Ανακεφαλαιοποίηση όχι τραπεζών αλλά νοικοκυριών και ασφαλιστικών ταμείων!

Δια χειρός Αλιθέρση

Όλοι τους, ακόμα και τώρα, εγχώριοι και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, με κάθε μέσο και τρόπο μάς λένε ανερυθρίαστα ότι το βασικό φάρμακο για την… “επανεκκίνηση” της οικονομίας περνάει μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Δηλαδή και άλλα χρήματα που άμεσα ή έμμεσα ανήκουν στον ελληνικό λαό και πάλι στους τραπεζίτες, πέραν των 260 δις ευρώ που τους δόθηκαν μέχρι σήμερα. Και φυσικά κανείς απ’ αυτούς δεν ρωτάει ούτε τι έγιναν αυτά, ούτε ψάχνει να βρει γιατί δεν έγινε μέχρι τώρα η περιπόθητη… “επανεκκίνηση”!

Βέβαια, αν αυτό που αυτοί ονομάζουν “επανεκκίνηση” είχε σχέση με τη βελτίωση της ζωής των πολιτών και όχι με την εξασφάλιση αλλά και διεύρυνση των κερδών τραπεζιτών και μεγαλοεργολάβων, τότε ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση θα έπρεπε να κινηθούν. Πολύ περισσότερο τώρα που τα… ηνία του κράτους κρατά μια… “αριστερή” κυβέρνηση!


Έτσι, όχι μόνο θα έπρεπε να είχαν σταματήσει αυτή τη γάγγραινα αλλά ταυτόχρονα να σταματήσουν τη ληστρική φορολογία που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις στο λαό και να στραφούν προς αυτούς που εν μέσω κρίσης έχουν θησαυρίσει!

Ταυτόχρονα, όχι μόνο θα έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό για το τραγικό τους… “λάθος”, αλλά και να προβούν άμεσα σε ανακεφαλαιοποίηση των νοικοκυριών και φυσικά των ασφαλιστικών ταμείων, που πλήρωσαν βαρύ τίμημα όλα αυτά τα χρόνια, πέφτοντας θύματα ληστείας χωρίς προηγούμενο. Με τους ληστές ν’ αλωνίζουν… “νόμιμα” και να απομυζούν τον πλούτο των πολιτών, προϊόν σκληρής δουλειάς χρόνων, σαν βδέλλες μέχρι και την τελευταία του σταγόνα!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι με την ανακεφαλαιοποίηση νοικοκυριών και ταμείων, με την επιστροφή των κλεμμένων, θα άρχιζε μια αντίστροφη μέτρηση στην επανεκκίνηση της αγοράς και γενικότερα της ίδιας της ζωής. Η κατανάλωση θα έπαιρνε τα πάνω της, κι όχι μόνο θα σταματούσε το κλείσιμο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων αλλά θα άνοιγαν κι άλλες, μ’ αποτέλεσμα να αρχίσει η ανεργία ραγδαία να μειώνεται.

Επίσης θα δημιουργούσε ανάγκες για αύξηση της παραγωγής, αφού θα είχαμε αύξηση ζήτησης, μ’ αποτέλεσμα έτσι να δοθεί σημαντική ώθηση σε πρωτογενή αλλά και δευτερογενή τομέα παραγωγής, με παραπέρα μείωση της ανεργίας.

Ταυτόχρονα, η ανακεφαλαιοποίηση των ταμείων θα έδινε δυνατότητες για αυξήσεις στις συντάξεις, μ’ αποτέλεσμα να πέσει κι άλλο χρήμα στη αγορά -έκφραση δική τους- συμβάλλοντας έτσι ακόμη περισσότερο στην αύξηση της κίνησής της. Θα μπορούσαν επίσης τα ταμεία να καλύψουν τις ανάγκες για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων, που σήμερα καρκινοβατεί.

Παράλληλα θα μπορούσε να δοθεί μια μικρή προθεσμία στους τραπεζίτες, ώστε να επιστρέψουν τα χρήματα που τους δόθηκαν από τα ταμεία του κράτους, τα τελευταία έξη χρόνια με τους νόμιμους τόκους.

Με τα χρήματα που θα είχαν επιστραφεί, ως αδικαιολογήτως καταβληθέντα, θα μπορούσαν άμεσα να επιστραφούν τα δάνεια στους ευρωπαίους τοκογλύφους-οικονομικούς δολοφόνους, που έτσι κι αλλιώς για τους τραπεζίτες πάρθηκαν και να απαλλαγούμε από την θηλιά που μας πέρασαν στο λαιμό οι… “εταίροι” και “φίλοι” Ευρωπαίοι!

Έτσι, θα έχουμε τη δυνατότητα να χαράξουμε μια άλλη πορεία και να δώσουμε ζωή στην Ελπίδα. Θα αφήσουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να ονειρεύονται ζωή αξιοπρέπειας για την παρούσα αλλά πολύ περισσότερο για τις μελλούμενες γενιές με το δίκιο να είναι πντα στην πρώτη γραμμή.
Όνειρο θερινής νυχτός θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τις παραπάνω σκέψεις και να πει ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Και φυσικά δεν θα έχει άδικο. Με κυβερνήσεις υπαλλήλους των μεγάλων συμφερόντων, τώρα και… “αριστερές”, με κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές να παίρνουν κι αυτοί μερίδιο από τις υπηρεσίες που προσφέρουν, με τους νεομνημονιακούς γενίτσαρους στο προσκήνιο και μ’ εμάς θεατές του καναπέ, βεβαίως και δεν γίνεται!

Οι επιλογές λοιπόν είναι συγκεκριμένες. Ή να σκύψουμε το κεφάλι αποδεχόμενοι τη σύγχρονη σκλαβιά για μας και για τις επόμενες γενιές ή να αντιδράσουμε δυναμικά γνωρίζοντας ότι, όσο παραμένουμε αδρανείς, τόσο καθημερινά χάνουμε έδαφος. Ας εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας γνωρίζοντας ότι είμαστε οι πολλοί και ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

ΥΓ. Όλοι αυτοί που νομοθετούν και… “νομιμοποιούν” ληστείες-ανακεφαλαιοποιήσεις από πού αντλούν τόσο θράσος και το κάνουν; Το ερώτημα ας θεωρηθεί ρητορικό. Η απάντηση είναι γνωστή. Απ’ τη δύναμη των υψηλών τους αφεντικών που –προς το παρόν- τους προστατεύουν. Γιατί, ας το έχουν υπ’ όψη τους, στο μέλλον, αν χρειαστεί για εκτόνωση των “ιθαγενών”, μπορεί να τους πετάξουν και στο λάκκο των λεόντων. Κι εκεί δεν υπάρχει σωτηρία!

Πηγή: Faretra.info