Αποτυχία του αμερικανικού πραξικοπήματος στη πΓΔΜ

Ο Πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νικόλα Γκρουέφσκι

ανακοινώνει το τέλος της επίθεσης εναντίον των τρομοκρατών.

Ο πόλεμος του φυσικού αερίου επεκτείνεται στην Ευρώπη

του Τιερί Μεϊσάν

Η πΓΔΜ αφόπλισε μια ένοπλη ομάδα της οποίας παρακολουθούσε τους εντολοδόχους για τουλάχιστον οκτώ μήνες. Πρόλαβε ως εκ τούτου μια άλλη προσπάθεια πραξικοπήματος, που είχε προγραμματιστεί από την Ουάσιγκτον για τις 17 Μαΐου. Σκοπός ήταν να επεκταθεί στη πΓΔΜ το χάος που υπάρχει ήδη στην Ουκρανία, προκειμένου να αποφευχθεί η διέλευση ενός ρωσικού αγωγού προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η περίπτωση του Κουμάνοβο

Η αστυνομία της πΓΔΜ ξεκίνησε στις 9 Μάη 2015, στην αυγή, μια επιχείρηση για να συλλάβει μια ένοπλη ομάδα που είχε διεισδύσει στη χώρα και για την οποία είχε την υποψία ότι προετοίμαζε διάφορες επιθέσεις. Η αστυνομία είχε εκκενώσει τον πληθυσμό πριν από την επίθεση.

Οι ύποπτοι άνοιξαν πυρ, ακολούθησε μια σκληρή μάχη που προκάλεσε 14 νεκρούς από την πλευρά των τρομοκρατών και 8 από την πλευρά των αρχών επιβολής του νόμου. 30 άτομα πιάστηκαν και φυλακίστηκαν. Υπάρχουν πολλοί τραυματίες.

 

Όχι τρομοκρατική ενέργεια, αλλά απόπειρα πραξικοπήματος

Η αστυνομία της πΓΔΜ ήταν σαφώς καλά ενημερωμένη πριν από την έναρξη της επιχείρησης της. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών, Ίβο Κοτέβσκι, η ομάδα ετοίμαζε μια πολύ σημαντική επιχείρηση για την 17η Μάη (δηλαδή στη διαδήλωση της αλβανόφωνης αντιπολίτευσης στα Σκόπια).
Η ταυτοποίηση των υπόπτων επέτρεψε να διαπιστωθεί ότι ήταν σχεδόν όλοι μέλη του UCK (Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου) [1].

Η Φωλιά της ένοπλης ομάδας

στο Κουμάνοβο μετά την επίθεση.

Ανάμεσα τους βρίσκονται:

• ο Σάμη Ukshini, ο λεγόμενος «Διοικητής Σοκόλη», του οποίου η οικογένεια έπαιξε ιστορικό ρόλο μέσα στο UCK.
• ο Rijai Μπέης, πρώην σωματοφύλακας του Ραμούς Χαραντινάι (ο ίδιος διακινητής ναρκωτικών, στρατιωτικός ηγέτης του UCK και ύστερα πρωθυπουργός του Κόσοβου. Δικάστηκε δύο φορές από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία για εγκλήματα πολέμου, αλλά αθωώθηκε επειδή 9 σημαντικοί μάρτυρες δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης του).
• ο Dem Σέχου, σημερινός σωματοφύλακας του ηγέτη και αλβανόφωνου ιδρυτή του κόμματος DUI, Αλί Αχμέτι.
• ο Μιρσάντ Ndrecaj, ο λεγόμενος «διοικητής του ΝΑΤΟ», εγγονός του Μηλικού Ndrecaj, διοικητή της 132ης Ταξιαρχίας του UCK.

Οι κύριοι ηγέτες αυτής της επιχείρησης, από τους οποίους ο Fadil Φεϊζουλάχου (πέθανε κατά τη διάρκεια της επίθεσης) ανήκουν στο περιβάλλον του πρέσβη των ΗΠΑ στα Σκόπια Paul Wohlers.

Ο Φαντίλ Φεϊζουλάχου, ένας από τους ηγέτες της ένοπλης ομάδας

που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της επίθεσης, με τον προϊστάμενό

του, τον πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στα Σκόπια Paul Wohlers.

Ο τελευταίος είναι γιος του διπλωμάτη των ΗΠΑ, Lester Wohlers, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ατλαντική προπαγάνδα και διεύθυνε τη κινηματογραφική υπηρεσία της U.S. Information Agency. Ο αδελφός του Paul, Laurence Wohlers, είναι σήμερα πρέσβης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Ο ίδιος ο Paul Wohlers, πρώην πιλότος του Ναυτικού, είναι ειδικός της αντικατασκοπίας. Διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Επιχειρήσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (δηλαδή, της υπηρεσίας παρακολούθησης και προστασίας των διπλωματών).

Ενώ η πΓΔΜ δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ο Jens Stoltenberg

«παρακολούθησε» την αστυνομική επιχείρηση στο Κουμάνοβο

Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τους εντολοδόχους, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, παρενέβη ήδη πριν από το τέλος της επίθεσης. Όχι για να καταδικάσει την τρομοκρατία και να υποστηρίξει την συνταγματική κυβέρνηση της πΓΔΜ, αλλά για να μετατρέψει την τρομοκρατική ομάδα σε μια νόμιμη εθνοτική αντιπολίτευση: 
«Με μεγάλη ανησυχία παρακολουθώ τα γεγονότα στο Κουμάνοβο. Θα ήθελα να εκφράσω τη συμπάθεια μου στις οικογένειες αυτών που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Είναι σημαντικό όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και οι ηγέτες των κοινοτήτων να εργάζονται μαζί για να αποκατασταθεί η ηρεμία και να διεξαχθεί μια διαφανή έρευνα για να εξακριβωθεί τι συνέβη. Καλώ τον καθένα να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να αποφύγει περαιτέρω κλιμάκωση, προς όφελος της χώρας και ολόκληρης της περιοχής».
Πρέπει κανείς να είναι τυφλός για να μην καταλάβει.

Όταν ήταν κυβερνήτης της περιοχής της Στρούμιτσα, ο Ζόραν Ζάεφ

κατηγορήθηκε ότι ευνόησε την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου

και συνελήφθηκε για διαφθορά. Για να τον υποστηρίξει, το κόμμα του

αποχώρησε από το Κοινοβούλιο. Τελικά, του δόθηκε χάρη από τον

Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, τότε πρόεδρο

του κόμματός του. Εξελέγη πρόεδρος του SDSM, τον Ιούνιο 2013.

Τον Ιανουάριο 2015, η πΓΔΜ απέτρεψε μια απόπειρα πραξικοπήματος υπέρ του επικεφαλής της αντιπολίτευσης των Σοσιαλδη-μοκρατών Ζόραν Ζάεφ. Τέσσερα άτομα συνελήφθησαν και κατασχέθηκε το διαβατήριό του κ Ζάεφ, ενώ ο ατλαντικός τύπος άρχισε να καταγγείλει μια «εκτροπή του αυταρχικού καθεστώτος» (sic).

Ο Ζόραν Ζάεφ υποστηρίζεται δημοσίως από τις πρεσβείες των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασίλειου, της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Αλλά δεν υπάρχει μέχρι στιγμής κανένα ίχνος στην απόπειρα πραξικοπήματος παρά μόνο η ευθύνη των ΗΠΑ.

Στις 17 Μαΐου, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) [2] του Ζόραν Ζάεφ σκόπευε να οργανώσει μια διαδήλωση. Έπρεπε να διανεμίσει 2.000 μάσκες για να εμποδίσει την αστυνομία να εντοπίσει τους τρομοκράτες στη διαδήλωση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, η μασκοφόρη ένοπλη ομάδα έπρεπε να επιτεθεί σε διάφορα θεσμικά όργανα και να ξεκινήσει μια ψευδο- «επανάσταση» συγκρίσιμη με εκείνη της πλατείας Μαϊντάν στο Κίεβο.

Αυτό το πραξικόπημα συντονιζόταν από τον Zechevich Mile, πρώην υπάλληλο ενός από τα ιδρύματα του George Soros.

Για να κατανοήσουμε τη σπουδή της Ουάσιγκτον να ανατρέψει τη κυβέρνηση της πΓΔΜ, πρέπει να επιστρέψουμε στον πόλεμο των αγωγών. Διότι η διεθνής πολιτική είναι μια μεγάλη σκακιέρα όπου κάθε κίνηση ενός κομματιού προκαλεί συνέπειες στα άλλα.

Ο πόλεμος του φυσικού αερίου

 

Ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream, θα πρέπει να περάσει

μέσω της Τουρκίας, στην Ελλάδα, τη πΓΔΜ και τη Σερβία για να

τροφοδοτήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ρωσικό φυσικό αέριο. Με

πρωτοβουλία του Ούγγρου προέδρου Viktor Orbán, οι υπουργοί

Εξωτερικών των εμπλεκόμενων χωρών συναντήθηκαν στις 7 Απριλίου

στη Βουδαπέστη για να συντονιστούν ενώπιον των Ηνωμένων

Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το 2007, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να κόψουν τις επικοινωνίες μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατάφεραν να σαμποτάρουν το έργο South Stream που αναγκάζοντας τη Βουλγαρία να ακυρώσει τη συμμετοχή της, αλλά τη 1η Δεκεμβρίου 2014, με γενική έκπληξη, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εγκαινίασε ένα νέο σχέδιο καταφέρνοντας να πείσει τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να συμφωνήσει μαζί του, παρότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ [3]. Συμφωνήθηκε ότι η Μόσχα θα προμηθεύει φυσικό αέριο στην Άγκυρα και ότι η τελευταία θα το παρέδινε με τη σειρά της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρακάμπτοντας το αντι-ρωσικό εμπάργκο των Βρυξελλών.

