθεί έκπτωτος και ότι όλη η Ελλάδα είχε επαναστατήσει. Κατέλαβε το Μεσολόγγι του οποίου την φρουρά και διέλυσε. Φήμες που κυκλοφόρησαν τότε ανέφεραν πως βάδιζε εναντίον της Αθήνας επί κεφαλής στρατιωτικού σώματος, προκειμένου να καταλάβει την εξουσία.  

Ο Μπενιζέλος Ρούφος τότε έστειλε ως απεσταλμένο τον Αθανάσιο Κανακάρη Ρούφο, ο οποίος του πρόσφερε 40.000 δραχμές (κατά τον Παύλο Καρολίδη, ο οποίος αναφέρει επίσης ότι ο Γρίβας δέχθηκε τα χρήματα), αφού πρώτα ο Μπενιζέλος Ρούφος υποθήκευσε τα κτήματά του στην Ηλεία και του προσέφερε την προαγωγή στον βαθμό του στρατάρχη, με την σύμφωνη γνώμη του Δημητρίου Βούλγαρη. Τότε ο Γρίβας λέγεται πως του έδειξε το σπαθί του και του είπε: «Αυτό θα με κάνει στρατάρχη».

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Η ταινία της εβδομάδας: "οι παράνομοι" (Νίκος Κούνδουρος-1958)

Η ταινία που γυρίστηκε κρυφά σε μοναστήρι στα Μετέωρα, προβλήθηκε από το BBC, αλλά ο Νίκος Κούνδουρος αρνήθηκε να κόψει μια σκηνή και η προβολή σταμάτησε για πενήντα χρόνια.
_________
Μια ιστορία λογοκρισίας από το παρελθόν που κράτησε μια ταινία, για πενήντα χρόνια σε ένα συρτάρι. Πρόκειται για την ταινία «Οι παράνομοι», ένα δράμα του 1958, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Νίκου Κούνδουρου.

Μετά το τέλος του Εμφυλίου, ο Πέτρος επιστρέφει στο χωριό του από στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Βρίσκει τον άντρα που τον είχε προδώσει και τον σκοτώνει. Καταφεύγει στο βουνό, όπου συναντά άλλους δυο φυγόδικους* και όλοι μαζί επιχειρούν να διαφύγουν προς τη θάλασσα. Τίτος Βανδής, Πέτρος Φυσσούν, Ανέστης Βλάχος, Νέλλη Αγγελίδου, Γιώργος Οικονόμου, οι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν. Στην μουσικη ο Μάνος Χατζηδάκης.

Δύσκολο το θέμα, δύσκολη και η πορεία της ταινίας. Όπως αναφέρει η Finos Film, η οποία είχε την παραγωγή, το 1957 ο Νίκος Κούνδουρος καταθέτει το σενάριο της ταινίας προς έγκριση στην Επιτροπή Λογοκρισίας. Το σενάριο απορρίπτεται και η ταινία δεν παίρνει άδεια να γυριστεί. Παρ' όλα αυτά ο Νίκος Κούνδουρος με ολιγομελή ομάδα τεχνικών και ηθοποιών της Φίνος Φιλμ καταφεύγει στα Μετέωρα και φιλοξενούμενος σε ένα μοναστήρι, γυρίζει όλη την ταινία στο μαγευτικό τοπίο των Μετεώρων. Το 1958 η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους

Εκείνη την εποχή οι ταινίες κυκλοφορούσαν κάθε Δευτέρα, οι κριτικοί τις έβλεπαν την ίδια μέρα και έγραφαν κείμενα για την Τρίτη.

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Μένουμε Ευρώπη (version 1941-42)

Θ’ ασχοληθούμε σήμερα με την κατοχική προπαγάνδα μέσω του νόμιμου τότε Τύπου.

[...]

Μια θέση στην Ευρώπη

-Ποια ήταν όμως τα βασικά μοτίβα αυτής της έντυπης συνεργασίας; Μπορούμε να διακρίνουμε δυο διαφορετικές περιόδους, με διαφορετικά καθεμιά χαρακτηριστικά της φιλοκατοχικής προπαγάνδας –αν εξαιρέσουμε, φυσικά, τον κοινό τόπο της εξύμνησης του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του.

Στην πρώτη φάση, από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι τα τέλη του 1942, τον τόνο δίνει η προβολή των στρατιωτικών επιτυχιών του Αξονα και η απροκάλυπτη εξύμνηση του ναζισμού και του φασισμού ως καινοτόμων «φιλολαϊκών» κοινωνικών συστημάτων, σε συνδυασμό με τις υμνωδίες για τον γερμανικό και ιταλικό πολιτισμό, την υπενθύμιση των «προαιώνιων δεσμών» του Ελληνισμού μ’ αυτές τις χώρες και -σε μια πρώτη φάση- την αισιόδοξη επαγγελία των προοπτικών της Ελλάδας και της οικονομίας της στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής χιτλερικής Νέας Τάξης.

Ορισμένα απ’ αυτά τα επιχειρήματα εμφανίζουν μια περίεργη διαχρονικότητα.  

«Η Ελλάς δεν μπορεί να είναι διαρκώς μια χώρα “σούι γκένερις”», ξεκαθαρίζει λ.χ. ο Μελάς από τις στήλες της «Καθημερινής» (7/5/1941), δέκα μέρες μετά την είσοδο της Βέρμαχτ στην Αθήνα. «Για να προσαρμοσθούμε στη σημερινή μορφή της Ευρώπης χρειαζόμαστε κράτος με μορφή κατάλληλη, που να μπορή ν’ ανταποκριθή με όσον το δυνατόν μεγαλύτερη ευστοχία σ’ έναν τέτοιο σκοπό. Να θέλουμε να μπούμε στην καινούρια ζωή της Ευρώπης -και είμαστε υποχρεωμένοι να μπούμε- με κράτος παρωχημένης μορφής, είναι το ίδιο σαν να επιχειρούσαμε να παίξουμε Μπετόβεν με λατέρνα».
Για να μην αφεθεί δε η παραμικρή αμφιβολία τι ακριβώς συμβολίζει η λατέρνα, ο ίδιος αρθρογράφος φροντίζει να επισημάνει την κεφαλαιώδη αντίφαση των προηγούμενων μηνών:

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021

Προσοχή, (γινόμαστε) στόχος!*

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, η συγκέντρωση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία και η απάντηση της τελευταίας «με το δάχτυλο στη σκανδάλη», δείχνουν για μια ακόμα φορά πόσο επικίνδυνη για το λαό είναι η εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, συνολικά των κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου».

Η περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων, που όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει ο Αμερικανός πρέσβης, είναι ένας από τους τρεις «κύκλους» (μαζί με Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική) όπου η χώρα αναλαμβάνει να προωθήσει βήμα - βήμα τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, είναι ενδεικτική. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Με «πρόσκληση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΑΤΟική αρμάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα στον «δίαυλο» του Αιγαίου από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο, τάχα για το Προσφυγικό, στην πραγματικότητα όμως για τον έλεγχο διέλευσης των ρωσικών πλοίων.

Στην αμέσως επόμενη φάση αυτού του σχεδιασμού, το ΝΑΤΟ αναπτύσσει τις δυνάμεις του ακόμα πιο συχνά στη Μ. Θάλασσα και προσπαθεί να επιβάλει μόνιμη ναυτική παρουσία, παρακάμπτοντας και τους περιορισμούς της Συνθήκης του Μοντρέ, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να «καμαρώνουν» ότι τα ελληνικά πλοία είναι τα μοναδικά που αυξάνουν σταθερά τις μέρες παραμονής σε ΝΑΤΟικές αποστολές στη Μ. Θάλασσα.

Τρίτη 13 Απριλίου 2021

-Στραπάτσο;

Η εξέλιξη με κωδικό «oxford/astrazeneca» δεν είναι καθόλου μα καθόλου εκείνη που θα ήθελαν τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Είναι μια ήττα (και στους δύο πολέμους αν και με διαφορετική την εν δυνάμει διαχείρισή της, θα επανέλθουμε στη συνέχεια) που έχει ήδη εκτεταμένες συνέπειες.

