αιτίων σε µιά κατεύθυνση πού στοχεύει στην πολιτική ανάλυση τής κατάστασης του οµοφυλόφιλου µέ δυνάµει έπαναστατικές προτάσεις καί διεξόδους. Και στα δυό κινήµατα έχουµε µιά µειονότητα από άτοµα του ίδιου φύλου η οποία καταπιέζεται καί δοκιµάζει στό σεξουαλικό πεδίο τήν καταπίεση πού δέχεται πιό φανερά στό κοινωνικο-οικονοµικό πεδίο. Ισχύουν λοιπόν καί γιά τό Gay Liberation Front οι γενικές εκτιµήσεις πού κάναµε για το Women's Liberation Movement, ιδιαίτερα όσον άφορά τό χαρακτήρα «της έκτακτης άνάγκης» των αιτηµάτων καί των αναλύσεων των δυό κινηµάτων, τά οποία διανύουν περίοδο ωρίµανσης και ανακάλυψης του εαυτού τους πού προαναγγέλλει πιθανόν τήν είσοδο σ'ένα επαναστατικό µέτωπο όχι πιά πάνω σε τοπικιστικές καί επιμέρους βάσεις.
Σέ µιά κοινωνία πού βασίζεται σέ ιερές αρχές όπως ο µονογαµικός γάµος, η ετεροφυλία, η πατριαρχία καί προστατεύει καί συγκαλύπτει τή βασική οικονοµική τους φύση µέ την αποδοκιµασία και την ηθική καί θρησκευτική άρνηση όλων των εκδηλώσεων πού ξεφεύγουν απ' αυτές τις ιερές αρχές, ο οµοφυλόφιλος δέν είναι ελεύθερος στις επιλογές του και αναγκάζεται νά υποχωρεί σ' έναν διφορούµενο, παράνοµο, ταπεινωτικό, περιθωριακό και σκληρό κόσµο, µέ τον οποίο δεν ταυτίζεται. Είναι αποµονωµένος µέσα σ' ένα καθαρτήριο, όπου νιώθει αόριστα κάποια σιγουριά µόνο αν οi διανοητικές του ικανότητες και η οικονοµική του κατάσταση µπορουν να εξαγοράσουν τη συγνώμη η την ανοχή της κοινωvίας:
Οµως αυτό δε συµβαίνει πάντοτε. Τις περισσότερες φορές, ή έκφραση της οµοφυλόφιλης σεξουαλικότητας δηµόσια, ξεσηκώνει την οργή των «φυσιολογικών», τον «εξοστρακισμό από τη µεριά των σοβινιστών ετερόφυλων», τις επιθέσεις συµµοριών από νεαρούς πού αναζητούν τη συγκίνηση και έχουν την επιθετικότητα αυτοσκοπό. Αυτή η καταπιεστική κατάσταση τους σπρώχνει στο τέλος σε ορισμένες περιοχές γκέτο, έξω από τις οποίες σπάνια θα τούς συµβούλευε κανείς να το διακινδυνεύσουν χωρίς να συγκαλύψουν τραγικά την προσωπικότητά τους.
Οι οµοφυλόφιλοι υφίστανται λοιπόν συχνά διακρίσεις στη δουλειά και είναι δύσκολο να βρούν σπίτι αν τολµήσουν να πουν ειλικρινά τι είναι.
Για να ξεφύγουν από την αισχρή καταπίεση τς επαρχίας και τής περιφέρειας, πολλοί µετακοµίζουν στο Λονδίνο και ζούν δηµόσια σαν οµοφυλόφιλοι στο γκέτο τους ή µέσα στα πλαίσια της gay υποκουλτούρας κάνουν ζωή σχιζοφρενική, παριστάνοντας τους φυσιολογικούς στη δουλειά και ζώντας ανοιχτά σαν οµοφυλόφιλοι το βράδυ στα κλάµπ και τα πάµπ του Τσέλσι και του 'Ερλς Κόρτ.[43]Σε ατοµικό επίπεδο, η διέξοδος από µιά τέτοια κατάσταση είναι είτε να καταπνίγεις τις τάσεις σου µπροστά σε άλλους ή και στον ίδιο τον εαυτό σου -µέ αναπόφευκτη συνέπεια τη δηµιουργία σχιζοφρενικών και νευρωτικών καταστάσεων πού πολύ δύσκολα µπορούν να ξεπεραστούν- είτε να
δεχτείς αυτή την gαy, αλλοτριωµένη, εκµεταλλευόµενη και εκµεταλλευτική υποκουλτούρα.
Τό Gay Liberation Front σχηµατίστηκε γιά νά αναζητήσει ριζικές λύσεις σ'αυτά τα προβλήµατα.
Στις ΗΠΑ το κίνηµα είναι πολύ πλατύ καί διαδόθηκε πολύ γρήγορα από τόν Κόλπο του Σάν Φρανσίσκο σε άλλες µεγάλες πόλεις, µέ όγκώδεις διαδηλώσεις διαµαρτυρίας ενάντια στις βιαιοπραγίες
της αστυνοµίας, διαδηλώσεις υποστήριξης κινηµάτων όπως το Women's Liberation, διεκδικήσεων των δικαιωµάτων τους και προβολής της αναγκαιότητας µιάς συµµαχίας µε τα άλλα αγωνιστικά κινήµατα ενάντια στο σύστηµα.
Το βρωµοσύστηµα τών ΗΠΑ επιτρέπει στους οµοφυλόφιλους να ζουν µόνο σε ορισµένες περιοχές-γκέτο, µέ τούς βρωµοµπάτσους να τούς τροµοκρατούν, τή µαφία νά τούς εκµεταλλεύεται και µέ µιά αντιδραστική ψυχιατρική πού προσπαθεί ακριβώς να τούς ξαναφέρει στον κόσµο τού Νόρµαν Νορµάλ.[44]Η διαµαρτυρία του Gay Liberation Front, όσον άφορά τις άμεσες και επιµέρους διεκδικήσεις, στρέφεται κυρίως ενάντια στις καθιερωµένες ψυχιατρικές µεθόδους, αρνούµενο να δεχτεί την εξοµοίωση της οµοφυλοφιλίας µέ τις διανοητικές αρρώστιες, να θεωρήσει την οµοφυλοφιλία ψυχολογική άνωµαλία πού µπορεί να θεραπευτεί µέ ηλεκτροσόκ και τα παρόµοια. Σ'αυτόν το λόγο οφείλεται και η επέµβασή του σε µερικά συνέδρια ψυχιατρικής γύρω από τις τελευταίες επιστηµονικές ανακαλύψεις γιά τη «θεραπεία της οµοφυλοφιλίας» (προβολή διαφανειών µέ γυµνά αντρικά κορµιά συνοδευόµενη από ηλεκτρικές εκκενώσεις!)
Το Gay Liberation Front ζητάει:
- Να καταργηθεί κάθε διάκριση ενάντια στουςς οµοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες, από τη µεριά του νόµου, των εργοδοτών και γενικά της κοινωνίας.
- Νά εξηγηθεί σε όλους όσους νιώθουν έλξη για το ίδιο φύλο ότι τέτοια αισθήµατα είναι απολύτως φυσιολογικά.
- Να πάψει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία να είναι αποκλειστικά προσανατολισµένη στην ετεροφυλία.
- Να πάψουν οι ψυχίατροι να αντιµετωπίζουν την οµοφυλοφιλία σαν αρρώστια, δηµιουργώντας έτσι στους οµοφυλόφιλους παράλογα συµπλέγµατα ενοχής.
- Να δoθεί στους οµοφυλόφιλους ή δυνατότητα από τό νόµο να έρχονται σέ επαφή µέ άλλους οµοφυλόφιλους διά µέσου αγγελιών στις εφηµερίδες, στο δρόµο, ή όπου αλλού θέλoυν, όπως είναι ελεύθεροι να κάνουν και οι ετερόφυλοι, και να σταµατήσει αµέσως η δίωξη από την αστυνοµία.
- Να µήν επιτρέπεται στους εργοδότες νά χάνουν διαχωρισµούς σε βάρος κάποιου, παίρνοντας σαν βάση τις σεξουαλικές του προτιµήσεις.
- Να ενηλικιώνονται οι οµοφυλόφιλοι άντρες στην ίδια ηλικία µέ τους µή οµοφυλόφιλους.
- Να έχουν οι οµοφυλόφιλοι τήν ελευθερία νά κρατιούνται από το χέρι και να φιλιούνται δηµόσια, όπως είναι ελεύθεροι να κάνουν και οι, ετερόφυλοι.
- Η οµοφυλοφιλία είναι ωραία!
- Όλη η εξουσία στον καταπιεσµένο λαό. [45]
Ο λόγος για τον όποιο η απελευθέρωση των οµοφυλόφιλων έχει τόσο αποφασιστική σηµασία για κάθε µορφή κοινωνικής επανάστασης είναι ότι ξεσκεπάζει τούς µύθους γύρω από τον αντρισµόκαι τη θηλυκότητα, µύθους πού αποσκοπούν να κρατήσουν τούς ανθρώπους στη «σωστή τους θέση» µέσα στην κοινωνία µας. Το µεγαλύτρεο ποσοστό των φυσιολογικών -hip ή άλλων- σφίγγονται όταν µπαίνει το ζήτηµα της οµοφυλοφιλίας. Νιώσαν να απειλούνται, ίσως γιατί έπνιξαν πολλές φορές οµοφυλόφιλες τάσεις τους πού ή σεξιστική µας κουλτούρα µάς έµαθε νά τις θεωρούµε λαθεµένες ή ανώµαλες. Η επανάσταση, θα πρέπει να αλλάξει ΟΛΟΥΣ τους καταπιεστικούς θεσµούς της κοινωνίας µας -οικονοµικούς, πολιτικούς και πολιτιστκούς. Αν τά άτοµα πού νιώθουν πολιτιστικά καταπιεσµένα για το λόγο ότι είναι οµοφυλόφιλα δεν οργανωθούν πάνω στη βάση της ίδιαίτερης καταπίεσης τους, εκφράζοντας τα αιτήµατά τους για µιά καινούρια κοινωνία, τότε εκείνη η ειδική καταπίεση πού γνωρίζουµε σάν σεξισµό θά µεταφερθεί όπως έχει στην καινούρια κοινωνία...Αύτή ή διάσπαση τού µετώπου στήν όµάδα µέ τό όνοµα Reνolutionαries και στην oµάδα µέ το όνοµα chickeshit liberals (φιλελεύθεροι χέστηδες) [47], τεκµηριώνεται πολύ καλά στο αγγλικό Gay Liberation Front, πού ιδρύθηκε πιο πρόσφατα. Η ριζοσπαστική οµάδα, περιγράφοντας την αγγλική κατάσταση τονίζει ότι η ανικανότητα του καπιταλισμού να καλύψει τις ανάγκες του λαού (σπίτι, κοινωνικές υπηρεσίες κλπ.) οδήγησε ήδη σέ µιά κατάσταση που ο έγχρωµος πληθυσµός χρησιµοποιείται σαν αποδιοπομπαίος τράγος, µέ ρατσιστές δηµαγωγούς τύπου Πάουελ που ποντάρουν στις αντιδραστικές προκαταλήψεις του λαού, και µέ κυβερνήσεις, τόσο συντηρητικές όσο και εργατικές, πού υποκύπτουν σηµαντικά στά αντιδραστικά αιτήµατα (νόµοι για µετανάστευση κλπ.) και ότι τώρα η άρχουσα τάξη περνάει στή νοµική καταστολή των µαχητικών εργατών με την Industrial Relations Act.
ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ![46]
Οι οµοφυλόφιλοι δεν µπορούν να µείνουν αδιάφοροι µπροστά στον παγκόσµιο αγώνα ενάντια στον καπιταλισµό και τον ιµπεριαλισµό ... Όλα τα ιστορικά παραδείγµατα δείχνουν ότι ή καταπίεση της εργατικής τάξης, ο ρατσισµός και οι επιθέσεις στους οµοφυλόφιλους συµβαδίζουν. Είναι όλα συστατικά στοιχεία του αυταρχικού καπιταλισµού και του φασισµού... Στην Αγγλία, οι οµοφυλόφιλοι µπορούν θαυµάσια να είναι τα επόµενα θύµατα της αστυνοµίας, της «Τάξης και του Νόµου»[48]Βιβλιογραφία-παραπομπές:
___________
-Μάριο Μάφι, Underground/ εκδόσεις Οδυσσέας/Αθήνα-1983, σελ. 140-144
Εν είδη επιλόγου από fadomduck2
- Το παραπάνω δεν μπορεί παρά να αναγνωστεί σε άμεση συνάφεια με τα δύο προηγούμενα άρθρα περί «δικαιωματισμού» (εδώ και εδώ), καθώς και με όσα τυχόν ακολουθήσουν επάνω στο ίδιο ζήτημα, που όπως είπαμε και αλλού είναι τεράστιο.
- Βλέπουμε καθαρά πως «αταξικά δικαιωματικά κινήματα», απλά δεν υπάρχουν. Ή με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο θα είναι, ή με τους εργάτες. Το ίδιο ομοφυλόφυλο κίνημα έχει διασπαστεί ήδη από τα ‘70s σε αριστερό και δεξιό, ανάλογα με την θέση που παίρνει το κάθε κομμάτι του στην βασική αντίθεση κεφαλαίου εργασίας, καθώς και τους συμμάχους που διαλέγει ακριβώς επάνω σε αυτήν την κύρια αντίθεση.
- Χτυπάει στο μάτι η τελευταία αποστροφή του GLF: «Οι οµοφυλόφιλοι δεν µπορούν να µείνουν αδιάφοροι µπροστά στον παγκόσµιο αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιµπεριαλισµό» και η χτυπητή της αντίθεση με τα διάφορα “Pride”, που ενώ έχουν ως επίσημους χορηγούς μονοπωλιακούς κολοσσούς και ιμπεριαλιστικές πρεσβείες, έχουν το πολιτικό θράσος (γιατί περί αυτού πρόκειται) να εγκαλούν τα εργατικά κόμματα για την μη-συμμετοχή τους σε αυτά, αντί να εγκαλούν –πολύ φυσικότερα- τους φιλελεύθερους ομοϊδεάτες τους της ΝΔ π.χ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.