Η χαριστική βολή (αθλητικό-Αυγουστιάτικο)

Επειδή η μοίρα έχει πάντα όρεξη για παιγνίδια στο καλοκαίρι των εντάσεων με την Τουρκία ο ΠΑΟΚ θα βρει μπροστά του στην άδεια Τούμπα την Μπεσίκτας. Η Μπεσίκτας δεν είναι ομάδα που θα πρεπε να αγωνίζεται στο Τσάμπιονς λιγκ: βρέθηκε σε αυτό γιατί τιμωρήθηκε η Τραμπζονσπόρ από την UEFA. H Μπεσίκτας έχει χάσει και τέσσερις (τουλάχιστον…) καλούς παίκτες που είχε πέρυσι: ο Πρινς Μπόατεγκ και ο Μοχάμεντ Ελνενί π.χ, που την είχαν βοηθήσει ως δανεικοί, επέστρεψαν στην Φιορεντίνα και στην Αρσεναλ. Ακόμα και στην άδεια Τούμπα ένας σοβαρός ΠΑΟΚ δεν μπορεί παρά να έχει τον πρώτο λόγο γιατί το ματς είναι μονό. Αρκεί να μην παρασυρθεί από το γενικότερο κλίμα. Πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ως παιγνίδι ποδοσφαίρου. Οχι ως σύρραξη.

Αν κάποιος δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει στην Τουρκία και γιατί ο Ερτογάν αποφάσισε να παίξει το ρόλο του νταή της περιοχής (οι αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας μοιάζουν να τρελλάθηκαν) [1] επιδιώκοντας θερμά επεισόδια [...] δεν έχει παρά να δει τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στο πεδίο των καθαρά αθλητικών σχέσεων ανάμεσα σε μας και στους γείτονες και θα καταλάβει πολλά.

Μια φορά κι ένα καιρό

Η Τουρκία έγινε για χρόνια ένα είδος Ελντοράντο για τους συλλόγους και τους αθλητές μας – όχι μόνο τους ποδοσφαιριστές. Από τον καιρό που έμοιαζε απίθανο ένας Ελληνας παίκτης να πάει στην Τουρκία (και γιατί ο ίδιος δίσταζε…) πέρασαν δεκαετίες. Άνοιξαν τον δρόμο οι μπασκετμπολίστες (θηρία όπως ο Ευθύμης Ρεντζιάς πχ) και μετά ακολούθησαν οι ποδοσφαιριστές. Μερικοί όπως ο Φάνης Γκέκας υπήρξαν τόσο καλοί που έκαναν στην γείτονα χώρα τους Ελληνες παίκτες μόδα: πέρασαν από την Τουρκία κι ο Μήτρογλου, κι ο Φωτάκης, κι ο Μανιάτης, και σήμερα διαπρέπουν ο Τζαβέλας, ο Σιώπης κι ο Μπακασέτας και συγνώμη αν ξεχνάω κανένα ποδοσφαιριστή – στο μπάσκετ ο μεγάλος εκπρόσωπος της ελληνικής σχολής υπήρξε φυσικά ο Κώστας Σλούκας.

Βηρυτός: Υπέρ των διαδηλωτών η πρεσβεία των ΕΠΑ

Εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν και ένας αστυνομικός έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, μετά την φονική έκρηξη, για την οποία οι διαδηλωτές κατηγορούν τις αρχές.

Η Αμερικανική πρεσβεία στη Βηρυτό στάθηκε στο πλευρό των χιλιάδων διαδηλωτών στον Λίβανο που συγκρούστηκαν με την αστυνομία μετά από την καταστροφική έκρηξη που ισοπέδωσε τη μισή πρωτεύουσα.
«Ο λαός του Λιβάνου έχει υπομείνει πολλά και αξίζει ηγέτες που τους ακούν και αλλάζουν πορεία για να ανταποκριθούν στα ισχυρά αιτήματα για διαφάνεια και καταλογισμό ευθυνών», ανέφερε η πρεσβεία στο Twitter.

Πρόσθεσε ότι, στηρίζει το δικαίωμα του λαού του Λιβάνου για «ειρηνικές» διαμαρτυρίες και ζήτησε «όλοι οι εμπλεκόμενοι να απέχουν από τη βία».

Η δήλωση έρχεται μετά τις μαζικές διαδηλώσεις που σημειώθηκαν στη Βηρυτό το Σάββατο, με χιλιάδες διαδηλωτές να καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια και να επιχειρούν να εισβάλουν στο Κοινοβούλιο.