Στις 18 Απριλίου 2015, ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έδωσε την έγκρισή του για να περάσει ο αγωγός μέσω της χώρας του [4]. Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νικόλα Γκρουέφσκι είχε, εν τω μεταξύ, διαπραγματευτεί διακριτικά το Μάρτιο [5]. Τέλος, η Σερβία, η οποία ήταν μέλος του έργου South Stream , είχε δηλώσει στον Ρώσο υπουργό ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ, κατά την επίσκεψη του στο Βελιγράδι τον Απρίλιο, ότι ήταν έτοιμη να συμμετάσχει στο σχέδιο Τουρκικό Ρεύμα [6]

Για να σταματήσει το ρωσικό σχέδιο, η Ουάσιγκτον έχει εντείνει τις πρωτοβουλίες:
 στη Τουρκία, υποστηρίζει το CHP εναντίον του Πρόεδρου Ερντογάν ελπίζοντας ότι θα τον κάνει να χάσει τις εκλογές,
 στην Ελλάδα, έστειλε στις 8 Μαΐου, τον Amos Hochstein, διευθυντή του γραφείου των ενεργειακών πόρων, για να καλέσει την κυβέρνηση Τσίπρα να εγκαταλείψει τη συμφωνία της με την Gazprom,
 προέβλεπε –για κάθε ενδεχόμενο- να μπλοκάρει τη διαδρομή του αγωγού, τοποθετώντας μία από τις μαριονέτες της στην εξουσία στη πΓΔΜ,
 και στη Σερβία, ξαναξεκινά το σχέδιο της απόσχισης ενός κομματιού του εδάφους που θα επιτρέψει τη σύνδεση με την Ουγγαρία, τη Βοϊβοντίνα [7].

Τελευταία παρατήρηση αλλά όχι από τις μικρότερες: το Τουρκικό Ρεύμα θα τροφοδοτήσει την Ουγγαρία και την Αυστρία, θέτοντας τέρμα στο εναλλακτικό σχέδιο που διαπραγματεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τον πρόεδρο Hassan Rouhani (ενάντια στη γνώμη των Φρουρών της Επανάστασης) για τη προμήθεια φυσικού αέριου από το Ιράν [8].

[1] « L’UÇK, une armée kosovare sous encadrement allemand » (Το UCK, ένας στρατός του Κόσοβου υπό γερμανική ηγεσία ), par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 15 avril 1999.
[2] Το SDSM είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
[3] “Πώς ο Πούτιν αντέστρεψε τη στρατηγική του ΝΑΤΟ”, τον Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν, ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Δίκτυο Βολταίρος, 8 του Δεκεμβρίου 2014.
[4] “Möglicher Deal zwischen Athen und Moskau: Griechenland hofft auf russische Pipeline-Milliarden”, Von Giorgos Christides, Der Spiegel, 18. April 2015.
[5] “Геннадий Тимченко задержится на Балканах. Вместо South Stream "Стройтрансгаз" построит трубу в Македонии” (Η Ρωσία θα κατασκευάσει αγωγό φυσικού αερίου στην πΓΔΜ), Юрий Барсуков, Коммерсант, 12 марта 2015 r.
[6] «Énergie : la Serbie souhaite participer au gazoduc Turkish Stream» (Ενέργεια: Η Σερβία επιθυμεί να συμμετάσχει στον αγωγό Τουρκικό Ρεύμα»), B92, 14 Απριλίου 2015.
[7] « La Voïvodine, prochain pseudo-État en Europe ? » (Η Βοϊβοντίνα επόμενο ψευδο-κράτος στην Ευρώπη;), par Wayne Madsen, Traduction Milko Terzić, Strategic Culture Foundation (Russie), Réseau Voltaire, 18 Φεβρουαρίου 2015.
[8] “Πίσω από το αντιτρομοκρατικό άλλοθι, ο πόλεμος του αερίου στο Λεβάντε”, τον Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν, ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Δίκτυο Βολταίρος, 6 Σεπ 2014.

Πηγή: Voltairenet