Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια από τότε που ένας φίλος μού αφηγήθηκε το εξής περιστατικό, που έμεινε στη μνήμη μου (από τη δική του μνήμη έσβησε) :
Σε οικογενειακή εκδρομή κάθισε για φαΐ σε ταβέρνα στο Γραμματικό Αττικής, που η περιοχή του προοριζόταν ήδη για ΧΥΤΑ. Εκεί, στην ταβέρνα, καθόταν κι ένας τύπος που είχε πάει για δουλειά του. Συγκεκριμένα, είχε πάει να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση ως προς την προοπτική να κερδοσκοπήσει με τις τιμή της γης στην περιοχή: Ν’ αγοράσει τώρα φτηνά ενόψει χωματερής, να ποντάρει ότι η χωματερή θα ματαιωθεί και, τέλος, να πουλήσει κατόπιν ακριβά. Χαρακτηριστικός τύπος «μαύρου» καπιταλιστή, από εκείνους που φέρουν το ταξικό τους συμφέρον ωμό κι απογυμνωμένο από κάθε πολιτικό κι ιδεολογικό περικάλυμμα (με το όποιο τέτοιο περικάλυμμα να προορίζεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των ατομικών τους και ευρύτερα ταξικών του υποθέσεων), ο τύπος λοιπόν δεν αρκούνταν στις εμπορικές του βολιδοσκοπήσεις, αλλά στην ταβέρνα που καθόταν έβγαζε και «λόγο» εκθειάζοντας τον εαυτό του και τις σχέσεις του με σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα, προεκτεινόταν στην πολιτική γενικά και κατέληγε στην εξής στομφώδη «εθνική», ως εκ της ιδιότητας του σαν προσωποποιημένη επιτομή του καπιταλιστή, τοποθέτηση γύρω από την υποδεικνυόμενη κατεύθυνση και τα όρια ανοχής τα προοριζόμενα για όσους δεν είχαν και δεν έχουν τόσο ξεκάθαρες αντιλήψεις όσο οι δικές του:
«Είπαμε να είσαι αριστερός. Όχι όμως να είσαι και ΚάπαΚάπα».
Από τότε, και ιδίως από την επέλευση της καπιταλιστικής κρίσης, έως και σήμερα, αυτό το ρεζουμέ του λογυδρίου που εκφώνησε μιά «καπιτάλα» πριν περίπου δέκα χρόνια σε μια ταβέρνα στο Γραμματικό, αποτελεί την «πεμπτουσία» τής μιας από της δυο (αλληλένδετες βέβαια) επιτελικές τακτικές της άρχουσας τάξης, για την υλοποίηση του στόχου της να αποφύγει κλυδωνισμούς της κυριαρχίας της διοχετεύοντας μέσα από δικλείδες εγγυημένης ασφάλειας τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Και σήμερα, εν μέσω κρίσης, όχι μόνο να διατηρήσει τον πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο επί του λαού, αλλά ταυτόχρονα να πετύχει μια αντιδραστική στροφή προς την ιστορική οπισθοδρόμηση εδραιώνοντας βαθύτερα την εξουσία της.
Σε οικογενειακή εκδρομή κάθισε για φαΐ σε ταβέρνα στο Γραμματικό Αττικής, που η περιοχή του προοριζόταν ήδη για ΧΥΤΑ. Εκεί, στην ταβέρνα, καθόταν κι ένας τύπος που είχε πάει για δουλειά του. Συγκεκριμένα, είχε πάει να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση ως προς την προοπτική να κερδοσκοπήσει με τις τιμή της γης στην περιοχή: Ν’ αγοράσει τώρα φτηνά ενόψει χωματερής, να ποντάρει ότι η χωματερή θα ματαιωθεί και, τέλος, να πουλήσει κατόπιν ακριβά. Χαρακτηριστικός τύπος «μαύρου» καπιταλιστή, από εκείνους που φέρουν το ταξικό τους συμφέρον ωμό κι απογυμνωμένο από κάθε πολιτικό κι ιδεολογικό περικάλυμμα (με το όποιο τέτοιο περικάλυμμα να προορίζεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των ατομικών τους και ευρύτερα ταξικών του υποθέσεων), ο τύπος λοιπόν δεν αρκούνταν στις εμπορικές του βολιδοσκοπήσεις, αλλά στην ταβέρνα που καθόταν έβγαζε και «λόγο» εκθειάζοντας τον εαυτό του και τις σχέσεις του με σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα, προεκτεινόταν στην πολιτική γενικά και κατέληγε στην εξής στομφώδη «εθνική», ως εκ της ιδιότητας του σαν προσωποποιημένη επιτομή του καπιταλιστή, τοποθέτηση γύρω από την υποδεικνυόμενη κατεύθυνση και τα όρια ανοχής τα προοριζόμενα για όσους δεν είχαν και δεν έχουν τόσο ξεκάθαρες αντιλήψεις όσο οι δικές του:
«Είπαμε να είσαι αριστερός. Όχι όμως να είσαι και ΚάπαΚάπα».
Από τότε, και ιδίως από την επέλευση της καπιταλιστικής κρίσης, έως και σήμερα, αυτό το ρεζουμέ του λογυδρίου που εκφώνησε μιά «καπιτάλα» πριν περίπου δέκα χρόνια σε μια ταβέρνα στο Γραμματικό, αποτελεί την «πεμπτουσία» τής μιας από της δυο (αλληλένδετες βέβαια) επιτελικές τακτικές της άρχουσας τάξης, για την υλοποίηση του στόχου της να αποφύγει κλυδωνισμούς της κυριαρχίας της διοχετεύοντας μέσα από δικλείδες εγγυημένης ασφάλειας τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Και σήμερα, εν μέσω κρίσης, όχι μόνο να διατηρήσει τον πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο επί του λαού, αλλά ταυτόχρονα να πετύχει μια αντιδραστική στροφή προς την ιστορική οπισθοδρόμηση εδραιώνοντας βαθύτερα την εξουσία της.