«PSI, ευφορία, ανάταση και… γενικός ξεσηκωμός»!

Δια χειρός Αλιθέρση

Μόλις έγινε γνωστό το αποτέλεσμα της σύσκεψης του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση και η απόλυτη συμφωνία τους για το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση… των 200 δις ευρώ από την τρόικα, ανάμεικτα ήταν συναισθήματα που επικράτησαν μεταξύ των κατοίκων –ιθαγενών και μη- της χώρας!

Ήδη εκ μέρους των αστέγων, πεινασμένων, νεόπτωχων, άνεργων, απασχολησιμων, εργαζόμενων και συνταξιούχων εκφραστήκαν οι πρώτες θετικές αντιδράσεις, η ελπίδα και η πίστη ότι θα αλλάξει η μοίρα τους. Σύμφωνα με τις πρώτες πρόχειρες εκτιμήσεις τους, λόγω της πρωτοφανούς σε ύψος… βοήθειας που θα λάβουμε σαν χώρα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα βρουν σύγχρονη πράσινη στέγη οι άστεγοι, για να γίνει και η πράσινη ανάπτυξη πράξη, θα καταργηθεί η απασχολησιμότητα και θα εκλείψει η ανεργία. Επίσης, σύμφωνα πάντα με τις πρώτες εκτιμήσεις των εκπροσώπων τους, οι κατώτεροι μισθοί τουλάχιστον σε πρώτη φάση βέβαια δεν θα ξεπερνούν τα χίλια ευρώ. Όμως γρήγορα θα δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις και σύντομα θα φτάσουν τα χίλια πεντακόσια!

Αύριο αναμένεται να κάνει αναλυτικές δηλώσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να αναφερθεί με λεπτομέρειες και σε άλλα φλέγοντα θέματα, όπως αυτό της Υγείας. Όμως από σήμερα άφησε να διαρρεύσει ότι όλοι οι Έλληνες θα απολαμβάνουν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα διπλασιαστούν τουλάχιστον οι κλίνες των νοσοκομείων, όλοι οι άνεργοι γιατροί θα προσληφθούν άμεσα, τα δε νέα νοσοκομειακά φάρμακα, που αγοράστηκαν, ύστερα και από τη μεγάλη προσπάθεια της επιστημονικής ομάδας του κ. Λοβέρδου, με έκπτωση έως και 99%, θα δωριστούν άμεσα σε τεταρτοκοσμικές χώρες, που τα έχουν άμεση ανάγκη. Όλοι οι γιατροί θα μπορούν κατά την κρίση τους να συνταγογραφούν ελεύθερα και φυσικά μόνο πρωτότυπα φάρμακα. Οι εισαγωγές όλων των αντιγράφων τους θα απαγορευτούν δια νόμου.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ -Αριστεροί σωτήρες του λαού ή του καπιταλισμού;

«Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή για Δύση; Ποιος Ελληνας ή βάρβαρος θεός;Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει,για πίσου θα γυρίζει ο παλαιός;»*

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Οσο μεγαλώνουν τα δεινά του λαού, καθώς βυθίζεται στη μαύρη δυστυχία από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και τα μεγάλα αδιέξοδα του γερασμένου εκμεταλλευτικού συστήματος, τόσο πολλαπλασιάζονται οι κάθε λογής σωτήρες του. Δεν έφταναν το ΠΑΣΟΚ και ο Καρατζαφέρης που ψήφισαν το μνημόνιο για να τον σώσουν υποτίθεται από την κρίση και τη χρεοκοπία, το άλλο μείγμα σωτηρίας που έλεγε ότι είχε η ΝΔ. Δεν φτάνουν οι δελφίνοι του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Καρατζαφέρης, η Μπακογιάννη που συνασπίστηκαν πίσω από τον Παπαδήμο για να τον σώσουν τώρα από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, φέρνοντάς του νέα χειρότερα μνημόνια ολικής χρεοκοπίας. Πλάκωσαν τώρα και οι αριστεροί σωτήρες και άλλοι πολλοί αντιμνημονιακοί, πατριωτικοί, προοδευτικοί. Πρώτος και καλύτερος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπέστατος πάντα κατά πού φυσάει ο άνεμος, διακηρύσσει ότι είναι «χρέος και καθήκον της αριστεράς» να ενωθεί με τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ να σώσει το λαό και να προστατεύσει την παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ! Πονηρά και ύπουλα βάζουν και το ΚΚΕ στο τσουβάλι της αριστεράς και του χρεώνουν την «ιστορική ευθύνη» να συμβάλει, για να γίνει η αριστερή σωτήρια κυβέρνηση. Και εντελώς ανερυθρίαστα κατηγορούν το ΚΚΕ που δε θέλει να γίνει αριστερός κυβερνητικός συν-σωτήρας ότι «κοιτάει τα εκλογικά του ποσοστά»! Είναι πραγματικά μια νέα κατηγορία κατά του ΚΚΕ τόσο ανόητη που αξίζουν συγχαρητήρια στον εμπνευστή της.

Τάκης και Μαρία (repeat)

From: Lenin reloaded

Αρχική δημοσίευση: Radical Desire, 1/6/2011

Ο Τάκης είναι αριστερός. Στον βασικό του ιδεολογικό πυρήνα συμπεριλαμβάνονται τρεις αξίες: αντι-αυταρχική νοοτροπία, αντι-ρατσισμός, δημοκρατική πολυφωνία. Ο Τάκης είναι πολύ δημοφιλής, γιατί είναι ήπιος και λογικός άνθρωπος, και έχει πολλούς φίλους και διασυνδέσεις.

Ένα από τα πολύ φιλικά διακείμενα αφεντικά του (ο Τάκης δεν θέλει να δεσμεύεται με μόνο ένα αφεντικό, προτιμά να κρατά τα εργασιακά όψιονς του ανοιχτά ώστε να παραμένει δημιουργικός) έχει κάποιες σημαντικές αμφιβολίες για τα όρια της καχυποψίας στον αυταρχισμό της εξουσίας.

Ο Τάκης αρχίζει να ενστερνίζεται αυτές τις αμφιβολίες σε ένα βαθμό, τόσο επειδή είναι ανεκτικός και ανοιχτός άνθρωπος, όσο και επειδή δίνει μεγάλη αξία στις φιλίες και τις γνωριμίες του. Μια πολύ καλή του φίλη, που συμβαίνει επίσης να είναι διευθύντρια σε έναν προοδευτικό οργανισμό που προβάλλει την δουλειά του Τάκη, έχει επίσης κάποιες ενστάσεις για την δημοκρατική πολυφωνία, καθώς φοβάται ότι έχει αρχίσει να δίνει φωνές σε στοιχεία που την υπονομεύουν.

ολα τα κουμμουνια στην πιστα!!

Οπορτουνισμός και τυχοδιωκτισμός

Πρέπει, στην παρούσα συγκυρία, να διασαφηνιστεί κατά το δυνατόν καλύτερα η σημαντική διαφορά ανάμεσα σε δυο έννοιες: αυτές του οπορτουνισμού και του τυχοδιωκτισμού.

Ο πολιτικός δράστης που συνάπτει συμμαχίες τη μια μέρα με την μία παράταξη και την άλλη με την άλλη, που το Σάββατο διαδίδει επαναστατικά τσιτάτα και την Κυριακή συνομιλεί με εργοδότες, που γράφει αφήνοντας ανοίγματα σε όλες ανεξαίρετα τις πολιτικές ιδεολογίες, δεν είναι οπορτουνιστής. Είναι τυχοδιώκτης. Ο οπορτουνισμός είναι πολιτική κατηγορία, ενώ η συμπεριφορά που περιγράφω άπτεται μάλλον της σφαίρας δράσης του απατεώνα, του διπλού πράκτορα, του ανθρώπου που ενοικιάζει υπηρεσίες. Το ότι ο τυχοδιώκτης μπορεί να κάνει την πολιτική σφαίρα δράσης του είναι καθαρά συγκυριακό. Αφορά αποκλειστικά το γεγονός ότι η πολιτική ενασχόληση είναι δυνητικά επικερδής, καθώς βρίσκεται στο κέντρο διαπλοκής σημαντικών οικονομικών συμφερόντων.

