ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Του φίλου Γ.Π.

Σύντροφοι,
Επειδή ούτε άνοες μπορούμε να καταστούμε, ούτε χυδαίοι εμπειριστές, ούτε υπερασπιστές του κοινού νου, επιγραμματικά σημειώνω τα παρακάτω:

1. Η ταξική πάλη ούτε αναβάλλεται, ούτε καλύπτεται, ούτε, ούτε...,υφίσταται και διεξάγεται κατά την πώληση της εργατικής δύναμης και είναι κυρίως ανεξάρτητη ανεξάρτητη της συνειδητοποίησης αυτής.

2.Τί είναι αυτή η σούπα που λέγεται λαός; Υφίσταται πρίν από το χωρισμό του σε τάξεις;
για να δούμε τα τρομερά επιχειρήματα που επιστράτευσαν οι σοσιαλφασίστες του συριζα και για να τελειώνουμε επιτέλους:

3. Αξιοπρέπεια. Είπαμε είναι μεταμοντέρνοι και η έννοια αυτή δεν απαντάται στον ορίζοντα του μεταμοντέρνου, αλλά συναντάμε τα δικαιώματα του φυτοπλανκτόν κλπ επαναστατικά. Στις μεγάλες αφηγήσεις (θεωρία) και όπου εντός αυτών απαντάται, η έννοια αξιοπρέπεια είναι ο εκ των ων ουκ άνευ όρος της ηθικότητας, στη καλύτερη των περιπτώσεων εγγίζει την αναγνώριση του άλλου ως απαραβίαστου όρου του προσώπου, δεν τίθεται σε εμπειρική βάση αλλά στη άρρητη προϋπόθεση της αναγνώρισης, στην ταύτιση προσώπου και αυτονομίας της βούλησης. Με λίγα λόγια, ιστορικά απλά δεν υφίσταται.

-Τί έκαναν οι σοσιαλφασίστες;
Την άρρητη προϋπόθεση, λοιπόν, την αποτίμησαν με τη διαφορά κόστους του δικού τους μνημονίου από της τρόικας και έγινε το ολέθριο βήμα. Ό,τι ιστορικά (και αναγκαία επαναστατικά) κατακτάται ως περιεχόμενο το μετατρέψανε σε αφηρημένο κατηγόρημα της έτερης σούπας: του Λαού. Αθροίσαν τον φασίστα, τον ιμπεριαλιστή δολοφόνο, τον τραπεζίτη, τον χαφιέ, τον μπάτσο με όποιον στον ιστορικό κόσμο δεν δύναται να μετέχει της αφηρημένης κατασκευής σας, μόνο και μόνο επειδή μετέχει δήθεν της «ελεύθερης βούλησης».

Παρεμπιπτόντως ρίξτε μια ματιά στον Ρουσσώ και στις χαριτωμένες διακρίσεις του: αλήθεια ταύτισε την γενική βούληση με τη βούληση όλων και τι συνέπεια άραγε έχει τούτο;

O Λαός τώρα: τί είναι αυτό και ποιους αθροίζετε σ’ αυτόν; Καπιταλιστές, εργάτες, μικροαστοί, έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα; ούτε καν την ίδια θέαση της ιστορικότητας δεν έχουν, εδώ απλούστατα εισάγουν λάθρα τον σοσιαλφασισμό, πατριωτισμό και ό,τι φασιστικότερο τους είναι πρόχειρο.

Ευρώπη-ευρωπαϊκές αξίες, το κοινό σας σπίτι, άλλο πάλι τούτο, από πότε ιστορικά είναι η Ευρώπη κάτι ενιαίο; Από τη διάβαση του Ρουβίκωνα, τις σταυροφορίες, το πόλεμο των δύο Ρόδων, τη σύνοδο του Λατεράνο, από τον πόλεμο των χωρικών, από τον Λούθηρο, από τον Κρόμγουελ και μετά ή πρίν από αυτόν; από το 1789, πριν ή μετά τους ναπολεόντειους πολέμους, το 1848, πριν ή μετά το 1917 και το 1918, πριν ή μετά τους αποικιακούς πολέμους; τον Α΄ή Β΄ παγκόσμιο πόλεμο; στη κοιλάδα της Ρούρ μέχρι και το 1950 γινόταν κάτι ( λένε κάτι τα ονόματα; Α.Μπονέ, Μπιντό,Τ.Φ.Ντιούλς, η NCL(P), Ο. Κλέιτον υπουργός εμπορίου των ΗΠΑ ο οποίος στις 10-11.9.1947 κάτι υπαγόρευσε στους ευρωπαίους, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας από το 1948 και τους έμμισθους πράκτορες της CIA εκεί; αν όχι κάτι τρέχει), είχε κανείς στις κυβερνήσεις της Ευρώπης ναζί μέχρι και το 1970 ; 

