Ο πραγματικός Ζελένσκι: Από διάσημος λαϊκιστής, αντιδημοφιλής πινοσετικός νεοφιλελεύθερος

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός Όλγκα Μπέισα περιγράφει την υιοθέτηση ευρέως μισητών νεοφιλελεύθερων πολιτικών και πώς οι πράξεις του τροφοδότησαν τον πόλεμο με τη Ρωσία.

Συνέντευξη στην Natylie Baldwin

Kωμικός ηθοποιός ο οποίος ανήλθε στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας του το 2019, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν πρακτικά άγνωστος στον μέσο Αμερικανό, εκτός ίσως από τη μικρή συμμετοχή του στο θέατρο της πολιτικής δίωξης του Τραμπ. Όμως όταν η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία την 24η Φεβρουαρίου του 2022, ο Ζελένσκι ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε διασημότητα πρώτης κατηγορίας για τα μέσα ενημέρωσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι καταναλωτές της αμερικανικής ειδησεογραφίας βομβαρδίστηκαν από εικόνες ενός άνδρα, ο οποίος φαινόταν καταβεβλημένος από τα τραγικά γεγονότα, ενδεχομένως ανεπαρκής, όμως τελικά συμπαθητικός. Δεν πήρε πολύ ώστε αυτή η εικόνα να εξελιχθεί στον ντυμένο στα χακί, ακούραστο ήρωα που κυβερνά μια αποφασισμένη μικρή δημοκρατία και αποτρέπει με τα ίδια του τα χέρια τους βάρβαρους της απολυταρχίας από τα ανατολικά.

Όμως πέρα από αυτή την προσεκτικά κατασκευασμένη μιντιακή εικόνα βρίσκεται κάτι πολύ πιο περίπλοκο και λιγότερο κολακευτικό. Ο Ζελένσκι εξελέγη με το 73% των ψήφων με την υπόσχεση της επιδίωξης της ειρήνης, ενώ η υπόλοιπη πλατφόρμα του ήταν ασαφής. Την παραμονή της εισβολής, ωστόσο, το ποσοστό αποδοχής του είχε βουλιάξει στο 31% λόγω της υλοποίησης βαθιά αντιδημοφιλών πολιτικών.

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός, Όλγκα Μπέισα, συγγραφέας του βιβλίου «Δημοκρατία, Λαϊκισμός, και Νεοφιλελευθερισμός στην Ουκρανία: Στις Παρυφές του Εικονικού και του Πραγματικού», έχει μελετήσει την άνοδο του Ζελένσκι στην εξουσία και το πώς αυτός έχει ασκήσει την εξουσία από τότε που έγινε πρόεδρος. Στην παρακάτω συνέντευξη, η Μπέισα συζητά την υιοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού και αυξανόμενα του απολυταρχισμού από τον Ζελένσκι, τον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις του συνέβαλαν στον τωρινό πόλεμο, την αντιπαραγωγική και εγωκεντρική ηγεσία του καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, τις περίπλοκες πολιτισμικές και πολιτικές απόψεις και ταυτότητες των Ουκρανών, τη συνεργασία μεταξύ των νεοφιλελεύθερων και της ακροδεξιάς κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν και έπειτα από αυτό, και το ενδεχόμενο μια ρωσική κατάληψη ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς να είναι λιγότερο δημοφιλής στον τοπικό πληθυσμό από ότι θα ήταν το 2014.

Πείτε μας για τον εαυτό σας. Από πού κατάγεστε και πώς ενδιαφερθήκατε για το τωρινό αντικείμενο μελέτης σας;

Είμαι εθνικά Ουκρανή και έχω γεννηθεί στο Χάρκοβο, μια ουκρανική πόλη στα σύνορα με τη Ρωσία, όπου ο πατέρας μου και άλλοι συγγενείς ζουν ακόμα. Πριν τον τωρινό πόλεμο, το Χάρκοβο ήταν ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά και επιστημονικά κέντρα της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι της πόλης είναι περήφανοι που ζουν στη «διανοητική πρωτεύουσα» της Ουκρανίας. Το 1990, ιδρύθηκε εκεί η πρώτη ελεύθερη από κομματικό έλεγχο τηλεοπτική εταιρεία – σύντομα, μεταδόθηκε το πρώτο της ειδησεογραφικό πρόγραμμα. Μέχρι τότε, είχα ήδη αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Χαρκόβου, και μια μέρα, ένας φίλος από το πανεπιστήμιο με προσκάλεσε να εργαστώ ως δημοσιογράφος σε αυτό το πρόγραμμα. Την επόμενη μέρα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ξεκίνησα το ρεπορτάζ. Μέσα σε δύο μήνες, ήμουν παρουσιάστρια ειδήσεων. Η ταχύτατη εξέλιξη της καριέρας μου δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Νέα ανεξέλεγκτα μέσα ενημέρωσης, ο αριθμός των οποίων αυξανόταν με τεράστιο ρυθμό καθημερινά, απαιτούσαν ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτοί ήταν νέοι φιλόδοξοι άνθρωποι χωρίς καμία δημοσιογραφική εκπαίδευση ή εμπειρία ζωής. Αυτό που μας ένωσε ήταν η επιθυμία να δυτικοποιηθούμε, μια έλλειψη κατανόησης των κοινωνικών αντιθέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζουν τη μετα-σοβιετική μετάβαση, και η κώφωση στις ανησυχίες των εργαζόμενων που αντιτίθονταν στις μεταρρυθμίσεις. Κατά τη δική μας άποψη, οι τελευταίοι ήταν «οπισθοδρομικοί»: δεν κατανοούσαν το νόημα του πολιτισμού.

«Η παραφροσύνη του νέου Ψυχρού Πολέμου οδηγεί στον όλεθρο»

Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού γεωπολιτικού αναλυτή, σε επιθεώρηση-βήμα πληροφορημένου και αμερόληπτου ορθολογισμού, εισφέρει -μεταξύ άλλης τροφής για έλλογη σκέψη- την αποκάλυψη ότι η αμερικανική στρατιωτική ηγεσία και η μυστική υπηρεσία της, με διαρροές δικών της σωστών πληροφοριών και διαπιστώσεων από τον Πόλεμο στην Ουκρανία σε δημοφιλή αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαψεύδει την προπαγάνδα της φρίκης και μίσους που εξωθεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Μετάφραση / εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού
__________
By Nicolas J.S. Davies, Fair Observer

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, επισημαίνοντας πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν επεκτείνει το ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, έχουν υποστηρίξει ένα πραξικόπημα και τώρα έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία, έχουν επιβάλει κύματα οικονομικών κυρώσεων και έχουν ξεκινήσει μια εξουθενωτική κούρσα εξοπλισμών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο απροκάλυπτος στόχος είναι να πιέσουμε, να αποδυναμώσουμε και τελικά να εξαλείψουμε τη Ρωσία, ή μιαν εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας, ως στρατηγικό ανταγωνιστή της αμερικανικής αυτοκρατορικής δύναμης.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες μορφές βίας και εξαναγκασμού εναντίον πολλών χωρών. Σε κάθε περίπτωση υπήρξαν καταστροφικές για τους ανθρώπους που επλήγησαν άμεσα, είτε πέτυχαν τους πολιτικούς τους στόχους είτε όχι.

Οι πικροί καρποί της αμερικανικής παρέμβασης

Οι πόλεμοι και οι βίαιες αλλαγές καθεστώτος στο Κοσσυφοπέδιο, το Ιράκ, την Αϊτή και τη Λιβύη έχουν αφήσει τους λαούς βυθισμένους σε ατελείωτη διαφθορά, φτώχεια και χάος. Οι αποτυχημένοι πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων στη Σομαλία, τη Συρία και την Υεμένη έχουν δημιουργήσει ατελείωτους πολέμους και ανθρωπιστικές καταστροφές. Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Κούβας, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Βενεζουέλας έχουν εξαθλιώσει τους λαούς τους, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν τις κυβερνήσεις τους.

Εν τω μεταξύ, τα πραξικοπήματα που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ στη Χιλή, τη Βολιβία και την Ονδούρα έχουν αντιστραφεί αργά ή γρήγορα από λαϊκά κινήματα για την αποκατάσταση της δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Οι Ταλιμπάν κυβερνούν ξανά το Αφγανιστάν μετά από έναν 20ετή πόλεμο για την απέλαση ενός στρατού κατοχής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, μετά τον οποίο οι θλιβεροί ηττημένοι αδιαφορούν τώρα για την λιμοκτονία εκατομμυρίων Αφγανών.

Αλλά οι κίνδυνοι και οι συνέπειες του Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ στη Ρωσία είναι διαφορετικής τάξεως. Ο σκοπός κάθε πολέμου είναι να νικήσεις τον εχθρό σου. Αλλά πώς μπορείτε να νικάτε έναν εχθρό που ρητά δεσμεύεται να αντιδράσει στην προοπτική της υπαρξιακής ήττας του καταστρέφοντας ολόκληρο τον κόσμο;

Αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή

Αυτό είναι στην πραγματικότητα μέρος του στρατιωτικού δόγματος των ΗΠΑ και της Ρωσίας οι οποίες μαζί κατέχουν άνω του 90% των παγκόσμιων πυρηνικών όπλων. Αν κάποιος από αυτούς αντιμετωπίσει υπαρξιακή ήττα, είναι έτοιμοι να καταστρέψουν τον ανθρώπινο πολιτισμό σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα που θα σκοτώσει Αμερικανούς, Ρώσους και ουδέτερους.

Τον Ιούνιο του 2020, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα στο οποίο αναφέρει:

Το προσωπικό σημειωματάριο ενός εκ των διοικητών του Αζώφ

Το σημειωματάριο ενός από τους ηγέτες μιας ξεχωριστής ειδικής μονάδας του συντάγματος Αζόφ βρέθηκε σε μια από τις στρατιωτικές βάσεις που κατέλαβαν οι μονάδες της Λ.Δ. Ντονέσκ.

Τα ναζιστικά σύμβολα εμφανίζονται σε κάθε σελίδα. Δίπλα στις συντεταγμένες των στόχων σχεδιάζονται ναζιστικά σκίτσα.

Οι πηγές υποθέτουν ότι ανήκε στον ταγματάρχη της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, διοικητή του συντάγματος Azov, Denis Prokopenko. Τον Μάρτιο, του απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ήρωα της Ουκρανίας". Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, πολιορκείται στις εγκαταστάσεις του Azovstal στην πόλη Μαριούπολη.

Σαγκάη

Ήταν τότε, στα μέσα του 2021, που η ασταμάτητη μηχανή πείστηκε ότι το Πεκίνο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες πολιτικο-στρατιωτικές ετοιμασίες του, προετοιμάζεται ΚΑΙ για ενδεχόμενο τακτικού βιολογικού πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον – διαβλέποντας σωστά τις «τάσεις» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε σχέση με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου παράξενο απ’ την μεριά του κινεζικού καθεστώτος: αν μια «υπερδύναμη» είναι επίφοβη στην ακμή της, είναι δυο και τρεις φορές πιο επίφοβη στην παρακμή της, ειδικά όταν έχει ξεμείνει από μέσα που δεν είναι άμεσα φονικά (όπως οι «οικονομικές κυρώσεις»…)

Τι κάνει, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς στην Σαγκάη (πιθανότατα και στην ίδια την πρωτεύουσα); Υποστηρίζουμε ότι αναβαθμίζει τις ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου, μεταφέροντας και δοκιμάζοντας τις τακτικές του από κλίμακες των 10 ή των 15 εκατομυρίων υπηκόων (όπως ήταν ως τις αρχές του 2022) σε κλίμακες των 25 εκατομυρίων.

Η ποσοτική διαφορά είναι και ποιοτική – ας μην το παραβλέπει κανείς! Η επιμελητειακή υποστήριξη κυλιόμενων (από αστική ζώνη σε αστική ζώνη) αποκλεισμών / ελέγχων / λεπτομερών καταγραφών / επιτήρησης σε συνθήκες μεγα-πόλεων όπως είναι η Σαγκάη ή το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη. Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι παραλείψεις σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να προκαλέσουν εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις – και το κινεζικό καθεστώς δεν παρέλειψε και να τις δείξει, και να αναγνωρίσει τις αιτίες τους!

Πράγματι, ήταν στη αγγλόφωνη έκδοση των καθεστωτικών global times του Πεκίνου, όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει τα προβλήματα που αναγνώρισε το καθεστώς στην «εκστρατεία της Σαγκάης»: πρώτον, ελλείψεις στη συστηματική τροφοδοσία των αποκλεισμένων∙ δεύτερον αδυναμίες στην επικοινωνία και στη φροντίδα μοναχικών ηλικιωμένων κατοίκων, που ήταν οι (διακηρυγμένα) πλέον ευάλωτες κοινωνικές φιγούρες.

Από την άλλη μεριά, πάλι σε τέτοια άρθρα μπορούσε (όποιος ενδιαφερόταν) να βρει τον βασικό πυρήνα των μέτρων, που είναι οφθαλμοφανώς δυσανάλογα με την ασήμαντη απειλή του τσαχπίνη Ο και των υπο-παραλλαγών του, είναι κομβικά όμως αν πρόκειται για ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; 

Τα «4 έγκαιρα»:

-Προς μια συλλογική αυτοκτονία της Ευρώπης;

Γερμανικές φωνές σωφροσύνης

Professeur Heinrich Wohlmeyer Reseau International

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Οι Υποτελείς πρέπει να τολμήσουν να σκεφτούν!

Στο τεύχος 6 του Ορίζοντες και των Συζητήσεων στις 22 Φεβρουαρίου 2022, ο Eberhard Hamer ανέλυσε την κάτω πλευρά της ουκρανικής σύγκρουσης και εξέφρασε την ελπίδα ότι η Ρωσία δεν θα πέσει στην «παγίδα ΗΠΑ-Ουκρανίας» Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η παγίδα έκλεισε.

Η Ρωσία, προσωποποιημένη από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δυστυχώς δεν έχει δει άλλη διέξοδο μετά από χρόνια συστηματικών προκλήσεων και ταπεινωτικές διαψεύσεις δοσμένων υποσχέσεων. Ο συνεχιζόμενος επανεξοπλισμός και ενσωμάτωση των συνταγμάτων Αζόφ – δολοφονίας τα ων Ρώσων, η αναγγελία της κατάκτησης της Κριμαίας και του Ντονμπάς, η μαζικοποίηση των στρατευμάτων στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός με το Ντονμπάς, η ζήτηση για πυρηνικά όπλα, η κρυφή δραστηριότητα μας και στρατιωτικών συμβούλων του ΝΑΤΟ, η ύπαρξη εργαστηρίων βιολογικών όπλων κ.λπ., δεν άφησαν πλέον την επιλογή από την άποψη του ρωσικού στρατού. Δεν ήθελαν να είναι εντελώς περικυκλωμένοι και ανυπεράσπιστοι. Και ήλπιζαν σε ένα blitzkrieg καθώς και σε μια υποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών και των μαριονετών τους στην Ουκρανία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αντίθεση με τους ΠΟΛΈΜΟΥΣ του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Ρώσοι δεν κατέστρεψαν κρίσιμες υποδομές (ηλεκτρικό ρεύμα, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και νερό) όπου ήταν στρατηγικά κρίσιμες.

-Ποιος Σκαμπαρδώνης;

Η προσπάθεια «ξεπλύματος της δράσης του «Αζόφ» κι άλλων «ταγμάτων θανάτου» στην Ουκρανία έχει μετατραπεί σε «εργολαβία».

Τα γεγονότα στην Ουκρανία και η εδώ και δύο μήνες εξελισσόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στο έδαφός της και σε αυτό του Ντονμπάς αποτέλεσαν, με τον τρόπο τους, έναν ιδιόμορφο «καταλύτη», διαχωρίζοντας με τον πλέον σαφή τρόπο τους υποστηρικτές της μίας ή της άλλης πλευράς της διένεξης (αλλά και τους λεγόμενους «ισαποστάκηδες», οι οποίοι εν προκειμένω λειτουργούν, εκόντες-άκοντες, υπέρ της μίας από τις δύο πλευρές).

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τα ΜΜΕ και τη σφαίρα των πληροφοριών γενικά, τα γεγονότα αυτά ανέδειξαν με τον πλέον εμφανή τρόπο τον επικοινωνιακό πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στη «συλλογική Δύση» και τη Ρωσία πολύ πριν ξεκινήσει η στρατιωτική επιχείρηση της τελευταίας και έβγαλαν στην επιφάνεια ένα σωρό «ιδεολογήματα», αλλά και τεχνικές μαζικής εξαπάτησης και επιβολής της «μίας και μοναδικής αλήθειας» που «πρέπει» να φτάνει στα μάτια και τ’ αυτιά του μέσου πολίτη στις χώρες της Δύσης σχετικά με το τι συμβαίνει στην Ουκρανία και στο Ντονμπάς τα τελευταία οκτώ και πλέον χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους δύο μήνες.

Τα πιο γνωστά «trend» αυτής της μαζικής επικοινωνιακής εκστρατείας είναι: 

• α) Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη αναφορά περί «επιτιθέμενης» Ρωσίας και «αμυνόμενης» Ουκρανίας,
• β) Η «δαιμονοποίηση» της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας μέσα από στοχευμένα δημοσιεύματα περί «παρανοϊκών», «χασάπηδων», «μακελάρηδων» κοκ που διοικούν το Κρεμλίνο, 
• γ) Η κατά το μέγιστο δυνατό τρόπο ανάδειξη της δήθεν «κτηνωδίας» των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων έναντι του άμαχου πληθυσμού στις περιοχές όπου διεξάγονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, 
• δ) Η πλήρης αποσιώπηση της ιστορίας της σύγχρονης Ουκρανίας από το χουντικό πραξικόπημα της 22ης Φεβρουαρίου και μετά και ο «ακήρυχτος» εμφύλιος πόλεμος της εξουσίας του Κιέβου με τις δύο αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, με τις χιλιάδες νεκρούς αμάχους πολίτες και 
• ε) Το «ξέπλυμα» της δράσης των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» στο Ντονμπάς αλλά και στη «μητροπολιτική» Ουκρανία, όπως και την αποσιώπηση της στενής σχέσης ανάμεσα τα νεοναζί αποβράσματα και την «επίσημη» ουκρανική εξουσία των τελευταίων οκτώ ετών.
  

Ειδικά αυτό το τελευταίο από τα πέντε σημεία που προαναφέρθηκαν, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε μεγάλη έξαρση και «δημοφιλία» τόσο στα εγχώρια, όσο και στα εκτός Ελλάδας συστημικά ΜΜΕ. Την ιδέα ότι «ναι, μεν, είναι εθνικιστές / φασίστες / νεοναζί, αλλά πολεμούν για την πατρίδα τους» την εξέφρασε, βεβαίως, ευθαρσώς και όχι μία φορά ο ίδιος ο «πρόεδρος» της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στον οποίο, μάλιστα, η ελληνική Βουλή παραχώρησε πρόσφατα και βήμα για να απευθυνθεί με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα και μας έφερε «πεσκέσι» στο βίντεο 2 μαχητές του νεοναζιστικού «Αζόφ», υποτίθεται ελληνικής καταγωγής (για τον έναν από τους δύο, που παρουσιάστηκε με το όνομα «Μιχαήλ» και μάλλον δεν έχει καμία σχέση με τον Ελληνισμό της Ουκρανίας, αναφέρθηκε πως σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά στη Μαριούπολη, σε μάχη εναντίον ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων έξω από το εργοστάσιο «Ιλίτς»). Η προσπάθεια ««ξεπλύματος», ωστόσο, της ύπαρξης και της δράσης όχι μόνο του «Αζόφ» (που ως πιο πολυπληθές και έντονο στη δημόσια παρουσία του μέσω των social media έγινε πιο γνωστό), αλλά και του συνόλου των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» («Αϊντάρ», «Ντνιεπρ-1», «Ντονμπάς» κ.ά.) έχει μετατραπεί σε «εργολαβία», πλέον, από τα συστημικά ΜΜΕ και έχουμε φτάσει σε σημείο να διαβάζουμε, πλέον, πραγματικά «τερατουργήματα» γύρω από το θέμα.
______________
Στην αντίληψη του γράφοντος υπέπεσε, λοιπόν, άρθρο δημοσιευμένο στις 25/04 στη γνωστή ειδησεογραφική ιστοσελίδα ιn.gr με την υπογραφή του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Το άρθρο ονομάζεται «Ποιο τάγμα;» και μπορεί κανείς να το βρει εδώ.

Πριν προχωρήσουμε στην αναγκαία (κατά την άποψη του γράφοντος) αποδόμηση των βασικών επιχειρημάτων του εν λόγω εμέσματος, καλό θα ήταν να θυμηθούμε μαζί κάποια πράγματα που έχουν αναφερθεί στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν[...]
Τα περισσότερα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» τύπου «Αζόφ» δημιουργήθηκαν τυπικά μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος του «Μαϊντάν» στις 22/02/2014, με την αγαστή σύμπνοια και συνεργασία των κρατικών λειτουργών της «μετά-Μαϊντάν» ουκρανικής εξουσίας, όπως πχ ο επί 7 συναπτά έτη Υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ, αλλά και τη χρηματοδότηση από Ουκρανούς ολιγάρχες, όπως οι Ίγκορ Κολομόισκι, Ρινάτ Αχμέτοφ, Βίκτορ Πιντσούκ κ.ά.

Ωστόσο, η πολιτική και στελεχική τους βάση βρισκόταν σε ήδη υπαρκτούς σχηματισμούς, όπως η Svoboda (πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ουκρανίας), ο «Δεξιός Τομέας», ο «Εθνικός Κορμός» κοκ Κάποιοι από αυτούς τους σχηματισμούς λειτουργούσαν και ως πολιτικά κόμματα, συμμετείχαν σε βουλευτικές εκλογές και πριν από το «Μαϊντάν» και εξέλεγαν και βουλευτές. Τα περί «ελάχιστης επιρροής» στην ουκρανική κοινωνία είναι ένα τεράστιο ψέμα, αφού η ιδεολογική και, κυρίως, η πολιτική επιρροή του ουκρανικού εθνικισμού και νεοναζισμού δεν περιορίζεται στις «καθεαυτού» δυνάμεις που εκφράζουν αυτές τις ιδεοληψίες, αλλά στο σύνολο των συστημικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, πρώην Πρόεδρος της ουκρανικής Βουλής (Ανώτατης Ράντας), όταν αποφάσιζε να στείλει τον ουκρανικό στρατό να βομβαρδίσει το Λουγκάνσκ και τις άλλες πόλεις και χωριά του Ντονμπάς; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Πετρό Ποροσένκο, όταν έλεγε ότι «τα μικρά Ουκρανόπουλα θα έχουν φαγητό, παιχνίδια και σχολεία για να πηγαίνουν, ενώ τα παιδιά του Ντονμπάς όχι» και προμήνυε για τα τελευταία ένα «μόνιμο μέλλον» μέσα στα πολεμικά καταφύγια; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» είναι ο (κατά τα λοιπά «Εβραίος» και «ρωσόφωνος») Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όταν αποδέχεται ως «φυσιολογική» την ύπαρξη και τη δράση αυτών που οι πρόγονοί τους δολοφονούσαν μαζικά και χωρίς οίκτο τους δικούς του ομοεθνείς κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ουκρανία τη δεκαετία του ‘40 του περασμένου αιώνα;

Τέλος, όπως ο γράφων έχει επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» δεν αποτελούν, ουσιαστικά, ξεχωριστές δομές από τις τακτικές ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, αλλά οργανικό τμήμα τους και, κυρίως, ιδεολογικό «ταγό» τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο, πως το σύνθημα του UPA, δηλαδή του αιμοσταγούς στρατού του Στεπάν Μπαντέρα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς ναζί και ευθύνεται για τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Σοβιετικών πολιτών της Ουκρανίας την περίοδο εκείνη, το διαβόητο «Slava Ukraini! Geroyam Slava!»

Το τέλος της δυτικής κυριαρχίας

Για τον Θουκυδίδη, η φιλοδοξία της Σπάρτης και της Αθήνας

ήταν η ίδια και δεν μπορούσε παρά μόνο να τις οδηγήσει σε

πόλεμο μεταξύ τους. Αντίθετα, οι Ρώσοι και Κινέζοι ηγέτες

οραματίζονται έναν πολυπολικό κόσμο στον οποίο ο καθένας

θα μπορεί να έχει διαφορετικές φιλοδοξίες. Τίποτα δεν θα τους

ωθούσε επομένως να πολεμήσουν μεταξύ τους.

Οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, που αποφασίστηκαν μονομερώς από την Ουάσιγκτον, παρουσιάζονται ως "δίκαιη τιμωρία" για την επίθεση κατά της Ουκρανίας. Αλλά, για να μην αναφέρουμε την παρανομία τους στο διεθνές δίκαιο, ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει ότι δεν φτάνουν τον στόχο τους. Στην πράξη, οι Ηνωμένες Πολιτείες απομονώνουν τη Δύση ελπίζοντας να διατηρήσουν την ηγεμονία τους έναντι των συμμάχων τους.
___________
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που συμμετείχαν μόνο καθυστερημένα στους Παγκόσμιους Πολέμους και δεν υπέστησαν απώλειες στο έδαφός τους, βγήκαν νικήτριες από τις παγκόσμιες συγκρούσεις. Κληρονομώντας ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες, ανέπτυξαν ένα σύστημα κυριαρχίας κάνοντάς τους τον «αστυνομικό του κόσμου». Ωστόσο, η ηγεμονία τους ήταν εύθραυστη και δεν μπορούσε να αντέξει στην ανάπτυξη μεγάλων εθνών.

Ήδη από το 2012, ορισμένοι πολιτικοί επιστήμονες άρχισαν να περιγράψουν την «παγίδα του Θουκυδίδη» κατ’ αναλογία με την εξήγηση την οποία είχε δώσει ο Έλληνας στρατηγιστής για τους πολέμους μεταξύ Σπάρτης και Αθήνας. Σύμφωνα με αυτούς, η άνοδος της Κίνας έκανε επίσης αναπόφευκτη την αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σημειώνοντας ότι, εάν η Κίνα έγινε η πρώτη παγκόσμια οικονομική δύναμη, η Ρωσία έχει γίνει η πρώτη στρατιωτική δύναμη, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να τις πολεμήσει τη μία μετά την άλλη.

Σε αυτό το πλαίσιο ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η Ουάσιγκτον τον παρουσιάζει ως «ρωσική επίθεση», υιοθετεί κυρώσεις και αναγκάζει τους συμμάχους της να τις πάρουν και αυτοί. Η πρώτη παρατήρηση που έρχεται στο μυαλό είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, γνωρίζοντας ότι είναι κατώτερες στρατιωτικά, αλλά ανώτερες οικονομικά, αποφάσισαν να επιλέξουν το πεδίο της μάχης τους. Ωστόσο, η ανάλυση των εμπλεκόμενων δυνάμεων και των μέτρων που ελήφθησαν διαψεύδει αυτή την ανάγνωση των γεγονότων.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα

Η Ουάσιγκτον δολοφόνησε τον Ιρακινό πρόεδρο Σαντάμ

Χουσεΐν και τον Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι επειδή

τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία του δολαρίου.

Στη συνέχεια, λεηλάτησαν τις κεντρικές τους τράπεζες.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δημιουργήθηκε από τις Συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς το 1944. Στόχος τις ήταν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο για τον καπιταλισμό πέρα από την κρίση του 1929, για την οποία ο ναζισμός δεν είχε πετύχει να είναι η λύση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν το νόμισμά τους ως μετατρέψιμη αναφορά σε χρυσό. Ούτε η Σοβιετική Ένωση ούτε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας συμμετείχαν σε αυτό το συνέδριο.

Το 1971, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αποφάσισε να τερματίσει ανεπίσημα την ισοτιμία του δολαρίου σε χρυσό. Μπόρεσε με αυτό το τρόπο να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο του Βιετνάμ. Συγκεκριμένα, δεν υπήρχαν πλέον σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Το μέτρο δεν επισημοποιήθηκε παρά μόνο μόλις τελείωσε ο πόλεμος, το 1976. Ήταν επίσης εκείνη τη στιγμή που η Κίνα σχημάτισε συμμαχία με τις αγγλοσαξονικές πολυεθνικές. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ο πρόγονος της Ένωσης) προσαρμόστηκε ρυθμίζοντας τις κυμαινόμενες πλέον συναλλαγματικές ισοτιμίες το 1972 (το «νομισματικό φίδι»), στη συνέχεια δημιουργώντας το ευρώ.

Από το 1981, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αφήνουν το χρέος τους να ξεφύγει. Από το 40% του ΑΕΠ τους, έφτασε στο 130% σήμερα.

Ο πόλεμος προπαγάνδας της Ουκρανίας: Διεθνείς εταιρείες δημοσίων σχέσεων, λομπίστες και μυστικές υπηρεσίες #3

Συνέχεια από το προηγούμενο

Νατοϊκή στήριξη σε φάρμες τρολ

Μια άλλη ανώνυμη έρευνα δείχνει πώς οι ουκρανικές εταιρείες δημοσίων σχέσεων χρησιμοποίησαν στοχευμένες διαφημίσεις για να επιμολύνουν το ρωσικό διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικών μέσων ενημέρωσης με μηνύματα που καλούσαν σε οικονομική απομόνωση της Μόσχας και «να σταματήσει ο πόλεμος». Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας είναι ο Μπεζλέπκιν Εβγκένι Βιτάλιεβιτς, ο οποίος χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Εβγκένι Κορολιόφ, μαζί με τον Πάβελ Αντόνοφ της οργάνωσης Targetorium. Πίσω από το ψευδώνυμο Κορολιόφ, ο Ουκρανός πληροφοριακός πολεμιστής συνέταξε μια ανάρτηση στη σελίδα του στο Facebook (που είναι πλέον ιδιωτική), στην οποία καυχιόταν ότι οι διαφημίσεις της εταιρείας του στο Facebook πέτυχαν 30 εκατομμύρια επισκέψεις σε τρεις ημέρες.

Ταυτόχρονα, το Facebook έχει αποκλείσει τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης από τη λειτουργία διαφημίσεων και τη νομισματοποίηση του περιεχομένου. Έχουν δημιουργηθεί αρκετοί ψεύτικοι λογαριασμοί για μέσα ενημέρωσης, όπως το Russia 24, θάβοντας τον αυθεντικό λογαριασμό κάτω από μια σειρά απατεώνων. Το Facebook έχει επίσης χαρακτηρίσει ως «ψευδείς» δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Άμυνας.

Η εκστρατεία αυτή φέρεται να πραγματοποιήθηκε κατόπιν σύστασης του StopFake, ενός αυτοαποκαλούμενου φορέα «ελέγχου των γεγονότων» που χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία, το Ατλαντικό Συμβούλιο, τα υπουργεία Εξωτερικών της Τσεχίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και το Διεθνές Ίδρυμα Αναγέννησης, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας του δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος.

Η StopFake προσλήφθηκε από το Facebook τον Μάρτιο του 2020 για να «περιορίσει τη ροή της ρωσικής προπαγάνδας», αλλά διαπιστώθηκε ότι απασχολούσε πολλά πρόσωπα που συνδέονταν στενά με βίαιους νεοναζί. Ο δημοσιογράφος που συνέγραψε το αποκαλυπτικό άρθρο δέχθηκε απειλές θανάτου και τελικά εγκατέλειψε την Ουκρανία. Αυτές οι αποκαλύψεις προφανώς δεν εμπόδισαν το Facebook να βασίζεται στην οργάνωση αυτή για καθοδήγηση σχετικά με τη λογοκρισία.

Εν τω μεταξύ, Ρώσοι χάκερς εντόπισαν ένα δημόσιο έγγραφο της Google (που έκτοτε έχει γίνει ιδιωτικό και έχει αναρτηθεί εδώ), το οποίο περιγράφει λεπτομερώς την επιχείρηση προπαγάνδας, η οποία διανεμήθηκε σε κανάλια Telegram με «δημιουργικές φάρμες». «Εδώ μπορείτε να βρείτε συνδέσμους προς ουκρανικά μέσα ενημέρωσης που χρειάζονται προώθηση, λογαριασμούς bot με συνδέσμους και κωδικούς πρόσβασης από τους οποίους στάλθηκαν στους χρήστες αντιπολεμικά μηνύματα και μηνύματα με πλαστά στοιχεία για το υπουργείο Άμυνας, τοποθετήσεις και συγκεκριμένες οδηγίες για τις αναρτήσεις και ποιο κοινό πρέπει να κεντήσουν», αναφέρεται στην έρευνα.

Μια άλλη εκστρατεία διεξάγεται από τη Νατάλια Πόποβιτς, την ιδρύτρια του πρακτορείου δημοσίων σχέσεων One Philosophy στο Κίεβο. Το προφίλ της Πόποβιτς στο LinkedIn δείχνει ότι αυτή έχει συνεργαστεί με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ και έχει υπάρξει σύμβουλος του πρώην προέδρου Πέτρο Ποροσένκο. Είναι επίσης συνιδρύτρια και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ukraine Crisis Media Center, ενός βραχίονα προπαγάνδας που χρηματοδοτείται από την Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία, την Πρεσβεία των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, μεταξύ πολλών άλλων.

Ένα άρθρο του Campaign Asia παρουσιάζει διάφορες εταιρείες δημοσίων σχέσεων που συμμετέχουν στην προσπάθεια. Μεταξύ αυτών είναι ο Ρίτσαρντ Έντελμαν, διευθύνων σύμβουλος της Edelman PR. Ο Έντελμαν είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ατλαντικού και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Ο πόλεμος προπαγάνδας της Ουκρανίας: Διεθνείς εταιρείες δημοσίων σχέσεων, λομπίστες και μυστικές υπηρεσίες #2

...Συνέχεια από το προηγούμενο

Ξένοι εξτρεμιστές κατακλύζουν την Ουκρανία

Ο φάκελος περιέχει επίσης έναν σύνδεσμο προς μια σελίδα του υπουργείου Εξωτερικών με τίτλο «Μάχη για την Ουκρανία», η οποία παρέχει οδηγίες για αλλοδαπούς που επιθυμούν να ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας που είναι πλαισιωμένες από νεοναζί και ονομάζονται «Διεθνής Αμυντική Λεγεώνα της Ουκρανίας».

Μετά το κάλεσμα του Ζελένσκι προς τους ξένους μαχητές να σχηματίσουν μια ταξιαρχία, μαχητές από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ισπανίας, της Κολομβίας, της Βραζιλίας, της Χιλής και άλλων χωρών, ταξίδεψαν για να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές δυνάμεις. Άλλοι χωρίς εκπαίδευση ή εμπειρία μάχης έχουν φτάσει για «πολεμικό τουρισμό», αυτό που ένας Βρετανός στρατιώτης αποκάλεσε «σφαιροφάγους».

Ενώ η ουκρανική κυβέρνηση λέει ότι δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της, ορισμένοι σχολιαστές εξέφρασαν αμφιβολίες για τους αριθμούς αυτούς, κάνοντας λόγο για «προσπάθεια δημοσίων σχέσεων». Ωστόσο, οι ξένοι που ταξίδεψαν στην Ουκρανία συνάντησαν μια πραγματικότητα πολύ πιο σοβαρή από ό,τι περίμεναν.

Η πολεμική αεροπορία της Ρωσίας βομβάρδισε στρατιωτικές εγκαταστάσεις δίπλα στο σημείο όπου κοιμόντουσαν οι ξένοι μαχητές. Έχοντας καταφύγει στη γειτονική Πολωνία, ένας Ισπανός μαχητής περιέγραψε τον βομβαρδισμό ως «προειδοποίηση» που θα μπορούσε να έχει σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους.

Ομοίως, ένας Αμερικανός μαχητής που κρύφτηκε σε ένα ασθενοφόρο για να ξεφύγει από τις γραμμές του μετώπου προειδοποίησε ότι οι ουκρανικές αρχές σκοτώνουν τους ξένους που αποφάσισαν να μην πολεμήσουν, κάνοντας λόγο για «παγίδα». 

Κατάλληλη ρητορική

«Τέτοια ρωσικά κλισέ όπως “δημοψήφισμα στην Κριμαία” ή “βούληση του λαού της Κριμαίας” είναι απολύτως απαράδεκτα», σημειώνει το έγγραφο, αναφερόμενο στο συντριπτικά επιτυχές δημοψήφισμα του 2014 για την απόσχιση από την Ουκρανία.

Το έγγραφο θεωρεί απαράδεκτους τους όρους «εμφύλιος πόλεμος στο Ντονμπάς», «εσωτερική σύγκρουση», «σύγκρουση στην Ουκρανία» και «ουκρανική κρίση» για να περιγράψει τον πόλεμο του ουκρανικού στρατού με τις αποσχισθείσες δημοκρατίες της περιοχής του Ντονμπάς. Αυτό, παρά το γεγονός ότι το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκτιμά ότι 14.200 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 3.404 αμάχων, έχουν σκοτωθεί σε εσωτερικές μάχες στην Ουκρανία από το 2014.

Στη θέση αυτών των φράσεων, το έγγραφο ζητά τη χρήση των όρων «Ένοπλη επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Ντονμπάς, διεθνής ένοπλη σύγκρουση, ρωσικός πόλεμος κατά της Ουκρανίας, ρωσο-ουκρανική ένοπλη σύγκρουση». 

Φράσεις-Κλειδιά

Ένα άλλο έγγραφο με τίτλο «Φράσεις-Κλειδιά» περιέχει συγκεκριμένους προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς που διαδόθηκαν ευρέως από τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης, έκτοτε όμως έχουν διαψευστεί.

Ο πόλεμος προπαγάνδας της Ουκρανίας: Διεθνείς εταιρείες δημοσίων σχέσεων, λομπίστες και μυστικές υπηρεσίες #1

Ο Νταν Κόεν* αποκαλύπτει το εκτεταμένο δίκτυο πίσω από τον καταιγισμό δημοσίων σχέσεων της ουκρανικής κυβέρνησης.
___________
Από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις καλλιέργησαν την εικόνα ενός μικρού γενναίου στρατού που αντιστέκεται στον ρωσικό Γολιάθ. Για να ενισχύσει την αντίληψη της ουκρανικής στρατιωτικής ανδρείας, το Κίεβο έχει εξαπολύσει μια συνεχή ροή εξελιγμένης προπαγάνδας με στόχο να αποσπάσει τη δημόσια και επίσημη υποστήριξη των δυτικών χωρών.

Η εκστρατεία περιλαμβάνει γλωσσικούς οδηγούς, φράσεις κλειδιά και εκατοντάδες προπαγανδιστικές αφίσες, ορισμένες από τις οποίες περιέχουν φασιστική εικονοπλασία και εξυμνούν ακόμη και ηγέτες του νεοναζιστικού κινήματος. Πίσω από την προσπάθεια δημοσίων σχέσεων της Ουκρανίας βρίσκεται ένας στρατός από ξένους πολιτικούς στρατηγιστές, λομπίστες της Ουάσινγκτον και ένα δίκτυο μέσων ενημέρωσης που συνδέονται με μυστικές υπηρεσίες.

Η στρατηγική προπαγάνδας της Ουκρανίας απέσπασε επαίνους από έναν διοικητή του ΝΑΤΟ, ο οποίος δήλωσε στην Washington Post: «Είναι πραγματικά άριστοι στις stratcom (στρατηγικές επικοινωνίες): μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιχειρήσεις πληροφοριών και ψυχολογικές επιχειρήσεις. Η Post παραδέχτηκε τελικά ότι “Δυτικοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι ενώ δεν μπορούν να επαληθεύσουν ανεξάρτητα πολλές από τις πληροφορίες που διοχετεύει το Κίεβο σχετικά με την εξελισσόμενη κατάσταση στο πεδίο της μάχης, συμπεριλαμβανομένων των αριθμών των απωλειών και για τις δύο πλευρές, εντούτοις αντιπροσωπεύουν μία εξαιρετικά αποτελεσματική stratcom».

Κλειδί στην προπαγανδιστική προσπάθεια είναι μια διεθνής λεγεώνα εταιρειών δημοσίων σχέσεων που συνεργάζονται άμεσα με το υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας για να διεξαγάγουν πόλεμο παραπληροφόρησης.

Σύμφωνα με τον ειδησεογραφικό ιστότοπο του κλάδου PRWeek, η πρωτοβουλία ξεκίνησε από ένα ανώνυμο πρόσωπο που φέρεται να ίδρυσε μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων με έδρα την Ουκρανία. «Από την πρώτη ώρα του πολέμου, αποφασίσαμε να συνεργασθούμε με το υπουργείο Εξωτερικών για να τους βοηθήσουμε να διανείμουν τις επίσημες πηγές για να δείξουν την αλήθεια», δήλωσε ο ανώνυμος στο PR Week. «Πρόκειται για έναν υβριδικό πόλεμο: μείγμα της αιματηρής μάχης με μια τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης και ψεύτικης πληροφόρησης υπό την ηγεσία της Ρωσίας [sic]».

Σύμφωνα με τον ανώνυμο πληροφοριοδότη, περισσότερες από 150 εταιρείες δημοσίων σχέσεων έχουν συμμετάσχει στo προπαγανδιστικό blitz. Επικεφαλής της διεθνούς προσπάθειας είναι ο συνιδρυτής της εταιρείας δημοσίων σχέσεων PR Network, Nicky Regazzoni και ο Francis Ingham, κορυφαίος σύμβουλος δημοσίων σχέσεων με στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.