Στους (Ουκρανούς) συμπατριώτες

Συγγραφέας: Ιβάν Νικιτσούκ, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου της κοινωνικής οργάνωσης “Ρώσοι επιστήμονες σοσιαλιστικού προσανατολισμού “, Διδάκτωρ Τεχνικών Επιστημών.

Πράβντα, Ν. 28 (31231) 18-21 Μαρτίου 2022

Είμαι Ουκρανός, γεννήθηκα στη δυτική Ουκρανία, στο χωριό Τρίσκινο της περιοχής Ρίβνε, αλλά μεγάλωσα κοντά στην ηρωική πόλη της Οδησσού. Καθώς γεννήθηκα στη Δυτική Ουκρανία, όπου ζούσαν όλοι οι πρόγονοί μου, γνωρίζω πολύ καλά τι είναι ο Μπαντερισμός. Η οικογένειά μας είχε βιώσει το βάναυσο μίσος των εθνικιστών προς τη σοβιετική κυβέρνηση και όσους την υποστήριζαν. Ο θείος μου, Ρομάν Ιβάνοβιτς Νικιτσούκ, βετεράνος, πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού, και η σύζυγός του πυροβολήθηκαν ύπουλα με πολυβόλο ενώ κοιμόταν. Ήρθαν επίσης στο σπίτι μας, απειλώντας τον πατέρα μας επειδή έθαψε τον σκοτωμένο αδελφό του. Στην καλύβα του γείτονά μας, ενός καθηγητή ρωσικής γλώσσας, οι Μπαντερικοί σκότωσαν όλη την οικογένεια, ούτε ένα μωρό στην κούνια του δεν γλίτωσε, το τεμάχισαν με τσεκούρια.

Και τώρα, όταν μιλάω με φίλους και γνωστούς από την Ουκρανία, εξαπατημένους από την Μπαντερική προπαγάνδα, ακούω συχνά υστερικές κραυγές ότι οι Ρώσοι στρατιώτες ήρθαν να τους σκοτώσουν, ότι η Ρωσία θέλει να καταλάβει την Ουκρανία, να την γονατίσει και να την αναγκάσει να παραδοθεί.

Θα ήθελα να πω στο πλαίσιο αυτό ότι η Ρωσία δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τον λαό της Ουκρανίας, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αποικιοποίησης της Ουκρανίας ή ταπείνωσης του λαού της. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Μπαντερικούς και τους Ναζί, οι οποίοι αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, καθώς είναι ένα θανατηφόρο εργαλείο στα χέρια των υπερπόντιων αφεντικών τους.

Απευθύνομαι στους Ουκρανούς συμπολίτες μου, πρώτα απ’ όλα σε όσους φοβούνται τη λέξη “παράδοση”.

Ηρεμήστε, γιατί εσείς, όσο πικρό κι αν είναι να το συνειδητοποιήσετε, παραδοθήκατε εδώ και πολύ καιρό. 

• Πρώτα απ’ όλα, συνθηκολογήσατε το 2014 με τους Ναζί, υποστηρίζοντας τη συμμορία τους στο Μαϊντάν. 
• Ήσασταν σιωπηλοί όταν άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί στο Σπίτι των Συνδικάτων στην Οδησσό. 
• Σιωπήσατε όταν δολοφονήθηκε ο Ολές Μπουζινά. 
• Σιωπήσατε όταν οι Ναζί γκρέμισαν τα μνημεία του Ζούκοφ, του Σουβόροφ, άλλων στρατηλάτων και ηρώων του πολέμου, και νωρίτερα τα μνημεία του Λένιν- σιωπήσατε όταν γκρέμισαν το Μνημείο της Δόξας στο Λβοφ.
•  Ήσασταν σιωπηλοί όταν ήρθαν ναζιστές στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ουκρανίας, των οποίων μοναδικός σκοπός ήταν να διδάξουν εσάς και τα παιδιά σας να μισούν τους Ρώσους. Στείλατε τα παιδιά σας στα μπαντερικά στρατόπεδα του ναζιστικού “Αζόφ”, όπου εκπαιδεύτηκαν να σκοτώνουν Ρώσους. Επιπλέον, επί οκτώ χρόνια στέλνατε τα παιδιά σας, τους αδελφούς και τους συζύγους σας να πολεμήσουν εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, και ακόμη και οι γυναίκες συμμετείχαν, πηγαίνοντας στη ζώνη της “ΑντιΤρομοκρατικής Επιχείρησης” για να κερδίσουν χρήματα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι εκεί, στο Ντονμπάς, σκοτώνετε ανθρώπους σαν εσάς, παιδιά και ηλικιωμένους για χρήματα. 
  
  
• Σιωπήσατε όταν παρουσία σας οι κάτοικοι του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ προσβάλλονταν και αποκαλούνταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας.
• Σιωπήσατε όταν οι Ρώσοι αποκλείστηκαν από τους γηγενείς πληθυσμούς της Ουκρανίας, όταν απαγορεύτηκε η ρωσική γλώσσα, τα σοβιετικά σύμβολα και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας.
• Σιωπήσατε όταν ο δικός σας κύριος Αβάκοφ δημοσίευσε επίσημα σχέδια για στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανακοινώνοντας την ήττα των δικαιωμάτων των αντιφρονούντων που σκέφτονται ρωσικά. 
• Σιωπήσατε όταν ανακοινώθηκε δημοσίως ο "δείκτης συνεργατισμού" για τους κατοίκους της Κριμαίας.
  

Γνωρίζατε για τους βομβαρδισμούς του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Γνωρίζατε γι’ αυτό, γνωρίζατε ότι οι άνθρωποι εκεί οδηγούνταν σε υπόγεια, ότι άνθρωποι πέθαιναν εκεί, ένοχοι μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν πρόθυμοι να ανεχτούν τον Μπαντερισμό. Φυσικά και το γνωρίζατε, αλλά δεν κάνατε τίποτα για να σταματήσετε τη δολοφονία. Πίνατε ήσυχα καφέ ή τσάι ή ούζβαρ ή ίσως και λαθραίο αλκοόλ στο Ντνιεπροπετρόφσκ, το Κίεβο, το Τσερνίγκοφ, το Λβοφ κ.λπ. και δεν σας ένοιαζε.

Μάθατε να ζείτε με τον ναζισμό. Παρακολουθούσατε ήρεμα στην οθόνη της τηλεόρασης τον πρόεδρο της χώρας σας να απονέμει τον τίτλο του Ήρωα της Ουκρανίας σε έναν ξεκάθαρο φασίστα. Και νομίζατε ότι ήταν φυσιολογικό. Έχετε χάσει το αίσθημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οργανώνοντας λαμπαδηδρομίες φωνάζοντας “Μοσκαλιάκου να γκιλιάκου [τους Ρώσους στην κρεμάλα]”, ” Θα έρθει ο Μπαντέρα – θα επανέλθει η τάξη!”, τραγουδώντας το πολωνικό άσμα “Shche ne vmerla Ukraina”.

Κοιτάξτε το χάρτη της Ουκρανίας. Πριν από ογδόντα χρόνια στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, Ρώσοι και Ουκρανοί, Τατάροι και Ουζμπέκοι, Αρμένιοι και Καζάχοι, εκπρόσωποι όλων των εθνικοτήτων της ΕΣΣΔ απελευθέρωσαν ηρωικά την Ουκρανία και τον ουκρανικό λαό από τη γερμανική “καφέ πανούκλα”. Η ουκρανική γη είναι ποτισμένη με το αίμα τους. Εδώ οι αντάρτες του Κόβπακ πολέμησαν γενναία, εδώ τα μέλη της “Νεαρής Φρουράς” της Κομσομόλ έδωσαν τη ζωή τους και πέθαναν μέσα στην αγωνία. Είναι όλα όσα έχουμε πάντα στη μνήμη μας, όσα μας κληροδότησαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, είναι όλα όσα λέγαμε: “Κανείς δεν ξεχνιέται και τίποτα δεν ξεχνιέται”. Όλα αυτά που διδασκόμαστε από κοινού από την παιδική μας ηλικία.

Το να ξεχάσουμε αυτά τα ιερά λόγια σημαίνει να προδώσουμε τους εαυτούς μας, να προδώσουμε τους προγόνους μας, τη μνήμη τους και τις εντολές τους. Αυτό είναι κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να επιτρέψετε. Θα έπρεπε να αφήσετε τα κόκκαλά σας, να δώσετε τη ζωή σας, αλλά δεν θα έπρεπε να το επιτρέψετε.

Αλλά αυτό δεν συνέβη. Σήμερα, αυτοί που τρέμουν μπροστά στους ναζί επί οκτώ χρόνια, παίρνουν τα τουφέκια και αρχίζουν να μιλούν παθιασμένα για την υπεράσπιση της πατρίδας. Ποιας πατρίδας και από ποιον θα την υπερασπιστείτε; Είστε δειλοί! Με πονάει που το παραδέχομαι, αλλά οι νεαροί Ρώσοι που μεγάλωσαν την ίδια εποχή πρέπει να κάνουν τη δουλειά για εσάς. Αλλά αποδείχθηκαν πιο συνεπείς και θυμούνται τους ηρωικούς προγόνους τους, ξέρουν πού και γιατί έρχονται.

Μιλάτε πολύ για την ελευθερία. Αλλά την έχετε, όταν οδηγείστε σε υπόγεια από το κράτος σας, το οποίο δεν σας σώζει, δεν σας απομακρύνει από τις πόλεις, δεν σας φέρνει ψωμί, τίποτε άλλο, σας χρησιμοποιεί ως ανθρώπινη ασπίδα; Οι Ρώσοι πεθαίνουν σώζοντας τις ζωές σας από τους νεοναζί. Και ο Αβάκοφ σας κοροϊδεύει θρασύτατα επειδή έχει πάρει τους κατοίκους του Χαρκόβου σε ομηρία και το μετατρέπει σε ερείπια.

Μιλάτε σήμερα για το πώς ο ρωσικός λαός έχει γίνει εχθρός σας. Αλλά δεν είναι καιρός να σκεφτείτε τι έχετε γίνει; Λέτε ότι οι Ρώσοι δεν είναι αδέρφια σας. Αλλά είναι δυνατόν να είμαστε αδελφοί με εκείνους που υπέκυψαν στους νεοναζί, που εντάχθηκαν στις τάξεις τους, που σιώπησαν όλο αυτό το διάστημα; Και όσοι πολέμησαν κατέληξαν στους τάφους τους. Όσοι πολέμησαν κατέληξαν στις φυλακές – και βρίσκονται εκεί ακόμη και σήμερα.

Άρμα Τ-72 των λαϊκών πολιτοφυλακών

του Ντονμπάς.

Το σύνθημα στο πλάι σημαίνει “Για τον Στάλιν”

και είναι αντιγραφή ενός πολύ δημοφιλούς

γκράφιτι των αρματιστών του μεγάλου

πατριωτικού πολέμου

Συμπατριώτες! Συνέλθετε! Οι Ρώσοι δεν είναι εχθροί σας. Οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι αδελφικά έθνη που ενώθηκαν τον XVII αιώνα στην Περεγιασλάφσκαγια Ράντα, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία τους από τους εχθρούς. Μαζί νικήσαμε τον γερμανικό φασισμό με κόστος, ανείπωτες θυσίες και ηρωισμό. Θυμηθείτε την ιστορία σας, κοιτάξτε στα βάθη των αιώνων και θα δείτε ότι ο ουκρανικός λαός είχε πάντα προβλήματα όταν έχανε την επαφή με τον αδελφό του – τον μεγάλο ρωσικό λαό. Είμαστε ετεροθαλή αδέλφια και δεν είναι σωστό να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον. Πείτε στους γιους σας να σταματήσουν να πυροβολούν Ρώσους, αφήστε τους να καταθέσουν τα όπλα και να πάνε στις οικογένειές τους για να χτίσουν μια νέα δημοκρατική Ουκρανία σε ενότητα με τη Ρωσία.

Πηγή: Διεθνής ενημέρωση