H σούμα

Κάτσε να στα κάνω σούμα να τα έχεις πρόχειρα [...]. Λοιπόν το κκε αποκατέστησε τον Ζαχαριαδή και τον Στάλιν, και έτσι έγινε σταλινο-

ρεφορμιστικό που για χρόνια κοίταγε μόνο τα ψηφαλάκια του και τις χρηματοδοτησούλες του. Επίσης έφερνε σαν τον σταυρό του μαρτυρίου την βρωμερή κυβέρνηση τζανετάκη. Μετά όμως έγινε αριστερίστικο, σταλινοτροτσκικό, και αποκαθήλωσε τόσο τον Ζαχαριάδη όσο και τον Φλωράκη, ενώ πέταξε και στα σκουπίδια το εαμ ως οπορτουνιστικό (δεν ξέρω αν είναι καινούριο αυτό, έχει γραφτεί τόση σκατίλα που πλέον δεν ξέρεις τι εμφανίστηκε και πότε).

Ποιός τα λέει όλα αυτά; Όλοι. Μα ποιοί όλοι; Οι συριζαίοι που την έκαναν το 91 θέλοντας να διαλύσουν το κόμμα βρισκόμενοι απέναντι από τον χαρίλαο, οι ανανήψαντες πασόκοι που έσκουζαν τόσα χρόνια για το "βρώμικο 89", και τα "παιδιά" που είπαν (επιτέλους!) "ποιός τον χέζει τον τζανετάκη στην τελική; το πουλί της μέρκελ δεν τον βλέπει κανένας;".

Και καλά κάνουν γιατί έχει παραγίνει το κακό. Οι εργαζόμενοι μένουν στους "χαμηλής έντασης αγώνες", αυτοί του δημοσίου δλδ όπου υπάρχει πεδίο δράσης για ανταριζα, γιατί στον ιδιωτικό δεν, άσε που είναι κι η ρημάδα η ανάπτυξη που πρέπει να'ρθει και πώς θα'ρθει; Με τους ούγκανους να κάνουν απεργίες και να ζητάν αξιοπρεπή μεροκάματα και τα λεφτά στην ώρα τους (που είναι και "χαμηλής έντασης αιτήματα" στην τελική); Άσε εκεί τα απολιθώματα να απολύονται με το που βήξουν "παμε" και να μετράνε τις μηνύσεις με την ντουζίνα. Που προσπαθούν να οργανώσουν σοβαρές απεργίες και να καλλιεργήσουν αγωνιστικό πνεύμα στον εργάτη. Για τέτοια είμαστε τώρα; Εδώ ο κόσμος πεινάει ρε. Ένα ξεροκόμματο κι οκ, τα θέλουμε όλα λέει ο άλλος, ε παρ'τα.

Το δημόσιο λοιπόν έλεγα, το οποίο πρέπει να κάνει κάτι (έστω να βγάζει ανακοινώσεις για απεργίες όπως έλεγαν οι εδεσσαϊκοί για τους εκπαιδευτικούς, κι ας μην απεργεί κανείς) να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να πέσει, και να έρθει η περιούσια κυβέρνηση της αριστεράς. Και τότε ξεχάστε απολύσεις, ξεχάστε κινητικότητα, μειώσεις μισθών, τα πάντα όλα.

Γιατί μπορεί να έχεις γράψει 70000000 κείμενα για τις αλλαγές από τα κάτω, και την δύναμη του λαϊκού κινήματος (αυτό στις πλατείες), αλλά ένας είναι ο μοχλός για τις πραγματικές αλλαγές: τα μελλοντικά ρουσφέτια των μελλοντικών κυβερνήσεων. 

-Α ρε Λαλιώτη άρχοντα.

Είναι πολλές οι καρέκλες Άρη Βελουχιώτη, κι εσύ Τσίπρα πρέπει να το ρίξεις, διάβασε λίγο "Αριστερισμό", δες τι έκανε κι ο Μουστάκιας με Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Οι ορίτζιναλ πασόκοι έχουν πάρει θέσεις μάχης και παίζουν κι εντός έδρας, έχουν σφίξει οι κώλοι.

Ijon Tichy

Από σχόλιο στο μπλογκ "σφυροδρέπανο"