Μια πρώτη αλήθεια όμως, είναι ότι για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάστηκαν χρόνια «μαζικής εκπαίδευσης» η οποία απ’ ότι φαίνεται έπιασε τόπο. Ένα μέρος της βασικής εκπαίδευσης είναι η τηλεόραση και ότι έχει να κάνει με το συνθετικό τηλέ-. Δηλαδή η δημιουργία της πεποίθησης ότι όλα γίνονται τηλέ-, από μακριά δηλαδή. Όπως συμβαίνει με όλα τα καλά πράγματα, μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν και για τον χειρότερο σκοπό. Έτσι ενώ έχουμε την τηλεϊατρική που σώζει ζωές και μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες σε όσους απομακρυσμένους την έχουν ανάγκη, έτσι δημιουργεί και την πολυπόθητη κοινωνική αποστασιοποίηση που τόσο πολύ αγαπάει οποιοσδήποτε θέλει μια κοινωνία χειραγωγούμενη.
Μια ακόμα εκπαίδευση είναι αυτή του δήθεν υγειινισμού, που θέλει τις καλές εξουσίες να θέλουν τον κόσμο υγιή καθαρό και ακμαίο, βάζοντας ταμπέλες και δημιουργώντας «νεομιάσματα», σε όσους είναι καπνιστές για παράδειγμα, πίνουν αλκοόλ ή τέλος πάντων δεν λειτουργούν πάνω στα πρότυπα της εποχής.
Ταυτόχρονα βέβαια, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επιδοτούν τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων και να διεξάγουν πολέμους για την κατάκτηση και τη διατήρηση «ζωτικών χώρων» και ενέργειας πάντα βέβαια με τον μανδύα «το κάνουμε για το καλό σας».
Χρειάζεται η καραντίνα; Προφανώς σαν αμυντικό εργαλείο της εξάπλωσης του ιου.
-Χρειάζεται όμως η αγιοποίηση της και ο εξωραϊσμός της μέσω του φόβου που πάλι δημιουργεί μιάσματα όπως η τραγική και χυδαία σύγκριση νεκρών στην γειτονική Ιταλία και την Ισπανία;
Τέλος, η μεγαλύτερη εκπαίδευση είναι η διάχυση της ενοχής στο πόπολο. Να νιώθεις ότι εσύ φταις και ότι αν βγεις για περπάτημα σπας και διαλύεις την κοινωνική συνοχή που με τόσο κόπο όλοι έχουν συμβάλλει να επιτευχθεί. Είναι όμως έτσι; Τι είναι η ατομική ευθύνη και πως αυτή διδάσκεται; -Δεν είναι άραγε ατομική ευθύνη κάθε υπουργού υγείας τα τελευταία τριάντα χρόνια ο ξεπεσμός του ΕΣΥ; -Δεν είναι ατομική ευθύνη η υπογραφή της απόφασης για μισθό 482 ευρώ μικτά;
Η ατομική ευθύνη είναι συνυφασμένη με την κοινωνική ευθύνη. Η μια χωρίς της άλλη απλά δεν υπάρχουν. Η πραγματική ατομική ευθύνη είναι η μαζικά κοινωνική διεκδίκηση ενός πραγματικά δίκαιου, κοινωνικού κράτους. Το άλλο είναι απλά μια ενοχή ακόμα σαν τις δήθεν αμαρτίες των θρησκευτικών δογμάτων. Η καραντίνα είναι μια μαζική ήττα του πλανήτη απέναντι στο φόβο που έχει εγκαθιδρύσει ο νόμος την αγοράς. Είναι μια καθαρή ήττα του «μαζί» απέναντι στο «εγώ», γιατί δεν διεκδικήσαμε τα κοινωνικά συστήματα υγείας αλλά τσιμπήσαμε το τυράκι του ανταγωνισμού που θα μας βγάλει μπροστά από τους άλλους.
Προτιμώ να σκέφτομαι και να με ρωτάω κάθε μέρα για όλα αυτά και έχω σταματήσει πολλά χρόνια τώρα να πιστεύω σε στρατηγούς και ηγέτες γιατί η ιστορία έχει ξεκάθαρα πάρει θέση απέναντι σε αυτούς που δήθεν σώζουν τον κόσμο: Ήταν τουλάχιστον καθάρματα.
Πηγή: Ημεροδρόμος
Η Πανδημία αυτή αποκάλυψε τα αδιέξοδα του Καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που το κριτήριο για όλα είναι το καπιταλιστικό κέρδος και αναγκαστικά θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Ελεύθερη αγορά είναι είτε έχεις ιδιώτες είτε ο συλλογικός καπιταλιστής κάνει κουμάντο. Και στις δύο περιπτώσεις την αστική τάξη υπηρετεί. Οτι δικαιώματα απέσπασε η εργατική τάξη τον περασμένο αιώνα ήταν μέσα απο σκληρούς αγώνες και με διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων. Και το έκανε ο καπιταλισμός ωστε να ενσωματώσει συνειδήσεις εκμεταλλεύτηκε τα προβλήματα στρατηγικής του Κ.Κ που οι αγώνες δεν στόχευαν στην τελική λύση του Σοσιαλισμού εγκλωβίζοντας στα πλαίσια του Καπιταλισμού. Μετά την ολοκλήρωση της ανατροπής του Σοσιαλισμού το 1991... η Αστική τάξη αφαιρεί τα πάντα. Αυτή η τραγική κατάσταση που ζούμε παγκόσμια αποκαλύπτει το αποκρουστικά δολοφονικό πρόσωπο του καπιταλισμού σε όλες του τις εκφάνσεις. Σε Ελλάδα με δεξιά κυβέρνηση σε Ισπανία Πορτογαλία Τσεχία με Αριστερές κυβερνήσεις. Καθήκον μας σε αυτές τις συνθήκες είναι αγώνας για μέτρα ανακούφισης και προστασίας του λαού ωστε να αποσπάσουμε ότι μπορούμε φωτίζοντας πάντα την τελική λύση για Εργατική λαική εξουσία με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους. Οτιδήποτε άλλο εγκλωβίζει εργατικές λαικές συνειδήσεις σε Κοινοβουλευτικές αυταπάτες και εναλλαγή κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού που αποτελούν καταστροφή για τον λαό Οι Μπολσεβίκοι με τους ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ οδηγός μας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή