Τροφοσυλλέκτες στις τεχνολογικά ανεπτυγμένες ζούγκλες της καπιταλιστικής περιόδου.

Συλλογή τροφής, τα σπήλαια και ο μαζικός αγώνας.

Προσοσιαλιστική, Μετασοσιαλιστική περίοδος και τέλος/έναρξη των κοινωνικών παγετώνων.

Κεφάλαιο Πρώτο - Εισαγωγή - Η απόκτηση της τροφής!
Πόσοι από εσάς έχετε απολέσει την συνήθεια να τρώτε αυτό που πραγματικά θέλετε;

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υποτίθεται παρέχει αφθονία σε προϊόντα και υπηρεσίες με το αζημίωτο βέβαια.
Η θέληση και η επιθυμία των ανθρώπων παρόλα αυτά περιορίζεται συνεχώς στα πλαίσια της σύγχρονης δουλείας.

Οι απολαβές από την εργασία για τον μέσο δυτικό εργαζόμενο συνεχώς χαμηλώνουν ακόμα και στις πλέον "ανεπτυγμένες" χώρες.
Τα γεμάτα Super Market του σήμερα γεμίζουν τα ράφια τους με οικονομικά σκουπίδια δεύτερης και τρίτης διαλογής κατακλύζουν επαίτες με την ελπίδα μισής φραντζόλας ψωμιού.

Οι επιλογές αφορούν κάθε οικονομικό μπάτζετ. Από ένα πακέτο μακαρόνια των 0,20€ που για να βράσει θέλει υδροχλωρικό οξύ στο πακέτο των 5€ χειροποίητων από την Ιταλία για το στομάχι του ιδιοκτήτη του εργοστασίου των ζυμαρικών των 0,20€.

Αγόρασε λοιπόν ότι θες. Σου λέει το σύστημα.
Μα εσύ αγοράζεις ότι μπορείς ή και τίποτε.
"Δούλεψε" πιο σκληρά και πιο πολύ σου λέει το αφεντικό σου και εσύ παλεύεις για να πας στο παιδί σου εκείνο το μισό κιλό τυρί που του αρέσει.

Φόροι, φόροι, φόροι πάνε τις ήδη υψηλές τιμές στο ταβάνι.
Καρτέλ καθορίζουν τις τιμές στην ελεύθερη αγορά και το σύστημα ορίζει τι είναι για τους φτωχούς και τι για τους πλούσιους.
Μόνο που οι φτωχοί πληθαίνουν και οι πλούσιοι λιγοστεύουν με το κεφάλαιο πλέον να συσσωρεύεται στα μονοπώλια.

Η Nestlé και άλλα μονοπώλια τσακίζουν κάθε προσπάθεια διανομής της τροφής και στην κυριολεξία κρατούν το κουτάλι μας.
Έχουν στην κυριαρχία τους το νερό, τα σιτηρά, το κακάο, τα φρούτα, τα αλιεύματα, τα κρεατικά και υπό τον απόλυτο έλεγχο τους κάθε σοδειά.
Μόνο ο λαός δεν τα ελέγχει. Η απόγνωση της πείνας μέσα από την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και την φορολογία έχει φτάσει ορισμένους να κλέβουν ένα πακέτο φρυγανιές. (μην μιλήσουμε για Αφρική... Ακόμα)

Η εκκλησία με τα γεμάτα κελάρια επαφίεται στην αγάπη των ανθρώπων για να κάνει διανομή τροφών που μόλις έχει συλλέξει από τους πιστούς.
Στην ουσία λοιπόν η εκκλησία του πλούτου ζητά προσφορά και εθελοντική εργασία για να βοηθήσει.
Με απλά λόγια κάνει μεταπώληση φιλανθρωπίας κερδίζοντας τίτλους και βραβεία και ένα καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία.

Το συσσίτιο επέστρεψε και πολλοί εργαζόμενοι πληρώνονται με ΚΟΥΠΟΝΙΑ.
Ναι αγαπητέ, με ΚΟΥΠΟΥΝΙΑ ενώ ολόκληροι στρατοί προχωρούν σε ακόνισμα σπαθιών για την κυριαρχία των υδάτων και των εκτάσεων βόσκησης.

Ουρές ατελείωτες για μια τσάντα πορτοκάλια. Όχι στην Ρουμανία του 1991. Στην ισχυρή Ευρώπη του 2019 και των αντι-κομμουνιστικών νόμων.

Μπορεί να έχει τέλος αυτή η εποχή άραγε;
( Η απάντηση στα επόμενα κεφάλαια..)
______________
***Το κείμενο αποτελεί μικρή εισαγωγή στο μεγάλο αυτό θέμα.
Στα επόμενα κεφάλαια θα αναπτυχθεί περισσότερο η σύγχρονη καπιταλιστική αγορά, η υπεροχή του Σοσιαλισμού και η πραγματικότητα στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας.

Πηγή: Σύνδεσμος Ελληνικορεατικής Φιλίας