Η γεωμετρία και η φυσική αναλύουν την Αριστερά

Στη γεωμετρία μαθαίναμε ότι αν ενώσεις δύο σημεία με μία ευθεία δημιουργείς ένα ευθύγραμμο τμήμα. Εάν θέλεις να βρεις το κέντρο του τμήματος, μπορείς να το διχοτομήσεις. Αν όμως υποθέσουμε ότι το ευθύγραμμο τμήμα απεικονίζει το πολιτικό φάσμα, με το αριστερό και το δεξιό του άκρο, ποιο είναι το κέντρο του; Είναι ένα σημείο ή μήπως ένα μικρότερο ευθύγραμμο τμήμα; Κι αν είναι το δεύτερο, ποια είναι τα όριά του; Ποια είναι αντίστοιχα τα όρια της αριστεράς και της δεξιάς; Αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα απασχολούν το λαό από την εποχή του Παπάγου κι εδώ είμαστε για να τα απαντήσουμε. Όχι τόσο για να ορίσουμε το κέντρο -αυτό το έχουμε κάνει στο παρελθόν- αλλά για να ορίσουμε την αριστερά.

 

Το αριστερό και το δεξιό άκρο ορίζονται με ευκολία. Είναι ορατά με γυμνό μάτι. Αν λοιπόν η αριστερά είναι κι αυτή ένα ευθύγραμμο τμήμα, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό ανήκει κάπου μέσα στο τμήμα ΑΚ. Ας μην παραβλέπουμε όμως την πολιτική ιστορία του τόπου, η οποία διδάσκει τα εξής αξιώματα:

 

α. Η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα ξεκίνησαν χρησιμοποιώντας αριστερή φρασεολογία και κατέληξαν να εφαρμόζουν δεξιές πολιτικές.

β. Πλήθος πολιτικών προσώπων ξεκίνησαν από το αριστερό άκρο και βρέθηκαν πολύ πέρα από το κέντρο. Ελάχιστοι έχουν κάνει την αντίθετη διαδρομή.

 

Τα παραπάνω στοιχεία μας κάνουν να προβληματιζόμαστε και να υποθέτουμε ότι το ευθύγραμμο τμήμα που σχηματοποιεί το πολιτικό φάσμα, είναι λείο και γλιστερό. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει και μια κάποια κλίση:

 

Έτσι μάλιστα. Η κλίση και η ολισθηρότητα εξηγούν -και επιστημονικά- τα αξιώματα α) και β).
Αν θέλουμε πάντως να είμαστε σωστοί επιστήμονες, κι όχι τίποτα ντεμέκ, είναι απαραίτητο να εισάγουμε στη γεωμετρική προσέγγιση και ολίγη φυσική.
Την τριβή και τη βαρύτητα συγκεκριμένα.

Υποθέτουμε ότι το πολιτικό κόμμα ή πρόσωπο που διολισθαίνει (απεικονίζεται ως σχήμα Π) είναι τετράγωνο, διότι αν ήταν ας πούμε κυκλικό θα κατρακυλούσε πέρα από το σημείο Δ και θα άνοιγε το κεφάλι κανενός απολιτίκ περαστικού. Ας το δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά.
 

Η ταχύτητα διολίσθισης είναι συνάρτηση τεσσάρων παραγόντων:
α. του σχήματος του Π
β. του βάρους του Π
γ. της τιμής της τριβής Τ
δ. της κλίσης του άξονα ΑΔ

Συγκεκριμένα:
α. Όσο πιο στρογγυλό είναι το σχήμα του Π, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Οι στρογγυλεμένες θέσεις αποτελούν το πολιτικό ανάλογο.
β. Όσο ισχυρότερη είναι η δύναμη Β τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Όχι ότι φταίνε τα κιλά του Βενιζέλου για τη φόρα του ΠΑΣΟΚ. Η βαρύτητα εδώ έχει να κάνει με το πολιτικό βάρος, το οποίο αυξάνεται τόσο, όσο το κόμμα πλησιάζει στην κατάκτηση της εξουσίας.

γ. Όσο πιο γυαλιστερή είναι η επιφάνεια του Π, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Η γυαλάδα της επιφάνειας προκύπτει -μεταξύ άλλων- μετά από υπερβολικό τρίψιμο με τη φουστίτσα των ολιγαρχών.
δ. Όσο μεγαλύτερη η κλίση του άξονα ΑΔ, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει το Π. Η κλίση βέβαια επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Για παράδειγμα, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ο άξονας έκλινε καμιά εικοσαριά μοίρες προς τα δεξιά.

Όπως είναι προφανές, τρεις στους τέσσερις διολισθητικούς παράγοντες σχετίζονται με το σχήμα του Π. Αν πρέπει λοιπόν να αναλύσουμε τα κόμματα που τοποθετούνται στην αριστερά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη σημασία των συμβόλων τους. Αντιθέτως, τα σύμβολα δεν είναι καθόλου τυχαία και αποκαλύπτουν πολλά για την ολισθηρότητα των κομμάτων.

Ας τα δούμε ένα προς ένα:

α. ΠΑΣΟΚ  

 Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την πορεία του ως αριστερό κόμμα, όχι βέβαια πολύ κοντά στο σημείο Α. Αν ο Ανδρέας είχε τοποθετήσει τον πράσινο ήλιο ανάποδα, οι ακτίνες του θα δημιουργούσαν συνθήκες μεγαλύτερης τριβής με τον άξονα και επομένως μικρότερη διολίσθιση. Όμως με τη λεία του κάτω επιφάνεια και -κυρίως- με τη μούχλα που αναπτύχθηκε (και είναι εμφανής στο πράσινο χρώμα του), η διολίσθιση ήταν ταχύτατη.

β. ΔΗΜΑΡ

Με τέτοιο σύμβολο η πορεία της ΔΗΜΑΡ ήταν προδιαγεγραμμένη. Η κύρια μάζα, άρα το κέντρο βάρους στα δεξιά, απορώ πως δεν έχει ακόμα φτάσει στο σημείο Δ. Μάλλον θα μπλέχτηκε σε καμιά ακτίνα του πράσινου ήλιου.

γ. ΣΥΡΙΖΑ

Με μια πρώτη ματιά το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται σχετικά ευσταθές και αντιολισθητικό. Έχει τις γωνίτσες του, τα χρωματάκια του, έχει κι αριστερό κέντρο βάρους.
Όμως αν το προσέξει κανείς θα διαπιστώσει ότι μοιάζει πολύ με έλκηθρο.

 Χο χο χο, ένας Αλέξης ξέρει που θα σταματήσει.

δ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μετωπικό σχήμα δεν είναι καθόλου λεία. Οι επιφάνειές της είναι τραχιές και ευσταθείς. Το κακό είναι ότι δεν είναι καλά συγκολλημένες μεταξύ τους, με αποτέλεσμα μικρά κομματάκια να αποκολλώνται και να γλυστρούν αργά αλλά σταθερά.

ε. Λαϊκή Ενότητα

Αν πιάσεις το σύμβολο της Λαϊκής Ενότητας και το ενώσεις με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ έχεις το έλκηθρο κομπλέ. Το μόνο που μοιάζει να συγκρατεί τη Λαϊκή Ενότητα είναι η ακίδα του αστεριού που μάλλον είναι το αριστερό της φρένο. Βλέπω μόνο κάτι κενά στα τακάκια και φοβάμαι πως δεν είναι καλά στερεωμένο.

στ. ΚΚΕ

Η μόνη περίπτωση να φύγει απ' τη θέση του το ΚΚΕ είναι να γυρίσει ο άξονας τούμπα. Με την υπόλοιπη όμως "αριστερά" να πιλαλά στην κατηφόρα, αυτό είναι μάλλον απίθανο.

Δεν πειράζει, η πολυπόθητη "ενότητα της αριστεράς" θα γίνει πράξη από τους άλλους στον πάτο.

Πηγή: ένας στρατολάτης