Μετά από δύο μήνες κινητοποιήσεων, απεργιών και διαδηλώσεων πραγματοποιήθηκε μια αποφασιστική στροφή της κυβέρνησης με την επιβολή επί της ουσίας του νόμου Ελ Κομρί μέσω της χρήσης του άρθρου 49-3 του γαλλικού Συντάγματος.
Το άρθρο αυτό δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιβάλλει ένα νόμο όταν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ψήφισή του από το γαλλικό κοινοβούλιο.
Είναι η τρίτη φορά που η κυβέρνηση Βαλς εφαρμόζει αυτό το άρθρο, που ο Ολάντ είχε καταγγείλει σαν «βαρβαρότητα και άρνηση της δημοκρατίας» το 2006, πριν φυσικά... εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πλέον όμως, ο Βαλς δεν μπορεί να ρισκάρει μια μακρόσυρτη και φθοροποιό διαδικασία, με βουλευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης έτοιμους να καταψηφίσουν το «βελτιωμένο» σχέδιο νόμου.
Από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ο τελευταίος που είχε κάνει χρήση αυτής της διάταξης ήταν ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν, για το γνωστό σύμφωνο πρώτης απασχόλησης των νέων, τον Φεβρουάριο του 2006. Ο νόμος μπορεί τότε να ψηφίστηκε, αλλά στη συνέχεια λόγω των γιγαντιαίων διαδηλώσεων ανατράπηκε και αποσύρθηκε... μαζί με τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν ο οποίος «κάηκε» πολιτικά.
Στο μέτωπο των κινητοποιήσεων της προηγούμενης εβδομάδας, η απεργία μπορεί να μην είχε τη μαζική συμμετοχή του Μαρτίου, ωστόσο παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη διάρκεια και αντοχή. Αποτελεί σαφώς μια κλιμάκωση από την πλευρά των εργαζομένων, καθώς είχαμε επέκταση των απεργιών στα μεγαλύτερα διυλιστήρια της χώρας, σε εργοστάσια χημικής βιομηχανίας καθώς και «μπλόκα» σε δρόμους, αποθήκες καυσίμων, έπειτα από κάλεσμα της CGT.
Ήδη εμφανίζονται οι πρώτες ελλείψεις καυσίμων, ενώ και στο πολιτικό επίπεδο η ζημιά για το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) είναι τεράστια.
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή ρήξη των σχέσεών του με παραδοσιακά τμήματα των εργαζομένων που το στήριζαν. Ενδεικτικά, οι συνδικαλιστές της CGT δηλώνουν πλέον ανοιχτά ότι πρόκειται για πλήρη προσχώρηση του Ολάντ και του Βαλς στη γραμμή και την πρακτική του Σαρκοζύ, σε ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία με αυταρχική επιβολή στην κοινωνία μέσω της αστυνομίας και της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης».
Η όξυνση της αστυνομικής βίας στις διαδηλώσεις είναι εμφανής. Αποτελεί ένα νέο δεδομένο το οποίο μπορεί οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις. Οι πολλαπλές εκτοξεύσεις δακρυγόνων εναντίον των διαδηλωτών, με το πρόσχημα της δράσης των ομάδων του μαύρου μπλοκ, έχει φανερό στόχο τη διάλυση των διαδηλώσεων και τη τρομοκράτηση ειδικά των νέων, των μαθητών και των φοιτητών που συμμετέχουν μαζικά.
Η δράση αυτών των ομάδων, των «casseurs» (λέξη αργκό για αυτόν που κάνει βανδαλισμούς στις διαδηλώσεις) έχει αρχίσει και επεκτείνεται υπονομεύοντας τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και δίνοντας «τροφή» και «θέαμα» στα ΜΜΕ και επιχειρήματα εναντίον των διαδηλώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια ημέρα πριν από τη διαδήλωση των απεργών είχε ήδη «προετοιμαστεί» το έδαφος.
Κατά τη διάρκεια αντι-διαδήλωσης ενάντια στην αστυνομική βία στους δρόμους γύρω από την πλατεία της Δημοκρατίας, πυρπολήθηκε περιπολικό που έτυχε να περνάει στη γειτονική περιοχή του καναλιού Σαν Μαρτίν. Στη διαδήλωση στις 19 Μαΐου στο Παρίσι έγιναν σποραδικές επιθέσεις και προκλήσεις από τις ίδιες ομάδες εναντίον της οργανωμένης περιφρούρησης της διαδήλωσης από τη CGT και την FO.
Παράλληλα με το απεργιακό μέτωπο συνεχίζει και το κίνημα των πλατειών «Nuit Debout». Έχοντας εξαπλωθεί σε πολλές συνοικίες και πόλεις αποτελεί ένα σημείο συνάντησης και διαλόγου πολλών και διαφορετικών συλλογικοτήτων. Η πάλη και ο συντονισμός ενάντια στο νόμο Ελ Κομρί συνιστά το ενοποιητικό στοιχείο, ενώ παράλληλα γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις με παράλληλες θεματικές ενότητες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στις 28 Απρίλη μια από τις θετικές πρωτοβουλίες ήταν η συμμετοχή των εκπροσώπων των εργατικών ομοσπονδιών στη γενική συνέλευση της πλατείας. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαπάλη για τα χαρακτηριστικά και την πολιτική κατεύθυνσή του είναι υπαρκτή. Διανοούμενοι όπως ο οικονομολόγος Frederic Lordon και ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Φρανσουα Ρουφέν, επηρεάζουν σημαντικά προς την υιοθέτηση μιας πιο ριζοσπαστικής και «στρατηγικής» στόχευσης του κινήματος.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή η μάχη κορυφώνεται στους χώρους δουλειάς. Το επόμενο απεργιακό ραντεβού είναι στις 26 Μαΐου. Στις 14 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί γενική απεργία με πανγαλλική διαδήλωση στο Παρίσι.
Πρόκειται για ένα στοίχημα: θα γενικευτεί το απεργιακό κίνημα και θα νικήσει επιβάλλοντας την απόσυρση του νομοσχεδίου Ελ Κομρί ή όχι;
Το άρθρο αυτό δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιβάλλει ένα νόμο όταν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ψήφισή του από το γαλλικό κοινοβούλιο.
Είναι η τρίτη φορά που η κυβέρνηση Βαλς εφαρμόζει αυτό το άρθρο, που ο Ολάντ είχε καταγγείλει σαν «βαρβαρότητα και άρνηση της δημοκρατίας» το 2006, πριν φυσικά... εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πλέον όμως, ο Βαλς δεν μπορεί να ρισκάρει μια μακρόσυρτη και φθοροποιό διαδικασία, με βουλευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης έτοιμους να καταψηφίσουν το «βελτιωμένο» σχέδιο νόμου.
Από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ο τελευταίος που είχε κάνει χρήση αυτής της διάταξης ήταν ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν, για το γνωστό σύμφωνο πρώτης απασχόλησης των νέων, τον Φεβρουάριο του 2006. Ο νόμος μπορεί τότε να ψηφίστηκε, αλλά στη συνέχεια λόγω των γιγαντιαίων διαδηλώσεων ανατράπηκε και αποσύρθηκε... μαζί με τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν ο οποίος «κάηκε» πολιτικά.
Στο μέτωπο των κινητοποιήσεων της προηγούμενης εβδομάδας, η απεργία μπορεί να μην είχε τη μαζική συμμετοχή του Μαρτίου, ωστόσο παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη διάρκεια και αντοχή. Αποτελεί σαφώς μια κλιμάκωση από την πλευρά των εργαζομένων, καθώς είχαμε επέκταση των απεργιών στα μεγαλύτερα διυλιστήρια της χώρας, σε εργοστάσια χημικής βιομηχανίας καθώς και «μπλόκα» σε δρόμους, αποθήκες καυσίμων, έπειτα από κάλεσμα της CGT.
Ήδη εμφανίζονται οι πρώτες ελλείψεις καυσίμων, ενώ και στο πολιτικό επίπεδο η ζημιά για το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) είναι τεράστια.
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή ρήξη των σχέσεών του με παραδοσιακά τμήματα των εργαζομένων που το στήριζαν. Ενδεικτικά, οι συνδικαλιστές της CGT δηλώνουν πλέον ανοιχτά ότι πρόκειται για πλήρη προσχώρηση του Ολάντ και του Βαλς στη γραμμή και την πρακτική του Σαρκοζύ, σε ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία με αυταρχική επιβολή στην κοινωνία μέσω της αστυνομίας και της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης».
Η όξυνση της αστυνομικής βίας στις διαδηλώσεις είναι εμφανής. Αποτελεί ένα νέο δεδομένο το οποίο μπορεί οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις. Οι πολλαπλές εκτοξεύσεις δακρυγόνων εναντίον των διαδηλωτών, με το πρόσχημα της δράσης των ομάδων του μαύρου μπλοκ, έχει φανερό στόχο τη διάλυση των διαδηλώσεων και τη τρομοκράτηση ειδικά των νέων, των μαθητών και των φοιτητών που συμμετέχουν μαζικά.
Η δράση αυτών των ομάδων, των «casseurs» (λέξη αργκό για αυτόν που κάνει βανδαλισμούς στις διαδηλώσεις) έχει αρχίσει και επεκτείνεται υπονομεύοντας τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και δίνοντας «τροφή» και «θέαμα» στα ΜΜΕ και επιχειρήματα εναντίον των διαδηλώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια ημέρα πριν από τη διαδήλωση των απεργών είχε ήδη «προετοιμαστεί» το έδαφος.
Κατά τη διάρκεια αντι-διαδήλωσης ενάντια στην αστυνομική βία στους δρόμους γύρω από την πλατεία της Δημοκρατίας, πυρπολήθηκε περιπολικό που έτυχε να περνάει στη γειτονική περιοχή του καναλιού Σαν Μαρτίν. Στη διαδήλωση στις 19 Μαΐου στο Παρίσι έγιναν σποραδικές επιθέσεις και προκλήσεις από τις ίδιες ομάδες εναντίον της οργανωμένης περιφρούρησης της διαδήλωσης από τη CGT και την FO.
Παράλληλα με το απεργιακό μέτωπο συνεχίζει και το κίνημα των πλατειών «Nuit Debout». Έχοντας εξαπλωθεί σε πολλές συνοικίες και πόλεις αποτελεί ένα σημείο συνάντησης και διαλόγου πολλών και διαφορετικών συλλογικοτήτων. Η πάλη και ο συντονισμός ενάντια στο νόμο Ελ Κομρί συνιστά το ενοποιητικό στοιχείο, ενώ παράλληλα γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις με παράλληλες θεματικές ενότητες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στις 28 Απρίλη μια από τις θετικές πρωτοβουλίες ήταν η συμμετοχή των εκπροσώπων των εργατικών ομοσπονδιών στη γενική συνέλευση της πλατείας. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαπάλη για τα χαρακτηριστικά και την πολιτική κατεύθυνσή του είναι υπαρκτή. Διανοούμενοι όπως ο οικονομολόγος Frederic Lordon και ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Φρανσουα Ρουφέν, επηρεάζουν σημαντικά προς την υιοθέτηση μιας πιο ριζοσπαστικής και «στρατηγικής» στόχευσης του κινήματος.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή η μάχη κορυφώνεται στους χώρους δουλειάς. Το επόμενο απεργιακό ραντεβού είναι στις 26 Μαΐου. Στις 14 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί γενική απεργία με πανγαλλική διαδήλωση στο Παρίσι.
Πρόκειται για ένα στοίχημα: θα γενικευτεί το απεργιακό κίνημα και θα νικήσει επιβάλλοντας την απόσυρση του νομοσχεδίου Ελ Κομρί ή όχι;
Πηγή: Kommon.gr
Update:Τι κάνεις ρουφιάνα ταξική πάλη... Μέλος του ΚΚ Γαλλίας στα ...οδοφράγματα! pic.twitter.com/Tw3h3mjQSb— grigoris georgatos (@Trash2003) 25 Μαΐου 2016
Ναι μην χάσουν τα ταξικά ναυάγια την κάμερα... Πέρα από αυτό, η μούγκα στο ελλαδιστάν για την Γαλλία καλά κρατάει, αλλά όπως λένε, δεν μπορείς να λες για πολύ ψέματα, ακόμα και για το τι γίνεται στο σπίτι του γείτονα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστας
Λογικο να υπαρχει Μούγκα απο την στιγμη που ειναι τα ιδια μετρα χωρις Μνημονιο. Τι να πουνε τα Καθαρματα......ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@Κώστας:
ΔιαγραφήΔεν τον ξέρω τον άνθρωπο για να πω πως πήγε για την κάμερα. Έχει και ...κομμουνιστές το ΚΚ Γαλλίας.
Το σκέφτηκα και αυτό, απλά νομίζω άμα ήταν όντως τέτοιος δεν θα μόστραρε έτσι το αυτοκόλλητο...
ΔιαγραφήΚώστας
Από την άλλη δεν ξέρω, πραγματικά. Από μακριά δεν έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε τέτοιους αφορισμούς... Σορι για το σπαμ.
ΔιαγραφήΚώστας
Μιλαμε για CGT οποτε ειναι προφανες οτι το Γαλλικο κκ ειναι μεσα και εχει σημαντικο λογο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κομμα δεν κρινεται οτι δεν συμμετεχει στους αγωνες, αλλα οτι βαζει οπορτουνιστικη γραμμη εδω και δεκαετιες. Αλλωστε η ανυπαρξια απο τους αγωνες ειναι ιδιαιτερο χαρακτηριστικο της τωρινης ελληνικης ευρωαριστερας και οχι συνολικο χαρακτηριστικο του χωρου πανευρωπαϊκα. Υπο αυτην την εννοια δεν θεωρω πιθανη εξελιξη οι Γαλλοι εργατες να παρουν στα χερια τους το τιμονι του κομματος. Μπορει να αποκτησουν συνειδηση τετοια ωστε να υπερβουν τις αυταπατες τους και να φτιαξουν ενα νεο κομμα της ε.τ., αλλα αυτο το καραβι εχει σαλπαρει.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Ο.Χ.Ε.Π.
ΔιαγραφήΗ άλλη ανάγνωση αυτού που λες, λέει πως οι Γάλλοι κομμουνιστές είναι συνδικαλιστικά οργανωμένοι στην CGT. Και αν δεν βγούν οι κομμουνιστές μπροστά στους αγώνες της εργατικής τάξης, τότε ποιός θα βγει;
Ή μήπως θα περιμένει η εργατική τάξη να λύσει το ΚΚΓ τα προβλήματα του για να αγωνιστεί;
Για το άλλο κομμάτι τώρα, περί του εάν διαλλέξεις να πάρεις στα χέρια σου το κόμμα σου ή να δημιουργήσεις εξ'αρχής κάποιο άλλου (κουβέντα που έχει γίνει και για το ΑΚΕΛ), πραγματικά δεν ξέρω.
Η Ελληνική (κ όχι μόνο) εμπειρεία πάντως δείχνει πως η συγκρότηση ενός νέου φορέα με μηδέν ιστορία και ρίζες μέσα στον λαό, είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσει. Οι έλληνες κομμουνιστές που δεν έφυγαν με την συγκρότηση του ΣΥΝ πχ, τελικά δικαιώθηκαν.
Αυτό που λες σηκώνει πολύ συζήτηση.Γιατι ούτε ο Λημπκνεχτ ουτε ή Ροζα έφυγαν έγκαιρα, και το πλήρωσαν ακριβά, και οι ίδιοι, αλλά κυρίως ή εργατική τάξη, το κίνημα, και ή επανάσταση εντέλει.
ΔιαγραφήΠρολεκαλτ
Ειναι πραγματικα δυσκολο το ερωτημα. Ουτε εγω ξερω την απαντηση ποιο ειναι το σημειο που πρεπει να φυγεις. Η Εμπειρια με το ΚΚΕ λεει οτι απο μεσα ειναι καλυτερα εκ του αποτελεσματος. Ο ιωσήφ οδηγός τους... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΗ ευρωαριστερα εχει σπασει τα μετρα συγκρισης του εργατικου κινηματος απο τις εποχες των κοινωνικων φορουμ.
ΔιαγραφήΟι Ελληνες κομμουνιστες βρισκονται σε ενα κομμα που δεν ηρθε ποτε σε ρηξη με τις αγωνιστικες παραδοσεις παρα τις οποιες αδυναμιες που ειχε το κομμα κατα καιρους. Υπηρχε δημοκρατικος συγκεντρωτισμος και ο μαρξισμος λενινισμος ως σημεια αναφορας. Υπηρχαν πολλα εργαλεια που μπορουν να σε γυρισουν στο σωστο δρομο.
Ακομα και το ακελ με τις οποιες τωρινες αδυναμιες στην γραμμη του καποια αυτα τα χαρακτηριστικα με επιτυχια.
Το ΓΚΚ απο την αλλη τα γκρεμισε ολα αυτα το 80'-90'. Εφτασε στο σημειο να ευθυγραμμιζεται στις θεσεις το ΚΕΑ. Εγκατελειψε ολες τις επαναστατικες οργανωτικες αρχες, τις αναφορες στον μαρξισμο λενινισμο, στην εσσδ, στον Οκτωβρη και εν τελει ακομα και στο ιδιο το σφυροδρεπανο. Δεν υπαρχει καποιο τροπος για να αποκατασταθει η ζημια. Η συλλογικη επαναστατικη πειρα του κομματος εχει εξαφανιστει.
Ο.Χ.Ε.Π.
Τρας. Αν είχανε πάρει τα παιδιά.....το 13ο Συνέδριο το 1991 οι Κομμουνιστες μενουνε η Φευγουνε απο το Κόμμα και ποτε....Εδω σε θελω. Την απαντηση δεν την ξερω ειλικρινα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΜα το 13ο συνέδριο δεν το πήραν "τα παιδιά", επειδή ακριβώς κάποιοι δεν είχαν φύγει. Αυτό λέω.
Απάντηση θετική σε τέτοιες περιπτώσεις βέβαια, ούτε εγώ έχω.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΔιαπάλη εντός του ΓΚΚ, εξακολουθεί να υφίσταται από αυτά που γνωρίζω, και μάλιστα σφοδρή (ολόκληρες οργανώσεις π.χ. αρνούνται να κατεβάσουν τα σφυροδρέπανα, έχει καταγγελθεί η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, κλπ).
Το ζήτημα που έβαλα είναι το σε ποιο βαθμό μπορεί να επηρρεαστεί αυτή η πάλη υπέρ των πιο συνεπών δυνάμεων από το σημερινό πλαίσιο αγωνιστικών κινητοποιήσεων και όξυνσης της ταξικής πάλης. Γιατί να μην επηρρεαστεί καθόλου, θα ήταν πολύ δύσκολο.
@Προλεκαλτ:
Διαγραφήο Λημπκνεχτ και ή Ροζα όμως δεν ήταν σε κομμουνιστικό κόμμα πριν. Τα Λενινιστικά ΚΚ τότε φτιάχτηκαν, οπότε δεν ξέρω εάν η σύγκριση είναι θεμιτή.
Είναι όμως το γαλλικό ΚΚ λενινιστικο κόμμα, αυτό είναι το ερώτημα;
ΔιαγραφήΠρολεκαλτ
@Προλεκαλτ:
ΔιαγραφήΕίναι σε ότι αφορά την εργατική του βάση και τις ιστορικές του παρακαταθήκες.
Κατά βάση είναι κάτι πολύ κοντά στο ΑΚΕΛ, αν θέλουμε να έχουμε ένα πιο γνωριμό μας μέτρο, βάση όσων έχω καταλάβει εγώ πάντα.
@Προλεκαλτ:
ΔιαγραφήΚαι να βάλω απόσπασμα και από μια παλιότερη (Ιούνης '12, πριν τις εκλογές) διακύρηξη μελών του Γαλλικού ΚΚ, για να έχουμε και μια συνολικότερη εικόνα των απόψεωμ που συνυπάρχουν εκεί μέσα:
"...ως Γάλλοι κομμουνιστές, ως μέλη και στελέχη των οργανώσεων τού ΚΚΓ, την υποστήριξή μας στο ΚΚΕ, με το οποίο, άλλωστε, μοιραζόμαστε ένα φωτεινό παρελθόν, επιδοκιμάζοντας τη δράση του, τη σθεναρή του στάση απόρριψης τού οπορτουνισμού και την πάλη του για τον σοσιαλισμό.
Προτρέπουμε τους Γάλλους κομμουνιστές συντρόφους και τους αγωνιστές-συνδικαλιστές να ενημερωθούν για τις αναλύσεις και τις αγωνιστικές εμπειρίες των Ελλήνων συντρόφων μας. Καταγγέλλουμε τις εκστρατείες δυσφήμισης τού ΚΚΕ όχι μόνο μέσω των γαλλικών εφημερίδων και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης που βρίσκονται στην υπηρεσία των δυνάμεων τού κεφαλαίων αλλά ακόμα πολλές φορές και μέσα από τις στήλες τής ίδιας τής Ουμανιτέ, πράγμα απαράδεκτο. Με τον τρόπο τους, οι πρακτικές αυτές αποτελούν απόδειξη τής διεθνούς σημασίας τής πάλης που διεξάγουν οι Έλληνες σύντροφοι.
Η καλύτερη μορφή αλληλεγγύης που μπορεί να μας ενώσει είναι ο αγώνας όλων μας εναντίον τού κοινού εχθρού στο εθνικό μας πεδίο πάλης: εναντίον των εθνικών καπιταλισμών και ιμπεριαλισμών των χωρών στις οποίες ο καθένας μας ζει, και εναντίον τής αντίστοιχης Διεθνούς, τής ΕΕ, τής συνθήκης τού Μάαστριχτ και τής εφαρμογής της..."
http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/06/blog-post_7229.html
Καποιοι λες διαφωνουν με τον Συριζα. Λογικο, ο Συριζα ειναι με το ενα ποδι στους ευρωπαιους σοσιαλιστες. Αυτο το κομμα συγκρινεται με το ΑΚΕΛ; Αλλο ρεφορμιζω αλλο εχω κανει τις αρχες μου οικοπεδο. Και ξαναλεω: καθε κομμα σωζεται μεχρι να καταργηθει ο μλ και ο δημοκρατικος συγκεντρωτισμος. Εδω εχουμε μια κυριαρχη γραμμη που στηριζει ανοικτα τον Συριζα και μια γραμμη διαχειριστικη.
Διαγραφήhttp://www.24liveblog.com/show?img=//cdn1.24live.co/images/2015/09/19/1442603665171707.jpg
Ο τυπος στην αγκαλια του Τσιπρα ειναι ο Pierre Laurent εθνικος γραμματεας του PCF και προεδρος του ΚΕΑ. Ειχε παει να τον στηριξει στην προεκλογικη ομιλια του Συριζα τον Σεπτεμβρη του 2015. Μετα την ψηφιση του 3ου μνημονιου τον Αυγουστο. Δεν εχω δει κανενα στελεχος του ΑΚΕΛ να κανει τετοια καραγκιοζιλικια.
Ο.Χ.Ε.Π.
Κάποιοι σύντροφοί που έχουν επαφές με το γαλλικό ΚΚ, μου έχουν πει ότι υπάρχουν μέλη του, που συμπαθούν και θαυμάζουν το
ΔιαγραφήΚΚΕ, και ότι θα ήθελαν και το δικό τους κόμμα να έχει αντίστοιχες θέσεις και δράση.Απ ότι ξέρω, είναι μειοψηφία αυτά τα μέλη, απλώς δεν ξέρω αν είναι ισχνή ή υπολογίσιμη μειοψηφία.
Προλεκαλτ
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΓια το ΑΚΕΛ και το "τι δεν έχεις δει να κάνει" δεν θα κουβεντιάσω, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πω εγώ, τι έχω δει να κάνει, πράγμα που δεν μου το επιτρέπει το διεθνιστικό μου τακτ.
Όσο για τις διαφωνίες κομματιού του ΚΚΓ με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τωρινές (που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσημα πλέον στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία).
Το παραπάνω κείμενο που ποστάρισα είναι από το '12, τότε που η παρέα του Τσίπρα πλασάρονταν ακόμη ως "ριζοσπαστική(κιόλας-μήν χέσω)αριστερά"
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΌσο για τον ΔΣ, όταν χρησιμοποιείται για να επιβάλει την οπορτουνιστική γραμμή στα "απείθαρχα" μέλη, τότε είναι μάλλον πρόβλημα παρά παρακαταθήκη.
Δεν καταλαβαίνω δηλαδή γιατί τα πράγματα για το ΚΚΓ π.χ. θα ήταν καλύτερα εάν λόγω ΔΣ οι κομμουνιστικές απόψεις που εξακολουθούν να υπάρχουν στο εσωτερικό του, δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν.
Προκειμενου να προστατευσουμε ενα κομμα που δεν πρεπει θα ξεχασουμε και αυτα που ξερουμε. Ο ΔΣ επιτρεπει την διαφορετικη αποψη οταν αυτη εκφραζεται στα οργανα. Μεσα σε αυτα σε συντροφικο κλιμα αναδεικνυεται η ουσια της διαφωνιας και βγαινει ενα ουσιαστικο συμπερασμα. Προκειται για ενα κλιμα που βοηθα την επιλυση διαφωνιων και η σωστη λειτουργια του ειναι ο κυριος λογος για την αποκατασταση του επαναστατικου χαρακτηρα του κκε τα τελευταια 25 χρονια. Στην τελικη αν τους βολευε ο ΔΣ δεν θα τον καταργουσαν οι ευρωαριστεροι σε ολη την ηπειρο.
ΔιαγραφήΤο διεθνιστικο μου καθηκον για το ΑΚΕΛ ειναι να διαφωνω με ανιστορητες συγκρισεις του με το ΚΕΑ τους οποιους συντροφους τους θεωρουν μονο οι συριζαιοι. Τα αλλα ειναι υπεκφυγες.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΠληροφοριακά το ΑΚΕΛ διατηρεί άριστες σχέσεις με το ΚΕΑ (το οποίο δεν ανέφερε κανείς μέχρι τα τώρα) και μετέχει σε αυτό ως παρατηρητής.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%82#.CE.9A.CF.8C.CE.BC.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B1_.CE.95.CF.85.CF.81.CF.89.CF.80.CE.B1.CF.8A.CE.BA.CE.AE.CF.82_.CE.91.CF.81.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.B5.CF.81.CE.AC.CF.82
Αν κατάλαβες από αυτό που είπα πως είμαι ενάντια στον ΔΣ, τότε απλά δεν κατάλαβες τίποτε και η συνέχιση της συζήτησης δεν έχει κανένα νόημα.
Υ.Γ.
Φαντάζομαι πως η κουβέντα θα ξεφύγει εάν υπενθυμίσω (για να μην αναφερθώ σε άλλα κόμματα) το πως ακριβώς χρησιμοποίησαν την αρχή του ΔΣ η δαμανάκη και η παρέα της για να διαγράφουν σωρηδόν συνεπείς κομμουνιστές, πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '80.
Ο ΔΣ χρησιμεύει για να προστατεύει την επαναστατικότητα του κόμματος όταν αυτή είναι υπαρκτή.
Όταν το κόμμα για το οποίο μιλάμε είναι οπορτουνιστικό, τότε ο ΔΣ μπορεί κάλιστα να χρησιμεύσει στην ηγεσία του σαν τροχοπέδη για την επαναστατικοποίηση του.
Αυτό έχει συμβεί στα ευρωκομμουνιστικά κόμματα στο παρελθόν, και δεν είναι η οργανωτική δομή που καθορίζει την επαναστατικότητα ενός κόμματος, αλλά είναι η επαναστάτικοτητα του που καθορίζει την οργανωτική του δομή.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΚαι επειδή κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα αφήσουν να πέσουν κάτω, ας ρίξουμε και μια ματιά στο ποιός κάνει "ανιστόριτες αναφορές":
http://news247.gr/eidiseis/politiki/symmaxia-akel-syriza-gia-enallaktikh-protash-ektos-troikas.2219585.html
https://left.gr/news/koini-drasi-syriza-me-akel-ellados
http://disdaimona.blogspot.gr/2013/03/blog-post_21.html
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΚαι το κερασάκι στην τούρτα. Η κάλυψη της κομματικής εφημερίδας του ΑΚΕΛ "χαραυγή" για τα αποτελέσματα των εκλογών του γενάρη του '15:
http://dialogos.com.cy/haravgi/sigcharitiria-ke-apo-kipro/
Μαλιστα... Επαναλαμβανω οτι το ΓΚΚ δεν ειναι απλως παρατηρητης στο ΚΕΑ αλλα το πρωτο βιολι. Οτι ο Laurent ειναι προεδρος του ΚΕΑ ταυτοχρονα με την θεση του γραμματεα στο εν λογω κομμα. Οτι οι τυποι κομπρεμιαζουν με τον συριζα του σημερα. Μετα το μνημονιο και οχι τον Γεναρη οπως το ΑΚΕΛ.
ΔιαγραφήΕπισης θυμιζω οτι η δαμανακη πηρε ποδι λογω δσ και οτι η πλατφορμα της ζητουσε στο 13ο συνεδριο την καταργηση του δσ για καποιο λογο. Κατι το οποιο παραβλεπεις χωρις λογο.
Υ.Γ. Με αρεσει που ειπες (ορθα) να μην επιτεθουμε στο ΑΚΕΛ.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
Διαγραφή1)Θα μου δείξεις που ακριβώς "επιτέθηκα στο ΑΚΕΛ";
2)Για τα υπόλοιπα μπορούμε να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο όσο θέλουμε.
Επί της ουσίας,εσωκομματική πάλη υπάρχει στα αδελφά κόμματα, και αυτό είναι καλό ειδικά για κόμματα όπως το ΚΚΓ και το ΑΚΕΛ, γιατί δείχει υγεία και τίποτε κακό.
Όσο για την Δαμανάκη, εξακολουθώ να σου θυμίζω πως την κατάργηση του ΔΣ θα την ήθελε αφού τον είχε ήδη χρησιμοποιήσει για να περάσει δια πυρός και σιδήρου τις απόψεις τις φράξιας της. Μέχρι εκεί μια χαρά ήταν λοιπόν. Επίσης είμαι περίεργος πόσο επαναστατικός θα αποδείχνονταν ο ΔΣ αν ο Δραγασάκης είχε πάρει 3 ψήφους παραπάνω...
Κατά τα λοιπά, παράκληση ξανακοίτα τι γράφεις, για να έχει ένα νόημα η συζήτηση.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΥ.Γ.
Συγνώμη, από την κουβέντα μας κατάλαβες πως υπερασπίζω το ΚΚΓ ως συνεπές ΚΚ;
Γιατί τότε είμαστε για τα σίδερα....
Τι το θελεις τωρα αυτο με 3 ψηφους παραπανω τον Δραγασακη.....Αυτο δεν ειναι αστειο. Εφιαλτης είναι......ΟΥΦ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΟι Γάλλοι είναι παραδοσιακά συγκρουσιακοί, πολύ πιο έντονες οι μορφές πάλης που επιλέγουν. Δεν ξέρω τον λόγο. Καλό θα ήταν να πάρουμε ένα παράδειγμα από τον τρόπο οργάνωσης τόσο μαχητικών διαδηλώσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι παρ όλο που είναι τόσο προχωρημένες οι μορφές τους, δεν ψαρώνουν, όπως διαβάζω, από προβοκάτσιες. Άλλο ένα μάθημα για εμάς.
Για την φωτογραφία: έχουν και αυτοί ένα αδικαίωτο ΚΚ που πρωτοστάτησε αρνητικά, οπορτουνιστικά, μαζί με τους Ιταλούς και άλλους. Πώς ξαναγεννιέται αν δεν γκρεμιστεί από άλλον παράγοντα; Μπορεί να αναστηλωθεί μετά από τόσες δεκαετίες;
Γενικά υπεραισιόδοξο κρίνω το άρθρο. Μακάρι να είναι μαζική και η συμμετοχή φοιτητών κλπ. Δεν ξέρω τι γίνεται, ας μη μένουμε σε ένα άρθρο για ενημέρωση.
σαπόρ τουτούρκι
@σαπόρ τουτούρκι:
ΔιαγραφήΤο άρθρο μου προτάθηκε από σύντροφο που μένει στην Γαλλία.
Από αυτά που έχω τσεκάρει είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα.
Το πως θα εξελιχθεί αυτός ο αγώνας και τι παρακαταθήκες θα αφήσει πίσω του, εξακολουθεί να είναι σίγουρα ανοιχτό.
Το μεγάλο ενδιαφέρον όμως, κάπου εδώ αρχίζει (ας συσχετίσουμε με τις εργατικές κινητοποιήσεις σε ΗΠΑ, Βέλγιο, Γερμανία). Βλέπουμε μετά από δεκαετίες την εργατική τάξη να κινείται μέσα στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων. Δεν το λες και λίγο...
Μεγάλη υπόθεση αυτό το τελευταίο!
ΔιαγραφήΕιδικά αν λάβουμε υπόψη, ότι οι αστικές τάξεις στις μέρες μας, έχουν πάρει όσα μέτρα θα μπορούσαν για να κοιμίσουν τον κόσμο και να τον κάνουν να αδιαφορεί, συν του γεγονότος ότι ιδεολογικά μιλάμε ότι έχουν ένα προβάδισμα 50 προς 1 στην χειρότερη!
Αλλά όπως ξέρουμε καλά, και όπως φαίνεται για άλλη μια φορά, η ταξική πάλη ούτε σταματά, ούτε εξαφανίζεται όσο υπάρχουν τάξεις!
Κώστας
ελπιδοφορα μηνυματα :
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Οι αγανακτισμενοι των πλατειων ΔΕΝ εχουν παρει (ή δεν εχει περασει) γραμμη "εξω οι "οργανωμενοι"
2) Δεν υπαρχουν Καζακηδες και Βαρουφακηδες ή δεν τους περνα οσο τους περναγε εδω
3) Εχει μπει μπροστα το εργατικο κινημα .Εστω και σαν cgt ,εστω και χωρις εμφανες "υποκειμενο"
Σε καθε περιπτωση η κλιμακωση και η επιμονη δειχνει κατι ! Οτι και αν δεν μπαινει ζητημα εξουσιας αμεσο μια ηττα του να σπασει τα μουτρα της η τωρινη με τον νομο θα ειναι μια καινουργια αρχη για ολους τους λαους της Ευρωπης .Μια πρωτη νικη με πολλαπλα αντικτυπα κυριως στον ψυχολογικο τομεα ..
@Γκεόργκυ Ζούκωφ:
ΔιαγραφήΠροσυπογράφω!
Όπως λέμε Οκτώμβρης του 2011 εσώ στην Ελλαδα...Ότι έγινε εδώ τώρα συμβαίνει εκεί με 5 χρόνια καθυστέρηση για τους ίδιους περίπου λόγους (πρέπει να περαστούν μέτρα, πρέπει να εκτονωθει η λαικη δυσαρέσκεια και να οδηγηθεί σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια)...Copy Paste το μόνο καλό είναι ότι δεν θα είναι εύκολο να αναδειχτούν κόμματα ομόλογα το ΣΥΡΙΖΑ και της Χ.Α όπως εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήMarcus Berg
@Marcus Berg:
ΔιαγραφήΌχι ακριβώς. Οι εκεί πλατείες δεν τολμάνε ούτε να σκεφτούν να πουν το "έξω τα συνδικάτα" με συνδικαλισμένο το 50% των εργαζόμενων. Και τα συνδικάτα κάνουν ανοιχτή ιδεολογική διαπάλη με τις "πλατείες".
Μάλλον στην Γαλλία τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από ότι ήταν εδώ το '11.
Για την περίπτωση, όπου οι επαναστατικές δυνάμεις εντός ενός ΚΚ είναι μειοψηφικές (πολύ συνηθισμένο δυστυχώς στις μέρες μας), υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένας απλός μπούσουλας, με δύο πιθανές κινήσεις αυτών των επαναστατικών δυνάμεων:
ΑπάντησηΔιαγραφή-ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ:
οι επαναστατικές δυνάμεις, αν και μειοψηφικές, είναι τόσο ισχυρές (ας πούμε 30-40% του κομματικού δυναμικού), που εύλογα παραμένουν στο ΚΚ, επιδιώκοντας να το "πάρουν", σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (1,2,3 Συνέδρια).
Εδώ ανήκει η περίπτωση του ΚΚΕ, όπου παρά τα δεξιά λάθη της δεκαετίας του '80, το 12ο Συνέδριο κλπ, ήταν ολοφάνερο πως το Κόμμα δεν είχε χαθεί οριστικά, πως έπρεπε να δοθεί η μάχη, ακριβώς λόγω της ύπαρξης ισχυρότατης επαναστατικής πτέρυγας εντός του. Όπως και έγινε τελικά (αποδεικνύοντας, πόσο λάθος έκαναν, όσοι καλοπροαίρετοι σύντροφοι είχαν φύγει ήδη με το ΝΑΡ και δεν ήσαν παρόντες όταν δόθηκε η τελική -νικηφόρα ευτυχώς- μάχη).
Εδώ ανήκει, επίσης, η περίπτωση του Πορτογαλικού ΚΚ, όπου οι επαναστατικές δυνάμεις εντός του, σήμερα, είναι μειοψηφικές αλλά ισχυρές. Πρέπει να παραμείνουν και να επιχειρήσουν να πάρουν το κόμμα.
-ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ:
οι επαναστατικές δυνάμεις είναι τόσο πολύ μειοψηφικές (ας πούμε 5-10% του κομματικού δυναμικού), που είναι αδύνατον να αποκαταστήσουν τον επαναστατικό χαραχτήρα των συγκεκριμμένων ΚΚ, ακόμα κι αν προσπαθούν 10,20,30 χρόνια. Πόσο να προσπαθήσεις εξάλλου! Οπότε η αποχώρηση και η δημιουργία καινούργιου επαναστατικού ΚΚ είναι μονόδρομος.
Σε αυτήν την περίπτωση ανήκουν μιά σειρά ΚΚ σήμερα, όπως το γαλλικό, το ισπανικό και (πολύ φοβάμαι) το ΑΚΕΛ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, την κύρια ευθύνη των παραπέρα ενεργειών την έχουν οι εκεί επαναστατικές δυνάμεις.
Συμφωνω με ολο το Σκεπτικο σου Συντροφε με μια παρατηρηση σε σχεση με το Κ.Κ Πορτογαλίας. Στο ΚΚΕ εχουμε παρακαταθηκη τον ΔΣΕ στην Πορτογαλία όχι. Επίσης εχουμε ενα ξεκαθαρισμα το 1968 οχι τελειωτικο αλλα ειχε την σημασια του. Αυτα κατα την γνωμη μου ειναι οι διαφορες με την Πορτογαλία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΚαι κάτι ακομα Σύντροφε. Το οτι κερδίσαμε το 13ο Συνέδριο το 1991 δεν εφτανε. Αν δεν ειχαμε ξεκινήσει απο το 15ο Συνέδριο την αλλαγή του προγράμματος με την αποκατάσταση των Επαναστατικών χαραχτηριστικών που ενα βασικό είναι η καινούργια ανάδειξη στελεχών απο την αρχή το 2012 θα είχαμε τα ίδια με το 1991. Είναι μια δυσκολη διαδικασια να καθαρίσεις απο τα Πολιτικά μέτωπα και την συμμετοχή σε κυβέρνηση μέσα στον Καπιταλισμό ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/98059/allileggyi-stoys-agonizomenoys-ergazomenoys-tis-gallias-foto
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν συνδικάτα μέλη της ΠΣΟ στη Γαλλια;Ποια είναι αυτά και τι δύναμη έχουν;
Προλεκαλτ
@Προλεκαλτ:
ΔιαγραφήΑπό αυτά που ξέρω, στην ΠΣΟ ήταν η CGT, αλλά έχει πλέον αποχωρήσει. Οι υπόλοιπες ομοσπονδίες είναι δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές κλπ, οπότε μου μοιάζει δύσκολο να είναι κάποια.
Τα παραπάνω με κάθε επιφύλαξη.
Η Ομοσπονδία Χημικής Βιομηχανίας (FNIC- CGT) είναι μέλος της ΠΣΟ, σύμφωνα με το 902.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.902.gr/eidisi/kosmos/98144/synehizontai-oi-kinitopoiiseis-enantia-sto-neo-nomo-symmetehoyn-ellines
Σεβέκ