Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2022

Guardian: «Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία»! Ένα συγκλονιστικά προφητικό άρθρο

«Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία», γράφει ο βρετανικός Guardian και αναδημοσιεύει ένα άρθρο που είχε δημοσιευθεί πριν από 8 χρόνια! Το υπέγραφε ο John Pilger και αποδείχτηκε προφητικό!

Έγραφε πριν από 8 χρόνια όσα σήμερα ζούμε…

Τι ανέφερε στο άρθρο:
_____________________
«Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία και η υποστήριξή της στους νεοναζί του καθεστώτος έχει τεράστιες επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο…

Γιατί ανεχόμαστε την απειλή ενός ακόμη παγκόσμιου πολέμου στο όνομά μας; Γιατί επιτρέπουμε ψέματα που δικαιολογούν αυτόν τον κίνδυνο; Η κλίμακα της κατήχησής μας, έγραψε ο Χάρολντ Πίντερ, είναι μια «λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης», λες και η αλήθεια «δεν συνέβη ποτέ ακόμη κι ενώ συνέβαινε».

Κάθε χρόνο ο Αμερικανός ιστορικός Γουίλιαμ Μπλουμ δημοσιεύει την «ενημερωμένη περίληψη του ιστορικού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ» που δείχνει ότι, από το 1945, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να ανατρέψουν περισσότερες από 50 κυβερνήσεις, πολλές από τις οποίες ήταν δημοκρατικά εκλεγμένες. παρενέβη κατάφωρα στις εκλογές σε 30 χώρες. Βομβάρδισε τον άμαχο πληθυσμό 30 χωρών. Χρησιμοποίησε χημικά και βιολογικά όπλα και αποπειράθηκε να δολοφονήσει ξένους ηγέτες.

Σε πολλές περιπτώσεις η Βρετανία υπήρξε συνεργάτης. Ο βαθμός του ανθρώπινου πόνου, πόσο μάλλον της εγκληματικότητας, είναι ελάχιστα αναγνωρισμένος στη Δύση, παρά την παρουσία των πιο προηγμένων επικοινωνιών στον κόσμο και θεωρητικά της πιο ελεύθερης δημοσιογραφίας. Το ότι τα περισσότερα θύματα της τρομοκρατίας είναι μουσουλμάνοι, είναι ανείπωτο. Αυτός ο ακραίος τζιχαντισμός, που οδήγησε στην 11η Σεπτεμβρίου, καλλιεργήθηκε ως όπλο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής (Επιχείρηση Κυκλώνας στο Αφγανιστάν) . Τον Απρίλιο, το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ σημείωσε ότι, μετά την εκστρατεία του ΝΑΤΟ το 2011, «η Λιβύη έχει γίνει ένα ασφαλές καταφύγιο τρομοκρατών».

Το όνομα του εχθρού «μας» έχει αλλάξει με τα χρόνια,
από τον κομμουνισμό σε ισλαμισμό, αλλά γενικά είναι κάθε κοινωνία ανεξάρτητη από τη δυτική δύναμη και που κατέχει στρατηγικά χρήσιμα ή πλούσια σε πόρους εδάφη ή απλώς προσφέρει μια εναλλακτική λύση στην κυριαρχία των ΗΠΑ. Οι ηγέτες αυτών των εθνών-εμπόδιο συνήθως παραμερίζονται βίαια, όπως οι δημοκράτες Muhammad Mossedeq στο Ιράν, ο Arbenz στη Γουατεμάλα και ο Salvador Allende στη Χιλή, ή δολοφονούνται όπως ο Patrice Lumumba στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Όλοι υπόκεινται σε μια εκστρατεία συκοφαντίας από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – σκεφτείτε τον Φιντέλ Κάστρο, τον Ούγκο Τσάβες, τώρα τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία είναι διαφορετικός μόνο ως προς τις επιπτώσεις του για τους υπόλοιπους από εμάς. Για πρώτη φορά μετά τα χρόνια του Ρέιγκαν, οι ΗΠΑ απειλούν να οδηγήσουν τον κόσμο σε πόλεμο. Με την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια να είναι πλέον στρατιωτικά φυλάκια του ΝΑΤΟ, το τελευταίο «κράτος ασφαλείας» που συνορεύει με τη Ρωσία – την Ουκρανία – διαλύεται από φασιστικές δυνάμεις που εξαπολύουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Εμείς στη Δύση υποστηρίζουμε τώρα τους νεοναζί σε μια χώρα όπου οι Ουκρανοί Ναζί στήριξαν τον Χίτλερ.

