Η τεχνητή Νοημοσύνη και το "Αόρατο" ΚΚΕ

Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) μπαίνει δυναμικά στην καθημερινότητά μας — από τον προσωπικό μας βοηθό μέχρι… "σύμβουλο ψήφου" — ένα σοβαρό ζήτημα έχει αρχίσει να διαφαίνεται: τι βλέπει, τι κρίνει και τι αποκλείει ένας υπολογιστικός αλγόριθμος;

Πρόσφατα έκανα ένα πείραμα. Ζήτησα από μια γνωστή πλατφόρμα ΤΝ (το ChatGPT) να με βοηθήσει να προσδιορίσω το ιδεολογικό μου προφίλ με βάση τις πολιτικές μου απόψεις. Μέχρι εκεί όλα καλά. Όμως όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία, δεν μου πρότεινε καν ως πιθανή επιλογή το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), παρόλο που οι απαντήσεις μου ταίριαζαν απόλυτα με πάγιες θέσεις του. -Ο λόγος; Όπως προέκυψε, το ΚΚΕ δεν ήταν στις "default επιλογές" της πλατφόρμας. Γιατί; Διότι — σύμφωνα με τη λογική της — θεωρείται «ακραίο». Και εκεί αρχίζουν τα σοβαρά ερωτήματα.

Είναι το ΚΚΕ "ακραίο";

Το ΚΚΕ είναι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα με συνεχή παρουσία στη Βουλή από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με ιστορική συμμετοχή ακόμα και σε κυβερνήσεις, όπως το 1989 στην κυβέρνηση Τζανετάκη (δεν κρίνω εδώ αν αυτή ήταν σωστή ή λάθος πολιτικά-προσωπικά την θεωρώ λάθος, αλλά κρίνω  το πως η ΤΝ δεν το έλαβε καν υπόψην της σαν αντικειμενικό γεγονός, όταν ο αλγόριθμός της κατέταξε το ΚΚΕ ως "ακραίο"). Διαθέτει σταθερό εκλογικό ακροατήριο και δημόσιο πολιτικό λόγο. Στην ελληνική πολιτική ζωή δεν θεωρείται ούτε περιθωριακό ούτε "εξτρεμιστικό" — ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Το να το χαρακτηρίζει ένας αλγόριθμος ως «ακραίο» και να το αφαιρεί από τη λίστα κομμάτων σε ένα τεστ πολιτικού προφίλ, δεν είναι "ουδέτερο" ή "τεχνικό" θέμα. Είναι πολιτική απόφαση.

Κανένα λάικ για τον Κιμ

 

Yπήρξαν και υπάρχουν αριστεροί και αναρχικοί που δίνουν τον καλό αγώνα στο πλάι του εθνικού κορμού: για τη συνέχιση της αποικιοκρατίας, την υπερίσχυση του ιμπεριαλισμού, στο τέλος, ενάντια στη διεύρυνση της ελευθερίας των ανθρώπων.

Αλλά ας πούμε διάφορα άσχετα. Έχετε προσέξει ότι ο προσπορισμός κέρδους ή η απόσπαση οφέλους ξυπνά ενοχικά αντανακλαστικά σε μια μεγάλη μάζα, ίσως και πλειοψηφία ανθρώπων; Θα έλεγα ότι είναι μια στάση που απαντάται πιο συχνά στην αριστερά, αλλά όχι αποκλειστικά. Πχ, το να πει ο Γεωργιάδης ότι η Καρυστιανού θέλει να ακολουθήσει πολιτική καριέρα, είναι κάτι που μπλοκάρει πολλούς, κάτι που θα φέρει τους πιο άδολους, τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους σε θέση απολογίας. Υποκρύπτει και ταυτόχρονα παίρνει ως δεδομένο το εξής: η πολιτική μεταφράζεται σε προσωπικό όφελος. Το οποίο είναι για τον Γεωργιάδη και τους ομοίους του δικαίωμα, για τους άλλους όνειδος. Λέει πολλά για τους ανθρώπους κάτι τέτοιο. Πρώτα από όλα, λέει ότι μόνο επιφανειακά οι νεοφιλελεύθερες, ατομιστικές αξίες έχουν ευρεία αποδοχή. Βέβαια, δεν υπάρχει για την ώρα αντίπαλη αφήγηση τέτοια που να καθιστά την περιφρόνηση του κέρδους πολιτική, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 

Το άλλο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε και που έχει μια πολιτική σημασία την οποία τη γνωρίζουν καλά και την παίζουν στα δάχτυλα οι περί την εξουσία, είναι ότι οι άνθρωποι -οι περισσότεροι άνθρωποι- θα σου δώσουν με χαρά αυτό που θα τους ζητήσεις και θα νιώσουν άσχημα, θα έρθουν σε μειονεκτική θέση όταν θα χρειαστεί να απαιτήσουν. Είναι μια συμπεριφορά που θα έχει σίγουρα την εξελικτική της σημασία, θα έχει βοηθήσει το είδος αλλά φαίνεται να δυσχεραίνει την επιβίωση των ατόμων. Δείχνει με έναν τρόπο ανεπίκαιρη, απαρχαιωμένη, ηλίθια. Έχει καταγραφεί στα θρησκευτικά κείμενα, έχει καταγραφεί επίσης στον «Ηλίθιο» του Ντοστογέφσκι

Το γνωρίζουν, και το χρησιμοποιούν σαν εργαλείο χειραγώγησης:

Το Ισραήλ "έχει το δικαίωμα να υπάρχει" και άλλες ιστορίες με δράκους...

Το μπλογκ σπάει έκτακτα την σιωπή του, γιατί αν δεν τα πει θα σκάσει... 

"...Μια φορά κ έναν καιρό στην Παλαιστίνη ζούσε ένας λαός που λέγονταν εβραίοι. Παρότι ήταν ο "εκλεκτός λαός" του Γιαχωβά, τους κατέλαβαν οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, και πολλοί άλλοι, μετά οι έλληνες, και στην συνέχεια οι Ρωμαίοι, γιατί μαλλον ο Γιαχβέ δεν μίλαγε με τον Δία, και δεν του είχε πει τίποτε περί εκλεκτών... Όμως στην συνέχεια οι "εκλεκτοί" εξεγέρθηκαν εναντίον των Ρωμαίων, οι ρωμαίοι κατέστειλαν την εξέγερση (αφού ούτε αυτοί είχαν ενημερωθεί για τα περί "εκλεκτών"), και στην συνέχεια εξόρισαν τους εβραίους από την Παλαιστίνη με αποτέλεσμα να διακορπιστούν αυτοί σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Οι κακόμοιροι εβραίοι όμως δεν είχαν δικό τους κράτος, και έτσι έπεφταν συνεχώς θύματα διώξεων, με αποκορύφωμα το ολοκαύτωμα. Μετά επειδή τα υπόλοιπα έθνη του κόσμου τους λυπήθηκαν, για να μην ξαναπέσουν θύματα, τους έδωσαν την Παλαιστίνη ώστε να φτιάξουν δικό τους κράτος, και έκτοτε έζησαν αυτοί καλά και ο Γιαχβέ καλύτερα, και αν δεν ήταν και κάτι ξυπόλυτοι Άραβες και κάτι παπουτσωμένοι Πέρσες που διαφωνούσαν με αυτήν την αφήγηση, θα ζούσαν όλοι ευτυχισμένοι χορεύοντας χαρούμενα με τον Λουΐ ντε Φινές...."  

 Α ναι, και όποιος διαφωνεί με όλα αυτά είναι ..."αντισημίτης"! 

-Με αυτές τις μπούρδες δεν γανώνουν το κεφάλι μας; 

Λοιπόν τα παραπάνω είναι ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ! 

Αρχικά να πούμε πως "σημίτες" κατά βάση είναι οι ...Άραβες!

Και φτάνουμε στο οξύμορο ένας τύπος ονόματι  "Μιλεϊκόφσκι" που ο πατέρας του ήταν Πολωνός και η μάνα του Λιθουανή (στον Νεντανιάχου αναφέρομαι και στο πατρικό του όνομα) να σκοτώνει άραβες (δηλαδή σημίτες) και να κατηγορεί και από πάνω για ...."αντισημιτισμό"😵 όποιον του κάνει κριτική για αυτό! Μιλάμε δεν έχουν στον Γιαχβέ τους οι τύποι...

Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, μαστροπεία, παιδεραστία…

Τη δεκαετία του 1980 ένας γνήσιος οπαδός του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» είχε γίνει διάσημος με το «νούμερο της κότας». Ιδιοκτήτης ενός πορνοκλάμπ κάπου στην περιοχή του «Χίλτον», έκανε ένα νούμερο κτηνοβασίας, προσποιούμενος ότι βιάζει μια κότα. Οι μπάτσοι που τον προστάτευαν (πάντα οι μπάτσοι προστατεύουν τον… ανθό της εθνικοφροσύνης) αναγκάστηκαν να τον συλλάβουν μετά το θόρυβο που ξέσπασε. Ο τύπος αυτός, που είχε του κόσμου τις κατηγορίες για μαστροπεία, ίδρυσε ένα φασιστικό μόρφωμα (αν θυμόμαστε καλά ονομαζόταν «Εθνική Σταυροφορία»), που συνεργάστηκε με άλλα φασιστικά και χουντοβασιλικά μορφώματα, ενώ κάποια στιγμή έκανε και… θρησκευτικού περιεχομένου εκπομπές στην trash tv.

Θυμηθήκαμε την ιστορία αυτού του μπουμπουκιού της εθνικοφροσύνης καθώς από το πρωί ακούμε τους «σοβαρούς» των ερτζιανών να καταδικάζουν με το γνωστό μένος τον 53χρονο παράγοντα της ΝΔ από τα Σεπόλια, που συνελήφθη και κατηγορείται ότι βίαζε, βιντεοσκοπούσε και εξέδιδε σε άλλους ένα 12χρονο κοριτσάκι φτωχής οικογένειας, και ταυτόχρονα να μας κουνούν το δάχτυλο λέγοντας ότι πρέπει να μην τον συνδέουμε με τη ΝΔ, γιατί «ανώμαλοι υπάρχουν σε όλες τις παρατάξεις».

Ε, όχι, κύριοι και κυρίες κουτοπόνηροι και κουτοπόνηρες. Για να το πούμε όσο πιο απλά και κατηγορηματικά γίνεται, στην Αριστερά δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Ξέρετε γιατί; Είναι ζήτημα ιδεολογικών αρχών και πολιτικής παράδοσης.

Οι άνθρωποι της Αριστεράς πέρασαν από τη φωτιά και το σίδερο. Θυσιάστηκαν, είδαν τις οικογένειές τους να υποφέρουν, επειδή ήθελαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Να φτιάξουν ένα κόσμο που δε θα βιάζονται και θα εκδίδονται 12χρονα κοριτσάκια, γιατί θα έχει εξελειφθεί η κοινωνική βάση γι’ αυτό. Αυτή η πολιτική παράδοση ακολουθεί αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί μέχρι και σήμερα. Και μην μας πείτε για κάτι πουλημένες ηγεσίες, που ακόμα και απ’ αυτές δεν είδαμε να ξεπηδούν Γεωργιάδηδες και Λιγνάδηδες και 53χρονοι των Σεπολίων. Εμείς μιλάμε για τον απλό κόσμο που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός.

Αντίθετα, η παράταξη της εθνικοφροσύνης, η Δεξιά σε όλες τις εκδοχές της, τραβούσε αυτά τα καθάρματα όπως τραβάει το μέλι τις μύγες. Γιατί τα καθάρματα πρέπει να έχουν τις πλάτες της εξουσίας για να επιτελούν το… θεάρεστο έργο τους. Και εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο είχε η εθνικοφροσύνη.

Η σύγχρονη ιστορία του τόπου μας έχει καταγράψει τους σωματέμπορους και τους ναρκέμπορους της περιοχής του Μεταξουργείου να είναι ταυτόχρονα οι ρουφιάνοι της Ειδικής Ασφάλειας που κυνηγούσε τους κομμουνιστές και τους αριστερούς.

Παλμοί της ιστορίας στο Ντονιέτσκ

Νέα πρόσφατη εξέλιξη: το σύνολο των περιουσιών 140 Ουκρανών και φιλο-Ουκρανών ολιγαρχών στο κρατίδιο του Ντονιέτσκ κρατικοποιούνται χωρίς αποζημίωση. Δημεύονται εργοστάσια, πλοία και μέσα ενημέρωσης των περισσότερων κεφαλαιοκρατών που είχαν την εξουσία στην περιοχή μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Η τοπική κυβέρνηση δημοσίευσε πριν λίγες μέρες τα ονόματά τους και το σχετικό διάταγμα. Οι περιουσίες αυτές με τις λειτουργικές επιχειρήσεις, θα ανήκουν πλέον στο κρατίδιο του Ντονιέτσκ, στα πλαίσια της συνένωσης με την Ρώσικη Ομοσπονδία. Με εξαίρεση ίσως την Βενεζουέλα που συνέβη και συμβαίνει κάτι οικονομικώς παρόμοιο, πρόκειται για την πιο διευρυμένη, βίαιη κρατικοποίηση μεγάλου κεφαλαίου που έχει γίνει στον 21ο αιώνα.

Η κοινωνία του Ντονιέτσκ για 8 χρόνια υποφέρει από τον ουκρανικό ναζισμό με την στρατιωτική κατοχή κομματιών της από το τάγμα Αζόφ και άλλα συναφή “ευαγή ιδρύματα”. Η περιοχή αυτή έγινε στόχος εθνοκάθαρσης από το Ουκρανικό κράτος, που απαγόρευσε τις γλώσσες της (τα ρώσικα και τα ελληνικά μιλιούνται σε ποσοστό πάνω από 90% του ντόπιου πληθυσμού) και νομοθέτησε εθνοτικούς, ρατσιστικούς διαχωρισμούς εις βάρος της. Πρόκειται επίσης για μία κοινωνία με έντονα φιλοσοβιετικές και αντιναζιστικές μνήμες, καθώς υπήρξε βιομηχανικός κόμβος με πληθυσμιακή πλειοψηφία εργατών/τριών επί ΕΣΣΔ, πεδίο πολύνεκρων εκτεταμένων μαχών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σχετικά μεγάλα ποσοστά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας όσο ήταν ακόμη νόμιμο πριν το 2014.

Από το πραξικόπημα Μαϊντάν μέχρι σήμερα, έχουν λάβει χώρα πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις στην περιοχή αυτή:

1. Το Ντονιέτσκ αυτονομείται από την Ουκρανία το 2014, μαζί με το γειτονικό Λουγκάνσκ, μετά από δημοψηφίσματα που οργάνωσε ο ίδιος ο λαός.
2. Σχεδόν για μία δεκαετία, μέρος του πληθυσμού έχει πάρει τα όπλα εθελοντικά, φτιάχνοντας τον δικό του στρατό, στα ιστορικά πρότυπα διοίκησης και συμμετοχής των “Λαϊκών Πολιτοφυλακών”.
3. Η συλλογική στρατιωτική έκφραση του λαού αυτού μάχεται για 8 χρόνια αυτοτελώς και από τον Φλεβάρη μαζί με τον ρώσικο στρατό, ενάντια στο καθεστώς του Κιέβου. Οι συγκρούσεις διεξάγονται εναντίον των ναζιστικών ταγμάτων και του ουκρανικού εθνικιστικού στρατού, που κατέχουν ΝΑΤΟϊκά όπλα, εκπαίδευση και καθοδήγηση.
4. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού του Ντονιέτσκ, υποστηρίζει ενεργά αυτές τις πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές, όπως και την ένωσή του με την Ρώσικη Ομοσπονδία (είναι ξεκάθαρα τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων του 2014 και του 2022).