Έχουν ακουστεί διάφορες βλακώδεις τερατολογίες για να δημιουργηθεί σύγχιση ως προς το ζήτημα· και μάλιστα από ομιλούσες κεφαλές που με την άνεση πορδής κατηγορούσαν όσους προειδοποιούσαν ότι η γενετική μηχανική είναι επικίνδυνη σαν «συνωμοσιολόγους» και «ψεκά». Η αιτία της αποκάλυψης της επικινδυνότητας της συγκεκριμένης πλατφόρμας είναι απλή: παρότι υπάρχουν και στο ελλαδιστάν κλινικοί γιατροί που θα έπρεπε να έχουν εντοπίσει και συσχετίσει κατ’ αρχήν τις φονικές θρομβοεμβολές, ήταν τέτοιοι γιατροί αλλού, σε άλλα κράτη, που τιμώντας τον όρκο που έχουν δώσει έβαλαν τις φωνές. Κυριολεκτικά. Οι δικές τους φωνές προκάλεσαν την πρώτη φάση «παγώματος» στη χρήση της συγκεκριμένης πλατφόρμας, σε πολλά σημεία της ευρώπης…

Ύστερα ήρθε το κουκούλωμα, απ’ τον ΕΜΑ. Όμως, καθώς τα περιστατικά πολλαπλασιάζονταν, αυτοί πάλι δεν το βούλωσαν.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2021

Η «ισότητα» στην υπηρεσία των ελαστικών μορφών απασχόλησης

Ο εργάτης και η γυναίκα του κολχόζ, το διάσημο γλυπτό

της Βέρα Μούχινα (Μόσχα, 1937), σύμβολο της ισότητας

των δύο φύλων στην οικοδόμηση του κομμουνισμού

Ξαφνικό ενδιαφέρον για την… ισότητα των δύο φύλων στους εργασιακούς χώρους και την ισορροπία οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής δείχνει τελευταία το υπουργείο Εργασίας. Οπως διαβάζουμε σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, πρόκειται για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SHARE, που σκοπό του έχει «την προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, από τις μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, ώστε να αντιμετωπιστούν οι παραδοσιακοί έμφυλοι ρόλοι εντός της οικογένειας».

Μάλιστα, οι επιχειρήσεις που θα υιοθετήσουν και θα μπουν -πάντα… εθελοντικά- στο πρόγραμμα αυτό, θα έχουν την ευκαιρία να επιμορφώσουν δωρεάν τα στελέχη τους σε θέματα ισότητας των φύλων στο «εταιρικό περιβάλλον». Και αν υιοθετήσουν τις προτεινόμενες πολιτικές, θα πάρουν και ως επιβράβευση κάποιο… «Σήμα Ισότητας». Οταν τους αποδοθεί αυτό το «Σήμα», θα μπορούν να βελτιώσουν το εργοδοτικό τους προφίλ απέναντι στους νέους και τις νέες εργαζόμενους που θα αναζητήσουν δουλειά σε αυτές τις εταιρίες!

-Τι… ευγενής άμιλλα των καπιταλιστών, που γίνεται πάντα για το καλό των εργαζόμενων και την ισότητα των δύο φύλων, είναι αυτή! Για τους κυβερνώντες, η ισότητα είναι αποκλειστικά ζήτημα «κουλτούρας» που πρέπει να εμπεδωθεί στους εργοδότες καπιταλιστές, με ταυτόχρονη απεύθυνση και στο… φιλότιμο των εργαζόμενων ανδρών. Δεν είναι μια αντικειμενική κατάσταση, που βασίζεται σε ένα πλέγμα νόμων και κανόνων που ισχύουν υποχρεωτικά και υποστηρίζονται από ένα δίκτυο κοινωνικών παροχών. Αυτά είναι… ξεπερασμένα πράγματα.

«Με το πρόγραμμα SHARE», αναφέρει χαρακτηριστικά η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Μαρία Συρεγγέλλα, «στόχος μας είναι να ενθαρρύνουμε τον πατέρα και το ρόλο του ώστε να αναλάβει ισότιμα το καθήκον της φροντίδας των παιδιών αλλά και των ηλικιωμένων και αδύναμων μελών της οικογένειας. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα γυναικών και ανδρών, να ενισχύσουμε την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και να συμβάλλουμε στην ευημερία των επιχειρήσεων χτίζοντας ένα παραγωγικό εργατικό δυναμικό, κάθε φύλου, ηλικίας και βαθμίδας». Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στο θαυμαστό κόσμο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με την καθοδήγηση του πάντα ευαίσθητου υπουργείου Εργασίας!

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου «αθώα».

Ο άνθρωπος στο διάστημα!

Σαν σήμερα, στις 12 Απριλίου του 1961, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ 1».

Έγινε διάσημος και εξαιρετικά δημοφιλής παγκοσμίως και του απονεμήθηκε ένας μεγάλος αριθμός μεταλλίων και βραβεύσεων, ανάμεσά τους και αυτό του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης», η οποία ήταν και η ανώτατη διάκριση της χώρας. Η πτήση του με το «Βοστόκ 1» ήταν η μοναδική, ωστόσο υπηρέτησε ως μέλος του αναπληρωματικού πληρώματος του «Σογιούζ 1». 

Αργότερα απέκτησε τη θέση του αναπληρωτή διευθυντή εκπαίδευσης στο κέντρο εκπαίδευσης κοσμοναυτών έξω από τη Μόσχα, το οποίο πήρε το όνομά του προς τιμήν του.

Ήταν Τετάρτη του Πάσχα του 1961, στις 9.07 το πρωί ώρα Μόσχας, όταν ο Γιούρι Γκαγκάριν ξεκίνησε για το ιστορικό του ταξίδι μέσα στο «Βοστόκ 1». Είκοσι πέντε λεπτά μετά την εκτόξευση μπήκε σε μια ελλειπτική τροχιά με απόγειο 302 χιλιόμετρα, περίγειο 175 χιλιόμετρα και περίοδο 89 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα, κινούμενος με ταχύτητα 7,61 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (27.396 χιλιόμετρα ανά ώρα). Το κωδικό του όνομα κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν «Кедр» («Κέδρος»).

Πίσω στη Γη τα νέα ήδη ξεκινούσαν για τον γύρο του κόσμου. Το σοβιετικό επιτελείο τον προήγαγε, όσο ήταν στο διάστημα, σε ταγματάρχη -για την περίπτωση που δεν γυρνούσε.

Κυριακή 4 Απριλίου 2021

Ουκρανία: Ο Ζελένσκι, ο πόλεμος και η παγίδα της προπαγάνδας

Πριν από λίγο καιρό, όχι περισσότερο από έξι μήνες, κανένας εμπειρογνώμονας δεν θα έκανε λόγο για τον κίνδυνο της ενίσχυσης της στρατιωτικής δράσης της Ουκρανίας στο Donbass.

Σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Κίεβο θα προκαλέσει πόλεμο. Η μόνη διαφορά είναι αν θα συμβεί ήδη την άνοιξη ή αργότερα και αν το Donbass μπορεί να θεωρηθεί το μόνο μέρος πιθανής πρόκλησης ή εάν η Κριμαία, η Υπερδνειστερία, καθώς και τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα στις περιοχές Kharkov, Sumy και Chernigov πρέπει επίσης να θεωρηθούν ως πιθανοί στόχοι.

Τι συνέβη με την αλλαγή των αξιολογήσεων της προοπτικής της ουκρανικής κρίσης να μπει σε μια θερμή φάση;

Πρώτον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η πρόκληση σύγκρουσης με τη Ρωσία ή / και την Κίνα έχει ήδη αποφασιστεί από τις ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εντός τριών έως πέντε ετών (δηλαδή μέχρι το τέλος της τρέχουσας κυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ) η Αμερική θα έχει χάσει κάθε ελπίδα επιτυχίας σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με το Πεκίνο ή τη Μόσχα (για να μην αναφέρουμε την πιθανότητα αλληλεπίδρασης τους). Κατά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων τους, οι ΗΠΑ έχουν ήδη χάσει τον χρηματοοικονομικό ανταγωνισμό. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η Ουάσιγκτον δεν προσπάθησε καν να τηρήσει τους κανόνες στον χρηματοπιστωτικό και οικονομικό τομέα, αναγκάζοντας τους συμμάχους της να εμπλακούν σε οικονομικές συγκρούσεις με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Έχοντας χάσει το πλεονέκτημα (αν και υπό όρους) της βίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται το τελευταίο πεδίο αντιπαράθεσης, μετά το οποίο η ήττα τους πηγαίνει από μια κατάσταση υψηλής πιθανότητας σε μια κατάσταση αναπόφευκτου.

«...Δικαιολογημένα η Κίνα αντεπιτίθεται στις κηλίδες της Δύσης»

Οι περιοδείες των Κινέζων υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών επιβεβαιώνουν την επίδραση των ανταγωνισμών και στη «γειτονιά» μας

Την περασμένη Πέμπτη, η αγγλόφωνη κινεζική εφημερίδα «Γκλόμπαλ Τάιμς» (απηχεί τη γραμμή της κινεζικής ηγεσίας), σχολιάζοντας τις κυρώσεις που επέβαλαν ΗΠΑ - ΕΕ - Βρετανία και σύμμαχοί τους σε βάρος της Κίνας, με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την κατάσταση στην κινεζική επαρχία Σιντζιάνγκ, επισήμανε: «Το σωστό και το λάθος σε αυτόν τον κόσμο δεν καθορίζεται από τις ελίτ της Δύσης. Αν και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν τη νοοτροπία τους,θα αντιληφθούν αυτήν την ανάγκη με το δύσκολο τρόπο, από τις δηλώσεις και τις ενέργειες της Κίνας».

Η ανάλυση με τίτλο «Δικαιολογημένα η Κίνα αντεπιτίθεται στις κηλίδες της Δύσης», στην πραγματικότητα αποδίδει το γεγονός ότι παράλληλα με τις εντεινόμενες προσπάθειες των ΗΠΑ να ενισχύσουν τη θέση τους και τις συμμαχίες τους για να αποκτήσουν προβάδισμα στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με την Κίνα, το Πεκίνο επιταχύνει ταυτόχρονα τις δικές του αντίστοιχες ενέργειες με την ίδια ακριβώς στόχευση απέναντι στις ΗΠΑ.

Η επιτάχυνση αυτή, η όξυνση της κόντρας, της «δράσης» και της «αντίδρασης» και από τις δύο πλευρές, δεν είναι θέμα «υποκειμενικής» προσέγγισης της μιας ή της άλλης ηγεσίας. Είναι αποτέλεσμα της ίδιας της εξέλιξης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και του βασικού καινούργιου στοιχείου: Του γεγονότος δηλαδή ότι σήμερα ενισχύεται αντικειμενικά η δυνατότητα της Κίνας να απειλήσει την αμερικανική πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όχι πλέον ως μια διαφαινόμενη τάση μεταβολής, αλλά πολύ πιο «απτά»:«Σύντομα η Κίνα θα είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο», δήλωνε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ μόλις την προηγούμενη βδομάδα...

Η εντεινόμενη ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα διαπερνά όλες τις περιοχές του πλανήτη, ενώ τη βδομάδα που πέρασε οι πολυήμερες και στοχευμένες περιοδείες που πραγματοποίησαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της Κίνας, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, επιβεβαίωσαν πόσο άμεσα επιδρούν και στην ευρύτερη και τη στενότερη «γειτονιά» μας.

Σάββατο 3 Απριλίου 2021

Λινού: "κλείνοντας τους ανθρώπους μέσα αυξήσαμε τη διασπορά"

Η καθηγήτρια επιδημιολογίας του ΕΚΠΑ, Αθηνά Λινού, μιλώντας στον ΑΝΤ1, παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος τα μέτρα που έκλεισαν τους ανθρώπους αυστηρά στα σπίτια τους λόγω λάθος στοιχείων. «Δεν είχαν επαρκή πληροφορία αυτοί που το αποφάσισαν (σ.σ. δεν ήξεραν-δεν ρώταγαν;) και δεν είχαν και γνώση της προστατευτικής δράσης του υπαίθριου χώρου», είπε, προσθέτοντας «είχαμε ήδη ενδοοικογενειακή και ενδοκτιριακή διασπορά μεγάλη και κλείνοντας τους ανθρώπους μέσα αυξήσαμε τη διασπορά».