Η στρατηγική της έντασης: προβοκάτσιες και λογοκρισία

…Παρά τις προετοιμασίες σχεδόν 20 χρόνων, το «τράβηγμα απ’ τα μαλλιά της ευκαιρίας» του covid – 19 στον δυτικό κόσμο, στις αρχές της άνοιξης του 2020, είχε σοβαρά κενά. Το πρώτο σοβαρό κενό ήταν (και παραμένει) οι μηχανισμοί απόλυτης λογοκρισίας. Στο κατά λίγους μήνες έγκαιρο Event 201 το θέμα της «ιατρικής αλήθειας» ήταν ένα απ’ τα 4 στρατηγικής σημασίας. Όμως ανάμεσα στα δεδομένα του Οκτώβρη του 2019 και του Μάρτη του 2019 το μόνο δοκιμασμένο χειροπιαστό εργαλείο λογοκρισίας ήταν η καταστολή των «fake news» απ’ τα αντι-social media, με την κατηγορία ότι ήταν ρωσικής ή κινεζικής προέλευσης… Πολύ λίγο για να δουλέψει στις συνθήκες της απότομης και αφηνιασμένης τρομοεκστρατείας…
______________
Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 2 μέρες (η διαγώνιος του θεάματος 2). Οι προβοκάτσιες σαν επίσημη κρατική τακτική και, σα συνέχεια, η νομιμοποίηση της λογοκρισίας έχουν μπει πια στην ημερήσια διάταξη· και μάλιστα (όπως θα δείξουμε στη συνέχεια) με τον πιο βρώμικο και τρομοκρατικό τρόπο.

Αλλά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω για να διαπιστώσουμε το γιατί (και το γιατί τώρα) η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid-19 αναδεικνύει την λογοκρισία σαν οργανική ανάγκη του συστήματος. Θα φανεί έτσι (ελπίζουμε) ότι η απαγόρευση της τεκμηριωμένης κριτικής στην τρομοεκστρατεία είναι μεν το τωρινό, συγκυριακό ζήτημα που ενδιαφέρει άμεσα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (τις big pharma, τις big tech, τις big insurance, καθώς και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των κρατών)· από ιστορική άποψη όμως είναι ΜΟΝΟ ένα στοιχείο της εκκίνησης μιας καινούργιας περιόδου, που έχουμε ονομάσει νεο-κρατισμό. Σαν διάδοχη κατάσταση του νεο-φιλελευθερισμού.

Εθνικιστική υστερία και ιμπεριαλιστική χειραγώγηση

Αν πιστέψουμε τη γερμανική «Bild», η Ανγκελα Μέρκελ αποσόβησε στο παραπέντε μια σύγκρουση των πολεμικών στόλων Ελλάδας και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, καμιά εκατοστή μίλια ανοιχτά από το Καστελόριζο. Αν πιστέψουμε την «Εστία» του Μ. Κοττάκη (με τις πολλές επαφές στο διπλωματικό και το στρατιωτικό «προσωπικό» στην Ελλάδα), στη μυστική σύσκεψη του Βερολίνου συμφωνήθηκε να αρχίσει διμερής διάλογος Ελλάδας- Τουρκίας για όλα τα θέματα και επίσης, συμφωνήθηκε «αποχή από εκατέρωθεν ενέργειες…».

Δε νομίζουμε ότι αυτή τη φορά θ' ακούσουμε το «ευχαριστώ την καγκελάριο Μέρκελ», κατά το «ευχαριστώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών» του Σημίτη μετά τα Ιμια. Δεν είναι, όμως, καθόλου σίγουρο ότι ο Μητσοτάκης δεν οδηγείται στη δική του «Μαδρίτη». Εκτός από εκείνο το «αμφισβητούμενα νερά», που δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είναι τέτοια η φορά των γεγονότων που η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγείται στο διεθνές δικαστήριο «εφ' όλης της ύλης» και όχι μόνο για τη ρύθμιση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, όπως πρεσβεύει η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους εδώ και δεκαετίες.

Αφού, όμως, όπως υποστηρίζει όλο το αστικό πολιτικό φάσμα στην Ελλάδα, «εμείς βαδίζουμε σε όλα με βάση το διεθνές δίκαιο» και είναι η Τουρκία αυτή που έχει επεκτατικές διεκδικήσεις, τότε η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί από ένα έντιμο διεθνές δικαστήριο. 'Η μήπως έχει;

Τα «αμφισβητούμενα νερά», που ανέφερε στη δήλωσή του ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ίσως η μόνη συμβατή με το διεθνές δίκαιο φράση που ακούστηκε αυτές τις μέρες. Η Ελλάδα λέει ότι η τουρκική NAVTEX για την περιοχή που θα κάνει έρευνες το «Ορούτς Ρέις» περιλαμβάνει ελληνική υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία λέει ότι οι έρευνες θα γίνουν αποκλειστικά εντός τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Πρόκειται για μονομερείς ισχυρισμούς και των δύο πλευρών, αφού δεν έχουν οριοθετήσει τη μεταξύ τους υφαλοκρηπίδα. Από άποψη διεθνούς δικαίου και οι δύο χώρες έχουν κυριαρχικά δικαιώματα μόνο στην αιγιαλίτιδα ζώνη των 6 μιλίων (κι όταν η απόσταση μεταξύ των εδαφών τους είναι μικρότερη των 6 μιλίων, έχουν κυριαρχικά δικαιώματα μέχρι το μέσο αυτής της απόστασης).

Και βέβαια, και οι δύο χώρες στην εσωτερική τους προπαγάνδα μπλέκουν την υφαλοκρηπίδα με την ΑΟΖ (αποκλειστική οικονομική ζώνη), που είναι κάτι πολύ ευρύτερο.

Βαριές ευθύνες

Οι μεγάλες αντιφάσεις και οι παλινωδίες στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση βγάζουν ξανά μάτι, τώρα που τα κρούσματα παίρνουν την ανηφόρα. Επιβεβαιώνουν για ακόμη μια φορά ότι το απόλυτο κριτήριο για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα είναι το πώς θα προστατευτεί η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών, ιδιαίτερα στον τουριστικό και μεταφορικό τομέα.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών είναι η ανεκδιήγητη κυβερνητική απόφαση για την αύξηση της πληρότητας των πλοίων στο 80 - 85%, ώστε οι εφοπλιστές - που μάλιστα με προηγούμενες κυβερνητικές αποφάσεις παίρνουν επιδοτήσεις πάνω στις επιδοτήσεις για να εκτελούν τα δρομολόγια - να μη χάσουν «ούτε σεντ» και βέβαια να μη δρομολογήσουν επιπλέον πλοία. Ολα αυτά, κι ενώ ήδη με το προηγούμενο πλαφόν του 60% οι καταγγελίες έπεφταν «βροχή» για το πώς νησιώτες, ταξιδιώτες και ναυτεργάτες ταξιδεύουν ο ένας πάνω στον άλλο για ώρες.

Χώρια και τις προηγούμενες αποφάσεις για τους αερομεταφορείς, με τα αεροπλάνα να ταξιδεύουν χωρίς κενές θέσεις, με κριτήριο τα οικονομικά συμφέροντα των ομίλων. Κι ούτε συζήτηση για την κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου η άρνηση για προσλήψεις και ενίσχυση του στόλου εκθέτει δεκάδες χιλιάδες επιβάτες και τους εργαζόμενους σε αυτά σε μεγάλους κινδύνους.

Την ίδια ώρα, επίσης, τα μαζικά κρούσματα σε εργοστάσιο στην Καβάλα αναδεικνύουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ότι τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, αλλά και οι έλεγχοι αποτελούν «σύντομο ανέκδοτο» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι την ίδια ώρα δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης, με τσεκουρωμένους μισθούς και δικαιώματα και τη «δαμόκλειο σπάθη» της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους.

Κοινή ανακοίνωση των Κομμουνιστικών Κομμάτων Ελλάδας και Τουρκίας – Τι θέση παίρνουν για Αγία Σοφία και ΑΟΖ

«Οι λαοί των δύο χωρών μπορούν και πρέπει να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να ζήσουν ειρηνικά! Όχι σε πολεμική αντιπαράθεση για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών!», τονίζεται σε Κοινή Ανακοίνωση που εξέδωσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ελλάδας και της Τουρκίας εκφράζουν τη βαθιά τους ανησυχία για τις τελευταίες επικίνδυνες εξελίξεις στις σχέσεις των δύο κρατών και καταδικάζουν ενέργειες που κινούνται στην κατεύθυνση της όξυνσης και της πολεμικής σύγκρουσης.

Σημειώνουν, μεταξύ άλλων, πως η απόφαση της τουρκικής ηγεσίας να προχωρήσει στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί κινείται στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των θρησκευτικών ζητημάτων για το φανατισμό και τη διαίρεση των λαών, ενώ επίσης αποτελεί επίθεση εναντίον των κοσμικών δυνάμεων στην Τουρκία. Τα δύο Κόμματά μας υποστηρίζουν να παραμείνει η Αγία Σοφία δημόσιο μουσείο, ως ένα από καλύτερα διατηρημένα ιστορικά μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.

Επιπλέον, εκτιμούν πως η όξυνση της εμφύλιας διαμάχης στη Λιβύη, που έχει προκληθεί μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ και η οποία ενισχύεται με την εμπλοκή ξένων δυνάμεων και την επιδίωξη διαμόρφωσης διακρατικών συμφωνιών για θαλάσσιες ζώνες, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ώστε να αξιοποιηθούν αυτές ως πλεονέκτημα στην ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, "ναρκοθετεί" ακόμη περισσότερο την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών.

Τα δύο ΚΚ σημειώνουν πως οι σχέσεις των δύο χωρών περιπλέκονται από τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για το ποια θα αναδειχθεί σε "κόμβο" Ενέργειας και διαμετακομιστικό "κέντρο" και τη σφοδρή διαπάλη τους για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της περιοχής.

Το ένδοξο θανατόμετρο

Κανονικά οι πάντες που έχουν τζογάρει πάνω στους θανάτους απ’ τον covid-19 για να πουλήσουν με τον τόνο υγιεινιστικό τρόμο, απ’ τους ειδικούς θανάτου και τους «προφήτες» των υπολογιστικών μοντέλων μέχρι τον τελευταίο φίλο της καραντίνας, όλοι αυτοί θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να έχουν σκάψει μια τρύπα στο χώμα, for ever… Δυστυχώς είναι πολλοί για να τους σπρώξουμε εμείς στην εξαφάνιση. Τουλάχιστον όμως πρέπει όχι απλά να τους ειρωνευτούμε αλλά να εξοπλιστούμε βαθιά στις συνειδήσεις μας, αφού η τρομοεκστρατεία καθόλου δεν έχει τελειώσει.

Η τελευταία αποκάλυψη της τρομοαθλιότητας έρχεται απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και το «κέντρο για την ιατρική που βασίζεται σε αποδείξεις». Πριν προχωρήσουμε πρέπει να σας ενημερώσουμε για κάτι που το θεωρούμε σημαντικό. Απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας, που στηριζόταν σε «προβλέψεις» και «εκτιμήσεις» (οι οποίες σερβίρονταν στον κόσμο σαν «βεβαιότητες»…) ξεκίνησε ένας σοβαρός και σημαντικός διεθνής πόλεμος στο εσωτερικό των γιατρών και των λοιπών ειδικών υγείας – της “ιατρικής κοινότητας”…. Η πλειονότητα των ειδικών, είτε είναι πουλημένη στις φαρμακοβιομηχανίες είτε για άλλους προσοδοφόρους λόγους, συντάχτηκε με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και έπαιξε τον ρόλο της στην τρομοεκστρατεία. Μια καλή μειοψηφία όμως, αυτοί που εδώ ονομάζουμε «αιρετικούς» επέμεινε, επιμένει και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την ιατρική που στηρίζεται σε αποδείξεις· κι όχι σε παραμύθια, συμφέροντα, προπαγάνδα, κλπ.

Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Ο Τσιγγάνος ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ

Τραγούδι-θρύλος καταχωρισμένο αρχικά στην Τσιτσανική δημιουργία, στη συνέχεια αποδόθηκε στην Ιωάννα Γεωργακοπούλου με την οποία άλλωστε γραμμοφωνήθηκε το 1949.

Η παλιά ρεμπέτισσα αποκαλύπτει ότι ο "Τρελός Τσιγγάνος" ήταν πρόσωπο της Ιστορικής πραγματικότητας, αντάρτης του ΕΛΑΣ, μέλος της εθνικής αντίστασης, που εκτελέστηκε από τα Ες-Ες. Στον άγνωστο αυτό στρατιώτη της ελευθερίας αφιέρωσε η Γεωργακοπούλου το τραγούδι που έγραψε στα τέλη του 1943. Η ίδια τον είχε περιγράψει με δύο λέξεις: "Όμορφο και ρομαντικό". Ο Βασίλης Τσιτσάνης πρόσθεσε απλώς την εισαγωγή. Η ιδιαίτερη μελωδία του "Τσιγγάνου" γοήτευσε και τον Μάνο Χατζιδάκι. Όταν συνεργάστηκε με τον Τσιτσάνη στην κινηματογραφική ταινία "Στέλλα" χρησιμοποίησε εκ νέου τις νότες της Γεωργακοπούλου για να συνθέσει το "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι".

Στο μεταξύ ο "Τρελός τσιγγάνος" ύστερα από αντεγκλήσεις και καβγάδες πέρασε εντέλει στο όνομα της Γεωργακοπούλου. Ο Τσιτσάνης αναγνωρίζοντας την σπουδαιότητά του διεκδικούσε μέχρι το τέλος την πατρότητά του αλλά η πολύπειρη τραγουδίστρια δεν του έκανε το χατίρι. Ο Τρικαλινός συνθέτης λίγο πριν από το 1970 πρότεινε να ανταλλάξει την παλιά πλάκα 78 στροφών με τον «Τρελλό Τσιγγάνο» και το «Φυσάει ο Μπάτης», που ήταν τραγούδια της Ιωάννας με τα δικαιώματα των τραγουδιών του από ένα LP δίσκο. Εκείνη, όμως, αρνήθηκε και του είπε:

Δολοφόνοι καθ' έξιν…

Επρεπε να πεθάνει ένας 26χρονος νέος για να πληροφορηθεί το πανελλήνιο ότι ένα μήνα πριν από το θάνατό του αυτός ο νέος είχε κακοποιηθεί ανηλεώς από τα ΜΑΤ στο Βόλο. Για τον Χρυσοχοΐδη, όμως, σημασία έχουν τα ακριβή αίτια του θανάτου αυτού του νέου και όχι το γεγονός της ακραίας κακοποίησής του από ένστολα γουρούνια, το οποίο δε θα άλλαζε, ακόμα κι αν αυτός ο νέος δεν είχε πεθάνει.

Με μια αξιοπρεπέστατη δήλωση, παρά τον πόνο για το χαμό του παιδιού του, ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου έδωσε όλη την ουσία της υπόθεσης:

«Δεν λέμε ότι το παιδί μας πέθανε από τα τραύματα. Δεν λέμε πως αυτά ήταν η άμεση αιτία θανάτου του. Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο ξυλοδαρμός, που είχαν πέσει δέκα πάνω του και του έσπασαν τα πλευρά, επηρέασε πολύ την ψυχολογία του. Αυτό δεν θα το δείξει καμία ιατροδικαστική έρευνα. Ο γιος μας λοιπόν δεν ήταν ένας Γρηγορόπουλος, δεν διεκδικούμε κάτι τέτοιο. Αλλά αγωνιζόταν ενάντια σε ένα αστυνομικό κράτος καταστολής. Δεν θέλουμε ένα κίνημα για το παιδί μας. Ενα κίνημα για την αστυνομική βία χρειαζόμαστε».

Οταν ο Βασίλης βρέθηκε νεκρός στο Βόλο, όσοι τον γνώριζαν θυμήθηκαν αμέσως το γεγονός της κακοποίησής του από τα ΜΑΤ. Δεν ήταν μικρός ο τραυματισμός του: 6-7 σπασμένα πλευρά, θλάση στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη. Τον χτύπησαν στο δρόμο, συνέχισαν να τον χτυπούν στο αυτοκίνητο και στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας. Οσο φώναζε «δεν μπορώ να αναπνεύσω» (ποιος μπορεί να αναπνεύσει με τόσα σπασμένα πλευρά;) τόσο τον χτυπούσαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αλήθεια για το ποιος συμπλέει με τη ΝΔ (με στοιχεία)

Χορτάσαμε από διάφορα αντικκε τρολ και «σοβαρούς» αρθρογράφους και αναλυτές να μας λένε, χρόνια τώρα, για φανερή και αφανή σύμπλευσή ΝΔ – ΚΚΕ!

Τώρα που τα στοιχεία μιλούν οι συκοφάντες κρύβονται στις τρύπες τους!

Τι λέει η έρευνα:

1. Η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά με τους ΑΝΕΛ και στην συνέχεια με τη στήριξη ανεξάρτητων βουλευτών και βουλευτριών, εισήγαγε 196 νομοσχέδια προς ψήφιση από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του 2019. Από αυτά, η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση υπερψήφισε το 53%, το ΚΙΝΑΛ το 57%, η Χρυσή Αυγή το 4%, το ΚΚΕ το 5%, το ΠΟΤΑΜΙ το 65%2 και η Ένωση Κεντρώων το 42%.

2. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που εκλέχθηκε τον Ιούλιο του 2019 εισήγαγε 28 νομοσχέδια προς ψήφιση μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Από αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση υπερψήφισε το 32%, το ΚΙΝΑΛ το 54%, το ΚΚΕ το 4%, η Ελληνική Λύση το 46% και το ΜέΡΑ 25 το 7%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν έκανε λάθη». Έκανε κανονική πολιτική που ψηφίζονταν στα νομοσχέδια κατά 53% από τη ΝΔ.