Ο Παγκόσμιος πόλεμος και ο Κεϋνσιανισμός

Στον ιστότοπο “The Cradle”, ο γνωστός οικονομολόγος Μάικλ Χάτσον έδωσε πριν λίγες μέρες μια ακόμα πολύ σημαντική συνέντευξη, από αυτές τις οποίες τα συστημικά μέσα ενημέρωσης επιμένουν να αγνοούν, ως προς τη διαμόρφωση της ευρισκόμενης σε εξέλιξη, εναλλακτικής προς τη δυτική, συγκρότησης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, αναφερόμενος εν πολλοίς σε ζητήματα νομισματικής συνεργασίας, αλλά και οικονομικών πολιτικών.

Πρόκειται για τμήμα ενός πολύ πλουσίου διαλόγου, ο οποίος δυστυχώς δεν αγγίζει καθόλου τη «Δύση» και ο οποίος, χωρίς να έχει φτάσει στο επίπεδο άρθρωσης μιας σοσιαλιστικής στρατηγικής, θέτει επί τάπητος τις διαρκείς αποτυχίες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, όχι μόνο στο εσωτερικό των κρατών, αλλά ίσως ακόμα σαφέστερα στις μεταξύ τους σχέσεις.

Η όλη δυτική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική (αν μπορούμε να πούμε ότι πλέον υπάρχει τέτοια) εδράζεται σε μια θεμελιακή αντινομία: μπορούμε να έχουμε ένα απολύτως χρηματιστικοποιημένο, ληστρικό και ολιγοπωλιακό μοντέλο ανταγωνισμού των κεφαλαίων, αλλά ταυτοχρόνως να πετυχαίνουμε διακρατικές συνεργασίες. Με δεδομένη την ταξικότητα όλων των κρατών και άρα την «επιστράτευσή» τους από τις αντίστοιχες κυρίαρχες μερίδες κεφαλαίου, οποιαδήποτε τέτοια συνεργασία μπορεί να είναι μόνο «συνεργασία». Στην πραγματικότητα, στην καλύτερη περίπτωση έχουμε σχετικώς κανοναρχημένες σχέσεις άγριου ανταγωνισμού σε καιρούς ηρεμίας και κανιβαλισμό εν μέσω κρίσεων, όπως συμβαίνει και σήμερα. Η καλύτερη απόδειξη περί αυτού συνίσταται στο πώς η Ε.Ε. και ακόμα περισσότερο η ευρωζώνη, έχουν αναδειχθεί σε θερμοκήπια καταστροφικών ανταγωνιστικών σχέσεων, όχι μόνο εις βάρος των περιφερειακών τους κρατών και οικονομιών αλλά και των πλέον βιομηχανικών – βλ. Γαλλία και Ιταλία προς όφελος της Γερμανίας και εις βάρος της Γερμανίας υπέρ των ΗΠΑ.

Πολύ ορθώς, μια σειρά διανοητών και ελπίζουμε και ηγετών στο μη δυτικό κόσμο, αντιλαμβάνονται πως η τυχόν μεταφορά του ίδιου μοντέλου στις δικές τους προσπάθειες περιφερειακής συγκρότησης, ακόμα και αν θα έβρισκε μια πρόσκαιρη συγκολλητική ουσία στον αντιαμερικανισμό, δεν θα μακροημέρευε, αλλά αντιθέτως θα προκαλούσε μια νέα σειρά συγκρούσεων στο εσωτερικό της. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν (εφόσον πράγματι υλοποιείται η στρατηγική της εναλλακτικής συγκρότησης ή της συγκρότησης εναλλακτικού κοσμοσυστήματος) είναι πάνω σε ποια μη νεοφιλελεύθερη βάση μπορεί αυτή να λάβει χώρα, με δεδομένο ότι ζούμε σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα.

Για παράδειγμα, η νομισματική συνεργασία μέσα από την υιοθέτηση ενός κοινού καλαθιού νομισμάτων και προϊόντων φαντάζει απολύτως λογική και αναγκαία, προκειμένου να ανατραπεί η κυριαρχία του δολαρίου.

ΗΠΑ: 251 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1991

Οι αμερικάνοι πεζοναύτες -όλο καμάρι- στο Αφγανιστάν

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν τουλάχιστον 251 στρατιωτικές επεμβάσεις μεταξύ 1991 και 2022. Αυτό σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου, ενός αμερικανικού κυβερνητικού θεσμού που συγκεντρώνει πληροφορίες για λογαριασμό του Κογκρέσου.

Η έκθεση τεκμηριώνει άλλες 218 στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ μεταξύ 1798 και 1990. Αυτό σημαίνει συνολικά 469 στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ από το 1798 που έχουν αναγνωριστεί από το Κογκρέσο.

Αυτά τα δεδομένα δημοσιεύθηκαν στις 8 Μαρτίου 2022 από την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου (CRS), σε ένα έγγραφο με τίτλο «Περιπτώσεις χρήσης των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο εξωτερικό, 1798-2022».

Το Ιράκ "εκδημοκρατίζεται"

Ο κατάλογος των χωρών που στοχεύουν ο στρατός των ΗΠΑ περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειονότητα των εθνών στη Γη, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν κάθε χώρας στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική και το μεγαλύτερο μέρος της αφρικανικής ηπείρου.

Από τις αρχές του 1991 έως τις αρχές του 2004, ο στρατός των ΗΠΑ ξεκίνησε 100 επεμβάσεις, σύμφωνα με την CRS. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 200 στρατιωτικές επεμβάσεις μεταξύ 1991 και 2018.

Η έκθεση δείχνει ότι, από το τέλος του πρώτου Ψυχρού Πολέμου το 1991, τη στιγμή της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, ο αριθμός των στρατιωτικών επεμβάσεων της Ουάσιγκτον στο εξωτερικό, αυξήθηκε σημαντικά.

Από τις συνολικά 469 τεκμηριωμένες ξένες στρατιωτικές επεμβάσεις, η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου σημείωσε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κήρυξε επίσημα τον πόλεμο μόνο 11 φορές, σε πέντε μόνο διαφορετικούς πολέμους.

Πόλεμος και κοινωνικός μετασχηματισμός

Ο εν εξελίξει παγκόσμιος πόλεμος καθίσταται ήδη η μήτρα ενός μεγάλου κοινωνικού μετασχηματισμού, ο οποίος είναι μοιραίο να απλωθεί σχεδόν όπου θα φτάσει ο πόλεμος.
___________
Η αντεπίθεση του ΝΑΤΟ δια των Ουκρανών εναντίον της Ρωσίας συνεχίζεται. Οι τίτλοι είναι πηχυαίοι και περιγράφουν έναν περίπου θριαμβεύοντα ουκρανικό στρατό. Το CNN μας δίνει βεβαίως (ακόμα και αυτό) μια καλύτερη εικόνα ως προς το τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τη ναυαρχίδα της προπαγάνδας των ΗΠΑ, το μέγιστο ανάπτυγμα των ρωσικών δυνάμεων στα ουκρανικά εδάφη, από τις 23 Φεβρουαρίου είχε αποφέρει έλεγχο 119.000 τ.χ. ή περίπου του 20% της προγενέστερης επικράτειας της Ουκρανίας. Μετά την έναρξη της ΝΑΤΟ- ουκρανικής αντεπίθεσης, η Ρωσία έχει απωλέσει περίπου 3.000 τ.χ., εκ των 119.000 τ.χ.

Με άλλα λόγια, η Ρωσία μετρά απώλειες περίπου της τάξης του 2,52% των εδαφών που ήλεγξε από την έναρξη των επιχειρήσεων. Παρά τους μιντιακούς τίτλους, οι επιτυχίες της αντεπίθεσης μέχρι σήμερα, δεν μπορούν να θεωρηθούν εντυπωσιακές. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κερδών προέκυψε χωρίς να δοθούν μάχες από ρωσικής πλευράς, στην περιοχή του Χαρκόβου. Ωστόσο και πάλι, δεν αποκτούμε την πλήρη εικόνα παραθέτοντας μόνο τα εδαφικά μεγέθη. Άλλωστε αν διαθέτεις τις αναγκαίες και κατάλληλες εφεδρείες, όπως και οπλισμό, μπορείς να κατοχυρώσεις τα εδαφικά σου κέρδη και να προωθηθείς περαιτέρω. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν, είναι το κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού και υλικών.

Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις απώλειες. Γνωρίζουμε όμως ότι η μεν Ρωσία υπέφερε συγκριτικά λίγες απώλειες λόγω της συντεταγμένης υποχώρησης των δυνάμεών της από τα διαφορετικά σημεία των πλέον προωθημένων γραμμών της, ενώ ιδίως τις τελευταίες μέρες, η ουκρανική πλευρά μετρά μεγάλο αριθμό θυμάτων, τα οποία μετρούνται σίγουρα σε εκατοντάδες και ενδεχομένως σε χιλιάδες.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των χωρών του ΝΑΤΟ

Της Μαρία Ζαχάροβα

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στα μέλη του ΝΑΤΟ που χύνουν, όσο κανείς, κροκοδείλια δάκρυα για τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου.
_____________
Το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια είναι μια περιοχή στη νότια Σερβία, όπου οι Αλβανοί αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, υπήρξε μια έξαρση των αυτονομιστικών αισθημάτων εκεί, την οποία οι γιουγκοσλαβικές/σερβικές αρχές έπρεπε να αντιμετωπίσουν.

Με φόντο τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τον Ιούνιο του 1990, οι Αλβανοί στο περιφερειακό κοινοβούλιο πρότειναν τη διεξαγωγή ψηφοφορίας για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, παραμένοντας στη Γιουγκοσλαβία. Μετά από αυτό, ο Σέρβος πρόεδρος διέλυσε τη συνέλευση αυτή.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1990, τα αλβανικά μέλη του διαλυμένου κοινοβουλίου ανακήρυξαν κρυφά τη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου, όπου θα εφαρμοζόταν το γιουγκοσλαβικό δίκαιο στο βαθμό που θα ήταν σύμφωνο με τους νομικούς κανόνες του Κοσσυφοπεδίου. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1991, το κοινοβούλιο της "ανεξάρτητης "Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου"" ανακήρυξε την πλήρη ανεξαρτησία και ξεκίνησε δημοψήφισμα στην περιοχή αυτή, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 26-30 Σεπτεμβρίου 1991. Έτσι το έκαναν: το κοινοβούλιο ψήφισε πρώτα την ανεξαρτησία, και στη συνέχεια το 99% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ αυτής κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος. Η Δημοκρατία της Αλβανίας αναγνώρισε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.

Καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, το Κοσσυφοπέδιο επεδίωκε να αναγνωριστεί διεθνώς η ανεξαρτησία του, γεγονός που οδήγησε σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τους Σέρβους το 1998-1999, τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, που εξαπέλυσαν οι μαχητές του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου, με την υποστήριξη και την ενθάρρυνση της Δύσης, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών της, με αποτέλεσμα πολλές απώλειες μεταξύ των πολιτών.

Αναστροφή της γλώσσας: Ο Τζο Μπάιντεν εφευρίσκει εκ νέου τον ρατσισμό

Του Τιερί Μεϊσάν

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν προτίθεται να εγγυηθεί την «ισότητα στο δίκαιο» για όλους τους Αμερικανούς ανεξάρτητα από τη φυλή. Αντιθέτως, σκοπεύει να είναι ο πρωταθλητής της «φυλετικής ισονομίας», δηλαδή μιας μορφής ισότητας μεταξύ, όχι ατόμων, αλλά αυτού που θεωρεί ως διακριτών φυλετικών ομάδων. Σε αυτό το άρθρο, ο Τιερί Μεϊσάν θα χρησιμοποιήσει τον όρο «ρατσισμός» κατά γράμμα και όχι με την κοινή έννοια της «διακριτικής συμπεριφοράς». Θα δείξει ότι ανακοινώνοντας την πρόθεσή τους να επεκτείνουν τη «φυλετική ισονομία» σε ολόκληρο τον κόσμο, ο πρόεδρος Μπάιντεν και το Δημοκρατικό Κόμμα απειλούν την παγκόσμια ειρήνη.

_______________

Σε ένα ομοσπονδιακό κράτος, κάπου στον κόσμο, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας αποφάσισε να διδάξει στα δημοτικά και δευτεροβάθμια σχολεία ότι η ανθρωπότητα χωρίζεται σε ξεχωριστές φυλές.

Αν και αυτές οι φυλές είναι ξεχωριστές, είναι δυνατόν να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν παιδιά. Ωστόσο, αυτά θα είναι στείρα όπως τα μουλάρια από ένα γάιδαρο και μια φοράδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα στατιστικά στοιχεία του ομοσπονδιακού κράτους μετρά λευκούς, μαύρους κ.λπ. αλλά όχι μιγάδες.

Δεδομένου ότι υπάρχει μια σιωπηρή ιεραρχία μεταξύ αυτών των ξεχωριστών φυλών και, ότι δυστυχώς, οι μιγάδες δεν είναι στείροι, υπολογίζονται αυτομάτως ως ανήκοντες σε κατώτερη φυλή. Πρέπει όντως να προστατευτεί η ανώτερη φυλή από κάθε ακαθαρσία.

Αυτό το ομοσπονδιακό κράτος ήταν το ναζιστικό Ράιχ, αλλά είναι επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες του Τζο Μπάιντεν και του υπουργού Παιδείας του, Μιγκέλ Καρντόνα.

Είμαστε θεατές της επιστροφής του «επιστημονικού ρατσισμού» που προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους 70 εκατομμύρια θανάτους του. Κανείς όμως δεν φαίνεται να συνειδητοποίησε τον κίνδυνο, και πολλοί πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί Δημοκρατικοί είναι παραδείγματα ανοίγματος στους άλλους.

Ας θυμηθούμε ότι ο ρατσισμός της δεκαετίας του 1930 είχε όλα τα γνωρίσματα της Επιστήμης. Ήταν αντικείμενο ερευνών σε πολλά επιστημονικά ινστιτούτα και διδασκόταν σε πανεπιστήμια τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στη Δυτική Ευρώπη. Για τη διατήρηση της ανώτερης φυλής, πολλά «σύγχρονα» κράτη είχαν απαγορεύσει τους διαφυλετικούς γάμους πριν από τον Α ’Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο ρατσισμός δεν είναι ούτε από τη δεξιά ούτε από την αριστερά

Αναμνηστικό μετάλλιο που εμπνεύστηκε από τον Karl Goetz (τότε ταξινομημένο στην αριστερά). Στην εμπρόσθια όψη, μια καρικατούρα ενός μαύρου Γάλλου στρατιώτη με το σύνθημα «Liberté, Égalité, Fraternité», στο πίσω μέρος, μια Γερμανίδα δεμένη και βιασμένη κάτω από ένα γαλλικό κράνος. Αυτό το ανοιχτά ρατσιστικό κομμάτι μεταδόθηκε από μερικές δεξιές οργανώσεις και από σχεδόν όλες τις δυτικές αριστερές οργανώσεις.

Στη συλλογική φαντασία, ο ρατσισμός αναπτύσσεται μόνο σε δεξιούς εθνικιστικούς κύκλους. Αυτό είναι απολύτως λάθος.

Έτσι, στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Γαλλία κατέλαβε στρατιωτικά τη περιοχή με ανθρακωρυχεία του Ρουρ.