«Είναι εξαιρετικά θετικό το ότι θα μπορούν οι άνθρωποι να μετακινηθούν» ανέφερε η καθηγήτρια επιδημιολόγιας, επαναλαμβάνοντας όμως ότι τα μέτρα ατομικής προστασίας ισχύουν «και θα πρέπει να ισχύουν».

Απαντώντας σε ερώτηση για το πώς γίνεται να επιλέγεται το άνοιγμα με βαρύτερο επιδημιολογικό φορτίο από όταν ξεκίνησε το lockdown, η κ. Λινού χαρακτήρισε λογικές τις αντιδράσεις και τις απορίες των πολιτών. 

Παρασκευή 2 Απριλίου 2021

Περιορισμοί του εκλογικού δικαιώματος (και καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα)

Η αστική τάξη στην πάλη της ενάντια στη φεουδαρχία διακήρυσσε την τυπική ισότητα των ανθρώπων. Ολοι έπρεπε και μπορούσαν να είναι πολίτες. Ομως στην πραγματικότητα, η αστική τάξη δεν έμεινε πιστή στις διακηρύξεις της αυτές. Ο φόβος της εργατικής τάξης, οι συμβιβασμοί των αστών με τους φεουδάρχες, περιόρισαν δραστικά τις αστικοδημοκρατικές αυτές αρχές. Ετσι, ακόμη και οι πιο ριζοσπάστες εκπρόσωποι της αστικής τάξης, όπως o Ρουσό και οι ιακωβίνοι, ήταν οπαδοί της καθολικής ψηφοφορίας των ανδρών. Οι γυναίκες βρίσκονταν εκτός της έννοιας του πολίτη σε ό,τι τουλάχιστον αφορούσε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Στην πράξη εφαρμόστηκαν στις διάφορες χώρες ποικίλα συστήματα περιορισμού του δικαιώματος της ψήφου. Το εκλογικό σώμα περιορίστηκε με κριτήρια περιουσιακά έτσι ώστε τελικά δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι αστοί και οι γαιοκτήμονες. Η σταδιακή διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος, κάτω από την πίεση των λαϊκών αγώνων, έδωσε το δικαίωμα αυτό και σε ορισμένες κατηγορίες μικροϊδιοκτητών της πόλης και του χωριού, οι οποίοι όμως εύκολα χειραγωγούνταν από τα κόμματα του κατεστημένου. Και, βέβαια, οι γυναίκες, το μισό και πλέον του πληθυσμού έμεναν αυστηρά εκτός εκλογικής διαδικασίας.

Ετσι, το γαλλικό επαναστατικό Σύνταγμα του 1793 διακήρυσσε την καθολική ψηφοφορία, αλλά αυτή ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Το 1814 δικαίωμα ψήφου είχαν 50.000 Γάλλοι σε σύνολο 30 εκατομμυρίων. Το 1830 το εκλογικό δικαίωμα επεκτάθηκε. Ψήφισαν τότε 250 χιλιάδες! Στις αρχές του 20ού αιώνα και μέχρι το 1940, παρότι είχε θεωρητικά καθιερωθεί η καθολική ψηφοφορία, δεν είχαν αυτό το δικαίωμα οι γυναίκες και άλλες κατηγορίες του πληθυσμού (στρατιωτικοί, πληθυσμός των αποικιών), με αποτέλεσμα να έχουν δικαίωμα ψήφου το 27% του πληθυσμού στη μητρόπολη και το 1% στις αποικίες της Γαλλίας.

Στη Βρετανία η διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος ήταν ακόμη περισσότερο αργή. Αντίστοιχη ήταν η εμπειρία των ΗΠΑ. Στις νότιες πολιτείες, η ψήφος εξαρτιόταν από την καταβολή ενός ορισμένου ύψους φόρου, ενώ αλλού εξαρτιόταν από ένα ορισμένο μορφωτικό επίπεδο. Αυτό αυτόματα απέκλειε από το δικαίωμα της ψήφου τα φτωχότερα στρώματα, τov μαύρο πληθυσμό και τα πλέον ριζοσπαστικά στοιχεία.