Ο φασισμός ήταν καμία παρέκκλιση ή η ρητότητα του καπιταλιστικού κόσμου; δεν έχουν ακούσει τίποτα για την ανορθολογικότητα του ίδιου του ορθολογισμού; δεν χαιρετίσαν οι συριζαίοι σοσιαλφασίστες ένθερμα τα φασιστικά πραξικοπήματα στην Ουκρανία (και όπου αλλού, μη τα θυμίσουμε τώρα) ως λαϊκές εξεγέρσεις; Ξέρετε εκείνες τις χρωματιστές αθλιότητες που σπονσόραρησαν ΜΚΟ, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., θαυμαστές αξίες, έτσι δεν είναι; Φυσικά, αν δεν τα γνωρίζουν αυτά ή είναι επικίνδυνα ηλίθιοι ή εμπρόθετα εγκάθετοι. Παρεμπιπτόντως οι αμερικανικές αξίες δεν είναι παρά η συνεπέστερη εκδοχή των ευρωπαϊκών.

Λεπτομέρειες θα πείτε, αλλά δυστυχώς επειδή «μεταξύ ουρανού και γης δεν υπάρχει τίποτα το αδιαμεσολάβητο» όλα τα παραπάνω καθιστούν απλή φαιδρότητα το χάιδεμα του κοινού νου , του προπλάσματος του φασισμού δηλαδή. Είναι πιο βολικό να αγκαλιάσουν τον κοινό νου και τον χυδαίο εμπειρισμό. Μικρή σημασία έχει αν με αυτό τον τρόπο έχουν ήδη εισέλθει σε ό,τι αποτελεί προϋπόθεση του φασισμού.... ξέρετε αυτό που «δημοκρατικά» μεταπολεμικά ονειρεύτηκε ο Αντενάουερ, ο Μιττεράν (που ως σοσιαλιστής πέρασε και από το Βισύ), ο ιθαγενής Κ. Καραμανλής κ.α.
Αλήθεια, στο κοινό τους σπίτι ποιά είναι η συγκολλητική ουσία; Ε, λοιπόν αυτή η δημοκρατία δεν είναι δική μας. Χάρισμα τους.

4. Για μένα το κόμμα που διεξήγαγε το "δημοψήφισμα" είναι ξεκάθαρα σοσιαλφασιστικό (ξέρετε τα χθεσινά πασοκόσκυλα, έτσι δεν είναι;) είναι πιό πίσω και από την αστική σκέψη (http://www.econlib.org/library/LFBooks/Hume/hmMPL7.html#Part%20I,%20Essay%20VII,%20WHETHER%20THE%20BRITISH%20GOVERNMENT%20INCLINES%20MORE%20TO%20ABSOLUTE%20MONARCHY,%20OR%20TO%20A%20REPUBLIC)

δεν συζητάμε για την μαρξιστική....

Τί πέτυχε ο σύριζα:

1.Κανονικοποίηση εντός του σύριζα των δήθεν συνιστωσών του δια του κοινοβουλευτισμού, ακόμη και αν ίσχυε το: («Αν φέρναμε το πρόγραμμα στη Βουλή θα έπεφτε η κυβέρνηση») ,δεν υφίσταται πλέον.
2. Κανονικοποίηση των εκτός του σύριζα"αριστερών" συνοδοιπόρων του που συντάκτηκαν με το "όχι".
3.Ομογενοποίηση της ακροδεξιάς και των φασιστών και των"αριστερών" συνοδοιπόρων στο μέτωπο, η ακροδεξιά και η φασιστική δεξιά ενσωματώνεται στο πατριωτικό μέτωπο της σοσιαλδημοκρατίας (Ισχυρό μήνυμα ότι ο λαός επιθυμεί να μείνει στην ευρωζώνη ως ισότιμος εταίρος χαρακτηρίζει ο Παπαδημούλης το δημοψήφισμα), - (Μαρίν Λεπέν και Νάιτζελ Φάρατζ χαιρέτησαν το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος), η επίκληση του λαού!!!, ο μέντορας του σύριζα (Κρούγκμαν: Κέρδισε η Ευρώπη)
4.Αδιαπραγμάτευτη η μη-ρήξη: "Κάνατε μια πολύ γενναία επιλογή. Έχω πλήρη συνείδηση πως η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης..."(http://www.nooz.gr/greece/tsipras-o-laos-apants)

Αυτά.