Εγώ, το ΑΑΔΜ, το 15ο, και άλλες ιστορίες #1

Το ΑΑΔΜ

Το παρακάτω κείμενο, δείτε το περισσότερο σαν μία προσωπική εξομολόγηση στους αναγνώστες του μπλογκ. Θα συνεχίσω αφού πρώτα υπενθυμίσω πως τα όσα θα γράψω αποτελούν αποκλειστικά δικές μου απόψεις-τοποθετήσεις και σε καμία των περιπτώσεων δεν εκφράζουν θέσεις-απόψεις του ΚΚΕ.

Ας κάνω τώρα και έναν δεύτερο πρόλογο, γιατί θα χρειαστεί. Στον προσυνεδριακό διάλογο δεν έστειλα κάποια επιστολή στον Ριζοσπάστη. Ο λόγος ήταν πως αφού θεωρούσα πως οι θέσεις της ΚΕ κινούνται σε πολύ σωστή κατεύθυνση, σκέφτηκα πως θα ήταν περιττή (και «αντιαισθητική» ίσως) μία εγκωμιαστική τους επιστολή. Αφού λοιπόν είχα αποφασίσει να μην συμμετέχω στον προσυνεδριακό διάλογο μέσω του «Ρ», αποφάσισα πως θα ήταν δεοντολογικά σωστό να μην προβάλω και καμμία από τις απόψεις που αντιπαρατέθηκαν σε αυτόν* μέσω του fadom.

Οστόσο μετά την επιστολή του Νίκου Μπογιόπουλου, άνοιξε μία πλατιά κουβέντα και εντός διαδικτύου, σχεδόν επί παντός επιστητού, που θα ήταν μάλλον υποκριτικό να την αγνοήσει κάποιος ως μη-γενόμενη. Έτσι αποφάσισα να καταθέσω ανοιχτά την προσωπική μου θέση, πάνω σε διάφορα πράγματα που ακούστηκαν εκείνες τις ημέρες, και κυρίως γιατί δεν ήταν όλα από κακοπροαίρετους ανθρώπους, αλλά και από πραγματικά αγωνιούντες φίλους του κόμματος, με τους οποίους ο διάλογος διατηρεί την σημασία του στο ακέραιο.

Αρχικά λοιπόν να μιλήσω για το μεγάλο θέμα των ημερών, το περίφημο ΑΑΔΜ:

Άποψη μου ήταν (και είναι) πως ο ορισμός του ΑΑΔΜ ήταν προβληματικός από την αρχή, καθώς δεν ανταποκρίνονταν σε όσα έβαζε το πρόγραμμα του κόμματος αναλυτικά. Δεν συμπύκνωνε ως ορισμός την ουσία του προγράμματος, αλλά την συσκότιζε μάλλον.

-Τι εννοώ;

Στην σελίδα 19 του προγράμματος του 1996 (Β. Η Ελλάδα στο σύστημα του ιμπεριαλισμού) αναφέρεται ρητά:

«ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξης του, στην κρατικομονοπωλειακή του βαθμίδα»

Από αυτό τεκμαίρεται και το συμπέρασμα πως 

«η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική» (σελ.25, Γ. Ο χαρακτήρας της επανάστασης)

Από τις δύο παραπάνω ρητές αποστροφές του προγράμματος, το εύλογο συμπέρασμα είναι πως πουθενά το προηγούμενο πρόγραμμα του ΚΚΕ δεν κάνει λόγο για κάποιο «μεταβατικό» ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό στάδιο. Αντίθετα επισημαίνει πως ο ελληνικός καπιταλισμός έχει περάσει στο ανώτατο στάδιο του (ιμπεριαλισμός) και ορίζει κατά γράμμα, τον χαρακτήρα της επανάστασης σαν σοσιαλιστικό.

Μήπως όμως η διατύπωση "Αντιμονοπωλιακό-αντιιμπεριαλιστικό" αφήνει να υπονοηθεί κάτι τέτοιο, ή τουλάχιστον αφήνει χώρο σε αντιλήψεις που σχετίζονται με «ενδιάμεσα στάδια»;

Βεβαίως και ατυχέστατα αφήνει, αφού τα μη-μονοπωλιακά κομμάτια της αστικής τάξης θα μπορούσαν σύμφωνα με κάποιες από τις διατυπώσεις του ΑΑΔΜ, να (παρ)ερμηνευθούν ως και ...δυνητικοί σύμμαχοι από κάποιους! Άφηνε δηλαδή το έδαφος της παρερμηνείας από αυτούς ακριβώς που τώρα θυμήθηκαν το πρόγραμμα του 15^ου  για να δικαιολογήσουν ακριβώς την πολιτική που ψάχνει με το κυάλι να βρει «εθνική αστική τάξη» για να συμμαχήσει μαζί της ...«αντιιμπεριαλιστικά». Έτσι λοιπόν η αλλαγή του ορισμού του «Μετώπου» από «Αντιμονοπωλειακό-αντιιμπεριαλιστικό», σε «λαϊκή συμμαχία» με «αντικαπιταλιστικό-αντιμονοπωλειακό προσανατολισμό» (θέσεις της ΚΕ, σελ.46/∞ 62) ήταν απαραίτητη για την αποφυγή τέτοιων παρερμηνειών. Από την άλλη ο δεύτερος ορισμός υπερκαλύπτει τον πρώτο, αφού ο αντικαπιταλιστικός αγώνας είναι αυτονόητα και αντιιμπεριαλιστικός **, ενώ αντίθετα, μπορεί κάλλιστα ο σκέτα «αντιιμπεριαλιστικός» αγώνας να στοχεύει και στο πισωγύρισμα σε προμονοπωλειακές καπιταλιστικές μορφές διαχείρισης, οι οποίες είναι πλέον οριστικά ξεπερασμένες από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Το γεγονός πως οι ξένες προς το ΚΚΕ πολιτικές δυνάμεις που επικαλούνται το πρόγραμμα του 15^ου , στοχεύουν ακριβώς στην προσέλκυση των μικροαστικών στρωμάτων που ονειρεύονται την επιστροφή σε ένα προμονοπωλειακό καπιταλιστικό στάδιο, δεν πρέπει να περάσει απατήρητο...

Νομίζω πως είναι η αποστασιοποίηση αυτών ακριβώς των στρωμάτων από το ΚΚΕ, που έχει δημιουργήσει και την σύνδεση της «εγκατάλειψης του ΑΑΔΜ», με την εκλογική συρρίκνωση του ΚΚΕ, και σε αρκετούς φίλους (ακόμη και μέλη) του Κόμματος. Και αυτή πιστεύω πως είναι και η ρίζα της «κριτικής» για «πρόωρη εγκατάλειψη του ΑΑΔΜ» από την καθοδήγηση, αλλά και όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες (που πολλές φορές ξεφεύγουν από τα όρια της «κριτικής») προς αυτήν.

Συνεχίζεται... 

__________

*Αναδημοσιεύθηκαν εδώ τα άρθρα του Π.Μεντρέκα και της Α.Ζυμάρη, τα οποία όμως δεν προέρχονταν από τις στήλες του προσυνεδριακού, αλλά από το κυρίως σώμα του Ριζοσπάστη, και ως εκ τούτου δεν ήταν άρθρα διάλογου-προβληματισμού, αλλά άρθρα «γραμμής»

**εφόσον ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παρά το «ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού»