Σχετικά με τη στάση του ΚΕΚΡ στις στρατιωτικές ενέργειες της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των ενόπλων δυνάμεων του Donbass στην Ουκρανία

*Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, οπότε αν κάτι στην μετάφραση μας έχει ξεφύγει, το μπλογκ ζητάει συγνώμη προκαταβολικά

____________

 Έκθεση του Πολιτικού Συμβουλίου στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΚΡ, 26 Μαρτίου 2022, Μόσχα

Πρέπει να οικοδομήσουμε την ανάλυσή μας για την κατάσταση, τις εκτιμήσεις και, το σημαντικότερο, τα συμπεράσματα και τις συστάσεις για πρακτική δράση, βασιζόμενοι τόσο στη θεωρητική κληρονομιά των Μπολσεβίκων όσο και στις εκτιμήσεις που έχει ήδη κάνει το Κόμμα κατά τη διάρκεια της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης. αυτής της κατάστασης.

Οι κύριες προτάσεις που θέτει η θεωρία και το Κόμμα μας, οι οποίες είναι απολύτως σαφείς για εμάς και δεν αμφισβητούνται από κανέναν, είναι οι εξής:

1. Ο καπιταλισμός έφερε πολέμους στη γη της Σοβιετικής Ένωσης. Το ΚΕΚΡ δηλώνει κατηγορηματικά ότι η τρέχουσα εστία πολέμου στην Ουκρανία είναι ένας άλλος κρίκος στην αλυσίδα των αιματηρών συγκρούσεων που έχουν λάβει χώρα στα εδάφη της κατεστραμμένης Σοβιετικής Ένωσης από το 1991 μετά την αντεπανάσταση: Σουμγκάιτ, Καραμπάχ, Υπερδνειστερία, Τατζικιστάν, Αμπχαζία, Γεωργία, Οσετία, Τσετσενία, Ντονμπάς, Ουκρανία... Το κυριότερο είναι ότι αυτός ο κρίκος της αλυσίδας σίγουρα δεν θα είναι ο τελευταίος . Ο λόγος είναι ο καπιταλισμός που αναβίωσε στις πρώην ΣΣΔ. Στη Σοβιετική Ένωση όλοι οι λαοί, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, της Ουκρανίας και του Ντονμπάς, ζούσαν σε ειρήνη και φιλία. Μάλιστα αντιπροσώπευαν ένα σύνολο, τον Σοβιετικό λαό. Και ο καπιταλισμός έφερε φυσικά μια σειρά από διεθνικές συγκρούσεις και πολέμους. Πρόκειται για συγκρούσεις σχηματισμού μιας νέας τάξης εκμεταλλευτών, συγκρούσεις που δημιουργούνται από τον ιμπεριαλισμό ή μάλλον από την επιθυμία να αναδιανεμηθεί ο κόσμος στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ με τη συμμετοχή των συμφερόντων του ξένου κεφαλαίου.

Η ενοχή της ρωσικής αστικής τάξης για τις συνεχιζόμενες τραγωδίες είναι αναμφισβήτητη - ήταν η Ρωσική Ομοσπονδία, με επικεφαλής τον Γέλτσιν, που ηγήθηκε της προέλασης των εθνικών κυριαρχιών, όρμησε στον καπιταλισμό και κατέστρεψε την Ένωση. Σήμερα προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη της στους μπολσεβίκους και στην κληρονομιά της ΕΣΣΔ. Ταυτόχρονα, οι αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας ψεύδονται κυνικά και ευθαρσώς. Θυμόμαστε πώς ο Μπόρις Γέλτσιν το 1992 μίλησε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ με έναν πιστό λόγο: « Έχω την μεγάλη τιμή να μιλήσω εδώ στο Κογκρέσο μιας μεγάλης και ελεύθερης χώρας. Το κομμουνιστικό είδωλο, που έσπειρε την κοινωνική διχόνοια, την εχθρότητα και την απαράμιλλη σκληρότητα παντού στη γη, που ενστάλαξε φόβο στην ανθρώπινη κοινότητα, κατέρρευσε. Συνετρίβη για πάντα. Είμαι εδώ για να σας διαβεβαιώσω ότι στη γη μας δεν θα τον αφήσουμε να αναστηθεί».

Ο διάδοχος του Γέλτσιν, Πούτιν, συνεχίζει την πορεία του, ανοίγει μνημεία στον Γέλτσιν και κέντρα προπαγάνδας για την κατορθωμένη αντεπανάσταση. Όχι μόνο ενισχύει την τάξη των ιδιοκτητών, αλλά ονειρεύεται να την αναβαθμίσει σε παγκόσμιο επίπεδο, μετατρέποντάς την σε ένα κομμάτι της ιμπεριαλιστικής ελίτ που λεηλατεί τον κόσμο. Το 2000 ζήτησε μάλιστα από τον Κλίντον να δεχτεί τη Ρωσία στο ΝΑΤΟ! Και το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είναι σήμερα στο ΝΑΤΟ δεν είναι εξαιτίας της Ρωσίας ή του Πούτιν, αλλά εξαιτίας του Κλίντον, που δεν θέλει ανταγωνιστές για τους ιμπεριαλιστές του. Μάταια λοιπόν σήμερα οι ρωσικές αρχές προσποιούνται ότι προσβάλλονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

2. Η θεωρία του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό . Στον σύγχρονο κόσμο, η κατάσταση δεν μπορεί να κατανοηθεί και να εξηγηθεί χωρίς τη λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού.Υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός και συνεχείς μάχες μεταξύ των μονοπωλίων για σφαίρες επιρροής και αναδιαιρέσεις του κόσμου. Οι ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες δεν χρειάζονται τη Ρωσία με μια ισχυρή, ανεπτυγμένη οικονομία ως ισότιμο εταίρο. Όχι γιατί στην εξουσία στις ΗΠΑ και στις χώρες του ΝΑΤΟ μόνο σκάρτοι είναι, αλλά γιατί ο καπιταλιστικός κόσμος κινείται από εντελώς υλικά οικονομικά συμφέροντα, τα συμφέροντα του κέρδους. Ήδη από τον Νοέμβριο του 1991, το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΕΚΡ σημείωσε ότι η Ρωσία, στο μονοπάτι του καπιταλισμού, θα μπορούσε κάλλιστα να χάσει την ακεραιότητά της και ακόμη και την κρατική της ιδιότητα. Οι αρχές της αστικής Ρωσίας και οι οπαδοί τους, φυσικά, φταίνε και πρέπει να λογοδοτήσουν στον λαό για τις ψευδαισθήσεις που ενέπνευσαν στη χώρα σχετικά με την καρποφορία και την χωρίς συγκρούσεις είσοδο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην παγκόσμια αγορά. Και για την απώλεια ολόκληρων τομέων της οικονομίας, η πτώση του τεχνικού επιπέδου παραγωγής και προϊόντων,

Είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τα ζητήματα των σημερινών καταιγίδων στον κόσμο χωρίς να βασιστούμε στη μεθοδολογία οικονομικής ανάλυσης της θεωρίας του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό. Ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Ίλιτς, στον πρόλογο της ήδη μετα-επαναστατικής έκδοσης του έργου, έγραψε: « Θα ήθελα να ελπίζω ότι το φυλλάδιό μου θα βοηθήσει στην κατανόηση του κύριου οικονομικού ζητήματος, χωρίς να μελετήσει το οποίο είναι αδύνατο να καταλάβουμε τίποτα στην αξιολόγηση του σύγχρονου πολέμου και της σύγχρονης πολιτικής (εφεξής, τονισμένη εκδ.), δηλαδή: στο ζήτημα της οικονομικής ουσίας του ιμπεριαλισμού.

Η σωστή κατανόηση της θεωρίας του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό έγκειται στο γεγονός ότι όχι μόνο ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος κινείται στον δρόμο του ιμπεριαλισμού, με την έννοια ότι σήμερα παντού, σε όλες τις χώρες, δεν υπάρχει πια ελεύθερη αγορά, αλλά κυριαρχούν τα μονοπώλια. Όχι λιγότερο σημαντική είναι μια άλλη θέση -

V.I. Ο Λένιν εντόπισε την άνιση ανάπτυξη του καπιταλισμού και έδειξε την ανάπτυξη της οικονομικής διαφοροποίησης σε σχέση με το σχηματισμό μονοπωλίων, χρηματιστικού κεφαλαίου και διεθνών καπιταλιστικών συμμαχιών. Δημιουργείται η οικονομική βάση του ιμπεριαλισμού, για την οποία ο V.I. Ο Λένιν έγραψε: « Όπως αποδεικνύεται σε αυτό το βιβλίο, ο καπιταλισμός έχει πλέον ξεχωρίσει μια χούφτα(λιγότερο από το ένα δέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού, με τον πιο «γενναιόδωρο» και υπερβολικό υπολογισμό - λιγότερο από το ένα πέμπτο) των ιδιαίτερα πλούσιων και ισχυρών κρατών που ληστεύουν -με ένα απλό «κουπόνι» - ολόκληρο τον κόσμο. Η εξαγωγή κεφαλαίου αποφέρει εισόδημα 8-10 δισεκατομμυρίων φράγκων το χρόνο, σε προπολεμικές τιμές και προπολεμικές αστικές στατιστικές. Τώρα, φυσικά, υπάρχουν πολλά περισσότερα . »

Από αυτή τη λενινιστική δήλωση - « Τώρα, φυσικά, υπάρχουν πολλά περισσότερα », την οποία ο Λένιν τότε αναφέρθηκε σε μια πενταετία, είναι εύκολο να προχωρήσουμε στο σήμερα. Σημειώστε ότι η ιδέα του Λένιν  για μια χούφτα χωρών  στην ανάλυση που πραγματοποίησε το 1916 δεν περιορίστηκε σε μία, δύο ή τρεις χώρες, αλλά καθορίστηκε από έναν «γενναιόδωρο» υπολογισμό του 1/5 του πληθυσμού της Γης. (σήμερα είναι, περίπου, το  χρυσό δισεκατομμύριο). Ο καπιταλιστικός παρασιτισμός μιας χούφτας από τα πλουσιότερα κράτη μόνο βελτιώνεται. Δημιουργήθηκε το 1944, το σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα του Bretton Woods με τις επόμενες τροποποιήσεις του οργανώνει νομισματικές σχέσεις και εμπορικούς διακανονισμούς με βάση ένα νόμισμα - το δολάριο, το νόμισμα του μεγαλύτερου ιμπεριαλιστή, των Ηνωμένων Πολιτειών (αντικατέστησε το χρηματοπιστωτικό σύστημα με βάση το " χρυσός κανόνας"). Δημιουργήθηκαν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Διεθνής Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (IBRD) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), που έφεραν τη διαδικασία της απλής αποκοπής των κουπονιών στην υψηλότερη τελειότητα, δημιουργώντας ένα νέο είδος αποικιοκρατίας - χρηματοπιστωτικό. Όταν χώρες και λαοί συχνά υποδουλώνονται χωρίς αίμα και πυροβολισμούς, είναι σχεδόν αδύνατο να βγούμε από τους οποίους χωρίς επανάσταση.

Ο πυρήνας της θεωρίας του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, μαζί με την οικονομική της βάση - τη μονοπώληση της παραγωγής - είναι η πρόταση ότι μια χούφτα κορυφαίων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που έχουν διχάσει τον κόσμο και αγωνίζονται για την αναδιαίρεσή του, λεηλατούν όλες τις άλλες αστικές χώρες υπό τον ιμπεριαλισμό. Ο Λένιν έδειξε πειστικά πώς «σχηματίζεται ένα γερό θεμέλιο ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης των περισσότερων εθνών και χωρών του κόσμου, ο καπιταλιστικός  παρασιτισμός μιας χούφτας από τα πλουσιότερα κράτη!". Σήμερα η ουσία του ιμπεριαλισμού δεν έχει αλλάξει. Τώρα αυτή η ομάδα ηγείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και περιλαμβάνει την Ιαπωνία και μερικές χώρες της ΕΕ - τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. (Ο συνολικός πληθυσμός τους είναι περίπου 680 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή περίπου το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού - 7,92 δισεκατομμύρια άνθρωποι). Η Κίνα ξεχωρίζει. Όλες οι άλλες αστικές χώρες είναι, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αντικείμενα πίεσης και ληστείας. Η πλειοψηφία των κρατών του κόσμου του ιμπεριαλισμού είναι ταυτόχρονα αντικείμενα ληστείας από τα ισχυρότερα κράτη και ληστές των πιο αδύναμων χωρών. Ταυτόχρονα, κράτη που είναι κάπως πιο αδύναμα από τον πυρήνα του σκληρού πυρήνα ονειρεύονται και παλεύουν για την ευκαιρία να μπουν σε αυτόν. Δεδομένου ότι το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει αναπτυχθεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είναι απολύτως φυσικό ότι ένα ολόκληρο πολιτικό κίνημα του αντιαμερικανικού ιμπεριαλισμού (Ερντογάν στην Τουρκία, το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, μια σειρά δεξιών κομμάτων στην Ιταλία, την Αυστρία και τη Γερμανία κ.λπ.) έχει αναπτυχθεί σε αυτή τη βάση. Εκείνες τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα εθνικά τους μονοπώλια έναντι των αμερικανικών. Μαζί με αυτό, το «χρυσό δισεκατομμύριο» δεν ταυτίζεται με τη «χούφτα των ιμπεριαλιστικών κρατών», γιατί σε κάθε τέτοιο κράτος σήμερα υπάρχει σημαντική ταξική και περιουσιακή διαφοροποίηση. Εκείνο,. μπορεί να υποτεθεί ότι ένα σημαντικό μέρος της ρωσικής ολιγαρχίας και των ανώτατων αξιωματούχων είναι μέρος του «χρυσού δισεκατομμυρίου», ενώ σημαντικά τμήματα του πληθυσμού, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ανήκουν σε ένα τέτοιο δισεκατομμύριο. Εξ ου και η αυξανόμενη σημασία της ταξικής πάλης σε κάθε χώρα ως αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Αριστερές δυνάμεις και αστοί πατριώτες για τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.

Ωστόσο, η σημασία της «χούφτας» και η επιρροή της στον σημερινό κόσμο έχει σίγουρα αυξηθεί σε σύγκριση με την εποχή του Λένιν.

3. Τι θέση κατέχει η σημερινή αστική Ρωσία στο σύστημα του ιμπεριαλισμού;

Έχουμε ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ρωσική Ομοσπονδία είναι νέα, στα σπάργανα, ακόμα μάλλον αδύναμη, εξαρτημένη, με λοξή οικονομία, αλλά ήδη αρκετά ιμπεριαλιστικό κράτος με εξαιρετική όρεξη και επιθυμία να μεγαλώσει στο μέγεθος ενός μεγάλου αρπακτικού. (Σημειώστε ότι η σχετική αδυναμία του ιμπεριαλιστή αρπακτικού δεν αποτελεί εμπόδιο στην αντιδραστικότητά του, ακόμη και σε σημείο να διολισθήσει στον ανοιχτό φασισμό. Η ιστορία της Χιλής μπορεί να είναι ένα παράδειγμα εδώ). Πώς το καταφέρνει αυτό ο ρωσικός ιμπεριαλισμός και ποιος συνεισφέρει τη μεγαλύτερη στην παγκόσμια  οικονομία , της οποίας το ετήσιο  ΑΕΠ  ξεπέρασε  τα 94 τρισεκατομμύρια δολάρια; [Στατιστικά:  τα ΑΕΠ από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου εμφανίζονται στον πίνακα - προσθ. 1]. Μόλις τέσσερις χώρες - οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Γερμανία - παρέχουν περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής ως προς το  ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ)  σε ονομαστικούς όρους. Στην πραγματικότητα, μόνο το ΑΕΠ των ΗΠΑ υπερβαίνει το συνδυασμένο ΑΕΠ 170 χωρών. Το ΑΕΠ των ΗΠΑ (22,9 τρισεκατομμύρια δολάρια) αντιπροσωπεύει περίπου το 25% της παγκόσμιας οικονομίας.

