«Νόμος είναι η σωτηρία του πολιτικού συστήματος»!

Ο «καυγάς» Παυλόπουλου- Κωσταντοπούλου/ Το κουρέλιασμα των «θεσμών»...

Ένας ιδιότυπος «πόλεμος» έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα μεταξύ των πολιτειακών «θεσμών» του κράτους. Ο ένας κατηγορεί τον άλλο για «αντισυνταγματικότητα», για έλλειψη «νομιμότητας», για υπέρβαση αρμοδιοτήτων κ.ά. Τελευταίο «επεισόδιο» σ΄ αυτό τον πόλεμο είναι η αντιπαράθεση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Προέδρου της Βουλής, σχετικά με τη διαδικασία των «εντολών».

Αν αφαιρέσουμε δύο προφανείς σκοπιμότητες, δηλαδή τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης (από το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών) και της προσωπικής προβολής κάποιων θεσμικών παραγόντων, υπάρχει κάτι ακόμα, που φωτίζει τις αιτίες αυτού του «πολέμου».

Από τη γέννηση τους, οι «θεσμοί» έπαιζαν το ρόλο του εγγυητή της ομαλής λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος.

Το ίδιο το σύστημα επιχείρησε να μετατρέψει τους «θεσμούς» σε «τοτέμ» για την κοινωνία, τους βάφτισε «ακρογωνιαίους λίθους» της δημοκρατίας και καθιέρωσε την εξαίρεση τους από το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και κριτικής.

Θυμηθείτε με ποιόν τρόπο αντιμετωπιζόταν όσοι μιλούσαν, ή ασκούσαν κριτική στους «θεσμούς». Πολύ περισσότερο, όσοι ζητούσαν την ανατροπή τους.
Κατά σύμπτωση χθες είχαμε τη συμπλήρωση 88 χρόνων από την εκτέλεση- δολοφονία των δύο πρωτοπόρων αγωνιστών του εργατικού κινήματος, στις ΗΠΑ, Σάκο και Βαντσέτι. Στην δίκη τους, όπου κατέπεσε πανηγυρικά το κατηγορητήριο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου αναγγέλλοντας την προειλημμένη απόφαση για την εκτέλεση των δύο αγωνιστών είπε:
«Ακόμα κι αν δεν έχουν διαπράξει το έγκλημα, που τους καταλογίζεται, είναι, πάντως, ηθικά ένοχοι, γιατί είναι εχθροί των σημερινών θεσμών…»!

Η βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση δεν προκάλεσε μόνο την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων με τα γνωστά αποτελέσματα, δημιούργησε και κρίση του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Στην Ελλάδα η κρίση αυτή ήταν εντονότερη, αφού ένα από τα πρώτα θύματα της μνημονιακής πολιτικής ήταν το δικομματικό σύστημα, ο βασικός πυλώνας του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.

Η δραματική συρρίκνωση της δύναμης των δύο, πάλαι ποτέ, κραταιών κομμάτων. Η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η εκλογική καταβαράθρωση της ΝΔ, είχαν ως συνέπεια τη δημιουργία ανισορροπίας του συστήματος.

Ο κίνδυνος μιας κατάρρευσης έφερε σε δεύτερη μοίρα, για τις μνημονιακές, αστικές πολιτικές δυνάμεις, τους «θεσμούς» και τη λειτουργία τους. Το σύνθημα ήταν πλέον: «Νόμος είναι η σωτηρία του πολιτικού συστήματος»!

Η έγκριση συμφωνιών και προγραμμάτων που επηρεάζουν την ζωή του λαού για δεκαετίες, έξω από την κοινοβουλευτική διαδικασία, η συστηματική παραβίαση των κοινοβουλευτικών κανόνων, η καθιέρωση της έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου με την πραξικοπηματική κατάργηση της συνταγματικής νομοθετικής διαδικασίας, η έξω από κάθε συνταγματική έννοια εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους «δανειστές», έγιναν στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής, όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της απερχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Έτσι, οι «θεσμοί» έγιναν κουρέλια στα χέρια των πιο ένθερμων υποστηρικτών τους. Το ίδιο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος, πρωτοστάτησε σ΄ αυτόν τον θεσμικό εκφυλισμό, που εκφράζεται και με τους τελευταίους «καυγάδες» μεταξύ των θεσμικών παραγόντων.

Σκεφθείτε ακόμη, ότι όλοι οι παραπάνω είναι εκείνοι που έφριτταν και εξανίσταντο, εν ονόματι της ιερότητας των «θεσμών», όταν άκουγαν στις εργατικές διαδηλώσεις το σύνθημα: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»! 

Πηγή: Ημεροδρόμος