O «λιμός» της Ουκρανίας και η φασιστική προπαγάνδα #6

...Συνέχεια από το προηγούμενο

Βίαιη ή εθελοντική η κολλεκτιβοποίηση; 

Η ίδια παραποίηση γίνεται και με την κολλεκτιβοποίηση. Οι μπολσεβίκοι και ο Στάλιν ήταν αντίθετοι στη βίαιη κολλεκτιβοποίηση. Κι όταν αντιλαμβάνονταν στρεβλώσεις στην εφαρμογή της κομματικής γραμμής, έλεγαν τα πράγματα με τ’ όνομά τους, όπως στο παρακάτω απόσπασμα από απάντηση του Στάλιν στους κολχόζνικους («Απάντηση στους συντρόφους κολχόζνικους», «Πράβντα», αρ. 92, 3 Απρίλη 1930):

«Πρώτη ερώτηση: Πού βρίσκεται η ρίζα των λαθών στο αγροτικό ζήτημα; Απάντηση: Στην όχι σωστή μεταχείριση του μεσαίου αγρότη. Στο ότι επιτρέψαμε τη χρησιμοποίηση της βίας στον τομέα των οικονομικών σχέσεων με το μεσαίο αγρότη. Στο ότι ξεχάσαμε πως η οικονομική σύνδεση με τις μάζες της μεσαίας αγροτιάς πρέπει να στηρίζεται, όχι πάνω στη βάση των βίαιων μέτρων, μα πάνω στη βάση της συμφωνίας με το μεσαίο αγρότη, πάνω στη βάση της συμμαχίας με το μεσαίο αγρότη. Στο ότι ξεχάσαμε πως η βάση του κολχόζνικου κινήματος στη δοσμένη στιγμή είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς με το μεσαίο αγρότη, ενάντια στον καπιταλισμό γενικά, ενάντια στους κουλάκους ειδικά.

Ερείπια ενός αγροτικού σπιτιού στην Βαλμάσκα (Ουκρανία)

που ανήκε σε έναν κολχόζνικο αγρότη, το οποίο κάηκε από τους κουλάκους.

Οσο η επίθεση ενάντια στους κουλάκους γινόταν σε ενιαίο μέτωπο με το μεσαίο αγρότη, όλα πήγαιναν καλά. Οταν όμως μερικοί σύντροφοί μας, μεθυσμένοι απ’ τις επιτυχίες, άρχισαν απαρατήρητα να γλυστρούν απ’ το δρόμο της επίθεσης ενάντια στους κουλάκους, στο δρόμο της πάλης ενάντια στο μεσαίο αγρότη, όταν κυνηγώντας μεγάλα ποσοστά κολλεκτιβοποίησης, άρχισαν να χρησιμοποιούν τη βία απέναντι στο μεσαίο αγρότη και του στερούσαν το εκλογικό του δικαίωμα, “τον ξεκληρίζανε“ και τον απαλλοτριώνανε, η επίθεση άρχισε να παρεκκλίνει, το ενιαίο μέτωπο με το μεσαίο αγρότη να υποσκάπτεται και, όπως είναι φυσικό, ο κουλάκος απόκτησε τη δυνατότητα να προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του. Ξεχάσανε ότι η βία, που είναι απαιραίτητη και ωφέλιμη στην πάλη με τους ταξικούς μας εχθρούς, είναι απαράδεκτη και ολέθρια όταν στρέφεται ενάντια στο μεσαίο αγρότη που είναι σύμμαχός μας» (οι εμφάσεις δικές μας).

Παρακάτω, ο Στάλιν παραδέχεται ότι «παραβιάστηκε η λενινιστική αρχή της εθελοντικής προσχώρησης στην οργάνωση των κολχόζ. Καταπατήθηκαν οι βασικές υποδείξεις του κόμματος και το υποδειγματικό καταστατικό του αγροτικού αρτέλ, που λέει ότι η ανοικοδόμηση του κολχόζ είναι εθελοντική».

-Να κρατήσουμε τους κουλάκους μακρυά από τα κολχόζ!

Και καταλήγει ότι «ο κίνδυνος εδώ είναι ότι τα λάθη αυτά μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη δυσφήμιση του κολχόζνικου κινήματος, στη ρήξη με το μεσαίο αγρότη, στην αποδιοργάνωση της αγροτικής φτωχολογιάς, στη σύγχυση μέσα στις γραμμές μας, στην εξασθένιση όλης της σοσιαλιστικής μας ανοικοδόμησης, στην αποκατάσταση των κουλάκων».

-Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις κατηγορίες που αποδίδονται στους μπολσεβίκους και τον Στάλιν ότι ήταν υπέρ της «βίαιης κολλεκτιβοποίησης»; Οχι μόνο δεν ήταν, αλλά ασκούσαν σκληρή κριτική όταν διαπίστωναν ότι ορισμένα στελέχη διαστρέβλωναν στην πράξη την πολιτική της συμμαχίας με τον μεσαίο αγρότη, της εθελοντικής προσχώρησης στα κολχόζ. Οταν όμως τιμωρούνταν τα στελέχη αυτά, η αντικομμουνιστική προπαγάνδα έπαιρνε το μέρος τους, κοπτόμενη για την διαγραφή, τη φυλάκισή ή την εκτέλεσή τους!

Αγώνας για σταθεροποίηση

Σοβιετική αφίσα καλεί τους αγρότες να ενταχθούν στα κολχόζ

Οι μπολσεβίκοι έκαναν ένα τιτάνιο αγώνα για να αναστηλώσουν την κατεστραμμένη από τους πολύχρονους πολέμους οικονομία (πολέμους που ξεκίνησαν με τον πρώτο παγκόσμιο 1914-18, συνεχίστηκαν και μετά την επανάσταση, με την απόκρουση της ξένης επέμβασης 1918-20, και ολοκληρώθηκαν με τις μάχες κατά των Λευκοφρουρών Κολτσάκ και Ντενίκιν το 1921), που είχε ως αποτέλεσμα η συνολική παραγωγή της αγροτικής οικονομίας το 1920 να αποτελεί μόλις το μισό περίπου της προπολεμικής παραγωγής (!) και αυτή της μεγάλης βιομηχανίας να φτάνει στο ένα έβδομο της προπολεμικής παραγωγής (!!) [βλ. Ιστορία του ΚΚ(Μπ) της Σοβιετικής Ενωσης, Κεφάλαιο Ενατο, σελ. 262). Οπως καταλαβαίνετε, οποιαδήποτε σκέψη για άμεση εφαρμογή του σοσιαλισμού ήταν αδύνατη σε μία τέτοια κατάσταση.

Επομένως, κατά την πρώτη δεκαετία της νεαρής σοβιετικής εξουσίας στόχος ήταν η βελίτωση της κατάστασης της οικονομίας, η απόκτηση της γνώσης από τους αστούς ειδικούς (γι’ αυτό και τους πλήρωναν αδρά) και η ανάπτυξη της βιομηχανίας (και πρώτα απ’ όλα της βαριάς, της βιομηχανίας, παραγωγής μέσων παραγωγής), έτσι ώστε να υπάρχουν οι υλικοί όροι για να προχωρήσει τόσο η κολλεκτιβοποίηση στην αγροτική οικονομία, όσο και το ξεπέρασμα της αντίθεσης πόλης-χωριού.

Οσοι κατηγορούν τη σοβιετική εξουσία για «γενοκτονία» των Ουκρανών θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι η σοβιετική εξουσία δεν είχε κανέναν λόγο να προκαλέσει τέτοιες κατάστασεις ,που θα την αποσταθεροποιούσαν και θα έστρεφαν τους αγρότες εναντίον της. Αλλωστε, όπως είπαμε και προηγούμενα, αν γινόταν μια τέτοια «γενοκτονία», δε θα ήταν ούτε κατά διάνοια δυνατή η αντιφασιστική αντίσταση του ουκρανικού λαού, που εκτός από τους Γερμανούς είχε να αντιμετωπίσει και τους ντόπιους εθνικιστές του Μπαντέρα, ο οποίος «ίδρυσε» το «ουκρανικό κράτος» στις 10 Ιούνη του 1941 με τις ευλογίες των ναζίδων!

Το κουλάκικο στοιχείο ήταν επόμενο να συνεργαστεί με τους Ναζί ενάντια στη σοβιετική εξουσία, αυτό όμως δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το λαό της Ουκρανίας, που αντιστάθηκε στη ναζιφασιστική κατοχή, δημιουργώντας παρτιζάνικα τμήματα στην κατεχόμενη Ουκρανία, με πάνω από 150.000 μαχητές.

Συνεχίζεται... 

Βλέπε ακόμη:

Στάλιν Άπαντα Τόμος 12 by Maximilianos Rovespieros