Η οικονομία της Κίνας κατατάσσεται δεύτερη σε ονομαστικούς όρους με ΑΕΠ περίπου  17 τρισεκατομμυρίων δολαρίων . Παραμένει ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο σε παραγωγή, συμπεριλαμβανομένου του χάλυβα, των ηλεκτρονικών και της ρομποτικής, μεταξύ άλλων. Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης είναι η Γερμανία, η οποία εξάγει περίπου το 20% των αυτοκινήτων του κόσμου. Το 2019, το συνολικό εμπόριο ανήλθε σχεδόν στο 90% του ΑΕΠ της χώρας. Η Ρωσική Ομοσπονδία καταλαμβάνει μια μάλλον μέτρια 11η θέση με μερίδιο ΑΕΠ 1,7% του κόσμου και μέγεθος 1,6 τρισ. $.

Τα στατιστικά στοιχεία που δίνονται στα παραρτήματα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 δείχνουν ότι η Ρωσική Ομοσπονδία εξακολουθεί να είναι ένας πολύ αδύναμος ανταγωνιστής. Από τις ρωσικές εταιρείες, καμία δεν βρίσκεται στο TOP-100 και δεν υπάρχει ούτε μία ρωσική τράπεζα μεταξύ των TOP-50 του κόσμου.

Το μερίδιο των στρατιωτικών δαπανών (βλ. Παράρτημα 6) μιλά επίσης για τον ηγετικό ρόλο στην ομάδα των ιμπεριαλιστικών αρπακτικών, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών, των οποίων ο στρατιωτικός προϋπολογισμός είναι 778 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλ. 39% του παγκόσμιου όγκου και υπερβαίνει το συνδυασμένο κόστος των επόμενων 10 χωρών. Η Ρωσική Ομοσπονδία έχει 61,7 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλ. 3,1% του κόσμου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το μερίδιο της βιομηχανικής παραγωγής στη δομή του ΑΕΠ μεταξύ των χωρών διαφέρει σημαντικά από το συνολικό όγκο του ΑΕΠ. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ αυτό το μερίδιο είναι περίπου 20% του ΑΕΠ και στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι ήδη 33% (στοιχεία για το 2020). Εάν συγκρίνουμε χώρες ως προς τη βιομηχανική παραγωγή, τότε η Ρωσική Ομοσπονδία καταλαμβάνει εδώ όχι 11 ( όπως σε όρους ΑΕΠ), αλλά στην 6η θέση, μπροστά ακόμη και από χώρες όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία. Το επίπεδο της βιομηχανικής ανάπτυξης, φυσικά, καθορίζει επίσης το καθεστώς των κρατών στην παγκόσμια ιεραρχία και προκαλεί την ανάγκη για ανακατανομή των σφαιρών επιρροής από την πλευρά αυτού του καπιταλιστικού κράτους, του οποίου το καθεστώς φαίνεται να υποτιμάται (Παράρτημα 5).

Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός βασίζεται στον τεράστιο πλούτο πρώτων υλών της χώρας, στα απομεινάρια του σοβιετικού επιστημονικού και βιομηχανικού δυναμικού, καθώς και στη σοβιετική κληρονομιά της αμυντικής δύναμης, πάνω απ' όλα, στο πυρηνικό δυναμικό. Γενικά, η οικονομία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σε σύγκριση με τα παλιά ιμπεριαλιστικά αρπακτικά, είναι πολύ αδύναμη τόσο σε μέγεθος όσο και σε παραμορφωμένη δομή και μάλλον χαμηλό τεχνικό επίπεδο. Κατά τα χρόνια της κεφαλαιοποίησης, το χάσμα αυτό προέκυψε και στη συνέχεια αυξήθηκε σημαντικά. Ταυτόχρονα, ο βαθμός μονοπώλησης και, κατά συνέπεια, η οικονομική διαστρωμάτωση του ρωσικού πληθυσμού είναι πολύ υψηλός. Όσον αφορά τον αριθμό των δισεκατομμυριούχων σε δολάρια, η Ρωσία κατέχει την πέμπτη θέση στον κόσμο πέρυσι.

4. Ο αγώνας των ιμπεριαλιστικών χωρών για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής στην πρόσφατη ιστορία. Ο φασισμός της ιμπεριαλιστικής χούφτας στην εξωτερική πολιτική.

Αυτός ο αγώνας δεν σταματά ποτέ. Μετά την αντεπανάσταση και την καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, οι ιμπεριαλιστές μιας χούφτας μεγάλων κρατών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟϊκού στρατιωτικού-πολιτικού μπλοκ τους άρχισαν να ενεργούν πολύ πιο θρασύδειλα, χωρίς προσχήματα, χωρίς σχεδόν κανένα σεβασμό για τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Ήταν η συνειδητοποίηση των συμφερόντων αυτής της πανίσχυρης χούφτας που οργάνωσε την ήττα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Λιβύης, εξαπέλυσε έναν συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία.

Με βάση τη λενινιστική αντίληψη της ουσίας του ιμπεριαλισμού, με βάση τον ορισμό του φασισμού που έκανε η Κομιντέρν, το ΚΕΚΡ και οι σύμμαχοί του κατέληξαν σε μια περιγραφή αυτού του φαινομένου - ο  φασισμός στην εξωτερική πολιτική, ή, όπως χρησιμοποιούμε συχνά στον δημοσιογραφία, η μεταφορική αποστροφή - «Φασισμός για εξαγωγή». Το 2012, η ​​Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής καθόρισε τη θέση της για την αξιολόγηση αυτού του φαινομένου, και στη διεθνή συνάντηση των αδελφών κομμάτων , εισαγάγαμε σε αυτό τα αδελφά κόμματα. Τότε πολλοί σύντροφοι θεωρούσαν τη θέση μας ως ένα είδος υπέρβασης, μια υπερβολή του κινδύνου. Νομίζουμε ότι ο χρόνος έδειξε την ορθότητα των εκτιμήσεών μας. Ο φασισμός στην εξωτερική πολιτική σήμερα είναι μια κοινή πρακτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Ταυτόχρονα, βέβαια, γνωρίζουμε καλά ότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους δεν μπορεί να διαχωριστεί από την εσωτερική του πολιτική. Επομένως, η ακραία επιθετικότητα στην εξωτερική πολιτική του μεγαλύτερου ιμπεριαλιστικού αρπακτικού, των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, υπαγορεύεται από εσωτερικές αιτίες, τη γενική κρίση του καπιταλισμού και τις προσπάθειες ανακατανομής σφαιρών επιρροής.

5. Για τον φασισμό στην Ουκρανία. Πόσο αληθινός είναι και πόσο Ουκρανικός είναι

Το ΚΕΚΡ τονίζει ότι η πραγματική πηγή της σύγκρουσης στην Ουκρανία που εξετάζεται είναι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας, στις οποίες εντάσσεται η Ουκρανία. Ο στόχος του ισχυρότερου αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον κόσμο είναι να αποδυναμώσει τον Ρώσο ανταγωνιστή. Γεγονός είναι ότι ακόμη και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ μεταξύ Λευκορωσίας, Ρωσίας και Ουκρανίας, παρά τις όποιες πολιτικές συνθήκες, υπήρξε μια αναπτυγμένη οικονομική ολοκλήρωση που είχε απομείνει από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία εξασφάλιζε τη βιωσιμότητα των οικονομιών αυτών των χωρών, και αυτή η βιωσιμότητα, με τη σειρά της, ήταν η βάση ενός πολύ άβολου για τον αμερικανικό, ρωσικό ιμπεριαλισμό. Εάν, ωστόσο, καταλάβουμε πρώτα την Ουκρανία και μετά τη Λευκορωσία και τις επανενσωματώσουμε και τις επαναδιαμορφώσουμε από τη Ρωσία στη Δύση, μετατρέποντάς τις σε αβύθιστα αμερικανικά αεροπλανοφόρα στα ρωσικά σύνορα, τότε θα είναι δυνατό να τεθεί υπό αμφισβήτηση η ίδια η βιωσιμότητα του Ρώσου ανταγωνιστή, υποτάσσοντας κάθε ρωσική αρχή. Όπως δείχνει ο πόλεμος των κυρώσεων και των αντικυρώσεων, αυτή η γεωπολιτική συγκυρία σήμερα υπερισχύει ξεκάθαρα έναντι των καθαρά αγοραίων κινήτρων. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στον χώρο της ευρωπαϊκής αγοράς, συμπεριλαμβανομένου. μέσω της οικονομικής αποδυνάμωσης των συμμάχων τους. Το παράδειγμα του αγώνα κατά του έργου Nord Stream και των προσπαθειών αντικατάστασής του με προμήθειες υγροποιημένου αερίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι το απλούστερο και πιο ενδεικτικό παράδειγμα για την κατανόηση της κατάστασης. Για να γίνει αυτό, εργάστηκαν σκόπιμα και με συνέπεια για να σηκώσουν στο πόδι όχι μόνο τις αρχές, αλλά και τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Για το σκοπό αυτό, ο ιμπεριαλισμός έφτασε στο σημείο να ενθαρρύνει την αναβίωση και τη χρήση του παραδοσιακού φασισμού, όπως του Bandera μεταξυ 1941-45, για τιμωρητικούς σκοπούς.

Το ΚΕΚΡ με τους συμμάχους του -τους κομμουνιστές του Ντονμπάς και της Ουκρανίας- συστηματοποίησαν τα σημάδια φασισμού της ουκρανικής κυβέρνησης - τη χρήση μέτρων ακραίας βίας προς το συμφέρον του πιο αντιδραστικού οικονομικού κεφαλαίου:

στην ιδεολογία:

- εθνικιστική ιδεολογία από τις αρχές.

- γλωσσικό δίκαιο·

- νόμος για τους μη αυτόχθονες πολίτες·

- εξύμνηση του Μπαντέρα και άλλων καθαρμάτων.

- Κατεδάφιση μνημείων του Λένιν και των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού.

- λαμπαδηδρομίες " Moskalyaku on Gilyak", "Moskalyaku on knives" , .....;

- μια κοροϊδία της ιστορίας, η δημιουργία μιας εικόνας του μεγάλου ukrov κ.λπ. μυθοπλασία.

Στον τομέα της πολιτικής:

- Πραξικόπημα του 2014

- Κάψιμο ανθρώπων στην Οδησσό.

- απαγόρευση της CPU.

- εξαπολύοντας μια τιμωρητική επιχείρηση σε σχέση με το Donbass.

- ο σχηματισμός εθνικιστικών ταγμάτων - σύμφωνα με τη φασιστική αρχή.

- δολοφονίες ηγετών της κοινής γνώμης - Oleg Buzina και άλλοι.

- αντίποινα κατά της αστικής αντιπολίτευσης - Medvedchuk και άλλοι.

- το κλείσιμο οποιουδήποτε μέσου της αντιπολίτευσης·

- εξαπάτηση ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας με τη μη εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ.

- συνέχιση των βομβαρδισμών και των προκλήσεων στο Donbass για 8 χρόνια.

- ανοιχτές απειλές για αντιμετώπιση του Ντονμπάς με τη μέθοδο "θα τους σφάξουμε όλους"

- Το κύριο ζήτημα είναι η διαρκής δημιουργία στρατιωτικού δυναμικού και η προετοιμασία για επιθετικότητα όχι μόνο στο Ντονμπάς, αλλά και στην Κριμαία.

Ο φασισμός λοιπόν είναι ό,τι πιο αληθινό, με το στίγμα της ποιότητας Μπαντέρα, χωρίς καμία αμφιβολία, υπάρχει. Και η φρενίτιδα του εθνικισμού κατέλαβε, αν όχι όλο, αλλά ένα ευρύτατο τμήμα του πληθυσμού, πρωτίστως τα μικροαστικά τμήματα. Τι σημείωσαν οι σύντροφοί μας στο Κίεβο τόσο στη διάσκεψη του 2019 όσο και σήμερα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι φασισμός. Είναι ουκρανικό μόνο στον τόπο εκδήλωσης του, στη γλώσσα του, στην ιστορική του συνέχεια και στο προσωπικό του, αλλά στην καταγωγή του είναι εντελώς αμερικάνικο. Όχι χωρίς λόγο, τον Δεκέμβριο του 2019, στην ολομέλεια της 74ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, κατά την ψηφοφορία επί ψηφίσματος για την καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού, το έγγραφο υποστήριξαν 133 κράτη και μόνο 2 αντιπροσωπείες ήταν αντίθετες: οι Ηνωμένες Πολιτείες κράτη και Ουκρανία (52 χώρες απείχαν).

(Ας σημειώσουμε σε παρένθεση ότι ένα αρκετά σημαντικό μέρος των παραπάνω ενδείξεων φασιστοποίησης της Ουκρανίας σχετίζονται πλήρως με την ιδεολογία και την πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας).

6. Μια ανάλυση των γεγονότων δείχνει ότι εάν η Ρωσία δεν διέθετε πυρηνικά όπλα, θα ήταν πολύ πιθανό να υποστεί τη μοίρα του Ιράκ και της Λιβύης. Όμως, δεδομένης της ισχύος του αμυντικού δυναμικού της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ επέλεξαν την τακτική της ανάστασης του φασισμού στην Ουκρανία και της υποκίνησης του εναντίον του Ντονμπάς και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Γνωρίζουμε καλά ότι ο Πούτιν και οι ρωσικές αρχές δεν οδηγούνται από πατριωτικά αισθήματα αλληλεγγύης. Θυμόμαστε πώς ο Πούτιν κράτησε τις δημοκρατίες του Ντονμπάς από τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, πώς σταμάτησε την επίθεση των πολιτοφυλακών το 2014 και ξεκίνησε τις λεγόμενες συμφωνίες του Μινσκ, ενάντια στη θέληση του λαού της Νοβορόσια, που εκφράστηκε σε δημοψήφισμα στις 11 Μαΐου 2014 , αναγνώρισε επίσημα το Ντονμπάς ως μέρος της Ουκρανίας. Το ΚΕΚΡ πάντα προειδοποιούσε τους συντρόφους στο Donbass ότι η αστική τάξη διαπραγματεύεται στα παρασκήνια και μπορεί να προδώσει και να πουλήσει το Donbass ανά πάσα στιγμή. Όλα αυτά τα 8 χρόνια, το καθεστώς Πούτιν παρείχε με το σταγονόμετρο βοήθεια στο Ντονμπάς με το ένα χέρι, και πρόδιδε τους υπερασπιστές του με το άλλο χέρι, χωρίς να σταματήσει να κάνει εμπορικές σχέσεις με το φασιστικό καθεστώς, χωρίς να σταματήσει και να ερευνήσει τη σφαγή των ηγετών αυτών των λαών, που ακολούθησαν την πιο ανεξάρτητη αριστερή-δημοκρατική πολιτική. Ίσως οι αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας ήταν έτοιμες να δώσουν το DPR και το LPR στο Κίεβο όλο αυτό το διάστημα, αν μόνο η Verkhovna Rada τους έδινε έστω και το παραμικρό πρόσχημα για να προδώσουν το Donbass με τη μορφή κάποιας μικρής αυτονομίας και αξιοπρεπούς αποζημίωσης με τη μορφή αναγνώριση της αποχώρησης της Κριμαίας κ.λπ.

Η αγάπη του Πούτιν για το Ντονμπάς μεγάλωσε καθώς είδε την πραγματικότητα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και πίστεψε στην ανάπτυξη αμερικανικών πυραύλων στην Ουκρανία, η οποία απαξιώνει εντελώς όλα τα Ζιρκόν και τα Dager του (σ.σ. σύγχρονοι τύποι ρωσικών πυραύλων). Μόνο τότε αποφασίστηκε η αναγνώριση του Ντονμπάς για να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα και ως δικαιολογία για την αποστρατικοποίηση και, δήθεν, αποναζοποίηση της Ουκρανίας, δηλ. αποκλειστικά ως απάντηση στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στο σύνολό τους έφτυσαν συλλογικά τις «κόκκινες γραμμές» του.

Η άντληση όπλων και η πολιτική όξυνση της κατάστασης στη γραμμή με το Ντονμπάς, όπως παραδέχονται πολλές χώρες και κόμματα, αν όχι αναγκαστικά, ώθησαν τις ρωσικές αρχές να ξεκινήσουν προληπτικές στρατιωτικές ενέργειες.

6. Για τη φύση του πολέμου. Αυτός ο παράγοντας των υπερκρεμμάμενων απειλών του ΝΑΤΟ πρέπει να ληφθεί υπόψη στον ορισμό μας για τη φύση του πολέμου από την πλευρά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και τη δυνατότητα χρήσης της λενινιστικής τακτικής «να νικήσετε τη δική σας κυβέρνηση». Πριν βγάλουμε συμπεράσματα για τη χρήση του συνθήματος, πρέπει, όπως συμβούλεψε ο Λένιν, να αποδείξουμε ή να αντικρούσουμε τις προτάσεις: « είτε 1) ότι ο πόλεμος είναιαντιδραστικός σαν του 1914-1915. ή όχι 2) ότι μια επανάσταση είναι αδύνατη σε σχέση με αυτόν, ή 3) ότι είναι αδύνατο για τα επαναστατικά κινήματα σε  όλες  τις εμπόλεμες χώρες να αλληλογραφούν και να συνεργαστούν μεταξύ τους. Η τελευταία σκέψη είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη Ρωσία, γιατί είναι η πιο καθυστερημένη χώρα στην οποία μια σοσιαλιστική επανάσταση είναι άμεσα αδύνατη. Γι' αυτό οι Ρώσοι Σοσιαλδημοκράτες έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα καταλήξουν στη «θεωρία και την πράξη» του «συνθήματος» της ήττας».

Σε αυτό το θέμα πρέπει να ανταλλάξουμε περαιτέρω απόψεις. Σε ποιο βαθμό οι στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι αντιδραστικές και σε ποιο βαθμό περιέχουν μια θετική συνιστώσα ενός δίκαιου αμυντικού πολέμου.

Το Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΚΡ σημείωσε ότι σε γενικές γραμμές, δηλ. από ταξικές θέσεις, οι ρωσικές αρχές, καθώς και οι ηγέτες των ΗΠΑ και της ΕΕ, δεν νοιάζονται βαθιά για τους εργαζόμενους - και το Ντονμπάς, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι πραγματικοί στόχοι του ρωσικού κράτους σε αυτόν τον πόλεμο είναι αρκετά ιμπεριαλιστικοί - να προστατεύσει και να ενισχύσει τις θέσεις της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στον ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς.Η κυβέρνηση Πούτιν και οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές πίσω της, καθώς και οι ιμπεριαλιστές των χωρών του ΝΑΤΟ και οι ουκρανικές μαριονέτες τους, έχουν παρασύρει τους αδελφούς μας λαούς σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, τον οποίο διεξάγει η Ρωσία με το πρόσχημα των συνθημάτων αποστρατικοποίησης και αποναζισμού. Ουκρανία. Εδώ και πολύ καιρό, έχει χυθεί αίμα, πεθαίνουν αθώοι άνθρωποι, εκατοντάδες χιλιάδες γίνονται πρόσφυγες και εκατομμύρια ακρωτηριάζονται ψυχολογικά από την προπαγάνδα του ΝΑΤΟ-Ουκρανίας και της Ρωσίας, γίνονται υπάκουα ζόμπι και πολιτική τροφή για τους ιμπεριαλιστές των χωρών τους.

Όμως, εφόσον αυτός ο αγώνας σήμερα βοηθά σε κάποιο βαθμό τον λαό του Ντονμπάς να απωθήσει τον φασισμό του Μπαντέρα , οι κομμουνιστές σε αυτό το κομμάτι δεν τον αρνούνται, αλλά τον επιτρέπουν και τον υποστηρίζουν όσο και κατά του φασισμού στο Ντονμπάς και στην Ουκρανία. Και αντιτίθενται κατηγορηματικά στις ενέργειες της κυβέρνησής τους, όταν υπό την κάλυψη του αγώνα κατά του φασισμού θα λυθούν τα ζητήματα επέκτασης και ενίσχυσης του ρωσικού ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του.

Όσο η ένοπλη επέμβαση της Ρωσίας βοηθά να σωθούν οι άνθρωποι στο Ντονμπάς από αντίποινα από τους "τιμωρούς" (σ.σ. βλέπε ναζί), δεν θα αντιταχθούμε σε αυτήν την πραγματική βοήθεια. Ειδικότερα, θεωρούμε αποδεκτό εάν, λόγω συνθηκών, είναι απαραίτητο να ασκηθεί βία κατά του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου, στο βαθμό που αυτό θα είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να σπείρουμε την ψευδαίσθηση ότι το καθεστώς Πούτιν είναι γενικά ικανό να λύσει θεμελιωδώς το πρόβλημα της αποναζοποίησης. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για την καταστολή των πιο κραυγαλέων, πιο αντιδραστικών εκδηλώσεων. Στην ουσία δεν θα παρατηρηθεί η αποναζικοποίηση της Ουκρανίας, αλλά η βέβαιη πουτινοποίηση της .

Ταυτόχρονα, καταδικάζουμε έντονα εκείνους τους φανταστικούς υποστηρικτές της ειρήνης που αντιτίθενται σήμερα στον πόλεμο από τις ειρηνιστικές θέσεις ΝΑΤΟ-Κίεβου, κατηγορώντας μόνο το Κρεμλίνο για την ουκρανική τραγωδία. Ναι, το λάθος του ρωσικού ιμπεριαλισμού που έφερε την κατάσταση σε μια αιματηρή αντιπαράθεση είναι μεγάλο, αλλά όχι λιγότερη ευθύνη για αυτήν την τραγωδία φέρουν οι ιμπεριαλιστές των χωρών του ΝΑΤΟ, οι οποίοι προσπαθούν να φυτέψουν τα μαριονέτα ή τα ελεγχόμενα καθεστώτα τους σε όλες τις πρώην δημοκρατίες του την ΕΣΣΔ, καθώς και με τις αρχές του Κιέβου. Συνεχίζοντας την ποινική υπόθεση του προδότη του ουκρανικού λαού Στέπαν Μπαντέρα, ήταν οι αρχές του Κιέβου που καθιέρωσαν ένα πραγματικό ναζιστικό καθεστώς στην Ουκρανία και έφεραν 8 οδυνηρά χρόνια θανάτου και στερήσεων στον λαό του Ντονμπάς. Και επομένως δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Ουκρανία, ενώ είναι στην εξουσία όσοι τον Φεβρουάριο του 2014 πραγματοποίησαν το πραξικόπημα στο Κίεβο,

6. Αναγνώριση των δημοκρατιών του Ντονμπάς .

Το ΚΕΚΡ όχι μόνο υποστήριξε την αναγνώριση των δημοκρατιών του Ντονμπάς από την αρχή της ανακήρυξης αυτών των δημοκρατιών, αλλά απαίτησε επίσης από τις αστικές αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας να κάνουν αυτό το βήμα ως αναγνώριση του δικαιώματος του λαού στην αυτοδιάθεση και ως βοήθεια στην αντιμετώπιση των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς ενάντια στη φασιστική επίθεση από τους Ναζί του Κιέβου. Σημειώνουμε ότι η αναγνώριση έγινε, αν και αργά, πολύ αργότερα από όσο έπρεπε, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ένας από τους λόγους για την καθυστέρηση της αναγνώρισης των λαϊκών δημοκρατιών από τις ρωσικές αρχές είναι ο σε μεγάλο βαθμό φιλοσοβιετικός χαρακτήρας της αντίστασης των ανθρακωρύχων και των οδηγών τρακτέρ.στο αρχικό στάδιο, συχνά κάτω από την κόκκινη σημαία της ΕΣΣΔ. Ταυτόχρονα, σημειώνουμε ότι αυτή η ίδια η αναγνώριση χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς Πούτιν της Ρωσικής Ομοσπονδίας μόνο ως πρόσχημα για την επίλυση εντελώς διαφορετικών, πιο παγκόσμιων εργασιών ενίσχυσης των θέσεων του ρωσικού ιμπεριαλισμού και όχι με στόχο την προστασία του Ντονμπάς. από τις καταπατήσεις των Ουκρανών τιμωρών (άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια, οι ρωσικές αρχές θεωρούσαν το Ντονμπάς μέρος της Ουκρανίας). Αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, αυτή η βοήθεια είναι πολύ απαραίτητη και χρήσιμη για τους κατοίκους του Donbass. Αν και ξανά και ξανά προειδοποιούμε τους συντρόφους μας των λαϊκών δημοκρατιών ότι δεν πρέπει να χάσουμε την επαγρύπνηση μας και να πιστέψουμε στις αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας ότι οι Βλασοβίτες δεν είναι καλύτεροι από τους Μπαντέραότι η μοίρα του Ντονμπάς θα κριθεί όχι από τον λαό του, αλλά από τους προστατευόμενους του Κρεμλίνου στο Ντονμπάς και τους κατοίκους των γραφείων του Κρεμλίνου σε τακτικές συναλλαγές με τους ιμπεριαλιστές και τις μαριονέτες τους στο Κίεβο.

9. Σχετικά με τους στόχους και τα ενδιαφέροντα. Τα συμφέροντα κυβερνούν τον κόσμο. Φυσικά, οι στόχοι της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις αρχές και τον Πούτιν δηλώνονται μόνο ως ανθρωπιστικοί - σώζοντας ανθρώπους από τα αντίποινα των Ναζί. Στην πραγματικότητα, καθοδηγούνται από τα συμφέροντα του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Οι ρωσικές αρχές, όπως και οι ουκρανικές αρχές, ενεργούν, πρώτα απ 'όλα, από τις θέσεις του ειλικρινούς, θα έλεγε κανείς, μαχητικού αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού. Είναι ιδιαίτερα συμβολικό ότι πριν από την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης, στις 21 Φεβρουαρίου, στην Ομιλία του προς τον λαό της Ρωσίας για την αναγνώριση των δημοκρατιών του LDNR, ο Πρόεδρος Πούτιν αφιέρωσε το ήμισυ της ομιλίας του σε παράλογες και συκοφαντικές επιθέσεις κατά των Μπολσεβίκων. , Λένιν και της σοβιετικής εξουσίας. Όπως, αυτοί ήταν που έθεσαν τα θεμέλια για τη μελλοντική κατάρρευση της Ένωσης και την κρίση στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Και τελείωσε την ομιλία με το γεγονός ότι υποσχέθηκε να δείξει στην Ουκρανία "πραγματική αποκομμουνοποίηση ». Ο Πούτιν για άλλη μια φορά έδειξε ότι δεν καταλαβαίνει, ή, πιο σωστά, δεν θέλει να καταλάβει ότι η σοβιετική εξουσία ήταν το πολιτικό θεμέλιο της ΕΣΣΔ. Το φρούριο του πρώτου κράτους εργατών και αγροτών στον κόσμο ελέγχθηκε από τέτοιους αποκομμουνιστές όπως ο χιτλερικός φασισμός με το Σύμφωνο αντί-Κομιντέρν. Το 1945, το θέμα έληξε με την ανάρτηση της σημαίας της Νίκης πάνω από το Ράιχσταγκ. Με δρεπάνι και σφυρί!Οπότε το σχέδιο ήταν πολύ σταθερό. Συγκεκριμένα, επιβεβαιώθηκε το φρούριο της φιλίας μεταξύ των λαών της ΕΣΣΔ. Ως αποτέλεσμα των λαθών που έκανε το ίδιο το ΚΚΣΕ και των ενεργειών της αντεπανάστασης, τα Σοβιετ έχασαν τον πολιτικό τους χαρακτήρα ως δύναμη των εργαζομένων. Το 1991, η Ένωση καταστράφηκε, ο σοσιαλισμός χάθηκε προσωρινά. Νέοι κύριοι ήρθαν στην εξουσία, κυρίως από την εκφυλισμένη νομενκλατούρα και τους κλέφτες ιδιωτικοποιητές. Ο αποκομμουνιστής Γέλτσιν επέλεξε έναν διάδοχο της αρεσκείας του - έναν αποκομμουνιστή Πούτιν. Δεν είναι ότι δεν τους αρέσει ο Λένιν. Δεν τους αρέσουν οι εργάτες και οι αγρότες, περιφρονούν τους εργαζόμενους και πάνω απ' όλα αγαπούν το χρήμα και τον εαυτό τους. Ήλπιζαν ότι τα αφεντικά τους, εκπρόσωποι της πιο ισχυρής χώρας του ιμπεριαλισμού, θα τα μοιράζονταν επί ίσοις όροις. Έλαβαν ως εθνική τους σημαία το σύμβολο ενός άλλου διάσημου αποκομμουνιστή .- προδότης Βλάσοφ. Ο Πούτιν μάλιστα ζήτησε από την Κλίντον το 2000 να δεχτεί τη Ρωσία στο ΝΑΤΟ! Όμως τους έλειψαν. Και το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είναι στο ΝΑΤΟ σήμερα, ότι οι βάσεις του ΝΑΤΟ δεν βρίσκονται ακόμη στο ρωσικό έδαφος, όπως είπαμε ήδη, δεν είναι εξαιτίας των ρωσικών αρχών του Πούτιν, αλλά η βούληση των ιμπεριαλιστικών τάξεων που υπηρετεί η Κλίντον. Οι νόμοι του καπιταλιστικού κέρδους είναι σκληροί - δεν χρειάζονται ανταγωνιστές, το μοίρασμα δεν γίνεται αποδεκτό. Αλλά οι ιμπεριαλιστές σκόπιμα έφεραν το ΝΑΤΟ πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, εργάστηκαν για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, για να δημιουργήσουν μια ολοένα μεγαλύτερη απειλή που κρέμεται πάνω από τη Ρωσία. Ξεκινώντας από πυραύλους με ελάχιστο χρόνο πτήσης, συνεχίζοντας με δίκτυο βιολογικών εργαστηρίων με προοπτική απόκτησης νέων βιολογικών όπλων.

10. Εργασίες τάξης. Οι ιμπεριαλιστές εκπληρώνουν με επιτυχία τα καθήκοντά τους - η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας έχει εισέλθει σε μια καυτή φάση και αυτό τους ταιριάζει απόλυτα. Δεν είναι περίεργο που οι αρχηγοί των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και άλλων χωρών δήλωσαν σχεδόν αμέσως ότι δεν επρόκειτο να συμμετάσχουν στον πόλεμο με τις ένοπλες δυνάμεις τους. Αφήστε τα μέρη του άλλοτε ενωμένου σοβιετικού λαού να πολεμήσουν μεταξύ τους. Και είναι έτοιμοι να ρίξουν λάδι στη φωτιά προμηθεύοντας όπλα, επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις και διαγράφοντας το κόστος της συνεχιζόμενης κρίσης του καπιταλισμού σε αυτή τη σύγκρουση.

καθήκοντα της εργατικής τάξης. Στο "αριστερισμός, παιδική ασθένεια...", ο Λένιν έγραψε ότι ήταν σημαντικό « να κατανοήσουμε την ανάγκη για μια αυστηρή αντικειμενική περιγραφή των ταξικών δυνάμεων και των αλληλεπιδράσεων τους πριν από οποιαδήποτε πολιτική δράση».

Υπό τις παρούσες συνθήκες, η ευθυγράμμιση των ταξικών δυνάμεων είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπει ακόμη να θεωρήσουμε την εργατική τάξη της Ρωσίας ως πλήρες υποκείμενο της πολιτικής. Στη γλώσσα της θεωρίας, η μετατροπή μιας τάξης από μόνη της σε τάξη για τον εαυτό της δεν συνέβη . Στην πρόσφατη ιστορία, ο εργαζόμενος λαός δεν έχει ακόμη αποκτήσει την πιο ελάχιστα αναγκαία εμπειρία αγώνα και να αποκτήσει ταξική συνείδηση ​​στον αγώνα. Τώρα, όμως, οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε πείρα έτοιμη για εφαρμογή ούτε ξεκάθαρα εκφρασμένη ταξική συνείδηση. Έτσι, μπορεί να ειπωθεί ότι οι κομμουνιστές στην τρέχουσα ιστορική στιγμή στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχουν, και μέχρι να ανέβει το εργατικό κίνημα, δεν θα μπορούν να έχουν μαζική υποστήριξη από τους εργάτες. Πρέπει να εργαστούν σκληρά για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, έστω και μόνο ξεκινώντας ένα κίνημα, δημιουργώντας παραδείγματα, με ταραχή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η άρνηση υποστήριξης των εργαζομένων του Ντονμπάς, ο οποίος, αν και δεν έχει πλήρη κατανόηση του ιστορικού του ρόλου, αλλά έχει ήδη αποκτήσει εμπειρία στον αγώνα κατά του φασισμού, θα είναι σοβαρό λάθος.

Λόγω της γενικής αδυναμίας του εργατικού κινήματος, οι κομμουνιστές στην παρούσα εποχή δεν μπορούν να προσφέρουν άλλη πραγματική εναλλακτική στον αγώνα των εργαζομένων του Ντονμπάς. Επομένως, οποιαδήποτε απόσπαση από τον συνεχιζόμενο αντιφασιστικό αγώνα θα βαθύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ της εργατικής τάξης (της Ρωσίας, του Ντονμπάς και της Ουκρανίας) και των κομμουνιστών.

Είναι απαραίτητο, δεδομένης της τρέχουσας ευθυγράμμισης των ταξικών δυνάμεων, να εκμεταλλευτούμε τον αγώνα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, να υποστηρίξουμε τον αναγκαστικό αντιφασιστικό αγώνα που διεξάγει η Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά να αποστασιοποιηθούμε σταθερά από κάθε ιμπεριαλιστικό στόχο της αστικής τάξης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα, τονίζουμε ότι η σύγχρονη εργατική τάξη δεν θα γίνει ποτέ τάξη για τον εαυτό της, αν η πρωτοπορία της, το Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν κατευθύνει πρώτα τη σκέψη της και μετά τις πράξεις της για να ανατρέψει αυτούς που εξαπέλυσαν τον πόλεμο. Πρέπει να σηκώσουμε τη συνείδηση ​​του προλεταριάτου στο σημείο να καταλάβει ότι ο κύριος εχθρός των εργαζομένων δεν είναι αυτός που βρίσκεται στην απειλή του όπλου ενός στρατιώτη, αλλά αυτός που στέκεται πίσω από την πλάτη του και διοικεί αυτόν τον στρατιώτη σε καθένα από τα εμπόλεμα μέρη. Ο μόνος τρόπος για την ειρήνη δεν βρίσκεται μέσω της στρατιωτικής βίας ορισμένων ιμπεριαλιστών έναντι άλλων, αλλά μέσω της άνευ όρων ανατροπής του καπιταλισμού σε όλες τις εμπόλεμες χώρες.

11. Καθήκοντα του κόμματος. Με βάση τα παραπάνω, το Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΚΡ επιβεβαιώνει τη θέση του για μια θετική αξιολόγηση της απελευθέρωσης από τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του Ντονμπάς του εδάφους των δημοκρατιών του LDNR από ναζιστικά στοιχεία, τη λύση του προβλήματος της απόκτησης ουδέτερου καθεστώτος της Ουκρανίας από τις ουκρανικές αρχές, τις σημερινές ή τις επόμενες.

Υποστηρίζοντας τις ενέργειες των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας και του Ντονμπάς για την καταστολή των Ναζί, οι κομμουνιστές πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχύσουν την αποκάλυψη της δόλιας πολιτικής του ρωσικού ιμπεριαλιστικού καθεστώτος. Προσθέστε αιχμηρότητα στον αγώνα σας, εξηγώντας την θέση μας με τα πιο απλά συνθήματα:

• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για την καταστροφή της Ένωσης. (ΕΣΣΔ)
  
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για τη χυδαιοποίηση του συνθήματος του διεθνισμού και του δικαιώματος των εθνών στην αυτοδιάθεση. Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για την ανάπτυξη του εθνικισμού και για την συμπλοκή ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για τους πολέμους στα εδάφη της ΕΣΣΔ.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για τη διαστρωμάτωση των ανθρώπων και τη φτωχοποίηση των εργαζομένων.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν έχουν κάνει εχθρικούς τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν φταίνε για την υποβάθμιση της ρωσικής οικονομίας και την ισχυρότερη εξάρτηση από τη Δύση.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν υπηρετούν μια κατηγορία παρασίτων που εμπορεύονται τα συμφέροντα της χώρας μας.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν αποδίδουν την αποτυχία της μακροχρόνιας πολιτικής τους στον πόλεμο, μεταθέτοντας όλα τα βάρη στους ώμους των καταπιεσμένων λαών.
• Ο καπιταλισμός και ο Πούτιν, μαζί με τους δυτικούς εταίρους τους, οδηγούν τον δρόμο προς έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Το ΚΕΚΡ πιστεύει ότι το μίσος των εργαζομένων για το φασισμό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αυτή τη στιγμή για να αποκαλύψει τη φασιστική εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, καθώς και για να αποκαλύψει τις ψευδείς και άθλιες κατηγορίες από τις ρωσικές αρχές και τον Πούτιν προσωπικά εναντίον των Μπολσεβίκων, του Λένιν, της ΕΣΣΔ. Τονίζουμε ότι αν κάποιοι λένε ψέματα για τον Λένιν και για την εθνική πολιτική του Λένιν και τίποτα άλλο, τότε αυτοί είναι οι πνευματικοί απόγονοι των λευκοφρουρών και βλασοβίτες. Απλώς δεν μπορούσαν να πουν, γιατί, τόσο από θέση όσο και από ταξικό χαρακτήρα, είναι οι ανώτατοι αξιωματούχοι στο κράτος της αστικής δικτατορίας, για την οποία ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν και ο Στάλιν ήταν, είναι και θα είναι θανάσιμοι και ορκισμένοι εχθροί. Ο Πούτιν χτίζει μια Ρωσία που δεν είναι η συνέχεια της ΕΣΣΔ, αλλά η άρνησή της. Το χτίζει στα πρότυπα μιας ενιαίας και αντιδραστικής αδιαίρετης τσαρικής Ρωσίας με τη φιλοσοφία του χιτλερικού υποστηρικτή Ilyin, και ως εκ τούτου για τους εργαζόμενους είναι ένας πολιτικός αντίπαλος που αξίζει μόνο ανατροπή, λαϊκή δίκη και τιμωρία.

Καταδικάζουμε σθεναρά εκείνους τους κατά φαντασίαν κομμουνιστές από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τη Δημοκρατία της Κιργιζίας και άλλα κόμματα ψευδο-αντιπολίτευσης που, με το πρόσχημα της υπεράσπισης του Ντονμπάς, πρόδωσαν τον προλεταριακό διεθνισμό και πήραν τη θέση της άνευ όρων υποστήριξης του ρωσικού ιμπεριαλισμού, υποστηρίζοντας τον πόλεμος\ με την Ουκρανία ως το νικηφόρο του τέλος. Στην πραγματικότητα, είναι υπέρ ενός πολέμου με τον ουκρανικό λαό, χωρίς να αποκαλύπτονται οι ταξικές ρίζες και τα αίτια του πολέμου, χωρίς να δείχνουν την ενοχή του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Έτσι επαναλαμβάνουν τον επαίσχυντο δρόμο εκείνων των εθνικοσοβινιστών πριν από εκατό χρόνια, που το 1914 πρόδωσαν τη Δεύτερη Διεθνή. Καλούμε όλους τους αληθινούς διεθνιστές και επαναστάτες να εξηγήσουν την ουσία τέτοιων προδοτών στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Είναι απαραίτητο να διεξαχθεί επιθετική προπαγάνδα που δείχνει την ενοχή της ρωσικής αστικής τάξης για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, για την απώλεια του σοσιαλισμού και τη δημιουργία σύγχρονων αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ των λαών. Συμπεριλάβετε στην προπαγάνδα μια εξήγηση για τις προσωπικές συκοφαντικές επιθέσεις του Πούτιν κατά της σοβιετικής κυβέρνησης και του πρώτου κράτους εργατών και αγροτών στον κόσμο, τη Σοβιετική Ένωση - τον νικητή του φασισμού. Υποβάλετε απαιτήσεις στον Πούτιν να ζητήσει προσωπικά συγγνώμη για το ψέμα του στον σοβιετικό λαό. Είναι αναφαίρετο το δικαίωμα όλων των εθνών στην αυτοδιάθεση.

Να απαιτήσει από την κυβέρνηση την επιστροφή τέτοιων θεμελιωδών κερδών της σοβιετικής εξουσίας όπως η ηλικία συνταξιοδότησης (60/55). Άρση περιορισμών στην πολιτική δραστηριότητα και στον οικονομικό αγώνα.

Μεταρρυθμίσεις του εκλογικού συστήματος για τη συμμετοχή των εργατικών οργανώσεων στη δημόσια πολιτική.

Προκειμένου να διαφωτίσει τις μάζες και να υποδείξει τη θέση του κόμματος, μπροστά στην επικείμενη επιδείνωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, να εξηγήσει την πραγματική αιτία των καταστροφών στην τετελεσμένη αντεπανάσταση και την ανάδειξη μιας κυρίαρχης τάξης καπιταλιστών, συμπεριλαμβανομένων των ολιγαρχών, από πολλές απόψεις φίλων του Πούτιν.

Αποκαλύψτε τα ψέματα των αρχών για την ενοχή της Δύσης για αύξηση των τιμών, τον πληθωρισμό, τη δημιουργία έλλειψης υλικών και εξαρτημάτων, εξοπλισμού και τεχνολογιών, λόγω κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Για να δείξουμε ότι η άνοδος των τιμών και η κοινωνική διαστρωμάτωση και η απώλεια της τεχνολογίας και των τομέων υψηλής τεχνολογίας της οικονομίας (ηλεκτρονικά, κατασκευή εργαλειομηχανών, κατασκευή αεροσκαφών, κατασκευή οργάνων, μηχανολογία, ...) από τη χώρα είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης των σημερινών καπιταλιστών.

Προβάλετε αιτήματα για την εθνικοποίηση της περιουσίας των Ρώσων ολιγαρχών, πρωτίστως των στρατηγικά σημαντικών τομέων της οικονομίας .

Κάντε προπαγάνδα για τη μετατροπή ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου στους πραγματικούς του στόχους σε πόλεμο για την αναβίωση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ!

Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να συνεχιστεί με τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό - για το σοσιαλισμό!

Εγκρίθηκε από την Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του RKRP
2 7.03.2022
Μόσχα

Πηγή: Η επίσημη ιστοσελίδα του ΚΕΚΡ

Ενημερωτικό σημείωμα ΚΕΚΡ:

Μια εναλλακτική αναφορά ακούστηκε επίσης από τον σύντροφο Novikov S.A. (Μόσχα), εκφράζοντας τη γνώμη μιας ομάδας συντρόφων, η οποία δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη θετικού αντιφασιστικού στοιχείου της ειδικής επιχείρησης, αλλά λαμβάνει υπόψη μόνο τον ενδοιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σύγκρουσης και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ρωσικές αρχές ήταν αποκλειστικά επιθετικες. Μάλιστα, οι σύντροφοι προσπάθησαν να μεταφέρουν μηχανικά την κατάσταση του 1914 και την τακτική των μπολσεβίκων με το σύνθημα «νικήστε την κυβέρνησή τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο» στις μέρες μας. Αλλά αποδείχθηκε ότι η έκκλησή τους «όχι πόλεμος» στην πράξη κατέληξε σε μια συμφωνία που θα επιτρέψει στους τιμωρούς(φασιστες) να εισέλθουν στα εδάφη του Donbass για να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους. Ως αποτέλεσμα μιας εκτενούς συζήτησης που διήρκεσε όλη την ημέρα μέχρι αργά το βράδυ και μέρος της επόμενης μέρας, Η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής υποστήριξε συντριπτικά την έκθεση του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής και τη θέση που διατυπώθηκε σε αυτήν. Εγκρίθηκε αναλυτικό ψήφισμα, το οποίο μαζί με την Έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής θα δημοσιευθεί επί κομματικών πόρων. Αυτή η απόφαση υποστηρίχθηκε από τους κομμουνιστές του Ντονμπάς. Παρά τη συντριπτική πλειοψηφία στην ψηφοφορία, αρκετοί σύντροφοι που διαφώνησαν με την απόφαση και δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν την κατάσταση ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την Κεντρική Επιτροπή και ακόμη και από το κόμμα.

Υ.Γ.

Ευχαριστούμε τον παλιό αναγνώστη του μπλογκ "Lunacharsky" που έθεσε υπόψηνμας τα παραπάνω. Εκ του Fadomduck