Μεταβιομηχανικές φαντασιώσεις και σύγχρονος καπιταλισμός 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008-2009 έφερε στην επιφάνεια χρόνια προβλήματα που συσσωρεύονταν στην οικονομική βάση των ανεπτυγμένων καπιταλισμών του «δυτικού κόσμου». Διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους μέσα σε ένα διεθνές οικονομικό περιβάλλον που το χαρακτήριζε ο οξυμένος ανταγωνισμός τόσο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες όσο και από χώρες «αναπτυσσόμενες» -Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, και όχι μόνο.
Μέχρι την κρίση του 2008-2009 τα προβλήματα εμφανιζόντουσαν ως «δευτερεύοντα» γιατί, δήθεν, ο καπιταλισμός «έχει αλλάξει». Ζούμε, υποτίθεται, (στις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες) σε «μεταβιομηχανικές κοινωνίες» στις οποίες η βιομηχανική παραγωγή «παρακμάζει» και αυτό είναι «φυσιολογικό». Σύμφωνα με αυτό το ιδεολόγημα, πλέον η «κοινωνία της γνώσης» (η πληροφορική, ο τομέας των υπηρεσιών) έχει τη μεγαλύτερη σημασία και η βιομηχανία «μετακινείται» από τις αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως Κίνα και Ινδία. Σε συνέντευξή του ο (συχωρεμένος πλέον…) Στιβ Τζομπς έλεγε ότι «εμείς βάζουμε το μυαλό [sic!] και αυτοί [οι Κινέζοι] τους μυς».
Τα συσσωρευμένα εμπορικά και κρατικά ελλείμματα των ανεπτυγμένων χωρών κατέδειξαν την κενότητα του ιδεολογήματος περί «μεταβιομηχανικών κοινωνιών» -ένα μεγάλο μέρος της «κοινωνίας της πληροφορικής» ήταν απλώς «φούσκα».

Συρία: Ψάχνονται για το "πως" οι αμερικάνοι

Ακονίζονται τα μαχαίρια για την Συρία, όπως είναι ορατό από το άρθρο του foreign affairs με τον εύγλωττο τίτλο «Τι θα χρειαστεί για μια δυτική επέμβαση στην Συρία» (η επέμβαση δηλαδή, έχει ήδη προαποφασιστεί). Μέχρι στιγμής καμία έκπληξη, οι αμερικάνοι  απλά ξεκαθαρίζουν πως το ζήτημα τους δεν είναι, το εάν θέλουν να εισβάλουν, αλλά με ποιούς όρους μπορεί να γίνει αυτό ευκολότερα. Μας αναλύουν το πρόβλημα τους, πως υπάρχει αντιπολίτευση (και μάλιστα η μόνη «μάχιμη») που δεν είναι πλήρως υποταγμένη στην «δύση», και κατά συνέπεια δεν μπορούν επί του παρόντος να την χρησιμοποιήσουν σαν πεζικό του ΝΑΤΟ, όπως πχ στην Λιβύη.
Έκπληξη μπορεί να προξενούσε κάποια χρόνια πριν, η αντίδραση της ελληνικής «αριστεράς» απέναντι σε έναν τέτοιο απροκάλυπτο σχεδιασμό (αφού ομολογείται κυνικά) εισβολής των ΝΑΤΟϊκών σε μία ακόμη ανεξάρτητη χώρα (μετά την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, την Λιβύη- όλως τυχαίως αλλού δεν «κόπηκαν» για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την ... «δημοκρατία»)που, από κοντά (στο ΝΑΤΟ) και οι «ευαίσθητες ψυχές» των ελλήνων «αριστερών», «εξεγερτικών» και μη....
Εμείς παραθέτουμε τους δηλωμένους αμερικάνικους σχεδιασμούς από τώρα, ώστε να μην μπορεί κανείς έπειτα να επικαλεστεί άγνοια...

Η προσθήκη του Καρλ Μαρξ στο λεύκωμα της κόρης του

Το παρακάτω είναι η εκδοχή του Μαρξ σε ένα δημοφιλές βικτοριανό παιχνίδι, παρμένο από ένα λεύκωμα που άνηκε στη κόρη του Λάουρα. Είναι γραμμένο στα αγγλικά στη δεκαετία του '60 του 19ου αιώνα.

Η αγαπημένη σου αρετή	Απλότητα
Η αγαπημένη σου αρετή σε ένα άντρα	Δύναμη
Η αγαπημένη σου αρετή σε μια γυναίκα	Αδυναμία
Το κύριο σου χαρακτηριστικό	Μοναδικότητα ενός σκοπού
Η αντίληψη σου για την ευτυχία	Να αγωνίζεσαι
Η αντίληψη σου για τη μιζέρια	Υποταγή

Anton Pannekoek- Σοσιαλδημοκρατία και Κομμουνισμός

Anton Pannekoek

Ένα , κατά τη γνώμη μας, εξαιρετικά επίκαιρο κείμενο του Pannekoek για την καταγωγή και τον ρόλο των σοσιαλδημοκρατικών (αριστερών και δεξιών) τάσεων στο εργατικό κίνημα.

Ι. Η πορεία του εργατικού κινήματος

...........Πρέπει να τονίσουμε ότι οι Μαρξ και Ένγκελς δεν αποκαλούσαν τον στόχο τους σοσιαλισμό, ούτε τους εαυτούς τους σοσιαλιστές. Όπως εξήγησε αργότερα ο Ένγκελς, σε κάθε εποχή, ο όρος σοσιαλισμός χαρακτήριζε διάφορες τάσεις της αστικής τάξης, οι οποίες από συμπόνια για το προλεταριάτο ή άλλους λόγους, ήθελαν να μεταβάλουν την καπιταλιστική οργάνωση· συχνά είχαν αντιδραστικούς στόχους. Ο κομμουνισμός αντίθετα ήταν ένα προλεταριακό κίνημα. Κομμουνιστικές ονομάζονταν οι εργατικές οργανώσεις που πάλευαν ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Από την Κομμουνιστική Λίγκα προέκυψε το μανιφέστο, που έδωσε στο προλεταριάτο στόχο και κατεύθυνση στον αγώνα του.

Νταήδες κι επίδοξοι δικτάτορες οι κουκουέδες για την ΑΥΓΗ (σχολιασμός)

Η κατάληψη της εξουσίας...

Το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσεις με λογικά επιχειρήματα. Άλλο πράγμα η διαμαρτυρία και άλλο πράγμα η νταηλίδικη παρεμπόδιση της διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Αυτό δεν είναι ταξική πάλη, αλλά χάπενινγκ για τα δελτία των οκτώ. Εκτός αν θέλουν να βοηθήσουν την κυβέρνηση να αποφασίσει αυτή μονομερώς, όπως απειλεί να κάνει. Το νέο ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται να γίνει με δημοκρατικό κοινοβουλευτικό τρόπο πλειοψηφία. Γι' αυτό και δεν το ενδιαφέρουν οι πολιτικές συνεργασίες. Δεν μπορεί να αντέξει τον λαϊκό έλεγχο και τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Η επαναστατική κατάληψη της εξουσίας και η δικτατορία του προλεταριάτου (χωρίς προλεταριάτο!) είναι, γι' αυτούς που κουμαντάρουν ένα κόμμα που ουδεμία σχέση έχει με εκείνο της μεταπολίτευσης, η βασική επιλογή.

ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ

Μέρος 1^ο
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΤΥΟ ΤΩΝ ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ

ΔΗΜΟΣ ΤΑΣΣΗΣ

Το παρόν κείμενο γράφτηκε κυρίως με αφορμή μια σειρά σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες, με τα οποία το  «indymedia» εμπλέκεται άμεσα. Αρχικά την αισχρή λογοκρισία του αυτοαποκαλούμενου «αυτόνομου μέσου αντι-πληροφόρησης» σε σημαντικό αριθμό χρηστών που διοχέτευαν σημαντικές πληροφορίες για την πραγματική εικόνα της Λιβύης που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη συστημική προπαγάνδα. Όπως είναι γνωστό στους χρήστες που συμμετείχαν στους σχετικούς διαλόγους για τη Λιβύη, η στάση του Athens indymedia δεν διέφερε από αυτή ενός καθεστωτικού μέσου, που έφτανε να κρύβει ολόκληρη σειρά διαλόγων, ακριβώς λίγο πριν την εισβολή του ΝΑΤΟ στη Λιβύη[1]. Ακολούθησε μια αισχρή εκστρατεία καλλιέργειας εμφυλιακού κλίματος –ακόμη και με κείμενα που προέτρεπαν σε αιματοχυσία[2]

μεταξύ διαδηλωτών– μεταξύ αναρχικών ομάδων και κομουνιστών, με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη 48ωρη γενική απεργία με τα γνωστά επεισόδια. Παρά το γεγονός ότι η σύμπλευση με τις θέσεις της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ σε διεθνές επίπεδο, αλλά και η αντίστοιχη καλλιέργεια εμφυλιακού κλίματος μεταξύ κομουνιστών και αναρχικών σε εθνικό επίπεδο, δεν αποτελούν ήσσονος σημασίας γεγονότα αλλά, το αντίθετο, στρατηγικής σημασίας γεγονότα που κρίνουν την καθολίκευση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι τα μόνα που «έτυχε» το μέσο «αντιπληροφόρησης» να συστρατευθεί με τη μεριά του συστήματος. Η επί δεκαετία παρουσία του διεθνούς δικτύου του ιντιμίντια είναι μια παρουσία προβολής των χρηματοδοτούμενων «κινημάτων» από το ίδιο το σύστημα –όπως το ΠΚΦ– ρεφορμιστικών οργανώσεων και «διανοουμένων» και κάθε λογής χρηματοδοτούμενης ΜΚΟ, έντεχνα πασπαλισμένη – ειδικά στον ελληνικό χώρο – με φίλο- εξεγερσιακά τσιτάτα για λόγους άντλησης πολιτικής νομιμοποίησης από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο.

Δημοκρατία και… «δημοκρατία»

Του Δημήτρη Τσιμούρα


Δε δέχονται μύγα στο σπαθί τους! Δε σ’ αφήνουν εσένα, που σε οδηγούν στην πείνα και τη δυστυχία, την εξαθλίωση και τον αφανισμό, ούτε για μια στιγμή να τους αμφισβητήσεις. Το οπλοστάσιο τους είναι πάντα έτοιμο να καταπνίξει όχι μόνο κάθε μορφή αντίστασης αλλά ακόμη και τη σκέψη για αντίσταση.

Το ψέμα, οι προβοκάτσιες, η βία, η τρομοκρατία, η υποκρισία, η διαστρέβλωση γεγονότων, ακόμη και οι επικλήσεις, από τη μεριά τους, θετικά φορτισμένων εννοιών, όπως αυτών της δημοκρατίας και της ελευθερίας, είναι κάποια από τα όπλα, που ανάλογα κατά περίπτωση χρησιμοποιούν.

Άστραψαν και βρόντηξαν την εβδομάδα που πέρασε «κοινωνικοί εταίροι», Κυβέρνηση, ΜΜΕ, γιατί, ύστερα από τη δυναμική παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, διεκόπη ο… «κοινωνικός τους διάλογος»! Γιατί δεν αφέθηκε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ να παραδώσει… δημοκρατικά –και τυπικά- ακόμη και τα τελευταία ψήγματα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, που απέμειναν στους εργαζόμενους! «Παραβιάστηκε», σύμφωνα με την εκτίμησή τους, «κατάφορα η θεμελιώδης αρχή της… δημοκρατίας»! Βέβαια γι αυτούς δεν είχε καμιά σημασία που η ΓΣΕΕ… «εκπροσωπούσε» τους εργαζόμενους, όσο και η κυβέρνηση τον Ελληνικό Λαό, ούτε βέβαια τι επρόκειτο αυτή να υπογράψει!

ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΕΤΕ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ " DOMAR.RU"!!!

Ενα ενημερωτικο θεμα για τους συντροφους και φιλους συνμπλογκερς...οι υπολοιποι τους συμβουλευουμε να μην ακουσουν την συμβουλη μας  :)

Κίνδυνος για τα ιστολόγια μέσω... στατιστικών

Τελευταίες μέρες πληθαίνουν οι συζητήσεις μεταξύ μπλόγκερς, για έναν απρόσκλητο επισκέπτη εν ονόματι domar.ru!

Εμφανίζεται στα στατιστικά ως σελίδα παραπομπής με αξιόλογες επισκέψεις αναλόγως το σύνολο της ημερησίας επισκεψιμότητας έτσι ώστε να τραβήξει την προσοχή του διαχειριστή, και να μπει στον πειρασμό να την επισκεφτεί...

Η μοιραία έλξη ΗΠΑ-Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου

Από τους "Asia Times" 20.1.2012 Δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβουμε το διαιωνιζόμενο ψυχόδραμα μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν, τη δυτική πίεση για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και στο Ιράν και τις δοκιμασίες και τα βάσανα της αραβικής άνοιξης—που τώρα έχει κολλήσει σε έναν αδιάκοπο χειμώνα-- χωρίς να εξετάσουμε τη μοιραία έλξη ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ). [1] Το ΣΣΚ, η λέσχη των έξι πλούσιων μοναρχιών του Περσικού Κόλπου (Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Ομάν, Κουβέιτ, Μπαχρέιν και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) ιδρύθηκε το 1981 και αποτελούσε πάντα την  στρατηγική “πίσω αυλή” των ΗΠΑ για τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ το 2003, για τη μακρόσυρτη μάχη στο νέο μεγάλο παιχνίδι στην Ευρασία και ως στρατηγείο για την “ανάσχεση” του Ιράν. Ο πέμπτος στόλος των ΗΠΑ σταθμεύει στο Μπαχρέιν και το προωθημένο στρατηγείο της Κεντρικής Διοίκησης του αμερικανικού στρατού στο Κατάρ. Η Κεντρική Διοίκηση αστυνομεύει τουλάχιστον 27 χώρες, από το Κέρας της Αφρικής μέχρι την Κεντρική Ασία – το χώρο που το Πεντάγωνο όριζε μέχρι πρόσφατα ως “τόξο της αστάθειας”. Συνολικά: το ΣΣΚ είναι σαν ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο στον Κόλπο σε μέγεθος διαστημοπλοίων του Star Trek.

ΕΦΟΔΟΣ εργοδοσίας και αστυνομίας στο εργοστάσιο. Προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων της 3Ε ΕΚΤΥΠΩΤΙΚΗΣ

Μετά από ένα και πάνω μήνα εμφανίστηκε χθες ο εργοδότης της 3Ε Εκτυπωτικής. Με τη συνοδεία Ζητάδων και της δικηγόρου του αλλά και αστυνομικών του τοπικού τμήματος, που κατέφτασαν λίγο αργότερα, προσπάθησε να διώξει από το χώρο του εργοστασίου τους εργάτες που ήταν εκεί εκείνη την ώρα περιφρουρώντας τις εγκαταστάσεις. 

Τους κατηγορεί για κατάληψη, ενώ βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας την οποία όμως ο ίδιος δεν "αναγνωρίζει" μιας και, όπως τώρα ισχυρίζεται, την έκλεισε την επιχείρηση. Βέβαια γι' αυτά που τους χρωστάει κουβέντα!

Οι αστυνομικοί απειλώντας και σπρώχνοντας προσπάθησαν να βγάλουν έξω τους εργαζόμενους και παράλληλα ο Γιαννακόπουλος απειλούσε με μηνύσεις τους εργαζόμενους. Μια "λεπτομέρεια" είναι ότι η αστυνομία συνόδευε έναν ...καταζητούμενο, μιας και εκκρεμεί σε βάρος του ένταλμα σύλληψης επειδή δεν κατέβαλε το δώρο των Χριστουγέννων!

Αριστερά, ιμπεριαλισμός και εθνικό ζήτημα (μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα) –εμβόλιμος προβληματισμός

Προηγούμενα: #1 ,#2 και #3
Προσθέτουμε στην σειρά των άρθρων για την αριστερά, τον ιμπεριαλισμό και το εθνικό ζήτημα, έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό από το «αριστερόblog». Η ιστορική αναδρομή θα συνεχιστεί στα επόμενα, επί του ζητήματος, κείμενα.

Έθνος, εθνικισμός και μαρξισμός: Μια "παλιά’" επίκαιρη συζήτηση
Δημήτρης Δημητούλης

Με τη θρησκεία και την Πατρίδα
την ίδια απλώνουμεν αρίδα       
τον ίδιον έχουμε σκοπό.       
Κερνούμε το λαό χασίσι,      
Όνειρα, ψέματα και μίση       
Δε ντρέπονται για να ντραπώ.     
Κ. Βάρναλης,   
(Το φως  που καίει, εκδ. Κέδρος)

Ένα από τα ακανθώδη ζητήματα που «ταλαιπώρησε» το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα σ’όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα και «επανεμφανίζεται»   με πρωτότυπο τρόπο στο έδαφος της σύγχρονης ιστορικής κρίσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, υπήρξε εκείνο της διαλεκτικής εθνικού-ταξικού. Μια μορφή εμφάνισης της διαλεκτικής αυτής είναι η αντίθεση ανάμεσα στο εθνικισμό της αστικής τάξης που δεν εγγράφεται μόνο στον «σκληρό» πυρήνα της ιδεολογίας της, αλλά συνιστά αντεικειμενικό, συστατικό στοιχείο του ίδιου του τρόπου συγκρότησης και αναπαραγωγής του κεφαλαίου και το διεθνισμό που ανταποκρίνεται στις αντικειμενικές δυνατότητες και τάσεις της εργατικής τάξης.

Ο ΣΕΒ καταγγέλει το ΚΚΕ

Και πριν λαλήσει ο κόκκορας, ρόμπα και πάλι ο Αλέξης, που θα "είχε πολιτικό κόστος, γιατί μιλάει με ονόματα". (βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση). Ούτε που καταδέχτηκε να ασχοληθεί μαζί του ο ΣΕΒ! Τόσο τους ενοχλεί ο Αλέξης!

ΣΕΒ: Το ΚΚΕ έχει αλλεργία στον κοινωνικό διάλογο 

Σε ανακοίνωσή του, ο ΣΕΒ κατηγορεί το ΚΚΕ για «σταλινικές μεθόδους και τακτικές» και κάνει λόγο για «αλλεργία στον κοινωνικό διάλογο».
«Η αλλεργία που καταφανώς προκαλεί στο ΚΚΕ ο κοινωνικός διάλογος –όπως και κάθε μορφή διαλόγου– αποκαλύπτει την εμμονή του σε σταλινικές μεθόδους και τακτικές», αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση.

Συνέντευξη- καταπέλτης Τσίπρα... με ονοματεπώνυμα

Μετά τον "Άδωνη" μας προέκυψε και δεύτερος "καταπέλτης" στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Θα διατηρήσουμε την επιτυχημένη (πολιτικά) τακτική, να αναδημοσιεύσουμε το ρεπορτάζ αυτούσιο μόνο με την προσθήκη κάποιων bold και υπογραμμίσεων, και να περιμένουμε τα σχόλια ή τα άρρητα συμπεράσματα των αναγνωστών:

Για πρώτη ίσως φορά, αρχηγός κόμματος τολμά να μιλήσει με αποδείξεις και ονόματα για τα κακώς...

Εμείς θέλουμε "επενδύσεις", θέλουμε το κεφάλαιο!

κείμενα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
«Δεν μπορείς να καταγγέλλεις αόριστα το «Κεφάλαιο», όπως κάνει η Παπαρήγα που λέει αόριστα «φταίει το Κεφάλαιο» λέει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στο newsbomb, o πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.
«Το Κεφάλαιο μπορεί να είναι από τον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση, μέχρι τον μικρομεσαίο που έχει ένα μαγαζί. Και αυτόν «κεφάλαιο» τον θεωρούν! Δεν μπορεί να λες «το κεφάλαιο» χωρίς να λες ονόματα και διευθύνσεις. Και να αναλαμβάνεις βέβαια και το πολιτικό κόστος» σημειώνει.
Στην ερώτηση πόσο συμπτωματικό είναι κάποιοι όμιλοι, όπως π.χ. αυτός του κυρίου Μυτιληναίου, που είδαμε πρόσφατα να καταγγέλλεται σε δημοσιεύματα για την ευκολία με την οποία παίρνει δουλειές, να είναι συγχρόνως χορηγός στα συνέδρια που κάνει ο αδελφός του πρωθυπουργού για την «πράσινη ανάπτυξη», ο κ. Τσίπρας απαντά:

Αιμοδοσία ΠΑΜΕ

Αθήνα 16.01.2012

Το αίμα μας το διαθέτουμε για τις ανάγκες της Τάξης μας
Δημιουργούμε τράπεζα αίματος. Γνωρίζουμε τις ανάγκες. Αγωνιζόμαστε για την πλήρη και δωρεάν κάλυψη των αναγκών όλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντιπαλεύουμε τη λογική της μετατροπής σε εμπόρευμα όλων των αγαθών και τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους που προωθούν τα επιτελεία της κυβέρνησης της Ε.Ε. και του κεφαλαίου.

Το αίμα της εργατικής Τάξης το διαθέτουμε για τις ανάγκες των συναδέλφων μας όπου και όποτε απαιτείται δεν το χαρίζουμε στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η αιμοδοσία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11/3/2012 από τις 10 το πρωί μέχρι τις 4.00 το απόγευμα στα γραφεία του ΠΑΜΕ ( Αγ. Φιλοθέης 5β.)

Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους να δηλώσουν συμμετοχή στα τηλέφωνα του ΠΑΜΕ, να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή του ΠΑΜΕ.


ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΜΕ

Πηγή: Σύλλογος Εμποροϋπάλληλων Αθήνας

Η ευτυχία τού να μην είσαι κομμουνιστής

Το κείμενο το βρήκα στο Lenin reloaded. Δεν ξέρω, είναι από τα λίγα πράγματα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό και με έχουν αγγίξει τόσο. 
Πρόταση εναλλακτικού τίτλου: "Η μπαλάντα του μικροαστού"

Δείγμα συνάθροισης αυτόνομων ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων

* Απαλλαγμένος από το επαχθές βάρος τού να δηλώνεις ανοιχτά την ιδεολογία σου, κυκλοφορείς άνετα σε κάθε περιβάλλον, συγχρωτιζόμενος με τους πάντες (η κοινωνικότητα έχει πολλά πρακτικά πλεονεκτήματα!), και δηλώνοντας "ευαισθητοποιημένος πολίτης", "κριτικό πνεύμα", άνθρωπος "της αριστεράς", "προοδευτικός", ή τίποτε απολύτως, γιατί είναι αυταπόδεικτο ότι μιλάς από θέση ηθικής ισχύος. Στο κάτω-κάτω, δεν είσαι κομμουνιστής --ή μάλλον είσαι και αυτό, αλλά στον ιδανικό κόσμο που έχεις ήδη ολοκληρώσει μες στο μυαλό σου, εκεί που μόνο εσύ θα είσαι κομμουνιστής-- και κανείς δεν δικαιούται να σου ζητά λογαριασμό για το τι είσαι.