Έχοντας οργανώσει το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου κατά της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στο Κίεβο, η σχεδιαζόμενη κατάληψη της ιστορικής, νόμιμης ναυτικής βάσης της Ρωσίας στην Κριμαία από την Ουάσιγκτον απέτυχε. Οι Ρώσοι αμύνθηκαν, όπως έκαναν απέναντι σε κάθε απειλή και εισβολή από τη Δύση για σχεδόν έναν αιώνα.

Όμως η στρατιωτική περικύκλωση του ΝΑΤΟ έχει επιταχυνθεί, μαζί με τις ενορχηστρωμένες από τις ΗΠΑ επιθέσεις εναντίον Ρώσων στην Ουκρανία. Εάν ο Πούτιν προκληθεί για να έρθει να τους βοηθήσει, ο προκαθορισμένος ρόλος του «παρία» θα δικαιολογήσει έναν ανταρτοπόλεμο που θα διευθύνει το ΝΑΤΟ και είναι πιθανό να διαχυθεί στην ίδια τη Ρωσία.

Αντίθετα, ο Πούτιν έχει αποφύγει τον δρόμο του πολέμου αναζητώντας μια συμφωνία με την Ουάσιγκτον και την ΕΕ, αποσύροντας τα ρωσικά στρατεύματα από τα ουκρανικά σύνορα και προτρέποντας τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία να εγκαταλείψουν το προκλητικό δημοψήφισμα του Σαββατοκύριακου. Αυτοί οι ρωσόφωνοι και δίγλωσσοι – το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ουκρανίας – αναζητούν εδώ και καιρό μια δημοκρατική ομοσπονδία που να αντικατοπτρίζει την εθνική ποικιλομορφία της χώρας και να είναι ταυτόχρονα αυτόνομη από το Κίεβο και ανεξάρτητη από τη Μόσχα. Οι περισσότεροι δεν είναι ούτε «αποσχιστές» ούτε «επαναστάτες», όπως τους αποκαλούν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά πολίτες που θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους.

Όπως τα ερείπια του Ιράκ και του Αφγανιστάν, η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο της CIA – το οποίο διευθύνει προσωπικά ο διευθυντής της CIA John Brennan στο Κίεβο, με δεκάδες «ειδικές μονάδες» από τη CIA και το FBI να δημιουργούν μια «δομή ασφαλείας» που επιβλέπει τις άγριες επιθέσεις σε όσους εναντιώθηκαν στο πραξικόπημα του Φεβρουαρίου. Δείτε τα βίντεο, διαβάστε τις αναφορές αυτόπτων μαρτύρων από τη σφαγή στην Οδησσό αυτόν τον μήνα. Τραμπούκοι φασίστες με λεωφορεία έκαψαν τα κεντρικά γραφεία των συνδικάτων, σκοτώνοντας 41 άτομα που είχαν εγκλωβιστεί μέσα. Παρακολουθήστε την αστυνομία να βρίσκεται δίπλα.

Ένας γιατρός περιέγραψε την προσπάθειά του να σώσει ανθρώπους, “αλλά με σταμάτησαν οι φιλο-ουκρανοί ναζί ριζοσπάστες. Ένας από αυτούς με απώθησε αγενώς, υποσχόμενος ότι σύντομα εγώ και άλλοι Εβραίοι της Οδησσού θα έχουμε την ίδια μοίρα. Αυτό που συνέβη χθες δεν διαδραματίζονταν ακόμη και κατά τη διάρκεια της φασιστικής κατοχής στην πόλη μου στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αναρωτιέμαι γιατί όλος ο κόσμος σιωπά».

Οι Ρωσόφωνοι Ουκρανοί παλεύουν για επιβίωση. Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από τα σύνορα, ο υπουργός Άμυνας της χούντας του Κιέβου, Andriy Parubiy – ιδρυτικό μέλος του φασιστικού κόμματος Svoboda – καυχιόταν ότι οι επιθέσεις κατά των «ανταρτών» θα συνεχίζονταν. Σε οργουελιανό στυλ, η προπαγάνδα στη Δύση το έχει αντιστρέψει στη Μόσχα «προσπαθώντας να ενορχηστρώσει τη σύγκρουση και την πρόκληση», σύμφωνα με τον William Hague. Ο κυνισμός του συνδυάζεται με τα γκροτέσκα συγχαρητήρια του Ομπάμα στη χούντα του πραξικοπήματος ή «την αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση» της μετά τη σφαγή της Οδησσού. Η χούντα, λέει ο Ομπάμα, είναι «δεόντως εκλεγμένη». Όπως είπε κάποτε ο Χένρι Κίσινγκερ: «Δεν είναι το θέμα του τι είναι αλήθεια αυτό που μετράει, αλλά το τι θεωρείται αληθινό».

Στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, η θηριωδία της Οδησσού έχει υποτιμηθεί ως «θολή» και μία «τραγωδία» στην οποία «εθνικιστές» (νεοναζί) επιτέθηκαν σε «αποσχιστές» (άτομα που μαζεύουν υπογραφές για δημοψήφισμα για μια ομοσπονδιακή Ουκρανία). Η Wall Street Journal του Ρούπερτ Μέρντοχ καταδίκασε τα θύματα – «Η θανατηφόρα πυρκαγιά στην Ουκρανία πιθανότατα πυροδοτήθηκε από αντάρτες, λέει η κυβέρνηση». Η προπαγάνδα στη Γερμανία ήταν καθαρά ψυχρός πόλεμος, με την Frankfurter Allgemeine Zeitung να προειδοποιεί τους αναγνώστες της για τον «ακήρυχτο πόλεμο» της Ρωσίας. Για τους Γερμανούς, είναι μια οδυνηρή ειρωνεία ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος ηγέτης που καταδικάζει την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.

Μια δημοφιλής αληθοφάνεια είναι ότι «ο κόσμος άλλαξε» μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τι έχει αλλάξει όμως; Σύμφωνα με τον Ντάνιελ Έλσμπεργκ, ένα σιωπηλό πραξικόπημα έγινε στην Ουάσιγκτον και πλέον κυριαρχεί ο αχαλίνωτος μιλιταρισμός. Το Πεντάγωνο διεξάγει επί του παρόντος «ειδικές επιχειρήσεις» – μυστικούς πολέμους – σε 124 χώρες. Στο εσωτερικό, η αυξανόμενη φτώχεια και η απώλεια της ελευθερίας είναι η ιστορική συνέπεια μιας κατάστασης αέναου πολέμου. Προσθέστε τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου και το ερώτημα είναι: γιατί το ανεχόμαστε αυτό;

Πηγή: Militair

10 σχόλια:

  1. Και κοίτα να δεις που οι εγγλέζοι libelars της Guardian τολμάνε να πούνε αλήθειες και να θίξουν γεγονότα που η ελληνική "κομμουνιστική αριστερά" τα προσπερνάει στο όνομα των ίσων αποστάσεων... O-tempora, o-mores, και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στο ΚΚΕ αλλά στα μ-λ, στην "Κόντρα" κλπ. Τα τρότσκια έτσι κ αλλιώς τα ξέραμε από χρόνια με ποιού το μέρος ήτανε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το θέμα είναι ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα, όλη η Αριστερά ετεροκαθοριζεται από τη στάση και την θέση του ΚΚ. Εκείνο ήταν και ειναι ο πολιτικός πήχης που καθόριζε, επέβαλε, οριοθετουσε την αντίσταση και την κινηματική αντίδραση πάνω στην οποία τα άλλα αριστερά κόμματα επέλεγαν να κινηθούν ανάλογα με το κοινό στο οποίο στοχευαν. Όταν πλέον το ΚΚ σιγοντάρει το ιμπεριαλιστικο αφήγημα για την κακία Ρωσία τότε και τα υπόλοιπα κόμματα θα ξεκινήσουν την τοποθέτηση τους από πολύ πιο παραμορφωτικες οπτικές για τον πόλεμο στην Ουκρανία, παίρνοντας σαν δεδομένο τις δυτικές αιτιάσεις. Και όλα αυτά γίνονται θυμίζω με ενεργή την "πορεία αποκατάστασης των επαναστατικων χαρακτηριστικών" και παράλληλα τα δήθεν τρομερά αναχώματα τύπου Λαε, Ανταρσυα, Εργατικός Αγώνας κτλ να έχουν ψοφήσει προ καιρού. Είναι να απορεί κανείς, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Συριγος...

    ΓΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΓΚ: Μία εξήγηση θα ήταν πως μετά την πλήρη φιλελευθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ (ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πλέον ως αριστερό κόμμα, έστω και οπορτουνιστικό) εμφανίστηκε ένα πολιτικό κενό στα δεξιά του ΚΚΕ, στον χώρο μεταξύ αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας (τον χώρο δηλαδή που κάλυπτε ο παλιός ΣΥΝ), κενό που το ΚΚΕ έσπευσε να καλύψει τόσο πολιτικά, όσο και με τις ανάλογες "μεταγραφές", Μηλιός, Κιμούλης, κλπ...
      Υπάρχουν φυσικά και άλλες συμαντικές παράμετροι που οδήγησαν σε αυτά τα άκρως περίεργα του συμβαίνουν πλέον, αλλά ίσως να μην πρέπει να συζητηθούν δημόσια, ή τουλάχιστον όχι ακόμη.

      Διαγραφή
    2. Το κενό φαντομ το καλυπτει το μερα 25 .Ενα αρχηγικο μορφωμα ευρωατλαντικο με κευνσιανο προγραμμα,αγωνιστικο ρεφορμισμο και liberal political correct εσανς.Όσο για την μεταγραφη Μηλιου στο ΚΚΕ ειναι νομιζω εμβληματικη γιατι ειναι ενας θεωρητικος που κουβαλαει μεγαλο φορτιο ιδεολογικο...

      Διαγραφή
    3. @Λώλος Δροσινός: Το ΜΕΡΑ 25 καλύπτει το ταξικό κενό που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα της αριστερής μικρο-μέσοαστικής διανόησης. Σε αυτό έχεις δίκιο μια και η ταξική, μαζική και στελεχιακή βάση του ΚΚ είναι εντελώς διαφορετική. Από την άλλη πλευρά, σύγκρινε λίγο τις σημερινές θέσεις του ΚΚΕ για ΕΟΚ, ΝΑΤΟ κλπ με αυτές του πρώιμου "εσωτερικού" (του Μπανιά και του Δρακόπουλου) και θα δεις πως ταυτίζονται σχεδόν πλήρως. Έτσι και αλλιώς ο παλιός ΣΥΝ σαν σούπερ μάρκετ ιδεών που ήταν, δεν άφησε μόνο ένα, αλλά πολλαπλά πολιτικά κενά για κάλυψη.
      Για τον Μηλιό τώρα, όχι Λενινιστής δεν ήταν ποτέ ο άνθρωπος. Αλλά δεν είναι και η μόνη μεταγραφή αυτή... https://www.iapopsi.gr/protes-ichires-metagrafes-gia-to-kke/

      Διαγραφή
  3. Πραγματικό διαμάντι το άρθρο.

    Όχι ότι δεν τα έχουμε ξαναδιαβάσει και από άλλους αρθρογράφους, αλλά, ειδικά επειδή είναι από τον John Pilger, έναν πολυβραβευμένο δημοσιογράφο και έναν που τουλάχιστον η εξωκοινοβουλευτική αριστερά τον εξυμνούσε κατά καιρούς. (Βέβαια ούτε και αυτή δεν τον διάβαζε προσεκτικά... όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της ταξικής αριστεράς στην γΕλλάδα...)

    Βρήκα και το πρωτότυπο άρθρο και το αποθήκευσα και σε pdf για αρχείο ώστε να το τρίβω στα μούτρα σε αυτούς που υποστηρίζουν την Ουκρανία (που είναι χαμένη υπόθεση έτσι κι αλλιώς) αλλά κυρίως σε αυτούς που κρατούν ίσες αποστάσεις και μιλούν για δύο ιμπεριαλισμούς.
    https://www.theguardian.com/commentisfree/2014/may/13/ukraine-us-war-russia-john-pilger

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ΑΣΠΡΟ~ΜΑΥΡΟ:
    Στο μόνο που διαφωνώ μαζί σου είναι αυτό που λες "σε αυτούς που κρατούν ίσες αποστάσεις και μιλούν για δύο ιμπεριαλισμούς."
    Στην πραγματικότητα κανένας δεν κρατάει "ίσες αποστάσεις" γιατί αυτές δεν μπορούν να υπάρξουν στον πραγματικό κόσμο. Παραφράζοντας το δόγμα Μπους, θα έλεγα πως "όποιος δεν είναι εναντίον των αμερικάνων, πα να πεί πως είναι μαζί τους".
    Επίσης, πως ακόμη και αν ήταν όντως έτσι "δύο ιμπεριαλισμοί αξεχώριστοι" και πάλι οι "ίσες αποστάσεις" δεν πατάνε πουθενά, οπότε και είναι προσχηματικές, αφού για μια σειρά πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, το να υποστηρίξουν απευθείας και απροκάλυπτα τις ΗΠΑ και τους Ουκρανοναζί, είναι αδύνατο για ευνόητους λόγους.
    Και λέω δεν πατάνε πουθενά, γιατί:
    "Σε έναν αντιδραστικό πόλεμο μια επαναστατική τάξη δεν μπορεί παρά να εύχεται την ήττα της κυβέρνησης της. Αυτό είναι αξίωμα! Και το αξίωμα αυτό αμφισβητούν μόνο οι συνειδητοί οπαδοί ή ανίκανοι υπηρέτες των σοσιαλσωβινιστών"
    Λένιν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υ.Γ. Ευχαριστώ για το άρθρο

      Διαγραφή
    2. Το βρήκα και στην σελίδα του John Pilger:
      http://johnpilger.com/articles/break-the-silence-a-world-war-is-beckoning

      Διαγραφή
    3. @ΑΣΠΡΟ~ΜΑΥΡΟ: Είναι πολύ ενδιαφέρον, και κάπου το έχω βρει και στα ελληνικά. Δν μπορώ να θυμηθώ που... -Στο voltaire.net ίσως;

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.