Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που στο παρά πέντε πριν κλείσει η βουλή για τις εκλογές, και με συνοπτικές διαδικασίες, με άλλα λόγια «νύχτα», έφερε και ψήφισε τον νέο Ποινικό Κώδικα (ΠΚ) και τον νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), δυο νομοθετήματα γενικευμένης σημασίας που «αγκαλιάζουν» ολόκληρη την κοινωνική ζωή όπως την «αγκαλιάζουν», είτε αυτό είναι κατά περίπτωση προφανές είτε «σβήνει» μες στην αφάνεια της καθημερινότητας.
Όσο κι αν στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το «νέο» ποινικό δίκαιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε (και σιγά μη δεν έδινε) το έναυσμα ενός ακόμη προσχηματικού τσάμπα-τηλεκαυγά ανάμεσα στους εταίρους του «νέου» δικομματισμού, όσο κι αν η «συζήτηση» της τηλεοπτικής «δημοκρατίας» αναλώθηκε στη λογιστική των ποινολογίων και στους «εγκληματίες που θα αποφυλακιστούν» ενώ δήθεν δεν θα αποφυλακίζονταν με την προηγούμενη ποινική νομοθεσία, στην πραγματικότητα η ΝΔ έχει κάθε υποχρέωση να ευχαριστεί τον ΣΥΡΙΖΑ για το «δίκαιο» που της άφησε έτοιμο κατά την παράδοση και παραλαβή της κυβέρνησης.
Και έχει η ΝΔ αυτή την υποχρέωση για όλους τους λόγους που αποσιωπήθηκαν στα πάνελ των καναλιών, που θάφτηκαν μέσα στον κουρνιαχτό για τη ρήτρα περί συναίνεσης στο έγκλημα του βιασμού (στον οποίο κουρνιαχτό και «ενέδωσε» χωρίς δυσκολία φυσικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), καθώς και κάτω από την κατακραυγή σχετικά με τις ευνοϊκές προϋποθέσεις που (κατά χρονική «σύμπτωση»!) θεσμοθετήθηκαν για τους υπόδικους διευθυντές της εγκληματικής ναζιστικής «ΧΑ».
Διότι τι αντιδράσεις θα έβρισκε απέναντί της η ΝΔ, αν ήταν υποχρεωμένη να νομοθετήσει αυτή τις εμφανείς, πρώτα απ’ όλα, «μεταρρυθμίσεις»: Όπως την «ποινική συνδιαλλαγή», η οποία αφορά εν γένει τα οικονομικά κακουργήματα, τα οποία και προσδιορίζονται ως κακουργήματα όταν τα λεφτά είναι πολλά: πότε από 73.000 ευρώ και πάνω, πότε από 120.000 ευρώ και πάνω, πότε όταν γενικώς πρόκειται για «νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα» κ.ο.κ. Και η οποία «ποινική συνδιαλλαγή» προβλέπει ένα παζάρι μεταξύ των υπαίτιων τέτοιων πράξεων και των δικαστικών αρχών, χάρη στο οποίο παζάρι οι πρώτοι θα μπορούν τελικά να τη βγάζουν με ένα άντε δυο χρόνια φυλάκισης, που κι αυτή θα αναστέλλεται και θα μετατρέπεται σε «παροχή κοινωφελούς εργασίας».
Τι αντιδράσεις θα έβρισκε απεναντί της η ΝΔ, αν ήταν υποχρεωμένη να νομοθετήσει αυτή μια «μεταρρύθμιση» σαν την «ποινική διαπραγμάτευση», που σχεδόν για όλα τα εγκλήματα τα προβλεπόμενα στον ΠΚ καθιερώνει ένα παζάρι μεταξύ εισαγγελέα και κατηγορούμενου (μεταξύ δικαστικών αρχών και εγκλήματος, μεταξύ κράτους και οργανωμένου εγκλήματος σε τελική ανάλυση), στο τέλος του οποίου παζαριού (aka «διαπραγμάτευσης» στην αξιοπρεπή νομική γλώσσα) ο κατηγορούμενος μπορεί να ανταλλάξει την «ομολογία» του με την ποινή που «συμφωνήθηκε» προκειμένου να «ομολογήσει», και για την οποία «συμφωνηθείσα» ποινή ισχύουν τα γενικώς προβλεπόμενα περί αναστολής της και μετατροπής της σε «παροχή κοινωφελούς εργασίας».
Τι αντιδράσεις θα έβρισκε απέναντί της η ΝΔ, αν ήταν υποχρεωμένη να νομοθετήσει αυτή μια «μεταρρύθμιση» σαν την «ποινική διαταγή» που, στον αντίποδα των παραπάνω, δίνει το δικαίωμα σε εισαγγελέα και δικαστήριο να δικάζουν και να επιβάλλουν ποινές στα μικροαδικήματα της «πλέμπας» χωρίς καν να καλούν τον κατηγορούμενο να παραστεί στη διαδικασία, μετατρέποντας το δικαίωμα της αυτοπρόσωπης εμφάνισης του κατηγορούμενου στο δικαστήριο σε είδος «ένδικου μέσου» υπό τη μορφή «αντιρρήσεων», που θα «δικαιούται» να υποβάλλει εκ των υστέρων ο καταδικασμένος…
Τι αντιδράσεις θα έβρισκε απέναντι της η ΝΔ, αν ήταν υποχρεωμένη να νομοθετήσει αυτή ορισμένες «μεταρρυθμίσεις» πιο «αφανείς» από τις παραπάνω, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικές για την μικροκλίμακα της κοινωνικής ζωής και για τους γενικούς και «ίσους» όρους απονομής της δικαιοσύνης;
Τέτοια «μεταρρύθμιση», που η ΝΔ την βρίσκει έτοιμη από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι και η κατάργηση του δήθεν «αναχρονισμού» των πταισμάτων και των πταισματοδικείων, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την αλματώδη «διοικητικοποίηση» μια σειράς «καθημερινών» παραβάσεων, και την επιβολή γι’ αυτές προστίμων διοικητικών και «αδίκαστων», στη θέση της καταργημένης δυνατότητας να δοθούν, ενώπιον ενός δικαστηρίου, εξηγήσεις ικανές να οδηγήσουν σε ελαφρυντικά συμπεράσματα έως και στην απαλλαγή από την ποινή.
Τέτοια «αφανής μεταρρύθμιση» είναι και η διαφημισμένη ως κατάργηση της μετατροπής των ποινών φυλάκισης σε χρηματικές ποινές. Και πραγματικά, όταν το «πληροφορούνταν» κανείς αυτό, ακόμη κι αν διαφωνούσε, «αποστομωνόταν» μπροστά στην κυβερνητική «τόλμη» που εξόριζε στο πυρ το εξώτερο τον ρόλο του χρήματος στην απονομή της «δικαιοσύνης». Τέτοια προσήλωση στο καθαρό δίκαιο πιά! Μόνο που αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι το εξής: Τώρα αντί οι ποινές φυλάκισης να μετατρέπονται σε χρηματικές προς χι ευρώ για κάθε μέρα φυλάκισης, ο ΠΚ γεμίζει πλέον με «αυτοτελείς» χρηματικές ποινές που αν δεν πληρωθούν μετατρέπονται αυτές σε ποινές φυλάκισης. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αλλά είναι η αλήθεια: Η μετατροπή της φυλακισης σε χρηματική ποινή καταργείται, και στη θέση της γενικεύται η μετατροπή της χρηματικής ποινής σε φυλάκιση για όποιον δεν έχει να πληρώσει.
Και δε φτάνει μόνο αυτό. Ενώ στην περίπτωση φυλάκισης μέχρι και τρία έτη προβλέπεται ότι κατά κανόνα η ποινή αναστέλλεται, ενώ επίσης στην αναστολή μιας τέτοιας ποινής προβλέπεται ότι μπορεί να προστεθεί η αναστολή και δεύτερης (τουλάχιστον) παρόμοιας ποινής (ήδη έχουμε φτάσει αθροιστικά τα 6 έτη), για τα σχετικώς ελαφρότερα αδικήματα που τιμωρούνται με χρηματικές ποινές προβλέπεται ότι: αν οι χρηματικές ποινές δεν πληρωθούν και μετατραπούν έτσι σε ποινές φυλάκισης, σε αυτήν την περίπτωση δεν τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του ΠΚ περί αναστολής των ποινών!
Ντροπή και αίσχος στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν όλα τα παραπάνω «νύχτα» ανάμεσα στην προκήρυξη εκλογών και το κλείσμο της βουλής, ντροπή και αίσχος σε όλους όσους προεκλογικά βγήκαν στην τηλεόραση για να σκιαμαχήσουν και να δημαγωγήσουν υπέρ ή κατά των ποινικών νομοθετημάτων μπροστά στα μάτια του άναυδου λαού, υπηρετώντας τα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν και αποσιωπώντας τον κραυγαλέα ταξικό – αντιλαϊκό χαρακτήρα των «μεταρρυθμίσεων».
***
Εκτός των παραπάνω θα μπορούσαν να γίνουν διαφόρων ειδών σχόλια για επιμέρους διατάξεις του «νέου» ΠΚ και της «νέας» ΚΠΔ, όμως δεν επαρκεί ο χώρος της ανάρτησης γι’ αυτό το σκοπό.
Οπότε φτάνοντας στον επίλογο σημειώνουμε τα εξής:
Όπως και το «παλιό» έτσι και το «νέο» ποινικό «δίκαιο» – και μάλιστα το δεύτερο υπό τους «νέους» όρους που περιγράφτηκαν – είναι στην πραγματικότητα ξένο προς κάθε αντίληψη σχετική με το έδαφος των κοινωνικών σχέσεων μες από τις οποίες αναβλύζει η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα, ξένο προς κάθε αντίληψη σχετική με την εγκαθίδρυση δημόσιων δομών που θα είχαν – έστω και σε αυτό το κοινωνικό έδαφος – την αποστολή να συμβάλλουν στην έμπρακτη πρόταση ενός διαφορετικού δρόμου ζωής για τους «εκ γενετής» (πράγμα ολότελα ψευδές από βιολογική και φυλετική άποψη αλλά σχεδόν ολότελα αληθές από κοινωνική άποψη) «παραβάτες» και «εγκληματίες», ξένο προς κάθε αντίληψη σχετική με το περιεχόμενο του λεγόμενου σωφρονισμού και τους όρους κοινωνικής επανένταξης των καταδικασμένων.
«Ξένο» προς κάθε τέτοια αντίληψη, είναι ταυτόχρονα παραπλανητικός χαρακτηρισμός. Επί της ουσίας δεν πρόκειται παρά για ένα όργανο συμπληρωματικό αυτού του κοινωνικού εδάφους, συμπληρωματικό της ολοσχερούς αδιαφορίας έως και εχθρότητας της άρχουσας τάξης για τους όρους ζωής των λαϊκών στρωμάτων, εξαιτίας των οποίων όρων ολόκληρες μάζες ανθρώπων οδηγούνται σε ελεύθερη (προπαντός ελεύθερη) κοινωνική πτώση χωρίς τίποτα να «προβλέπεται» για να την ανακόψει.
Απόδειξη για αυτόν τον επίλογο και για όλα όσα προηγήθηκαν έως αυτόν, αποτελεί και το Προεδρικό Διάταγμα της «πρώτης μέρας» της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία αρχίζοντας σε σχέση με το ποινικό δίκαιο από εκεί που τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αφαιρεί από την αρμοδιότητα του υπουργείου δικαιοσύνης τις φυλακές, τα θεραπευτήρια των φυλακών, τα αναμορφωτικά ιδρύματα για τους ανήλικους, τις υπηρεσίες επιμελητών ανηλίκων και κοινωνικής αρωγής, και και όχι μόνο αυτά (ακόμα την ιατροδικαστική υπηρεσία), και τα παραδίδει στην αρμοδιότητα του υπουργείου τής (ψευδεπίγραφης) «προστασίας του πολίτη». Αυτή η ακόμη και «τυπική» πολιτική – διοικητική αποξένωση του συστήματος της «δικαιοσύνης» από το σύστημα της «υλοποίησής» της συνιστά και έσχατη κυβερνητική θέσμιση μιας «δικαιοσύνης» προορισμένης και περιορισμένης να θερίζει «τυφλά» τους «τερατώδεις» καρπούς που γεννά αυτό το κοινωνικό σύστημα από τη βάση του… Συνιστά έσχατη πολιτική έκφραση της συνειδητής εχθρότητας του αστικού κράτους απέναντι στις ανθρώπινες ζωές για τις οποίες η καπιταλιστική κοινωνία δεν επιφυλάσσει παρά την καταστροφή και την απώλεια… Συνιστά, ταυτόχρονα, όσο κι αν φαίνεται σαν θεωρητική «παρακινδύνευση», ανώτερη βαθμίδα στη σύμφυση αστικού κράτους και μονοπωλίων και, εν προκειμένω, στη σύμφυση κατασταλτικών μηχανισμών και οργανωμένου εγκλήματος.
Ντροπή και αίσχος ξανά.
Πηγή: Διέξοδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.