* Κριτικάρεις τους πάντες και τα πάντα από μια εξαίσια θέση ατομικής ανωτερότητας, επισημαίνοντας τις αδυναμίες και αντιφάσεις τους ως πράγματα που εσένα δεν σε αφορούν, γιατί εσύ είσαι πλάσμα του εαυτού σου, παρθενογένητος, αυτοδημιούργητη συνείδηση, απελευθερωμένος από προκαταλήψεις. Γιατί; Επειδή είσαι, απλά, εξυπνότερος. Η προπαγάνδα χάνει τον χρόνο της μαζί σου. Είσαι απροσπέλαστος στη χειραγώγηση της σκέψης, όλοι το γνωρίζουν αυτό. Στα κέντρα αποφάσεων προβληματίζονται ολημερίς με την περίπτωσή σου. Τέτοια σκληρά καρύδια δεν ξανάδαν!

Για τον V.A Vazioulin

Виктор Алексеевич Вазюлин

Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου στις 18.00 απεβίωσε στο 51ου νοσοκομείου της Μόσχας ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα, ο Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν (Μόσχα 1932 - 2012). Ο Βαζιούλιν υπήρξε ένας άνθρωπος του οποίου όλη η ζωή και το έργο του ήταν αφιερωμένα στον πιο σημαντικό σκοπό της ιστορίας, σε αυτόν που δίνει νόημα ζωής και σε μας, που εμπνέει και συγκινεί τους ανθρώπους του δικού μας κόσμου: στην υπόθεση του κομμουνισμού. Η δυτική αριστερή σκέψη έχει αποκτήσει μια στρεβλή εικόνα για το τι εστί σοβιετικός μαρξισμός. Νομίζει, λανθασμένα, ότι ο σοβιετικός μαρξισμός αποτελείται από τα απλοποιημένα βιβλία που έβγαιναν αποκλειστικά για προπαγανδιστικούς σκοπούς στη δύση. Τουναντίον, η Σοβιετική Ένωση είχε μεγάλη παράδοση μελέτης και ανάπτυξης του μαρξισμού. Αξίζουν προσοχής πολλοί ερευνητές όπως οι φιλόσοφοι Ροζεντάλ, Ιλιένκοφ, Μανκόφσκι, Βαζιούλιν, οι ψυχολόγοι Βιγκότσκι, Ρούμπινστεϊν, Λούρια, Λεόντιεφ, ο μηχανικός Γλουσκόφ, οι παιδαγωγοί Μακάρενκο, Σουχομλίνσκι και πολλοί άλλοι.

Λίγες γραμμές για τις "Βαριές καταγγελίες κατά του ΠΑΜΕ από το σωματείο Χαλυβουργών Θεσσαλίας"

Aπό: Lenin reloaded

Κυκλοφόρησε κείμενο σφοδρής επίθεσης κατά του ΠΑΜΕ για τα χθεσινά τεκταινόμενα στον Βόλο. Το κείμενο, που υπογράφεται για το Δ.Σ των εργαζομένων στην Χαλυβουργία Θεσσαλίας από τους Θ. Γκλαβίνη και Δ. Τσοπάνο, δημοσιεύτηκε στην Πανθεσσαλική εφημερίδα Ταχυδρόμος.

Αναδημοσιεύτηκε ήδη στους ιστότοπους Μη μαδάς τη μαργαρίτα και ΟΑΚΚΕ, καθώς και στο newswire του granma, όπου το πρωτοείδα.

Για την ενότητα της Αριστεράς

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται γύρω μας όλο και πιο έντονα κραυγές που ζητούν την ενότητα. Άνθρωποι όλων των χρωμάτων και όλων των αποχρώσεων ξαφνικά ανακαλύπτουν ξαφνικά τη μαγεία αυτών των λέξεων. Το σύνθημα της μόδας είναι η ενότητα της αριστεράς.

Μόνο που κατά κύριο λόγο αυτοί που τις εκστομίζουν δεν ανήκουν στην αριστερά: Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά κραυγάζει ο μικροαστός που έχασε το μαγαζί του, που αγανακτούσε όμως κάθε φορά που η αριστερά έκλεινε τους δρόμους. Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά κραυγάζει και το στέλεχος που του πετσόκοψαν τον μισθό, που φρόντιζε σε κάθε απεργία όμως να καταγράφει ονόματα. Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά φωνάζει και η νοικοκυρά, που σιχτήριζε κάθε φορά που μια στάση ματαίωνε την αγαπημένη της εκπομπή, που έψαχνε μετά μανίας τον πλούσιο γαμπρό για να καλοπαντρέψει την κόρη, μη τύχει και ξεπέσει.

Για την κατάσταση πλέον δεν φταίνε τα μνημόνια και η πολιτική των αστικών κομμάτων, αλλά η αριστερά που δεν ενώνεται! Απαλλάσσουν έτσι και τον εαυτό τους από τις ευθύνες, εξοστρακίζουν και πιθανές τύψεις. Εντάξει φταίμε και εμείς που τους ψηφίσαμε, ναι ίσως και να μας εξαπάτησαν, μα τώρα η αριστερά είναι υποχρεωμένη να έρθει και να τα διορθώσει. Από πού προκύπτει άραγε αυτή η υποχρέωση;;;

"Αυγή" εναντίον απεργίας χαλυβουργών!

Παραθέτουμε αυτούσιο το προχθεσινό άρθρο της εφημερίδας των οπορτουνιστών προκειμένου να μην μας κατηγορήσει κάποιος πως παραποιούμε τα λεγόμενα τους. Μόνη δική μας παρέμβαση κάποια bold και υπογραμμίσεις.

Άλλο πολιτικό μέτωπο, άλλο ΜΚΟ;

Χρήστου Δημήτρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 08/01/2012

Παλαιά συντρόφισσα, που μετά από μαραθώνιες πολιτικές συζητήσεις κατάφερα να την πείσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός αριστερός πόλος με σοβαρές προοπτικές να γίνει ισχυρή πολιτική δύναμη, ένας πολιτικός χώρος που, αν ανοιχτεί στην κοινωνία, έχει τις περισσότερες δυνατότητες να δημιουργήσει μια μεγάλη αριστερά, ικανή να φτάσει στην εξουσία κατακτώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών, με πήρε την Τετάρτη στο τηλέφωνο, να με πληροφορήσει για ένα βασικό συμπέρασμα από τη συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ. Πως κύριο μέλημα είναι η ανάπτυξη ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Γι' αυτό και οι δυνάμεις προγραμματίζουν δράσεις αλληλεγγύης ώστε να υπάρξουν οι βάσιμες προϋποθέσεις αντίστασης στη διεύρυνση της φτώχειας, της ανεργίας και της ανέχειας.

Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση, θα σου πει ο άνεργος, αλλά μπορείς να μου πεις πόσο θα αντέξεις να με βοηθάς και πού θα βρω εγώ δουλειά;

ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ καθόλου με αυτά, μου τόνισε. Αλλά πες μου, σε παρακαλώ. Μπορούμε, χωρίς ενότητα και επεξεργασμένες, ρεαλιστικές πολιτικές και οικονομικές θέσεις, να πείσουμε τον πολίτη να μας εμπιστευτεί το μέλλον του; Μπορούμε να αρκεστούμε σε ένα ευχαριστώ και μια ψήφο διαμαρτυρίας και εκδίκησης στη φαυλότητα του δικομματισμού; Το θέμα είναι άκρως πολιτικό και χωρίς πολιτικές πρωτοβουλίες, μόνο με τη συμπαράσταση σε όλους τους αδικημένους, δεν μπορείς να πας μακριά. Και, το κυριότερο, να μείνεις εκεί. Είναι άλλο πράγμα ένα ισχυρό ενωτικό πολιτικό μέτωπο και άλλο μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση όπως οι “Γιατροί χωρίς σύνορα” που βοηθούν εκατομμύρια ανθρώπους να ζήσουν. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση, θα σου πει ο άνεργος, αλλά μπορείς να μου πεις πόσο θα αντέξεις να με βοηθάς και πού θα βρώ εγώ δουλειά; Εδώ τελείωσε ο βομβαρδισμός της συντρόφισσας, με την οποία συμφωνώ.

Το γουρούνι

Από σχόλιο του spiral architect στο Γλόμπινγκ

Θα συνεχίσω με το "αριστερά ιμπεριαλισμός και εθνικό ζήτημα(μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα)" τις επόμενες μέρες που μάλλον θα έχω χρόνο να γράψω...

(αντιγραφή από παιδική έκθεση)

Η φάρμα έχει πολλά ζώα: έχει κόκορα, κότες, μοσχάρια, πρόβατα και πολλά άλλα. Έχει και το γουρούνι.

Το γουρούνι είναι το πιο χοντρό ζώο της φάρμας. Κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να είναι αρχηγός, αλλά επειδή είναι χοντρό, βρώμικο και όλοι το σιχαίνονται, κάνανε αρχηγό τον κόκορα. Ο κόκορας δεν είναι πολύ έξυπνος, αλλά έχει λειρί (είναι κληρονομικό του) και κακαρίζει όμορφα, γι’ αυτό τον κάνανε αρχηγό, με υπαρχηγό το γουρούνι.


Στο γουρούνι αρέσει να κυλιέται στη λάσπη. Γρυλίζει κιόλας, και πολλές φορές αερίζεται. Και επειδή αυτοί οι ήχοι μοιάζουν, πολλές φορές ο κόσμος μπερδεύεται και δεν ξέρει αν το γουρούνι θέλει να μιλήσει ή να αεριστεί. Δεν του αρέσει μόνο να κυλιέται στη λάσπη, αλλά την πετάει από ‘δω κι από ‘κει κι όποιον πάρει ο χάρος. Γι’ αυτό τα άλλα ζώα το σιχαίνονται, αλλά το φοβούνται κιόλας, επειδή είναι υπαρχηγός. Κι ο ίδιος ο κόκορας το σιχαίνεται, αλλά το χρειάζεται όταν θέλει να πετάξει λάσπες σε κάποιον που δε χωνεύει.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ -ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΓΕΝΑΡΗ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΜΟΝΟΙΑ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ

Εργαζόμενες-εργαζόμενοι στο εμπόριο, απλήρωτοι, άνεργοι- άνεργες

Με συνοπτικές διαδικασίες και με όχημα τον "κοινωνικό διάλογο" μέχρι το τέλος Γενάρη, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ σε συνεργασία με τους εργοδότες και τις πλειοψηφίες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού, στήνουν νέο αντεργατικό σφαγείο, για μισθούς, ασφάλιση, εργασιακές σχέσεις.

ΤΙ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ

Το χαλυβουργικό μανιφέστο (πλήρες κείμενο)

Από το "Lenin reloaded"

Εισαγωγή

Στην διάρκεια εκδίπλωσης στις ΗΠΑ του λεγόμενου Occupy Wall Street Movement, διάφορα αμερικανικά ΜΜΕ έθεσαν το ερώτημα της πιο "iconic" φωτογραφίας από τη ζωή του κινήματος (η Washington Post παρέθεσε μια φωτογραφία ως την πιθανόν πιο "iconic", το περιοδικό Wired έδωσε μια άλλη ως υποψήφια, κοκ). Ανάλογες ήταν και οι περιστάσεις στα ελληνικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ σε ό,τι αφορούσε τις συγκεντρώσεις έξω από το Σύνταγμα.

Αφήσαμε τη λέξη "iconic" αμετάφραστη για λόγους όχι μεταφραστικούς αλλά θεωρητικούς. Κάποιος ή κάποια με περιορισμένη γνώση της αγγλικής θα έμπαινε στον πειρασμό να την μεταφράσει αναγάγοντάς την πίσω στην προφανή ελληνική της ρίζα, αλλά τότε θα κατέληγε με μια μάλλον παράδοξη ταυτολογία: η "iconic image" ως "εικονική εικόνα." Προφανώς, η ταυτολογία θα συσκότιζε το νόημα της φράσης. Μια σαφώς καλύτερη μετάφραση θα ήταν "αντιπροσωπευτική εικόνα", μιας και το "iconic" δε δηλώνει το φυσικό χαρακτήρα μιας αναπαράστασης, αλλά ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό για αυτή (για αυτό και είναι επίθετο). Τι ποιοτικό χαρακτηριστικό έχουν οι φωτογραφικές εικόνες που προέβαλλαν οι Washington Times, το Wired, κλπ; Ότι είναι "αντιπροσωπευτικές", ότι αποτελούν, τρόπον τινά, την πεμπτουσία ενός συμβάντος. Αλλά τότε --κι εδώ αρχίζουμε να αφήνουμε πίσω μας τη μετάφραση-- ποιού ακριβώς πράγματος είναι αντιπροσωπευτικές; Προφανώς, δεν είναι "στατιστικά" αντιπροσωπευτικές, δεν αντιπροσωπεύουν έναν μέσο όρο· αντίθετα, οι "iconic" φωτογραφίες είναι χαρακτηριστικά, εξαιρετικά, δραματικές. Αν αντιπροσωπεύουν λοιπόν κάτι, αν κάτι είναι αντιπροσωπευτικό σ' αυτές, αυτό δεν είναι παρά ο εξαιρετικός χαρακτήρας που, υποτίθεται, αντικατοπτρίζει και την ουσία του ευρύτερου συμβάντος, το "πνεύμα" του.

Αυτό λοιπόν που περιβάλλει τον λόγο περί "iconic images" είναι δύο διαφορετικές κατασκευές της έννοιας της ανα-παράστασης: πρώτον, η οπτική αναπαραγωγή ως τεχνική και πράξη, τεχνολογικά διαμεσολαβημένη στην περίπτωση της φωτογραφίας ή της τηλεοπτικής εικόνας ("image")· και δεύτερον, η εκπροσώπηση ή αντιπροσώπευση μιας ουσίας ή ενός πνεύματος που εμφιλοχωρεί μέσα στο αναπαραστώμενο, η διακόμιση, μέσα από την εικόνα, μιας παρουσίας ("iconic").

« Πατρίδα… σερβιτόρα;»

Του Δημήτρη Τσιμούρα

Είναι γεγονός ότι σήμερα τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει, όσο ποτέ άλλοτε, για το πού οδηγούμαστε. Αυτήν τη στιγμή οι «αντλίες» της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, σε πλήρη λειτουργία, μεταγγίζουν με ταχείς ρυθμούς πλούτο προς τα θησαυροφυλάκια τους. Μεταγγίζουν το δημόσιο πλούτο, κρατικό ή δημοτικό αλλά και τον ατομικό της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ό,τι δηλαδή με αίμα και θυσίες κατάφερε να δημιουργήσει τα τελευταία πενήντα χρόνια. Ηλίου φαεινότερον το πώς θα είναι το δικό μας αύριο, αν ολοκληρωθεί αυτή η μετάγγιση.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα ικανό ποσοστό εργαζόμενων που ελπίζει ότι, όταν περάσει η κρίση -αν όχι εξ ολοκλήρου αλλά οπωσδήποτε σε μεγάλο βαθμό- τα πράγματα για τους εργαζόμενους και το λαό θα αποκατασταθούν! Όμως δυστυχώς η κρίση δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο, που θα περάσει. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα είναι που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ. Το ίδιο είναι που την εκμεταλλεύεται και αφαιρεί κατακτήσεις των εργαζομένων τουλάχιστον ενός αιώνα, γυρίζοντας μας οικονομικά πίσω στη δεκαετία του `50. Όμως υπάρχει και ένα ακόμη ικανό ποσοστό πολιτών -κάτι που αποτυπώνεται ως ένα βαθμό και στα γκάλοπ, χωρίς να παρερμηνεύεται βέβαια ο ρόλος τους- που ήλπισε και ελπίζει στη… σωτηρία του από τη σημερινή κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν. Ελπίζει στον τραπεζίτη πρωθυπουργό Παπαδήμο, έναν από τους βασικούς αρχιτέκτονες που επινόησαν, υλοποίησαν και υλοποιούν αυτήν την πολιτική!

Είναι βέβαια προφανές ότι, όταν γίνεται αναφορά σε αυτούς που εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην εν λόγω κυβέρνηση, δεν μπορεί κανείς να συμπεριλάβει ανάμεσά τους τον κάθε παρατρεχάμενο, τον κάθε λογής οσφυοκάμπτη ή στημένο κλακαδόρο, που υποβάλλει καθημερινά τα διαπιστευτήριά του στους κυβερνώντες ή στα γρανάζια του συστήματος. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά πού θα καταλήξει αυτή η πορεία, εφόσον ολοκληρωθεί. Απλώς, προσφέροντας τα πάντα στη σημερινή εξουσία, ζητούν και ελπίζουν να εξαιρεθεί το τομάρι τους από την τελική εξαθλίωση, στην οποία οδηγούμαστε και περιμένουν ότι θα τους ανατεθεί ο ρόλος του επιστάτη στη… «νέα πατρίδα»!

Αριστερά, ιμπεριαλισμός και εθνικό ζήτημα (μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα)#3

Συνέχεια από #1 και #2

Τι είναι όμως το ιδεολόγημα του «φαιοκόκκινου μετώπου»;

Είπαμε στα δύο προηγούμενα άρθρα πως ο αντιϊμπεριαλισμός του ελληνικού λαού είναι αυτήν την εποχή (πρώτο μισό δεκαετίας ’90) σχεδόν καθολικός, και εξηγήσαμε τους ιστορικούς και πολιτικούς λόγους για τους οποίους αυτός σχεδόν ταυτίστηκε στην χώρα μας με τον αντιαμερικανισμό. Εξηγήσαμε ακόμη τους λόγους που κομμάτι του λαϊκίστικου «εθνικισμού» προσχωρεί στον αντιαμερικανισμό αυτήν την περίοδο.

Η εξέλιξη του ΡΚΚ μέσα από τις σημαίες του

Έτσι λοιπόν η πρώτη γραμμή άμυνας του αμερικάνικου παράγοντα που έδειχνε να ξεμένει από λαϊκά ερείσματα ήταν να χτυπήσει τον αντιαμερικανισμό στην καρδιά του. Το ρήγμα λοιπόν έπρεπε να γίνει από «αριστερά»! 

Με αυτό τον τρόπο κάνει δειλά-δειλά στην αρχή την εμφάνιση της, η θεωρεία πως ο αυθόρμητος εν πολλοίς αντιμπεριαλισμός των ελλήνων, δεν είναι παρά ένα δείγμα τριτοκοσμικής καθυστέρησης που εκπορεύεται από έναν εσμό αποκρουστικών φασιστών και εθνικιστών, σε μία ανίερη συμμαχία με τους «αμετανόητους σταλινικούς» (μην ξεχνάμε το πολύ πρόσφατο των ανατροπών στις λαϊκές δημοκρατίες), που αμφότεροι «ζουν στην δεκαετία του ’50». 

Σχετικά με την κριτική του "αριστερού blog" στο ΚΚΕ

From: Μαρξιστική Επιθεώρηση PRAXIS

Λάβαμε το παρακάτω κείμενο από blog που κινείται στον ευρύτερο χώρο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και σε αυτό αρθρογραφούν στελέχη του ΝΑΡ. Είναι η δεύτερη φορά που λαμβάνουμε κείμενο το οποίο είναι αφιερωμένο σε μια κριτική του ΚΚΕ (1). Το προηγούμενο ήταν ένα κείμενο για τον Δεκέμβρη το οποίο στάλθηκε  στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Δεν το δημοσιεύσαμε όχι μόνο επειδή το ιστολόγιο μας δεν έχει χαρακτήρα καταγγελίας κομμάτων και οργανώσεων αλλά και επειδή πιστεύουμε ότι η επέτειος του θανάτου ενός 16χρονου παιδιού και της εξέγερσης του Δεκέμβρη δεν προσφέρεται για ενδοαριστερή αντιπαράθεση και πολιτική εκμετάλλευση.

Πολύ περισσότερο που η αναγκαία κριτική που πρέπει να γίνει για την στάση του ΚΚΕ δεν μπορεί να χρησιμεύει σαν αντεπιχείρημα για την στάση της "δικής μας" κομματικής ηγεσίας (της οποίας αποτελούμε ενεργό μέρος) που, σε ένα μεγάλο μέρος της, υποστήριζε την εξέγερση προς τα έξω και προς τα μέσα είτε απείχε είτε προσπαθούσε να την υπονομεύσει. Πέρα όμως από αυτό ο συγκεκριμένος χώρος έχει την ευθύνη, μιας χωρίς προηγούμενο πράξης, όταν αποπειράθηκε να..χρεωθεί και να εκμεταλλευτεί το αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης της δίκης στην Άμφισσα με ανακοίνωση της κομματικής του νεολαίας, ένα μήνα πριν τις δημοτικές εκλογές. Με αυτόν τον τρόπο αμαύρωσε έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο και μια νεολαία με ιστορία στους νεολαιίστικους αγώνες. (2)

Τώρα έχει αποσταλεί και άλλο κείμενο "αφιερωμένο" στο ΚΚΕ, αυτή τη φορά για τα ζητήματα του διεθνισμού. Το δημοσιεύουμε παρακάτω σε ξεχωριστό post, ώστε να κρίνει ο καθένας τις απόψεις που κατατίθενται. Σε αυτά τα πλαίσια καταθέτουμε και την δική μας άποψη.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ - ΚΑΛΕΣΜΑ

Συνάδελφοι,

Ιδιαίτερα τα τελευταία δυο χρόνια όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, σε κάθε χώρο δουλειάς, ζούμε μια κατάσταση ¨πολεμική¨, σε βάρος των δικαιωμάτων μας από εργοδότες, κυβέρνηση, τρόικα .

Στην επιχείρηση ΔΙΑΦΑΝΟ οι εργαζόμενοι δουλεύουν καθημερινά 12ωρα, χωρίς ρεπό, χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες.

Όποιος εργαζόμενος αρνείται απολύεται την ίδια στιγμή.

Στα PUBLIC μετατροπή όλων των συμβάσεων από 8ωρη εργασία σε 6ωρη με αντίστοιχη μείωση μισθού και ασφάλιστρου.

Στην επιχείρηση NOTOS COM εκ περιτροπής εργασία, έχουν προηγηθεί μαζικές απολύσεις.

Στα PRAKTIKER μετατροπή όλων των συμβάσεων, οι 8ωροι σε 6ωρο και 6ωροι σε 4ωρο και συνεχείς απολύσεις.

Στα HONDOS CENTER οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί μείωση των μισθών 10% και παράλληλα είναι απλήρωτοι για 1,5 μήνα.

Στα ALEX PACK απλήρωτοι οι εργαζόμενοι 1,5 μήνα, συρρίκνωση των καταστημάτων και απολύσεις και παράλληλη υπαγωγή της εταιρείας στο πτωχευτικό κώδικα άρθρο 99.

Στα NIKKO MARKET ο εργοδότης κατέβασε ρολά και οι εργαζόμενοι στα καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είναι και απλήρωτοι και απολυμένοι χωρίς αποζημιώσεις , χωρίς Ταμείο Ανεργίας.

Στην επιχείρηση ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ εκ περιτροπής εργασία και συρρίκνωση καταστημάτων με παράλληλες απολύσεις , στα ZARA συρρίκνωση καταστημάτων και απολύσεις.

Χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο που δουλεύουν αλλά δεν πληρώνονται ( ATTICA, ALIMENTA TOP) όπως και χιλιάδες εργαζόμενοι που μένουν άνεργοι λόγω πτώχευσης των επιχειρήσεων.

Αριστερά, ιμπεριαλισμός και εθνικό ζήτημα (μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα)#2

...Συνέχεια από το προηγούμενο

Δεκαετία του ’90 (τα κουλουβάχαρτα της ιστορίας)

Την "υπέρβαση" των ιδεολογιών, δεν την ανακάλυψαν οι "πλατείες"

Καθ όλη λοιπόν την διάρκεια της δεκαετίας του ’80 οι σχέσεις του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, με τον ιμπεριαλισμό παρέμειναν σταθερά από εχθρικές έως και δύσπιστες.

Και τότε (πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90) αρχίζουν να συμβαίνουν στον κόσμο πράματα και θάματα. Η ΕΣΣΔ διαλύεται, η πανίσχυρη (για τα δεδομένα της περιοχής) Γιουγκοσλαβία διαλύεται και οι λαϊκές δημοκρατίες αρχίζουν να ανατρέπονται η μία πίσω από την άλλη σαν σε ντόμινο. Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα. Κανείς δεν μπορεί να κρατάει πλέον «ίσες αποστάσεις» από τις «δύο υπερδυνάμεις», μια και έχει απομείνει μόλις μία, η οποία μάλιστα δεν βαστιέται να δείξει τα δόντια της, πριν ακόμη διαλυθεί και επίσημα η ΕΣΣΔ[3], στον πρώτο πόλεμο του κόλπου.(17/1/1991)

Στο πρώτο μισό όμως της δεκαετίας του ’90 όλοι μοιάζουν να έχουν χάσει τον μπούσουλα. Ο Φουκογιάμα κηρύττει το «τέλος της ιστορίας», ο Χάντικτον ετοιμάζεται να δικαιολογήσει την διατήρηση της αμερικάνικης πολεμικής μηχανής με τον «πόλεμο των πολιτισμών», το ΚΚΕ εντελώς ενάντια στο ρεύμα των ημερών, αποφασίζει να θέσει εαυτόν εκτός της «δημοκρατικής παράταξης» και παίρνει αριστερή στροφή, διαλύει τον ΣΥΝασπισμό και ξαναθυμάται πως είναι ...ΚΚ, η «ανανεωτική αριστερά» κάνει κωλοτούμπες ανάμεσα στον μικροαστικό εθνικισμό των συλλαλητηρίων για την «μακεδονία», και στον ξεσαλομένο κοσμοπολιτισμό της συνθήκης του Μάαστριχτ, ο Λεντάκης προσχωρεί στην ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, και η Ελλάδα έχει γεμίσει «πρώην αριστερούς» που σαν τον Σπύρο Παπαδόπουλο αναρωτιούνται: «τι έγινε ρε παιδιά, τι έγινε;»

Αριστερά, ιμπεριαλισμός και εθνικό ζήτημα (μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα)#1

Μικρή ιστορική αναδρομή   

Λέμε το "καθεστώς" της Κούβας, αλλά ποτέ των ΕΠΑ

Για την γενιά μου, τα παιδιά που γεννηθήκαμε στην χούντα και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον πολιτικό κόσμο κατά την πρώτη διακυβέρνηση του «Αντρέα», κάποια πράγματα ήταν αυτονόητα.

Ο ιμπεριαλισμός ήταν ο «εχθρός», οι φονιάδες των λαών οι αμερικάνοι, και η αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεζόμενο έθνος ενστικτώδης, με εξαιρέσεις κάποιους γραφικούς ακροδεξιούς που δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από τον «ατλαντικό ψυχροπολεμικό προσανατολισμό τους».

Υπήρχαν και και κάποιες εξωκοινοβουλευτικές μειοψηφίες που έβαζαν και την «Ρωσία» (ΕΣΣΔ) στην ιμπεριαλιστική εξίσωση, χωρίς όμως να αμφισβητούν το τότε αυτονόητο του «εχθρού-ιμπεριαλισμού», των ΕΠΑ σαν «φονιάδων των λαών», και την άνευ όρων αλληλεγγύη στα καταπιεζόμενα από την δύση (και όχι μόνο) έθνη.

Μία τρίτη τάση, που θα μας απασχολήσει πολύ στην συνέχεια ήταν αυτή των «ευρωπαϊστών» που πλασάριζαν την τότε ΕΟΚ σαν τάχα κάτι το διαφορετικό και ανεξάρτητο από το ΝΑΤΟ, αλλά και σαν μία ένωση «δημοκρατικών κρατών», σε αντίθεση υποτίθεται, με αυτά του συμφώνου της Βαρσοβίας[1] .

Κριτικάροντας μια κριτική στον Λένιν

Μετάφραση: Κώστας Θεριανός

Η συζήτηση για τον ιμπεριαλισμό είναι και πάλι επίκαιρη στο πλαίσιο της αριστεράς. Η ελληνική έκδοση του βιβλίου των Μηλιού και Σωτηρόπουλου έχει τροφοδοτήσει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τον χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού, τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κατά πόσο μπορεί μέσα στην Ε.Ε. να χαραχθεί μια διαφορετική οικονομική και κοινωνική πολιτική, την σημασία του έθνους κράτους, κ.λπ.
Δημοσιεύουμε, στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, ένα κείμενο του Louis Proyect, που ανακτήθηκε από την διεύθυνση http://louisproyect.wordpress.com/category/imperialismglobalization/ προκειμένου να συμβάλλουμε στην όλη συζήτηση.

Ο Palgrave-McMillan, ένας ακαδημαϊκός εκδοτικός οίκος, κυκλοφόρησε μια μελέτη με τίτλο "Rethinking Imperialism", στην τιμή των $95. Ως παρατηρητής των ειρωνειών των αντικαπιταλιστικών μανιφέστων με τέτοιες καπιταλιστικές τιμές, πρέπει να ευχαριστήσω τους συγγραφείς Γ. Μηλιό και Δ. Σωτηρόπουλο που το έβαλαν και στο διαδίκτυο.
Καθώς το βιβλίο αναφέρεται στην αντιπαράθεση για τον ιμπεριαλισμό στο πλαίσιο του σύγχρονου μαρξισμού, αισθάνθηκα την ανάγκη να το διαβάσω ολόκληρο και ιδιαίτερα από την στιγμή που κάνει κριτική στο βιβλίο του Λένιν για τον Ιμπεριαλισμό και στην Σχολή της Εξάρτησης του Monthly Review που περιλαμβάνει τους Andre Gunder Frank, Samir Amin και άλλους.
Θα αρχίσω παρατηρώντας ότι το βιβλίο μπήκε αργά στο παιχνίδι, καθώς για πρακτικούς λόγους η σχολή της εξάρτησης είναι νεκρή, καθώς η ακαδημαϊκή αριστερά αποφάνθηκε ότι οι Frank, Amin κ.λπ. δεν κατάλαβαν τον μαρξισμό. Οι νεότεροι ακαδημαϊκοί μαρξιστές αποφάσισαν να παραβλέψουν την αντίληψη «μητρόπολης» και «περιφέρειας» και να δώσουν έμφαση στην κοινωνική τάξη. Κείμενο κλειδί αυτής της αντίληψης ήταν το άρθρο του Robert Brenner, το 1977, στο περιοδικό New Left Review που συμπέρανε: