e-ΣΥΡΙΖΑ…κι ο Τσίπρας αυτοκράτορας

Μάχη οπισθοφυλακών δίνουν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονται να υπερασπίζονται την «αριστεροσύνη» του ΣΥΡΙΖΑ από τους «βαρβάρους» του παλιού ΠΑΣΟΚ. Ο κύβος έχει ριφθεί εδώ και χρόνια και τώρα -με την άνεση της αντιπολίτευσης και με τον αέρα του εκλογικού ποσοστού της 7ης του Ιούλη- ο Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες προσπαθούν να υλοποιήσουν το σχέδιο με τρόπο που θα εξασφαλίζει την παντοκρατορία τους και την περιθωριοποίηση του «βαθέος ΣΥΡΙΖΑ».

Οπως εξηγούσαμε την περασμένη βδομάδα, ο καυγάς στην πραγματικότητα γίνεται για το «πάπλωμα», για την κατανομή της κομματικής εξουσίας, διότι την «αριστεροσύνη» την εξανέμισαν σε τεσσεράμισι χρόνια μνημονιακής διακυβέρνησης, ενώ τους πασόκους τους έχουν πάρει σε διάφορα κύματα προσχωρήσεων: από τους παλιούς (Κουρουμπλή, Κοτσακά, Σπίρτζη κτλ.), μέχρι τους νεότερους (Τζάκρη, Μπόλαρη κτλ.) και τους νεότατους (Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου, Μωραΐτη, Τόλκα κτλ.).

Αλλο όμως τα στελέχη, που δεν έχουν οργανική σχέση με τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, και άλλο οι απλοί πασόκοι, που αν γίνουν μέλη θα αλλάξουν τους συσχετισμούς στον κομματικό μηχανισμό. Αυτός ο κομματικός μηχανισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των στελεχών που δεν ανήκουν στην ομάδα των Τσιπραίων (ή προεδρικών). Χωρίς αυτόν τον μηχανισμό και την εκπροσώπηση που τους εξασφαλίζει στα κομματικά όργανα, θα καταστούν όλοι έρμαια του Τσίπρα και της παρέας του. Κι αυτό το φοβούνται, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι στην αστική πολιτική δεν υπάρχει έλεος. Ο Τσίπρας και η παρέα του δε θα διστάσουν να επιφυλάξουν την τύχη του Αλαβάνου ακόμα και σε στελέχη που για χρόνια συμπορεύτηκαν μαζί τους (Φίλης, Βούτσης, Σκουρλέτης κ.ά.).

Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη, όμως, και το μόνο που μένει σ' αυτά τα στελέχη είναι να δώσουν μια μάχη οπισθοφυλακών, προσπαθώντας να πετύχουν τον καλύτερο δυνατό συμβιβασμό και να προσπαθήσουν στη συνέχεια να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Και τη δίνουν αυτή τη μάχη σε δυσμενείς γι' αυτούς συσχετισμούς, γιατί μπορεί να έχουν μια δύναμη στον υπάρχοντα κομματικό μηχανισμό (ο οποίος ανταποκρίνεται στον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%»), όμως ούτε σε κοινωνικό επίπεδο διαθέτουν ιδιαίτερη επιρροή, ούτε στα μίντια που ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ (αυτός ο έλεγχος χτίστηκε κυρίως επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, άρα χτίστηκε από τους Τσιπραίους), ούτε στις τάξεις των πρώην πασόκων και δημαριτών, οι οποίοι έχουν ως μοναδικό σημείο αναφοράς τον Τσίπρα.

Απόδειξη για το χαρακτήρα της μάχης που δίνουν ως μάχης οπισθοφυλακών, είναι η απόφαση για τον e-ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ο Σκουρλέτης να ξιφούλκησε ενάντια στη λογική των followers, υπερασπιζόμενος την καθαρή κομματική λειτουργία, όμως ο Τσίπρας παρουσίασε το σχέδιο για τον e-ΣΥΡΙΖΑ ως τετελεσμένη απόφαση, που δε σηκώνει δεύτερη κουβέντα, γιατί -όπως είπε- η ΝΔ είναι πολύ μπροστά σ' αυτόν τον τομέα. Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε, οι Τσιπραίοι προσέλαβαν τον Θ. Καρούνο και την ομάδα του για να οργανώσουν ως ειδικοί τον e-ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Καρούνος είχε οργανώσει τη θριαμβευτική εκλογή του Γιωργάκη «από τη βάση» το 2004, παλιότερα (επί Σημίτη) ήταν προϊστάμενος στην Κοινωνία της Πληροφορίας και μετά (επί πρωθυπουργίας ΓΑΠ) έστησε τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Δεν αμφιβάλλουμε ότι είναι ειδικός σε ζητήματα Διαδικτύου, αλλά τι σχέση έχει ένας κρατικός μηχανισμός όπως η ΔΙΑΥΓΕΙΑ (χρήσιμος αναμφισβήτητα, ιδιαίτερα για μας που ψάχνουμε τις αποφάσεις των κρατικών οργάνων) ή μια ιστοσελίδα κρατικού φορέα (όπως π.χ. οι ιστοσελίδες των υπουργείων ή της Βουλής, που διευκολύνουν τη δημοσιογραφική δουλειά) με τη λειτουργία ενός κόμματος που λέει ότι είναι δημοκρατικά οργανωμένο;

Ο e-ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Μια βελτιωμένη εκδοχή της λειτουργίας του Ποταμιού θα είναι. Οπως όλοι θυμόμαστε, το Ποτάμι δεν είχε ούτε γραφεία εκτός από την Αθήνα. Μέλος γινόσουν χρησιμοποιώντας το πληκτρολόγιό σου. Και γνωριζόσουν με τα άλλα μέλη «τσατάροντας» ηλεκτρονικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεπέσει αμέσως σ' αυτή την ξεφτίλα (μολονότι ο Τσίπρας και η παρέα του θα το ήθελαν). Εχει -μικρές έστω- οργανώσεις, έχει γραφεία σε πόλεις και γειτονιές, έχει μια υποτυπώδη κομματική λειτουργία. Ο e-ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, θα είναι ο πολιορκητικός κριός που θα διαλύσει σιγά-σιγά αυτή την παλιά λειτουργία και θα την αντικαταστήσει με την ψηφιακή λειτουργία, στο πλαίσιο της οποίας τα μέλη και οι «κύκλοι φίλων» θα μπορούν να λένε το κοντό τους και το μακρύ τους (η «μάχη» του πληκτρολόγιου είναι και μια μορφή ψυχοθεραπείας), ενώ η ηγετική ομάδα θα παίρνει ανενόχλητη τις αποφάσεις, απαλλαγμένη από το βάρος των «οργάνων». Ενας ασπόνδυλος μηχανισμός ανθρώπων που επικοινωνούν κυρίως διαδικτυακά, ο οποίος θα μπορεί ελεύθερα να φουσκώνει με «μέλη μιας χρήσης», με μέλη που δεν έχουν υποχρεώσεις (επομένως ούτε και ουσιαστικά δικαιώματα, πλην του δικαιώματος λόγου που ασκείται διαδικτυακά), είναι εύκολα διαχειρίσιμος από τον αρχηγό και την περί αυτόν ηγετική ομάδα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ψηφοφόρους που νομίζουν ότι είναι μέλη.

Τα αστικά κόμματα πάντοτε ήταν κόμματα αρχηγικά ή αν θέλετε ολιγαρχικά (ο αρχηγός περιβάλλεται από έναν ηγετικό πυρήνα). Κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν οργανώσεις με μέλη, προκειμένου να τραβήξουν κόσμο από την επιρροή των εργατικών κομμάτων. Η «εποχή του Διαδικτύου», δηλαδή της αποπολιτικοποίησης ή της στρεβλής πολιτικοποίησης, των ψευδών ειδήσεων, της ατομικότητας και τις διάρρηξης του πνεύματος της συλλογικότητας κτλ., διευκολύνει την απαλλαγή από τις ενοχλήσεις της βάσης.

Πηγή: Κόντρα