Πίνακας ανακοινώσεων CGT...

"Λόγω της αύξησης των μεταδοτικών νόσων απαγορεύεται από εδώ και στο εξής, το γλύψιμο του κ#λου των αφεντικών"...

Οι Γάλλοι συνδικαλιστές (CGT) που κόβουν το ρεύμα σε συνεργάτες της κυβέρνησης Μακρόν

Το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία, εργαζόμενοι ηλεκτρισμού του συνδικάτου CGT-Énergie έχουν γίνει γνωστοί ως οι «Ρομπέν των Δασών»: κόβουν την παροχή ρεύματος σε επιχειρήσεις, αστυνομικά τμήματα και κυβερνητικά κτίρια, ενώ επανασυνδέουν το ρεύμα σε φτωχά νοικοκυριά που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις τιμές ρεύματος.

Το τελευταίο τους «χτύπημα» ήταν η διακοπή ηλεκτροδότησης στις 20 Ιανουαρίου στα γραφεία του συνδικάτου CFDT, της παλαιότερης και πιο συμβιβαστικής συνδικαλιστικής ένωσης στη Γαλλία.

Από την αρχή των απεργιών διαρκείας ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Μακρόν, το CFDT αρνήθηκε να κηρύξει απεργία, βρισκόταν στο τραπέζι των συνομιλιών, ενώ ο πρόεδρός του Λοράν Μπερζέρ έχει στηρίξει δημόσια τη μεταρρύθμιση, ακόμα και τα τμήματά της που θίγουν τα δικαιώματα εργαζομένων που ανήκουν στο συνδικάτο CFDT.

Απεργοί υπό την καθοδήγηση άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων κατέλαβαν τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου την κεντρική αίθουσα των γραφείων του CFDT, και έπειτα το ρεύμα στα γραφεία κόπηκε.

Σε ανακοίνωσή τους, οι εργαζόμενοι της CGT-Énergie επιβεβαίωσαν και ανέλαβαν την ευθύνη για την διακοπή ηλεκτροδότησης. Το κείμενο έχει τον τίτλο «Κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης: Οι Ρομπεν των Δασών στερούν τον ηλεκτρισμό από τον Μπερζέρ», και συνεχίζει:

«50 χρόνια μετά… φανερές και αθέατες όψεις του Μάη '68»

Η ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου

«Ασχολούμαστε σήμερα με το Μάη του '68 όχι μόνο για να αποκαλύψουμε τους μύθους της αστικής προπαγάνδας, που θέλουν να σκεπάσουν την πραγματικότητα, τους μύθους που αρνούνται τον πρωταγωνιστικό ρόλο της εργατικής τάξης, της CGT και του ΓΚΚ στους αγώνες, ενώ την ίδια στιγμή φορτώνουν προκλητικά μόνο σ' αυτούς την αποκλειστική πολιτική ευθύνη για τη γρήγορη εκτόνωση του κινήματος. Τους αστικούς μύθους που προβάλουν με επιμονή δηλωμένους αντικομμουνιστές τυχοδιώκτες, όπως ο Κον Μπεντίτ, ως τους αυθεντικούς επαναστάτες και παρουσιάζουν το Μάη ως απλή φοιτητική εξέγερση.

Ασχολούμαστε με το Μάη του '68, γιατί η αυτοκριτική εξέταση της θετικής πείρας, αλλά και των λαθών, των αδυναμιών του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μας κάνει σήμερα πιο δυνατούς, για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, για να φέρουμε πιο γρήγορα το μέλλον, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το σοσιαλισμό.

Ο Μάης απέδειξε ότι η ίδια η ανάπτυξη του καπιταλισμού οξύνει τη βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας και τροφοδοτεί αντικειμενικά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων. Ανέδειξε ότι καμιά αστική πολιτική, κανένας τεχνολογικός εκσυγχρονισμός την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου το σύστημα σαπίζει, δεν μπορεί να συγκαλύψει πλήρως και για πάντα τη διάσταση ανάμεσα στις δυνατότητες να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της κοινωνίας, που αυξάνονται και στη θυσία αυτών των αναγκών στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Αντίθετα, όσο προχωρά η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στον καπιταλισμό, τόσο αυτή η διάσταση μεγαλώνει, τόσο περισσότερο μπορεί να αναδειχθεί ότι αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί, αλλά αντιστρατεύεται την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας, που διευρύνονται και μεταβάλλονται.

Όμως, η επιδείνωση της κατάστασης και της δυσαρέσκειας της εργατικής τάξης δεν οδηγεί αυτόματα στην ωρίμανση της ταξικής συνείδησης των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ: Εμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης και πολύτιμη ανταλλαγή πείρας

Η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ με απεργούς σιδηροδρομικούς

Συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με την Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, η οποία πήρε μέρος στην αντιπροσωπεία που βρέθηκε στη Γαλλία, ενώ συνεχίζονται οι μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες για την απόσυρση του νόμου «Ελ Κομρί»
_______
Παρακολουθώντας τις μαζικές κινητοποιήσεις που συνεχίζονται αυτήν την περίοδο στη Γαλλία, ενάντια στο νόμο «Ελ Κομρί», που σμπαραλιάζει μια σειρά από εργατικές κατακτήσεις, δύο είναι τα συμπεράσματα που πρέπει κανείς να κρατήσει σίγουρα: Το ένα, για την κρίσιμη σημασία που έχει ο ταξικός προσανατολισμός της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων, που επιδρά καθοριστικά σε κάθε γύρο κινητοποιήσεων, την αντοχή, τη μαζικότητα, την προοπτική τους. Το δεύτερο, για την πολύτιμη αξία της διεθνιστικής αλληλεγγύης, που ενισχύει τη δύναμη των αγωνιζόμενων, προβάλλει την πάλη τους και τα διδάγματά της, συμβάλλει στην ανταλλαγή της εμπειρίας, στον αγωνιστικό συντονισμό κατά των μονοπωλίων των οποίων η δράση δε γνωρίζει σύνορα.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο και τα Συναφή Επαγγέλματα Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ) και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) που πριν μερικές μέρες βρέθηκε στη Γαλλία με την αποστολή αλληλεγγύης του ΠΑΜΕ. Η κουβέντα καταγράφει χρήσιμα δεδομένα και συμπεράσματα από τον αγώνα των Γάλλων εργαζομένων, που έχουν σημασία για τους εργατικούς αγώνες σε κάθε χώρα.

Να τονίσουμε ότι στη Γαλλία βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα και αποστολή της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, με επικεφαλής τον ΓΓ της Γιώργο Μαυρίκο, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, παραβρέθηκε και χαιρέτισε σε απεργιακή διαδήλωση με πάνω από 45.000 άτομα, στη Μασσαλία.

Γόνιμες συναντήσεις
Στόχος της αποστολής του ΠΑΜΕ ήταν αφενός να εκφραστεί η έμπρακτη αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ προς τη γαλλική εργατική τάξη, αφετέρου να μεταφερθεί η εμπειρία από τις κινητοποιήσεις των Ελλήνων εργαζομένων, την πάλη του ταξικού εργατικού κινήματος της χώρας μας απέναντι στην κυβέρνηση, την εργοδοσία και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, εξηγεί η Γ. Ταβουλάρη, σημειώνοντας: «Μέσα από αυτήν την ανταλλαγή πείρας, να αναδειχθεί ότι ο εχθρός των εργαζομένων είναι κοινός, είμαστε αντιμέτωποι με μια κοινή επίθεση από την πλευρά της εργοδοσίας, που δε γνωρίζει σύνορα, αφού είναι οι απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου που επιβάλλουν τέτοια μέτρα (σ.σ. όπως ο νόμος «Ελ Κομρί»), για να ενισχυθεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητά του. Και αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες, είτε υπάρχουν μνημόνια είτε όχι, είτε είναι μεγάλο το δημόσιο χρέος είτε όχι, γιατί βάση είναι η ίδια η κοινή στρατηγική του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν».

Ακόμα, «βγαίνουν συμπεράσματα και για κυβερνήσεις που βγήκαν με την εντύπωση ότι θα κάνουν κάτι καλύτερο για τους εργαζόμενους, όπως είναι οι σημερινές σε Γαλλία και Ελλάδα, που τελικά αποδείχθηκαν στρατευμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου».

Φιλίπ Μαρτίνες: Ο συνδικαλιστής που «μπλόκαρε» την κυκλοφορία των γαλλικών εφημερίδων

Ο «Κύριος Νιέτ» της Γαλλικής Συνομοσπονδίας Εργατών εχει σηκώσει στο πόδι όλη τη χώρα - Ο πόλεμος με τα ΜΜΕ

Τι κοινό έχουν ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Μανουέλ Βαλς, η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό, και ο γγ της Γαλλικής Συνομοσπονδίας Εργατών (CGT) Φιλίπ Μαρτίνες; Όλοι τους έχουν ισπανικές ρίζες -από τη γενιά των μεταναστών που έφυγε μετά τον Εμφύλιο- και πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή της Γαλλίας.

Ο Μαρτίνες έχει σηκώσει στο πόδι όλη τη Γαλλία, λόγω του νομοσχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ στα εργασιακά. Κατάφερε να βγάλει στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, προσπαθώντας να φέρει πίσω λίγη από την αίγλη που κάποτε είχε η CGT.

Κέρδισε μάλιστα και τον τίτλο του «Κυρίου Νιέτ», όπως τον αποκαλεί η Figaro, ακριβώς επειδή λέει «όχι» (όπως είναι στα ρωσικά) στις προτάσεις της κυβέρνησης Βαλς.

Ο Μαρτίνες γεννήθηκε στο Παρίσι το 1961. Στη γαλλική πρωτεύουσα γεννήθηκε και ο πατέρας του, ο οποίος κάποια στιγμή έφυγε για να πολεμήσει τον Φράνκο στον Εμφύλιο. Η μητέρα του γεννήθηκε στην Ισπανία.

«Ζούσαμε στο προάστιο του Σεν Ντενί. Τότε το έλεγαν 'μικρή Ισπανία'» λέει στην El Pais. Εργάστηκε στην αυτοκινητοβιομηχανία Renault, όπου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση. Από το 1982, όταν ήταν μόλις 21 ετών.

Μέχρι πριν από 15 χρόνια ήταν επίσης ενεργό μέλος του ΚΚ Γαλλίας.

Γαλλία: Κορυφώνεται η μάχη στους χώρους δουλειάς

Μετά από δύο μήνες κινητοποιήσεων, απεργιών και διαδηλώσεων πραγματοποιήθηκε μια αποφασιστική στροφή της κυβέρνησης με την επιβολή επί της ουσίας του νόμου Ελ Κομρί μέσω της χρήσης του άρθρου 49-3 του γαλλικού Συντάγματος.

Το άρθρο αυτό δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιβάλλει ένα νόμο όταν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ψήφισή του από το γαλλικό κοινοβούλιο.

Είναι η τρίτη φορά που η κυβέρνηση Βαλς εφαρμόζει αυτό το άρθρο, που ο Ολάντ είχε καταγγείλει σαν «βαρβαρότητα και άρνηση της δημοκρατίας» το 2006, πριν φυσικά... εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πλέον όμως, ο Βαλς δεν μπορεί να ρισκάρει μια μακρόσυρτη και φθοροποιό διαδικασία, με βουλευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης έτοιμους να καταψηφίσουν το «βελτιωμένο» σχέδιο νόμου.

Από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ο τελευταίος που είχε κάνει χρήση αυτής της διάταξης ήταν ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν, για το γνωστό σύμφωνο πρώτης απασχόλησης των νέων, τον Φεβρουάριο του 2006. Ο νόμος μπορεί τότε να ψηφίστηκε, αλλά στη συνέχεια λόγω των γιγαντιαίων διαδηλώσεων ανατράπηκε και αποσύρθηκε... μαζί με τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν ο οποίος «κάηκε» πολιτικά.

Στο μέτωπο των κινητοποιήσεων της προηγούμενης εβδομάδας, η απεργία μπορεί να μην είχε τη μαζική συμμετοχή του Μαρτίου, ωστόσο παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη διάρκεια και αντοχή. Αποτελεί σαφώς μια κλιμάκωση από την πλευρά των εργαζομένων, καθώς είχαμε επέκταση των απεργιών στα μεγαλύτερα διυλιστήρια της χώρας, σε εργοστάσια χημικής βιομηχανίας καθώς και «μπλόκα» σε δρόμους, αποθήκες καυσίμων, έπειτα από κάλεσμα της CGT.

Γαλλία: «Είμαστε οργισμένοι εργάτες»!

Με άγρια καταστολή και βία απαντά η γαλλική κυβέρνηση στον απεργιακό αποκλεισμό των διυλιστηρίων

«Ελπίζουμε πως και άλλοι σύντροφοι θα λάβουν μέρος στην κινητοποίηση. Όπως είπαμε δεν καταστρέφουμε τίποτα. Είμαστε οργισμένοι εργάτες και απογοητευμένοι πολίτες»!

Ετσι απαντά ένας εργάτης απεργός της γαλλικής πετρελαιοβιομηχανίας στην κυβέρνηση της χώρας του, η οποία, σήμερα τα ξημερώματα, έστειλε ισχυρότατες δυνάμεις της αστυνομίας για να σπάσει τον απεργιακό αποκλεισμό έξι από τα οκτώ διυλιστήρια της «Esso» και των δεξαμενών του Φο-συρ-Μερ στην περιοχή της Μασσαλίας, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων ενάντια στον αντιδραστικό νόμο που σαρώνει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Η αστυνομία χρησιμοποίησε αντλίες νερού και δακρυγόνα και παρά την σθεναρή αντίσταση των εργατών, κατάφερε να σπάσει τον αποκλεισμό σε τουλάχιστον ένα διυλιστήριο.

Οπως μεταδίδουν τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε το γνωστό «επιχείρημα» περί… «ομηρίας» των «καταναλωτών» από τους απεργούς!

Χαμός από την αφίσσα των γαλλικών συνδικάτων ενάντια στη καταστολή

Σφοδρή αντιπαράθεση πυροδότησε στη Γαλλία, η "προκλητική" αφίσα που κυκλοφόρησε μια συνδικαλιστική ένωση, για την αστυνομική βία, στην οποία εικονίζεται ένα γκλομπ, μια λίμνη αίματος κι ένα έμβλημα της αστυνομίας, την ώρα μάλιστα που το κλίμα στη χώρα παραμένει τεταμένο, λόγω των κινητοποιήσεων κατά της μεταρρύθμισης της εργασιακής νομοθεσίας.

«Η αστυνομία πρέπει να προστατεύει τους πολίτες, όχι να τους χτυπάει!» επισημαίνεται στην αφίσα, που αναρτήθηκε το Σάββατο στον ιστότοπο του συνδικάτου CGT των εργαζόμενων στους τομείς της ενημέρωσης και της επικοινωνίας.

«Μια πολιτική εξουσία που βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση και δυνάμεις επιβολής της τάξης που δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, δεν προλαβαίνουμε πλέον να καταμετρούμε τις υπερβάσεις εξουσίας της αστυνομίας, που θέλει να υποτάξει τους νέους» μπορεί να διαβάσει κανείς στον ιστότοπο, που καλεί τους πολίτες να «ανταποδίδουν εάν υφίσταται ανάγκη».
Μια αφίσα «εξοργιστική», «εξαιρετικά σοκαριστική» και «πολύ άδικη», δήλωσε σήμερα στο France Info ο Ζαν-Μαρκ Φαλκόν, ο αρχηγός της αστυνομίας, ενώ συνδικαλιστές της αστυνομίας δεν κρύβουν την οργή τους μιλώντας για μία «έκκληση στο μίσος». Την αφίσα εκτός των άλλων καταδίκασαν πολλοί πολιτικοί.

Πηγή: Ενικός

Εδώ η δημοκρατική Γαλλική αστυνομία επί το έργον: