«-Ποιος ενδιαφέρεται αν ένας τρομοκράτης είναι ζωντανός η νεκρός;»

«-Ποιος ενδιαφέρεται αν ένας τρομοκράτης είναι ζωντανός η νεκρός;», αναρωτιόταν Βρετανός δημοσιογράφος την 1η Μαρτίου του 1981 όταν έφτανε σε αυτόν η πληροφορία ότι ένας 27χρονος Βορειοϊρλανδός ξεκίνησε απεργία πείνας. Όταν ο Μπόμπι Σαντς μετά από 66 ημέρες άφηνε την τελευταία του πνοή και περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι πήγαιναν για το τελευταίο αντίο στο αποκαλούμενο «Νέο Δημοκρατικό Οικόπεδο», στο Μπέλφαστ, όπου ετάφη μαζί με άλλους 76 ανθρώπους, δεν είχε πλέον αυτή την απορία.

Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους έφτασε στον θάνατο ο Μπόμπι Σαντς, για τη Μάργκαρετ Θάτσερ, ήταν απλή η εξήγηση. Σε σχετική ερώτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων, στις 5 Μαΐου 1981, η Βρετανή πρωθυπουργός είχε πει: «Ο κύριος Σαντς ήταν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Ο ίδιος επέλεξε να χάσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν άφησε σε πολλά από τα θύματά της».

To τιμητικό άγημα στην κηδεία του Μπόμπυ Σαντς

-Ποιος όμως ήταν στην πραγματικότητα ο Μπόμπι Σαντς, ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας ως φυλακισμένο μέλος του IRA και πέθανε ως βουλευτής και κυρίως… θρύλος; Ο Ρόμπερτ Τζέραρντ Σαντς ήταν μέλος του Προσωρινού Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού που πέθανε κατά τη διάρκεια απεργίας πείνας ενώ ήταν φυλακισμένος στην πτέρυγα «Η» της φυλακής του Μέιζ στη Βόρεια Ιρλανδία.

Ήταν ο ηγέτης της απεργίας πείνας του 1981 στην οποία φυλακισμένοι που ήταν μέλη του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού εναντιώθηκαν στην αφαίρεση της ιδιότητας τους ως πολιτικών κρατουμένων. Κατά τη διάρκεια της απεργίας εκλέχθηκε βουλευτής στο Βρετανικό Κοινοβούλιο ως υποψήφιος του «Αντί Η Μπλοκ», δηλαδή του συνδυασμού των υποστηρικτών των απεργών πείνας. Ο θάνατος του Μπόμπι Σαντς και αυτός άλλων εννέα απεργών πείνας προκάλεσε ένα νέο κύμα στρατολόγησης και δραστηριότητας του IRA.

«Η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας»

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Ήταν 5 Μάη 1981 όταν ο Μπόμπι Σαντς, στα 27 του χρόνια, άφηνε την τελευταία του πνοή στις φυλακές Μέιζ, στη βόρειο Ιρλανδία. Ο θάνατος του Σαντς, μέλους του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), αποτέλεσε γεγονός-σταθμό σε μια αιματοβαμμένη ιστορία γεμάτη ηρωϊσμό, βία, ασίγαστο μίσος, ιμπεριαλιστική καταπίεση και πάθος για εθνική ανεξαρτησία. Πρόκειται για τη μακρά ιστορία του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας από τα δεσμά του βρετανικού ιμπεριαλισμού, της οποίας τραγικός πρωταγωνιστής υπήρξε ο Σαντς.

Ο Μπόμπι Σαντς, γεννημένος στις 9 Απρίλη 1954 σε μια εργατογειτονιά λίγο έξω από το βόρειο Μπέλφαστ, έγινε γνωστός ως ο πρώτος από τους δέκα απεργούς πείνας που έσβησαν στη φυλακή. Ο ίδιος είχε περάσει σχεδόν το ένα τρίτο της σύντομης ζωής του πίσω από τα σίδερα των βρετανικών φυλακών. Το κελί έμελε να γίνει το «σπίτι» του- εκεί παντρεύτηκε, εκεί βρίσκονταν όταν γεννήθηκαν τα δυό του παιδιά, εκεί έγραψε μια σειρά ποιημάτων και άρθρων με πολιτικό περιεχόμενο.

Ο Σαντς είχε γευτεί απ’ τα πρώτα του χρόνια τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ανισότητα που η βρετανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» είχε επιβάλει στη βόρειο Ιρλανδία. Κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων, η οικογένεια του (ιρλανδοί ρωμαιοκαθολικοί) αναγκάστηκε να αλλάξει αρκετές φορές σπίτι προκειμένου να γλυτώσει από παρενοχλήσεις προερχόμενες από «ενωτικούς» (unionists/loyalists). Αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια, ο Σαντς θα γράψει αργότερα στη φυλακή:

«Ήμουν μονάχα ένα παιδί της εργατικής τάξης σε ένα εθνικιστικό γκέτο, όμως ήταν η καταπίεση που δημιουργεί το επαναστατικό πνεύμα της ελευθερίας. Δεν θα ηρεμούσα μέχρι να πετύχαινα την απελευθέρωση της χώρας μου, έως ότου η Ιρλανδία γίνει κυρίαρχη, ανεξάρτητη σοσιαλιστική δημοκρατία» (16 Δεκέμβρη 1978).

Μια αφιέρωση για τον Τζέρυ Άνταμς...

...που τα παρτάλια του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού αποφάσισαν να τον (ξανα)εμπλέξουν με τον IRA, 42 χρόνια μετά τον χρόνο τέλεσης του αδικήματος που τον κατηγορούν και 36 μετά την τελευταία του αποφυλάκιση...

Β. Ιρλανδία: Συνελήφθη ο Τζέρι Άνταμς

Συνελήφθη και κρατείται από την αστυνομία της Βόρειας Ιρλανδίας ο αρχηγός του κόμματος Σιν Φέϊν, Τζέρι Ανταμς.

Σύμφωνα με το BBC ο ιρλανδός πολιτικός κατηγορείται για ένα φόνο που διεπράχθη το 1972.