...Συνέχεια από το προηγούμενο:
Οι αρνητές του κατασκευασμένου «λιμού»
Τόσες δεκαετίες μετά τα γεγονότα και με σωρεία κατασκευασμένων «ειδήσεων» από τους ναζί και τη Δύση, δυσκολεύουν αρκετά όποιον θέλει να βρει τι έγινε πραγματικά στην Ουκρανία. Πάντως, μεταξύ αυτών που αρνούνται ότι υπήρξε λιμός στην Ουκρανία ήταν ο αμερικάνος δημοσιογράφος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», Γουόλτερ Ντιουράντι. Ο Ντιουράντι, ως ανταποκριτής των «Τάιμς» στη Μόσχα, είχε γράψει 13 άρθρα με ανταποκρίσεις, για τα οποία βραβεύτηκε με το βραβείο Πούλιτζερ το 1932. Τα άρθρα αυτά δεν ήταν φιλοσταλινικά, όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του, ίσως επειδή ο Ντιουράντι είχε πάρει συνέντευξη από τον ίδιο τον Στάλιν. Μια ματιά στον τίτλο ενός από αυτά («Ο σταλινισμός συντρίβει τους εχθρούς του στο όνομα του Μαρξ», 24/6/1931) αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για αστό δημοσιογράφο. Αλλωστε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δούλευε, όχι στο… ΚΚ Αμερικής.
«Είναι αλήθεια πράγματι ότι ο νεωτερισμός και η κακή διαχείριση της κολλεκτιβοποίησης καθώς και η αρκετά αποτελεσματική συνωμοσία του Φεοντόρ Μ. Κόναρ και των συνεργατών του στο Επιτροπάτο Γεωργίας, έχουν φέρει ένα χάος στη σοβιετική παραγωγή τροφίμων (σ.σ. ο Κόναρ εκτελέστηκε για σαμποτάζ). Ομως, για να το πούμε ωμά, δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά και οι μπολσεβίκοι ηγέτες είναι το ίδιο αδιάφοροι για τις απώλειες που μπορεί να συναντήσουν στο δρόμο τους προς τον πλήρη σοσιαλισμό όπως οποιοσδήποτε στρατηγός κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου…Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τα επόμενα χρόνια υπήρξε σαφής βελτίωση της παραγωγής σιτηρών και η φασιστική προπαγάνδα κατάπιε τη γλώσσα της, γι’ αυτό και περιορίζεται στα γεγονότα του 1932-33 και δεν αναφέρεται στα μετέπειτα χρόνια.
Από τότε που μίλησα με τον κ. Τζόουνς, έχω κάνει διεξοδικές έρευνες για αυτή την υποτιθέμενη κατάσταση λιμού… Υπάρχει σοβαρή έλλειψη τροφής σε όλη τη χώρα, με περιστασιακές περιπτώσεις καλά οργανωμένων κρατικών ή κολλεκτιβίστικων αγροκτημάτων. Οι μεγάλες πόλεις και ο στρατός προμηθεύονται επαρκώς τροφή. Δεν υπάρχει πράγματι λιμός, ούτε θάνατοι από πείνα, όμως αυτό που υπάρχει είναι μία πλατιά θνησιμότητα από αρρώστιες εξαιτίας της κακής διατροφής… Σε κάθε ρωσικό χωριό οι συνθήκες σίτισης από δω και πέρα θα βελτιωθούν, όμως αυτό δεν θα απαντήσει στο πραγματικά κρίσιμο ερώτημα. Τι θα γίνει στην επόμενη καλλιέργεια σιτηρών; Απ’ αυτό εξαρτάται όχι μόνο το μέλλον της σοβιετικής εξουσίας, που δε μπορεί να συντριβεί, αλλά και η μελλοντική πολιτική του Κρεμλίνου».
Τα παραπάνω λόγια του Ντιουράντι θεωρήθηκαν άκρως προκλητικά από τους απογόνους του Τζόουνς, γι’ αυτό και δύο ανίψια του ζήτησαν την αφαίρεση του βραβείου με επιστολή τους προς την επιτροπή των βραβείων Πούλιτζερ, που συνεδρίασε το 2003 για να αποφασίσει αν θα αφαιρέσει το βραβείο από τον Ντιουράντι μετά θάνατον! Τελικά, η επιτροπή αποφάσισε (μετά από πάνω από έξι μήνες έρευνας!) να μην του αφαιρέσει το βραβείο, πράγμα για το οποίο πίεζαν και οι ουκρανοί εθνικιστές στο εξωτερικό, απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών.
Για να «λύσει» αυτή την αντίφαση (πώς είναι δυνατόν, ένας αστός δημοσιογράφος όπως ο Ντιουράντι να μην αποδέχεται το λιμό!), η βρετανική διπλωματία διαρρέει ότι o Ντιουράντι τελικά παραδέχτηκε «off the record» ότι δέκα εκατομμύρια (sic!) μπορεί και να σκοτώθηκαν στη Σοβιετική Ενωση λόγω των «εκκαθαρίσεων» και πως η Ουκρανία είχε αιμοραγήσει από αυτές. Αν ήταν έτσι, γιατί δε βγήκε ποτέ να το παραδεχτεί δημόσια ο ίδιος; Ούτε κομμουνιστής ήταν ούτε σταλινικός, ποιο θα ήταν το πρόβλημα;
Από την άλλη, ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, που επίσης επισκέφτηκε τη Σοβιετική Ενωση την εποχή εκείνη, όπως και το ζεύγος Γουέμπς (ιδρυτές του γνωστού London School of Economics, είχαν επισκεφτεί τη Σοβιετική Ενωση το 1932-33), συγκαταλέγονται σε αυτούς που αρνούνται την ύπαρξη του περιβόητου λιμού.
Ομως, για να καταλάβει ο σημερινός αναγνώστης τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν στην Ουκρανία πριν από εννέα δεκαετίες, θα πρέπει πρώτα να σταθεί σε ένα κομβικό ζήτημα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το ρόλο που έπαιξαν οι πλούσιοι αγρότες, οι ονομαζόμενοι κουλάκοι.
Εργατοαγροτική συμμαχία και σοβιετική εξουσία
Η αλήθεια όμως είναι ότι τόσο ο Λένιν όσο και ο Στάλιν ήταν ξεκάθαρα υπέρ της εργατοαγροτικής συμμαχίας. Να πως περιγράφει ο ίδιος ο Στάλιν τη συμμαχία αυτή, σε αντίθεση με τις απόψεις του Τρότσκι:
«Ο Λένιν μιλά για τη συμμαχία του προλεταριάτου και των εργαζόμενων στρωμάτων της αγροτιάς σαν τη βάση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αντίθετα κατά τον Τρότσκι προκύπτουν “εχθρικές συγκρούσεις” της “προλεταριακής πρωτοπορίας” με τις “πλατιές μάζες της αγροτιάς”» (Ι.Β. Στάλιν, «Η επανάσταση του Οχτώβρη και η τακτική των Ρώσων κομμουνιστών», Πρόλογος στο βιβλίο «Στο δρόμο προς τον Οχτώβρη», οι εμφάσεις του συγγραφέα).
"Στην κολεκτίβα μας δεν χωράνε παππάδες και κουλάκοι" |
Αντίθετα, κατά τον Τρότσκι, για να μπορέσει η προλεταριακή πρωτοπορία να εξασφαλίσει τη νίκη της «θα έρθει σε εχθρικές συγκρούσεις όχι μονάχα με όλες τις ομάδες της αστικής τάξης που την είχαν υποστηρίξει τις πρώτες μέρες του επαναστατικού της αγώνα, αλλά και με τις πλατιές μάζες της αγροτιάς, που με τη βοήθειά τους ήρθε στην εξουσία». Αυτά έγραφε στο βιβλίο του με τίτλο «Το 1905», το οποίο γράφτηκε το 1922.
Σήμερα, οι «φιλελεύθεροι» που κόπτονται για το διωγμό του Τρότσκι και των τροτσκιστών από τον Στάλιν, παρουσιάζουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω: την αντιαγροτική στάση του Τρότσκι την αποδίδουν στον Στάλιν!
Συνεχίζεται...
TRASH. Το βιβλίο του Βέλγου σ.Λ.ΜΑΡΤΕΝΣ είναι αναλυτικό σχετικά με το θέμα αυτό και συνολικά με την δράση της 5ης Φάλαγγας Τρότσκι Ζηνόβιεφ Μπουχάριν. Εχω την 1η έκδοση της σύγχρονης εποχής του 1997. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΓια το βιβλίο του Μαρτένς υπάρχει λινκ (όλο το βιβλίο) στο προηγούμενο μέρος της σειράς (#4)
Ευχαριστώ TRASH ώρα το είδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή