Οι τελευταίες μέρες του ΕΣΚΓ και της DDR #4

Volkspolizei

...συνέχεια από τα πρηγούμενα

Η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΟΝΕΚΕΡ, Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ

Επέστρεψα τελικά στην πατρίδα. Συγκαλείται η ΚΕ και αποφασίζεται επίσημα η αντικατάσταση του Χόνεκερ για λόγους υγείας, κάποιοι σύντροφοι διαγράφηκαν από το κόμμα και μετά από μακρά συζήτηση εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας ο Κρεντς - τον ψήφισα και εγώ.

Το συμπέρασμα που βγάζω απ’ όλα αυτά και το οποίο έχει επιβεβαιωθεί σήμερα είναι το εξής: μερικοί έκαναν τα πάντα συνειδητά, άλλοι δεν είχαν πλήρη αντίληψη των πραγμάτων - σε αυτούς μετράω και τον Κρεντς. Όμως είχαν δημιουργήσει στην κομματική ηγεσία φράξια. Υπάρχει ολόκληρη σειρά συντρόφων που δεν είχαν ιδέα γι’ αυτό. Εγώ για παράδειγμα, κι ας ήμουν φίλος με τον Κρεντς.

Εκλέχθηκε λοιπόν καινούργιο Πολιτικό Γραφείο με όλες τις απίθανες φιγούρες, ανάμεσά τους και αυτή του Χανς Μόντρο. Ο Μόντρο από την πρώτη κιόλας συνεδρίαση το ’πε ξεκάθαρα: «Έχει περάσει η εποχή που το κόμμα καθορίζει τι θα κάνει η κρατική ηγεσία, δηλαδή ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση». Κι έμοιαζε τσαντισμένος γιατί δεν εκλέχθηκε και Γενικός Γραμματέας. Αυτό μου το έδωσε μια φορά να το καταλάβω.

Ανοίγω τώρα μια παρένθεση. Στις 4 Οκτώβρη 1989 –αυτό γινόταν κάθε χρόνο– είχαμε τη γενική πρόβα για τη στρατιωτική παρέλαση. Δέκα λεπτά με ένα τέταρτο πριν το ξεκίνημα έρχεται ένας σύντροφος και μου λέει ότι με ζητούν στο τηλέφωνο. Λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκονταν η χώρα, θεώρησα ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε και γι’ αυτό ζήτησα απ’ όλα τα μέλη του κλιμακίου του υπουργείου μου να έρθουν μαζί μου. Πάω στο τηλέφωνο και ήταν ο Μίλκε ο οποίος μου είπε: «Ο Μόντρο θέλει να σου μιλήσει». Ο Μόντρο είπε: «Εδώ στη Δρέσδη αντιμετωπίζω μία πολύ δύσκολη κατάσταση με πολλές συγκεντρώσεις πλήθους. Οι δυνάμεις που έχω δεν επαρκούν, μπορείς να με βοηθήσεις»; Τότε του απάντησα –μπροστά στο κλιμάκιο– αποφασιστικά: «Ναι, θα σε βοηθήσω». Είχαμε αρκετές δυνάμεις στην περιοχή, εγκαταστάσεις και ανθρώπους, αλλά χωρίς όπλα, ρόπαλα και τέτοια, μόνο προσωπικό. Παρήγγειλα στο διευθυντή της Στρατιωτικής Ακαδημίας «Φρίντριχ Ένγκελς» να παρουσιαστεί στον Μόντρο και να του δώσει την απαραίτητη βοήθεια. Το βράδυ στις 4 τα ξημερώματα, όταν είχα επιστρέψει σπίτι μου, μου τηλεφώνησε για να με ευχαριστήσει.

Όταν με φυλάκισαν για πρώτη φορά –υπήρχε ακόμα η ΓΛΔ!– ο Μόντρο έδωσε μία συνέντευξη στη «Βερολινέζικη Εφημερίδα» (Berliner Zeitung). Τον ρώτησαν τι έγινε τότε στις 4 του Οκτώβρη στη Δρέσδη και αυτός τους απάντησε ότι δεν είχε καμία σχέση με τα γεγονότα και ότι όλα ήταν δουλειά των Φρίντριχ Ντίκελ, υπουργού Εσωτερικών, Κέσλερ και Μίλκε. Και κάτι ακόμα. Με συνέλαβαν στις 24 Γενάρη 1990, δύο μέρες πριν τα 70 μου γενέθλια, όταν πρωθυπουργός της ΓΛΔ ήταν ο Μόντρο και κρατήθηκα σε πολύ άσχημες συνθήκες. Δε θέλω να τις περιγράψω. Ήταν τουλάχιστον το ίδιο άσχημες με αυτές του Μοάμπιτ, αν όχι χειρότερες.

Το πρωί στις 8, τα εγγόνια μου τύχαινε να είναι και αυτά στο σπίτι, ήρθαν τέσσερις εισαγγελείς και άρχισαν την κατ’ οίκον έρευνα. Ένας τους μάλιστα με ρώτησε εντελώς χαζά, τι την θέλω τη βίβλο στο σπίτι μου (δε χρειάζεται ν’ αναφέρω την απάντηση) και μου έδειξε το ένταλμα της σύλληψης.  

Με συνέλαβαν για δύο λόγους:

Πρώτον, γιατί σπατάλησα με το κυνήγι λαϊκή περιουσία και δεύτερον, γιατί στο σπίτι μου είχα σάουνα. Ε, τώρα τι να σας πω! Όλος ο κόσμος ξέρει πως δεν είμαι κυνηγός, αλλά ούτε και σάουνα είχα στο σπίτι μου.

Στη συνέχεια με ανέκριναν, όλοι τους δικοί μας άνθρωποι, εισαγγελείς της ΓΛΔ και μάλιστα στις φυλακές του αρχηγείου της αστυνομίας στο Βερολίνο. Μετά έκαναν τα εξής: Μου ανακοίνωσαν ότι το υπουργείο Άμυνας, όπως και τα άλλα υπουργεία, διατηρούσε θηρευτικό δρυμό. Εγώ δεν είχα νοιαστεί ποτέ για κάτι τέτοιο, γιατί απλά ποτέ δε με ενδιέφερε. Ήμουν βέβαια υπεύθυνος, δεν είχα όμως τότε ενδιαφερθεί. Και το χειμώνα τα θηράματα πρέπει να τραφούν, υπάρχουν νόρμες γι’ αυτό κλπ. Το χειμώνα υπάρχει επίσης και η ανάλογη κατανάλωση, έξοδα κ.ο.κ., να μην τα πολυλογώ μου κόβουν ένα κονδύλι γύρω στα 80.000 μάρκα. Για τη σπατάλη αυτή της λαϊκής περιουσίας υποτίθεται ότι εγώ έφερα την ευθύνη. Μετά με πήραν από το αρχηγείο της αστυνομίας και με πήγαν στο Χοενσενχάουζεν, στις φυλακές της Στάζι.

Γύρω στα τέλη του Απρίλη, εμφανίζεται ο εισαγγελέας που τύχαινε να είναι και παθιασμένος κυνηγός και μου λέει: «Συνάδελφε Κέσλερ» –δεν έλεγε πια σύντροφε – «το πρωί αποφυλακίζεστε». Του είπα «δεν πάω πουθενά». Και αυτός: «Γιατί; Όλοι χαίρονται όταν βγαίνουν από τη φυλακή». Εγώ του απάντησα: «Θα φύγω μόνο όταν ο γενικός εισαγγελέας αυτής της κυβέρνησης Μόντρο ανακοινώσει επίσημα ότι οι κατηγορίες είναι ανυπόστατες». Γιατί είχαν ξεκινήσει και μια τεράστια καμπάνια κατά της διαφθοράς κλπ. Μετά από πολλά σούρτα-φέρτα μού έδωσαν μια δήλωση, τη διόρθωσα, αλλά αυτή δε δημοσιεύτηκε. Τους είπα τότε: «Δώστε μου μία φωτοτυπία». Στη συνέχεια, κάποιοι σύντροφοι με τη βοήθεια του γιου μου έδωσαν τη φωτοτυπία στα πρακτορεία ειδήσεων και έτσι αυτή δημοσιεύτηκε.

Πριν από αυτά, μερικοί σύντροφοι, κυρίως ο Κρεντς, επέμεναν να πάρω μέρος στην κυβέρνηση Μόντρο, κατά κάποιο τρόπο σαν «φύλλο συκής». Τους εξήγησα ότι δεν παίρνω μέρος σε αυτή την κυβέρνηση, γιατί βλέπω πού οδηγεί αυτός ο δρόμος - κάτι που φάνηκε καθαρά αργότερα. Το Νοέμβρη αποχώρησα από τη θέση μου σαν υπουργός και απ’ όλα τα πολιτικά μου καθήκοντα. Συγκαλέστηκε τότε επίσημα το κλιμάκιο του υπουργείου μου και τους αποχαιρέτισα. Με παρακάλεσαν να προτείνω κάποιον για διάδοχο. Νόμιζα πως έκανα καλή πρόταση, δεν ήταν όμως: το Χόφμαν. Για τέσσερις με πέντε εβδομάδες θα παρέμενα στο υπουργείο για να βάλω σιγά-σιγά τον καινούργιο στη δουλειά.

Πριν με κλείσουν μέσα, διαγράφτηκα «φυσικά» και από το κόμμα. Έλαβα ένα γράμμα από τον πρόεδρο της Επιτροπής Κομματικών Υποθέσεων, όπου βλέπω τα καινούργια ονόματα, Σούμαν, Γκίζι κλπ. Σε αυτό αναφέρονταν τα εξής: «Εναντίον σου βρίσκεται εν εξελίξει κομματική διαδικασία. Ο λόγος: αντισοβιετική στάση». Για φαντάσου, ειδικά εγώ! Πήγα λοιπόν εκεί που μου ’χαν πει να πάω. Υπήρχαν κι άλλοι υποψήφιοι για διαγραφή. Η Επιτροπή Κομματικών Υποθέσεων ένα μπάχαλο. Ο πρόεδρος ξεκίνησε: «Αντισοβιετική στάση». Του είπα: «Για μια στιγμή, θα πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Εννοείς τη Σοβιετική Ένωση ή μήπως τον Γκορμπατσόφ; Αν εννοείς αυτόν και την παρέα του, τότε είναι σωστή η κατηγορία». Εννοούσαν φυσικά αυτόν κι έτσι με πέταξαν εκτός. Ένας από τους λίγους που ψήφισαν ενάντια στη διαγραφή μου ήταν και ο Τέβε Σουρ³, γεγονός που με χαροποίησε.

Συνεχίζεται.... 

___________

3. Ο Τέβε Σουρ ήταν διάσημος πρωταθλητής ποδηλασίας της ΓΛΔ. Υπήρξε ο πιο διάσημος αθλητής στην ιστορία της χώρας. Ήταν στέλεχος του ΕΣΚΓ κι εκλεγμένος στη Λαϊκή Βουλή της ΓΛΔ.

Πηγή: ΚΟΜΕΠ