Λ.Δ.Κορέας- Στα χνάρια της Κίνας;

• Τις ευχαριστίες μας στον σχολιαστή προηγούμενης ανάρτησης erezoul, χωρίς τις παραπομπές του οποίου, θα δυσκολευόμαστε πολύ στη σύνταξη του παρόντος άρθρου...

Δεν πρόλαβε να κρυώσει ο μακαρίτης, και άρχισε ο βομβαρδισμός των «προβλέψεων» από τους «ειδικούς αναλυτές» των αστικών ΜΜΕ.

Το «καθεστώς» της Πιονγιάνγκ θα «καταρρεύσει» με πάταγο, ή τελικά θα ακολουθήσει τον κινέζικο δρόμο της σταδιακής μετάβασης στην «οικονομία της αγοράς»;

Κάθε άλλη προοπτική είναι προφανώς για «αυτούς που ξέρουν» εκτός συζήτησης. Είδαμε μάλιστα την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα να αναπαράγεται αυτούσια, ακόμη και σε κινηματικά μπλογκ όπως το «κονσερβοκούτι».

Τελικά τι ακριβώς συμβαίνει;

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε μία άκρη, γιατί μάλλον θα ακούσουμε διάφορα το επόμενο διάστημα, διάφορα τα οποία θα κυμαίνονται από διαστρεβλωμένες αλήθειες, έως απροκάλυπτα ψεύδη.

Η αλήθεια είναι πως η Λ.Δ.Κορέας, σε μία προσπάθεια ανανέωσης του βιομηχανικού δυναμικού της, αλλά κυρίως εισαγωγής σύγχρονων τεχνολογιών, που δεν μπορούσε να τις βρει με άλλο τρόπο, έχει εδώ και χρόνια φτιάξει τρεις «ειδικές οικονομικές ζώνες» «στα βορειοδυτικά της χώρας και σε δυο νησιά κοντά στην Κίνα. Στις Ζώνες αυτές, που είναι ακόμη ερμητικά αποκλεισμένες από την υπόλοιπη χώρα, γίνονται σύμφωνα με πληροφορίες, κάποιες επενδύσεις» όπως μας πληροφορεί το, κατά τα άλλα εμετικό κείμενο, από το «κονσερβοκούτι» (οπότε να κρατήσουμε μικρό καλάθι;).

Το σίγουρο είναι πως η Λ.Δ.Κορέας έχει φτιάξει το  IKBC (The International Korean Business Centre ) έναν επίσημο οργανισμό που προσπαθεί να προσελκύσει ξένες «επενδύσεις» στις ειδικές οικονομικές κορεάτικες ζώνες. Μπορούμε μάλιστα να βρούμε την σελίδα του IKBC και στο ίντερνετ, εδώ.

Ισως από εδώ να μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Πέραν της φρασεολογίας που οποσδήποτε θα ξενίσει (και θα ξινίσει βεβαίως) σε ο,ποιονδήποτε κομμουνιστή (αλλά πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; -στην προσέλκυση καπιταλιστών στοχεύει...), βλέπουμε ακόμη και εδώ κάποια πράγματα που δεν συνάδουν με την θεωρία της «κινεζοποίησης».

Καραμπινάτη διαφορά είναι πως σε αντίθεση με τις πρώτες «ειδικές οικονομικές ζώνες» της Κίνας (π.χ. Σανγκάη) όπου υπήρχαν ατόφιες καπιταλιστικές σχέσεις, η Λ.Δ.Κορέας αναφέρει πως ακόμη και σε αυτές «Education, housing and health service is provided free to all citizens» (στέγαση, παιδεία και υγειονομική περίθαλψη, παρέχονται δωρεάν σε όλους τους πολίτες), πράγμα που φυσικά δεν υπάρχει (ειδικά η στέγαση) σε καμμία καπιταλιστική χώρα στον κόσμο!

Ενα ακόμη σημείο που μπορεί να προκαλέσει αλγινή εντύπωση, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί και ποικιλοτρόπως, είναι αυτο που λέει πως η Λ.Δ.Κορέας προσφέρει –εκτός των άλλων –στους ξένους καπιταλιστές και:

«loyal and motivated personnel, , worker's will not abandon their positions for higher salaries once they are trained.» (δηλαδή πως οι εργαζόμενοι δεν θα εγκαταλείψουν την επιχείρηση για μεγαλύτερους μισθούς μετά την εκπαίδευση τους). 
Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως μία μορφή σύγχρονης δουλείας (όπως το παρουσιάζουν οι δυτικοί) ή σαν αυτό που μάλλον (κρατάω και εδώ μικρό καλάθι, δεν έχω την απαραίτητη πληροφόρηση) στην πραγματικότητα είναι: Δηλαδή πως ακόμη και στις «ειδικές ζώνες» η εργασία είναι εξασφαλισμένη (εάν ο εργαζόμενος δεν μπορεί να εγκαταλείψει την εταιρεία, τότε και αυτή –λογικά- δεν μπορεί να τον απολύσει, το συνδυάζω και με το παραπάνω) , και επιπλέον ισχύουν ακόμη και στις «ειδικές ζώνες» οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας της υπόλοιπης χώρας, άρα και δεν επιχειρείται μία μισθολογική διαφοροποίηση η οποία θα επιχειρούσε να οδηγήσει στην εκ του μηδενός δημιουργία μίας μεσαίας τάξης, με τα γνωστά αποτελέσματα από την πείρα των υπόλοιπων λαϊκών δημοκρατιών...

Το προφανές λοιπόν είναι, πως τουλάχιστον μέχρι τώρα, η κυβέρνηση της Λ.Δ.Κορέας δεν έχει υιοθετήσει την κινέζικη (και βιετναμέζικη) λογική του «άσπρη γάτα- μαύρη γάτα, ποντίκια να πιάνει»[1], αλλά έχει κάνει κάποιες παραχωρήσεις σε πολύ αυστηρά ελεγχόμενο πλαίσιο, προκειμένου να αποκομίσει κάποια οφθαλμοφανή, όσο και πολύτιμα οφέλη.

1. Εξεύρεση κεφαλαίων για την περαιτέρω εκβιομηχάνιση, και τον εκσυχρονισμό της ήδη υπάρχουσας βιομηχανικής της βάσης.
2. Εισαγωγή νέων τεχνολογιών (και εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού σε αυτές) που δεν θα μπορούσαν να βρεθούν με άλλο τρόπο.
3. Σπάσιμο της διπλωματικής απομόνωσης, ίσως το πολυτιμότερο...

Μήπως όμως όλα αυτά οδηγούν στην εξάρτηση από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (Ρωσία, Κίνα), οπότε τσάμπα τόσες θυσίες χρόνων για την ανεξαρτησία τους;

Από ότι μας πληροφορούν οι ίδιοι οι αμερικάνοι, μάλλον όχι:

"North Korea offers nothing to China in return for its help. This is because North Korea views China’s assistance as in China’s own interest (thus, it is unnecessary for North Korea to reciprocate)."
Μεταφράζω: "Η Β.Κορέα δεν προσφέρει κανένα αντάλλαγμα για την κινέζικη βοήθεια. Αυτό συμβαίνει γιατί η Β.Κορέα θεωρεί πως η Κίνα την βοηθάει για τους δικούς της λόγους (οπότε σαν Β.Κορέα δεν είναι υποχρεωμένη να ανταποδώσει)".

Συμπεράσματα:

-Η  Λ.Δ.Κορέας δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής ενδείξεις πως οδεύει σε μία «ελεγχόμενη καπιταλιστικοποίηση» τύπου Κίνας. Το εάν θα πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον σαν αποτέλεσμα εξωτερικών πιέσεων, είναι μάλλον λ’ιγο νωρίς να το προδικάσουμε από τώρα.

-Μία χώρα μόλις 24.000.000 που αντιμετωπίζει συνοριακά της, την αμερικάνική πολεμική μηχανή, δεν μπορεί παρά να αξίζει την αλληλεγγύη μας.

__________

Παράρτημα:

[1] Ρήση του Ντένγκ Χσιάο Πίνγκ, για να δικαιολογήσει τις καπιταλιστικές «μεταρυθμίσεις» στην Κίνα. 

Σύντομη αναδρομή στην παρουσία του στην ηγεσία της χώρας:

• 1978: Οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις από τον Ντενγκ Χσιάο Πινγκ, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Μάο. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Κίνας είναι στα 381 γιουάν.
• 1979: ΗΠΑ και Κίνα συνάπτουν διπλωματικές σχέσεις. Υιοθέτηση «Πολιτικής Ενός Παιδιού».
• 1980: Πρώτη ειδική οικονομική ζώνη ιδρύεται στην πόλη Σενζέν. 1982: Ο πληθυσμός της Κίνας ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο.
• 1986: Ο Ντενγκ προωθεί την πολιτική της «ανοικτής πόρτας», για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
• 1988: Ο αυξανόμενος πληθωρισμός και η διαφθορά οδηγούν σε θεσμοθέτηση ορίων στις ξένες επενδύσεις και στη ροή κεφαλαίων.
• 1989: Φοιτητική εξέγερση στην πλατεία Τιενανμέν. Η καταστολή οδηγεί στο θάνατο εκατοντάδων.
• 1990: Εγκαίνια του πρώτου χρηματιστηρίου της Κίνας στη Σαγκάη.
• 1992: Ο Ντενγκ πραγματοποιεί περιοδεία στη Νότια Κίνα, με στόχο την επανεκκίνηση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
• 1994: Η Κίνα συνδέεται στο Ίντερνετ.
• 1996: Το κινεζικό νόμισμα γίνεται ανταλλάξιμο.
• 1997: Θάνατος του Ντενγκ. Ο Ζιάνγκ Ζεμίν αναλαμβάνει την εξουσία. Η Βρετανία αποδίδει το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα.

Λεξικό:

• Καθεστώς: Κάθε μη-σύμμαχο των ΕΠΑ οικονομικό-πολιτικό σύστημα ή χώρα. Λέμε π.χ, Το καθεστώς Πούτιν, Αχμαντινεντζάντ, Τσάβες, Β.Κορέας, Κούβας, κλπ, αλλά ποτέ Μπους, Παπαδήμου, Κουβέιτ, Κολομβίας, Πακιστάν κλπ (αναφέρομαι μόνο ενδεικτικά), τα οποία αναφέρονται ως «κυβερνήσεις».
• Κατάρευση καθεστώτως (ή και «επανάσταση»): Η επιτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος των ΕΠΑ ή των συμμάχων τους σε οποιαδήποτε από τις χαρακτηριζόμενες ως «καθεστώτα» χώρες.