Tο ενδεχόμενο Grexit: θετικό ή αρνητικό;

Ποια είναι η κατάσταση

Το ενδεχόμενο μιας εξόδου της Ελλάδας από την ζώνη του Ευρώ είναι πλέον πολύ πιθανό και δεν φαίνεται να αποτελεί μια τόσο ζημιογόνα, από την μεριά της Ευρωπαικής Ένωσης, επιλογή.
Το κυβερνητικό μπλόκ έχει καταφέρει επικοινωνιακά να πλασάρει την ιδέα ότι πρόσφερε στους Ευρωπαικούς λαούς την δυνατότητα να αμφισβητηθεί το Θατσερικό TINA (δεν υπάρχει εναλλακτική), χωρίς το ίδιο να αμφισβητήσει αυτό το δόγμα. Μάλιστα πρωτοστατεί στην ανοικοδόμησή του δικού του TINA με τον εγκλωβισμό των μαζών που ψήφισαν ΟΧΙ σε μια λογική του μικρότερου κακού στα πλαίσια του Ευρωενωσϊακού καπιταλισμού, αντί της εναλλακτικής της ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση οργανωμένα, συνειδητά εναντιωμένος στα μνημόνια και τη λιτότητα.

Η έξοδος από το Ευρώ ήταν αίτημα διάφορων οργανώσεων τα τελευταία χρόνια και αντιμετωπίζεται σήμερα θετικά από αριστερές οργανώσεις εκτός Σύριζα. Υπάρχει έτσι ήδη το υπόβαθρο, στην περίπτωση που η ΕΕ πετάξει την Ελλάδα έξω, να πλασαριστεί από την κυβέρνηση σαν επιλογή ρήξης, σαν μια φιλολαική εξέλιξη, σαν ένα αποτέλεσμα βαθιάς σύγκρουσης με το κατεστημένο.
Είναι όμως εύκολο να κατανοήσει κάποιος ότι αν οι δανειστές επιλέξουν Grexit τότε θα γίνει όχι απλώς με τους δικούς τους όρους και με τα ανάλογα μέτρα για να θωρακιστεί το Ευρώ, αλλά στο έδαφος μιας καπιταλιστικής οικονομίας σε βαθεία κρίση, με την αστική τάξη να κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας και μια κυβέρνηση Σύριζα – Ανελ που κάθε άλλο παρά έτοιμη ή πρόθυμη είναι να τα βάλει με την εγχώρια αστική τάξη. Και βεβαίως δεν θα συνιστά έξοδο από ΕΕ. Μπορεί τα πράγματα να μην έρχονται όπως τα προγραμματίζεις, αλλά πάντως επανάσταση κατα λάθος δεν γίνεται.

Το Grexit συνιστά χρεοκοπία. Είναι δυνατόν η αστική τάξη να αποδεχτεί να πληρώσει αυτή τον λογαριασμό μιας τέτοιας χρεοκοπίας; Όχι. Ποιος κρατάει στα χέρια του την βάση της οικονομίας; Τα μέσα παραγωγής; Τις τράπεζες; Η αστική τάξη. Η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό άδειασε τα αποθεματικά για να πληρώσει το ΔΝΤ (που θα ήταν σε μια τέτοια περίπτωση αναγκαία), οι τράπεζες είναι στο χείλος της κατάρρευσης, τα αγαθά παρουσιάζουν ελλείψεις και η έξοδος από το Ευρώ θα ερχόταν να συμβάλει σε μια χαώδη για τον λαό κατάσταση η οποία μεταξύ άλλων θα περιλάμβανε άγρια υποτίμηση των μισθών και εξαγορά των πάντων από αυτούς που θα έχουν αρκετό χρήμα. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση που έχει προσφέρει τα πάντα στους δανειστές θα επιβάλει πάγωμα κεφαλαίων, κρατικοποίηση τραπεζών (όχι μόνο των προβληματικών, αυτό είναι κόλπο παλιό), απαλλοτριώσεις και επίταξη κρίσιμων παραγωγικών τομέων, αγαθών, διαγραφή χρεών κτλ ούτως ώστε να μην πληρώσει τα πάντα ο λαός; Έχει μήπως ετοιμάσει καθόλου τον λαό ή το ίδιο το κράτος;

Αυτή η χαώδης κατάσταση θα απαιτεί την γερή οργάνωση του λαού για να αντιμετωπίσει τις άμεσες ανάγκες που θα του δημιουργηθούν καθώς και την τρομοκρατία από τους εργοδότες που θα βρούνε ξανά ευκαιρία για μειώσεις, απολύσεις κ.ο.κ. και με αναγκαία προοπτική την πάλη για την ίδια την εξουσία. Ήδη οι ταξικές δυνάμεις γύρω από το ΠΑΜΕ έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες για μια τέτοιου είδους οργάνωση σε όλες τις πόλεις (1,2,3,4,5,6,7,8,9,10) αντί να οργανώνουν πανηγύρια υποδεχόμενοι το Grexit.

Δεν έχει ριζοσπαστική διάσταση ένα Grexit; Δεν ανοίγει διόδους, δεν δημιουργεί ρευστότητα που ευνοεί ανατροπές;

Προϋπόθεση για οποιαδήποτε ριζοσπαστική ‘’εκμετάλλευση’’ της κατάστασης, για οποιαδήποτε θετική έκβαση της, είναι η οργάνωση του λαού σε ταξική βάση και με στόχο την έξοδο από ΕΕ με κοινωνικοποίηση βασικών μέσων παραγωγής και τραπεζών.
Καταρχάς δεν θα γίνει ένα οποιοδήποτε Grexit, θα γίνει έτσι όπως το θέλουν αυτοί που θα το επιβάλουν και θα έχει τις παραπάνω συνέπειες για τον λαό. Ένα Grexit δεν σημαίνει έξοδο από την ΕΕ. Είναι όμως η ΕΕ που υποχρεώνει διαρκή μνημόνια (άσχετα αν δεν λέγονται έτσι) για αναδιάρθρωση της οικονομίας για ακόμα μεγαλύτερα οφέλη του κεφαλαίου και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Τα βασικά των μνημονίων σε Ελλάδα και Κύπρο περιέχονται ήδη στις Συνθήκες και στις ντιρεκτίβες της ΕΕ που τα κράτη έχουν υποχρέωση να εφαρμόσουν.
Αλλά ας λάβουμε υπόψη εδώ το ενδεχόμενο μια έξοδος από το Ευρώ να συνιστά μια μικρή απομάκρυνση από την ΕΕ και μια ευκαιρία μέσα από την κατάσταση αυτή να στραφεί ο λαός σε ριζοσπαστική κατεύθυνση:

Είναι λοιπόν θετικό ή αρνητικό ένα Grexit με αυτή την λογική;

Αυτό εξαρτάται από το αν μπει στο παιχνίδι οργανωμένα το υποκείμενο της ιστορίας. Μόνο μηχανιστικές λογικές μπορούν να θεωρούν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο οδηγεί απαραίτητα στην ριζοσπαστικοποίηση. Μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στο αντίθετο και ο καλύτερος τρόπος να οδηγήσει στο αντίθετο είναι να προετοιμάζεις τον λαό να το υποδεχτεί με πανηγύρια και σαν κάτι απαραίτητα θετικό και αναίμακτο για αυτόν και σαν μια αστική επιλογή την οποία πρέπει να στηρίξει (δλδ την επιλογή ενός Grexit με παραμονή στην ΕΕ). Προυπόθεση για μια θετική για το κίνημα εξέλιξη ενός τέτοιου γεγονότος είναι λοιπόν η οργάνωση του λαού σε ταξική βάση και με στόχο την εξουσία και την έξοδο από ΕΕ. Αλλιώς οι αστοί θα γλυτώσουν τις ζημιές με όποιο τρόπο μπορούν.

Αλλά είναι αδύνατον να ισχυρίζεται κάποιος ότι είναι ευνοϊκό για τον λαό να έρθει η χρεοκοπία αυτού του Grexit γιατί ίσως να ανοίγει διόδους. Και η οικονομική κρίση ίσως να ανοίγει διόδους. Αυτό σημαίνει ότι θα προπαγανδίσεις και θα πανηγυρίσεις την οικονομική κρίση; Θα πανηγυρίσεις περισσότερα βάσανα, περισσότερες κακουχίες, αβεβαιότητα και τρομοκρατία για τον λαό επειδή ίσως να ανοίγουν διόδους ριζοσπαστικοποίησης;

Είναι γνωστό ότι πολλές επαναστάσεις έγιναν μετά ή κατά την διάρκεια εθνικών πολέμων, που στην συνέχεια μετατράπηκαν σε εμφύλιο. Μήπως θα έπρεπε το ταξικό κίνημα και ένα ριζοσπαστικό κόμμα να προπαγανδίζει, να στηρίζει ή να δέχεται με ανοιχτές αγκάλες το ενδεχόμενο π.χ. ενός Ελληνο-Τουρκικού πολέμου; Δεν θα ανοίξει και αυτό πιθανές διόδους; Δεν θα φέρει την αστική σου τάξη σε σημείο δύσκολο; Δεν θα δημιουργήσει πιθανός τριγμούς στην καπιταλιστική σου οικονομία και στις δομές του αστικού κράτους αναλόγως της έκβασης; Σαφώς ναι. ‘Ομως αν ένα κόμμα έβγαινε από μια σύσκεψη πολιτικών αρχηγών με την αρνητική θέση ‘όχι στον πόλεμο’, θα το κριτικάραμε σαν να αρνείται την πιθανότητα ριζοσπαστικοποίησης του λαού; Θα μας χαροποιούσε ο πολέμος και η προσφυγία γιατί η κατάρρευση των κρατικών δομών μας δίνει την δυνατότητα να αποκτήσουν πρακτικό νόημα οι συλλογικές κουζίνες και τα μποστάνια; Μήπως θα έπρεπε να υποστήριζαμε την ναζιστική κατοχή για να δημιουργηθούν προυποθέσεις για ΕΑΜ-ΕΛΑΣ;

Η άρνηση της προπαγάνδισης ή της υποστήριξης αυτού του Grexit εντός ΕΕ σε τέτοιες χαώδεις για τον λαό συνθήκες δεν σημαίνει παράλληλα ότι δεν ετοιμάζεσαι διαρκώς για το πώς θα πράξεις σε τέτοιες συνθήκες με την μεγαλύτερη σοβαρότητα και για το πώς θα μετατρέψεις τους συσχετισμούς υπέρ σου, για το πως θα μετατρέψεις την εξέλιξη σε θετική. Η άρνηση του διλήμματος ”μνημόνια ή Grexit” είναι κάθε άλλο παρά φυγομαχία. Και η απόδειξη για αυτό είναι ότι οι ταξικές δυνάμεις με το ΠΑΜΕ έδειξαν αυτή την βδομάδα ότι είναι οι μόνες δυνάμεις που ήδη οργανώνουν επιτροπές και ομάδες για την οργάνωση της αλληλεγγύης και του αγώνα, την ώρα που άλλοι γιορτάζουν και υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες την καταιγίδα που ετοιμάζεται να εξαπολύσει στον λαό η αστική τάξη, είτε λέγεται έντιμη συμφωνία είτε Grexit.

Πηγή: Αγκάρρα