Το «μεταβατικό» πρόγραμμα οδηγεί το λαό στην ενσωμάτωση

[...]
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της δικής της γραμμής. Ολο το προηγούμενο διάστημα ακολούθησε γραμμή ουράς στον ΣΥΡΙΖΑ (την εκλογική νίκη του οποίου σχεδόν πανηγύριζε παρουσιάζοντάς την ως «αλλαγή σελίδας»), ενίσχυε το φλερτ με τις δυνάμεις της Αριστερής Πλατφόρμας που την αντιμετώπιζε ως τον «καλό ΣΥΡΙΖΑ», συμμετείχε στις φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις για τη διαπραγμάτευση, συμπαρατάχθηκε με το ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος και τώρα αντικειμενικά βρίσκεται πολιτικά στην «αγκαλιά» του Λαφαζάνη. Εχει ευθύνες για την καλλιέργεια αυταπατών για τον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο για τις δυνάμεις της ΛΑΕ, έχει ευθύνη για τον εγκλωβισμό εργατικού - λαϊκού κόσμου στο ψευτοδίλημμα καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ ή της δραχμής και στο δρόμο αστικής διαχείρισης που προβάλλει η ΛΑΕ. Και έκανε μάλιστα κριτική στο ΚΚΕ που ξεσκέπαζε τις δυνάμεις Λαφαζάνη και άλλων που εμφανίζονταν ως αντιπολίτευση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι το ΚΚΕ τάχα δεν βλέπει τη δυναμική των διαφοροποιήσεων, ότι είναι ανθενωτικό και άλλα γνωστά. Ακόμη και τώρα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει άλλοθι στο κόμμα Λαφαζάνη, αντιμετωπίζοντάς το με μια λογική που λέει λίγο-πολύ ότι δεν είναι «τόσο» ριζοσπαστικό όσο πρέπει και συγκαλύπτει την πραγματική πολιτική του κατεύθυνση, την καπιταλιστική ανάκαμψη για το κεφάλαιο με δραχμή, που είναι εξίσου αντιλαϊκή με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Είτε με συμπόρευση με τον Λαφαζάνη είτε μόνη της, η περιβόητη γραμμή του «μεταβατικού προγράμματος» οδηγεί από διαφορετικούς δρόμους στον ίδιο προορισμό, στην ενσωμάτωση.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλα τα τελευταία χρόνια έριξε νερό στο μύλο του θολού αντιμνημονίου και έβαλε το λιθαράκι της στον αποπροσανατολισμό του λαϊκού κινήματος.
Νοθεύει το ταξικό πολιτικό κριτήριο, προβάλλοντας το αντι-ευρώ και το αντι-ΕΕ ξεκομμένο από το ζήτημα της εξουσίας.

Οι αντιφάσεις του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι τόσο μεγάλες που επαναφέρει στα κείμενά της και ορισμένες διατυπώσεις όπως: «Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση για φιλολαϊκές αλλαγές χωρίς ρήξη με την αστική τάξη», «χωρίς να κλονιστεί και τελικά να αφαιρεθεί ο πλούτος, η ιδιοκτησία και η εξουσία των δυνάμεων του κεφαλαίου» κλπ. Αν είναι όμως έτσι, γιατί αλήθεια κατηγορούν το ΚΚΕ ότι τα παραπέμπει όλα στο μέλλον και μιλάει για σοσιαλισμό χωρίς μεταβατικό πρόγραμμα; Πού βρίσκεται το μεταβατικό σε αυτή τη θέση; Και σε ποια βάση ασκούν κριτική στο ΚΚΕ που χαρακτηρίζει τη ΛΑΕ «ανάχωμα»;

Ωρα να βγουν συμπεράσματα

Η γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι προτάσεις της είναι χρεοκοπημένες από παλιά και η ίδια η πορεία της ζωής και της ταξικής πάλης τις απορρίπτει για ακόμη μια φορά. Κατηγορούν το ΚΚΕ για αναχωρητισμό και ηττοπάθεια. Ηττοπάθεια είναι να σέρνεσαι πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτα και τον Λαφαζάνη τώρα στις εκλογές και στο κίνημα. Γραμμή μαχητική, γραμμή ελπίδας είναι για το λαό η γραμμή και πρόταση πάλης του ΚΚΕ, που αποκαλύπτει την αλήθεια, που αρνείται να μπει στο κάδρο των αστικών σχεδιασμών, με όποιο πρόσημο και αν έχουν. Είναι καιρός να βγουν συμπεράσματα καθώς δοκιμάστηκε και η αριστερή κυβέρνηση αλλά και η λογική στήριξης και πίεσής της διά του κινήματος. Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας για το λαό, όχι πρόταση για μια κυβέρνηση. Δουλεύει ακούραστα για την ταξική πολιτική συνειδητοποίηση και οργάνωση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για την ανασύνταξη του κινήματος, για να ισχυροποιείται το ρεύμα συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτή η προοπτική μπορεί να δυναμώσει με την ενίσχυση, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ και στις εκλογές, και στους αγώνες, και παντού.

Απόσπασμα από εκτενέστερο κείμενο του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη με τίτλο "Καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ !... συμβιβασμός"