O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #9 (Τελευταίο μέρος+παραπομπές)

...Συνέχεια από το προηγούμενο:

Οι προειδοποιήσεις του Λένιν

Ο ίδιος ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Λένιν, είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό το σκληρό αγώνα που είχε μπροστά της η σοβιετική εξουσία. Στην εισήγησή του στο 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των επιτρόπων πολιτικής διαφώτισης, που έγινε στις 17 Οκτώβρη του 1921 (Λένιν, Απαντα, τόμος 44, σελ. 155-175), στην οποία εξηγούσε το νόημα της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ), ως μίας επαναφοράς του καπιταλισμού (σε ποιο βαθμό, οι μπολσεβίκοι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν, όπως επισημαίνει ο Λένιν), επεσήμανε ότι «όλο το ζήτημα είναι με ποιον θα πάει η αγροτιά – με το προλεταριάτο που πάει να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική κοινωνία ή με τον καπιταλιστή που λέει: “Ας γυρίσουμε πίσω, έτσι είμαστε πιο ασφαλισμένοι κι αυτά περί σοσιαλισμού είναι επινοήσεις”».

H ΝΕΠ ήταν αναγκαία για να αντιμετωπιστεί η πείνα, γιατί το 1921 υπήρξε πραγματικά λιμός. Ομως ήταν ταυτόχρονα και ένας οικονομικός πόλεμος: 

«Να σε τι συνίσταται ο σημερινός πόλεμος: ποιος θα νικήσει, ποιος θα κερδίσει γρηγορότερα – ο καπιταλιστής που του ανοίγουμε την πόρτα ή μάλλον κάμποσες πόρτες (και πολλές άλλες πόρτες που οι ίδιοι δεν τις ξέρουμε και που ανοίγονται χωρίς εμάς και εναντίον μας) ή η προλεταριακή εξουσία;».

Κι ο Λένιν συνεχίζει: 

«Ολο το ζήτημα είναι: ποιος ποιον θα ξεπεράσει; Αν προλάβουν οι καπιταλιστές να οργανωθούν νωρίτερα, τότε δε χωράει καμία συζήτηση πως θα κυνηγήσουν τους κομμουνιστές. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτά τα πράγματα νηφάλια: ποιος, ποιον; Ή η προλεταριακή εξουσία, στηριζόμενη στην αγροτιά, θα καταφέρει να βάλει ένα γερό χαλινάρι στους κύριους καπιταλιστές, ώστε να κατευθύνει τον καπιταλισμό στο κρατικό κανάλι και να δημιουργήσει ένα καπιταλισμό που να πειθαρχεί στο κράτος και να το υπηρετεί;».

Και τέλος, ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης προειδοποιεί ότι ο αγώνας θα γίνει πιο σκληρός:

 «Ωστόσο, είναι πιο εύκολο να λύσει κανείς ένα στρατιωτικό πρόβλημα, παρά αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα. Το στρατιωτικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί με μία έφοδο, με μία επιδρομή, με τον ενθουσιασμό, με τη χρησιμοποίηση καθαρά φυσικής δύναμης ενός μεγάλου αριθμού εργατών και αγροτών, που είδαν πως ο τσιφλικάς τους επιτίθεται…. Αυτό το φανερό εχθρό – όπως ήταν πριν ο τσιφλικάς και ο καπιταλιστής – ο λαός δεν τον βλέπει. Τέτοια καθαρή εικόνα πως ο εχθρός είναι πια ανάμεσά μας και ότι ο εχθρός αυτός παραμένει ο ίδιος, πως η επανάσταση βρίσκεται μπροστά σε κάποια άβυσσο, μπροστά στην οποία βρέθηκαν όλες οι προηγούμενες επαναστάσεις και έκαναν πίσω, τέτοια σαφή αντίληψη ο λαός δε μπορεί να την έχει γιατί παραδέρνει μέσα σε βαθιά σκοτάδια και υποφέρει από βαθιά αγραμματοσύνη. Και είναι δύσκολο να πούμε πόσον καιρό θα χρειαστούνε οι διάφορες επιτροπές για να εξαλείψουν με έκτακτα μέτρα αυτή την αγραμματοσύνη» (οι εμφάσεις δικές μας).

«Αυτή η μάχη δεν θα είναι η τελευταία» προειδοποιούσε ο Λένιν, αναφερόμενος στην εφαρμογή της ΝΕΠ που έμπαζε τον καπιταλισμό προκειμένου να ανορθωθεί η οικονομία, συμπληρώνοντας: «Η δικτατορία του προλεταριάτου είναι ένας σκληρός πόλεμος. Το προλεταριάτο νίκησε σε μία χώρα, μα παραμένει αδύνατο σε διεθνή κλίμακα. Πρέπει να συνενώσει γύρω του όλους τους εργάτες και τους αγρότες, κάνοντάς τους συνείδηση το γεγονός πως ο πόλεμος δεν τελείωσε. Αν στο τραγούδι λέμε ότι “αυτή είναι η τελευταία και αποφασιστική μας μάχη“, εδώ δυστυχώς έχουμε μια μικρή αναλήθεια – δυστυχώς δεν είναι αυτή η τελευταία και αποφασιστική μας μάχη. Ή θα καταφέρετε να ενώσετε στον αγώνα αυτό τους εργάτες και τους αγρότες ή δεν θα έχετε επιτυχία».

Οι τρεις βασικοί εχθροί, στους οποίους εφιστούσε την προσοχή ο Λένιν στα στελέχη πολιτικής διαφώτισης, ήταν η κομμουνιστική υπεροψία, που θεωρεί ως λύση όλων των προβλημάτων τα διατάγματα, η αγραμματοσύνη και η δωροδοκία.

Ποιοι έφταιγαν για την έλλειψη τροφίμων;

Τα όποια λάθη έγιναν στην διαδικασία της κολλεκτιβοποίησης και της επίθεσης της σοβιετικής εξουσίας στα καπιταλιστικά στοιχεία του χωριού και της πόλης (που όπως αναφέραμε παραπάνω τα κριτίκαρε αμείλικτα η σοβιετική ηγεσία κι ο ίδιος ο Στάλιν) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι για να βγουν λάδι οι κουλάκοι. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την πείνα που έπεσε σε περιοχές της Ουκρανίας, η έκταση της οποίας απέχει παρασάγκας από τον «λιμό» που «αποκάλυψαν» πρώτοι οι Ναζί και στη συνέχεια οι αμερικάνοι κολαούζοι τους. 

Ιδεολογική κάλυψη της παλινόρθωσης του καπιταλισμού

Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι η επίσημη αποδοχή του «λιμού» αυτού από το «Κ»Κ Ουκρανίας γίνεται στα τέλη της δεκαετίας του ’80 (μετά από μισό αιώνα), όταν ετοιμαζόταν η ιδεολογική κάλυψη της επιχείρησης διάλυσης της ΕΣΣΔ [...] με την περίφημη «περεστρόικα».

Αν και η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ενωση έγινε πολύ νωρίτερα, ούτε ο φανατικά αντισταλινικός Χρουτσιόφ τόλμησε να αναφέρει τέτοια πράγματα, γιατί θα γινόταν περίγελος στη χώρα του. Αλλωστε, ο ίδιος γεννήθηκε στην Ουκρανία και διετέλεσε γραμματέας της κομματικής οργάνωσης στην Ουκρανία.

Τώρα, όμως, η φασιστική προπαγάνδα έχει γίνει επίσημη κρατική πολιτική του ουκρανικού κράτους, που φλερτάρει με το φασισμό, όσα χρώματα κι αν αλλάξουν οι κυβερνήσεις του. Και σ’ αυτό το αντικομμουνιστικό όργιο δεν ντρέπονται να χρησιμοποιούν «ντοκουμέντα» από συνεργάτες των Γερμανών ή από τους ίδιους τους Ναζί. Νομίζουν ότι έτσι θα σβήσουν την ιστορική αλήθεια, παρουσιάζοντας τον κομμουνισμό χειρότερο κι από το ναζισμό! Ομως η Ιστορία ασφαλώς και δεν τελείωσε.

Πηγή: Κόντρα (ολόκληρη η σειρά σε ένα κείμενο)

Παραπομπές:

1. «Fraud, Famine and Fashism. The Ukranian Genocide Myth from Hitler to Harvard» (Απάτη, Πείνα και Φασισμός. Ο μύθος της ουκρανικής γενοκτονίας, από τον Χίτλερ στο Χάρβαρντ), Ντάγκλας Τοτλ, Τορόντο, Καναδάς 1987.
2. Αρχείο του αντικομμουνιστή δημοσιογράφου Gareth Jones, όπου μπορεί κανείς να βρεί όλες τις ανταποκρίσεις του τόσο από τη Σοβιετική Ενωση όσο και από τη Γερμανία.
3. «Harvest of Sorrow» (Συγκομιδή της Θλίψης) του Ρόμπερτ Κόνκουεστ, από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Νέα Υόρκη 1986.
4. «The Black Deeds of the Kremlin» (Οι μελανές πράξεις του Κρεμλίνου). Δίτομο βιβλίο που εκδόθηκε για λογαριασμό του Ουκρανικού Συνδέσμου Θυμάτων της Ρωσικής Κομμουνιστικής Τρομοκρατίας, στο Τορόντο του Καναδά το 1953.
5. «The Ninth Circle: Scenes from the Hunger Tragedy of Ukraine in 1933 (London, 1954), & «The Ninth Circle: In Commemoration of the Victims of the Famine of 1933 (Cambridge, Mass., 1983). Πρόκειται για το βιβλίο του ουκρανού αγρονόμου, Ολέξα Γουόροπεϊ, που το έσκασε για τη Γερμανία όταν απελευθερώθηκε η Ουκρανία από τον Κόκκινο Στρατό, με τίτλο «Ο ένατος κύκλος: Στη μνήμη των θυμάτων του λιμού του 1933». Τη δεύτερη φορά εκδόθηκε από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
6. Online εγκυκλοπαίδεια για τους Ουκρανούς στη Βρετανία με στοιχεία για τη ζωή του Γουόροπεϊ.
7. «Hitler’s Bunker on the Eastern Front: Wehrwolf Museum Reflects Ukraine’s Difficult Historical Position». Δημοσίευμα του Ινστιτούτου Ουκρανικών Σπουδών του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που αναφέρεται στις ναζιστικές θηριωδίες στην Ουκρανία και ειδικότερα στην περιοχή της Βινίτσια που διέμεινε ο Γουόροπεϊ.
8. Ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Britannica, με στοιχεία για τη γερμανική κατοχή στην Ουκρανία.
9. Εφημερίδα «The Ukranian Weekly» των ουκρανών εξόριστων στις ΗΠΑ, αρ. φύλλου No. 35 της 28ης Αυγούστου 1983.
10. New York Times, 31/3/1933. Στη σελ. 13 δημοσιεύει άρθρο του Γουόλτερ Ντιουράντι που απαντά στον Τζόουνς για το «λιμό». Στο δεύτερο link, φαίνεται και η απάντηση του Τζόουνς στον Ντιουράντι, στην οποία αναφέρει χωρίς ντροπή ότι μία από τις πηγές του είναι γερμανοί δημοσιογράφοι στη Ρωσία. Δημοσιογράφοι του ναζιστικού τύπου.
11. «Stalin’s Commandos: Ukrainian Partisan Forces on the Eastern Front» (Οι κομάντο του Στάλιν: Οι ουκρανικές παρτιζάνικες δυνάμεις στο Ανατολικό Μέτωπο). Βιβλίο του Alexander Gogun, που γράφει για τους 150.000 κόκκινους παρτιζάνους στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ουκρανία, που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωσή της υπό την καθοδήγηση της σοβιετικής κυβέρνησης.
12. «Η επανάσταση του Οχτώβρη και η τακτική των Ρώσων κομμουνιστών», Πρόλογος στο βιβλίο «Στο δρόμο προς τον Οχτώβρη», Ι.Β. Στάλιν.
13. «Για τη δουλειά στο χωριό», ομιλία του Ι.Β.Στάλιν, στην κοινή ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του ΚΚ(Μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ στις 11 Γενάρη του 1933 (από το βιβλίο Ζητήματα Λενινισμού, σελ. 532-548).
14. «Ιλιγγος απ’ τις επιτυχίες»: Ι.Β. Στάλιν, Πράβδα αρ. φύλλου 60, 2 Μάρτη του 1930 (Απαντα, τόμος 12).
15. «Απάντηση στους συντρόφους κολχόζνικους», Ι.Β.Στάλιν, Πράβδα, αρ. 92, 3 Απρίλη του 1930 (Απαντα, τόμος 12).
16. «Russia Since 1917 Four Decades Of Soviet Politics» (Η Ρωσία από το 1917: Τέσσερις δεκαετίες σοβιετικής πολιτικής) του αμερικάνου καθηγητή Φρέντερικ Σούμαν που ταξίδεψε στην Ουκρανία την εποχή του «λιμού». Νέα Υόρκη 1987. Το βιβλίο δίνει αποκαλυπτικές πληροφορίες για τη στάση των κουλάκων.
17. «Μια άλλη ματιά στο Στάλιν», Λούντο Μάρτενς, που έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο (Κεφ. 5) στο θέμα του λιμού.
18. «Η Νέα Οικονομική Πολιτική και τα καθήκοντα των Επιτρόπων Πολιτικής Διαφώτισης». Εισήγηση του ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, Β.Ι. Λένιν, στο 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των επιτρόπων πολιτικής διαφώτισης, που έγινε στις 17 Οχτώβρη του 1921 (Λένιν, Απαντα, τόμος 44, σελ. 155-175), που εξηγούσε το νόημα της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ).