Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

«Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά»


Σκέψεις για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου από την Όλγα Νικολαΐδου.
«Θητεύσαμε παιδιά στη νύχτα
μ’ ένα σταφύλι θυμού ατρύγητο
Τι αμόλυντη περηφάνια είχαν τα λόγια μας
φωτίζοντας το θαύμα που θαύμα δεν έγινε.
…….
Είναι από τότε που βγάζουν στο σφυρί
τα κουρέλια εκείνου του πάναγνου έρωτα.
Κι όσοι τάχτηκαν πρώτοι
εξαργύρωσαν την κραυγή μας ερήμην.
Από εκείνη τη νύχτα ό,τι κι αν πω
φωνάζει σαν αίμα»
Οι παραπάνω στίχοι από το ποίημα «Το ερπετό της μνήμης» του Ηλία Γκρη.

Ο Ηλίας Γκρης, συμμετείχε στα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Μεγαλώσαμε, τα παιδιά της γενιάς μου, θαυμάζοντας την γενιά του Πολυτεχνείου. Συχνά, στεναχωριόμασταν που δεν είχαμε γεννηθεί νωρίτερα. Γιατί θεωρούσαμε βέβαιο, ότι αν η ηλικία μας το επέτρεπε, εκείνο το βράδυ που τα τανκς έμπαιναν μέσα, εμείς, θα ήμασταν εκεί, στην συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, για να φωνάξουμε «Αδέλφια μας στρατιώτες». Οι ήρωες του Πολυτεχνείου, ήταν οι πιο αγαπημένοι μας, ακριβώς γιατί καλούμασταν να τους ανακαλύψουμε μόνοι μας, ψάχνοντας όχι σε σχολικά βιβλία, αλλά σε αρχεία εφημερίδων, σε λογοτεχνικά βιβλία, σε θρυμματισμένες διηγήσεις, σε τεμαχισμένες από τον πόνο, τον φόβο, αλλά και την ελπίδα αναμνήσεις, σε ματωμένα ποιήματα και τραγούδια.

Μετά σιγά σιγά τα πράγματα άλλαξαν. Η εορτή καθιερώθηκε επισήμως ως εθνική και κάποιους από εκείνους που είχαμε λατρέψει ως επαναστάτες, τους είδαμε να «διαπρέπουν» σε έναν χώρο που δεν τους είχαμε φανταστεί. Με τα χρόνια τους είδαμε να μεταλλάσσονται σε «golden boys» και «golden girls» ενός «χρηματιστηρίου» που εμείς αγνοούσαμε, γιατί πραγματικά ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί ότι οι αξίες , αφορούν σε μετοχές και ομόλογα πάσης φύσεως.
Τους είδαμε να δρέπουν τον καρπό από το δέντρο της καθεστηκυίας τάξης που όχι, δεν είναι κόκκινο. Και τους είδαμε να εκπίπτουν, από τον παράδεισο που είχαμε φτιάξει με αυτό που μεταλάβαμε ως δικό τους όνειρο.

Κι όμως εκείνοι, άλλα όνειρα - αυτά που οι ίδιοι κάποτε τα χαρακτήριζαν μικροαστικής κουλτούρας και μεγαλοαστικής τσέπης- έσπευσαν να εκπληρώσουν. Με κάθε τρόπο. Δικαίωμά τους. Οι άνθρωποι αλλάζουν προσανατολισμό. Αν και η πυξίδα δείχνει πάντα από την πλευρά του ήλιου την ελευθερία να ανατέλλει. Οι άνθρωποι κάποτε, ξεφορτώνονται το παρελθόν τους. Αν και το παρελθόν, ακόμη και για όσους δεν αντέχουν να το «κουβαλήσουν», διατηρεί ατόφιο το ιστορικό βάρος του.

Στο κάτω κάτω, εκείνοι, εκείνο το βράδυ, ήταν εκεί. Εμείς, όχι. Μιλάμε και θα μιλάμε πάντα «από απόσταση ασφαλείας».

Ήταν ωστόσο και πολλοί άλλοι εκεί, εκείνο το βράδυ. Και εκείνοι οι άλλοι που ούτε καλά καλά τα ονόματά τους δεν θυμόμαστε πια, προτίμησαν τον μοναχικό δρόμο της σιωπής και της αξιοπρέπειας.
Ίσως γιατί έλαβαν σοβαρά υπόψη, τους στίχους του ποιητή:
«Να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες… Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά». 
Ο Σεφέρης το έχει γράψει αυτό και ίσως έχει δίκιο.

Αλλά μια μέρα σαν και τη σημερινή, ξέρω ότι εμείς που μεγαλώσαμε με το όνειρο να μας δοθεί κάποτε η ευκαιρία να «κάνουμε το δικό μας Πολυτεχνείο», θα προτιμούσαμε αυτές τις λίγες, σκόρπιες και ασήμαντες σκέψεις να τις ολοκληρώσουμε με έναν πιο αισιόδοξο στίχο.
Σαν αυτόν, του Ναζίμ Χικμέτ:

«Έχω ακόμα αρκετό κουράγιο για να δίνω στο όνειρο την θέση, μοναχά, του ονείρου».
Πηγή: Φως

11 σχόλια:

  1. Το φως είναι μακράν της δεύτερης ή πιο καλή αθλητική εφημερίδα. Και δεν είμαι γαύρος.

    Προλεκαλτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Προλεκαλτ:
      Το ενδιαφέρον με το φως είναι πως είναι η αντίστηξη του "πρωτθλητή" σε όλα τα επίπεδα.
      Αθλητικό, πολιτικό, πολιτιστικό.

      Αν ρίξεις μια ματιά στην ηλεκτρονική έκδοση του φωτός, θα δεις ενότητα για την ...ποίηση και το θέατρο, πολιτικά άρθρα με σαφώς αριστερή κατεύθηνση όπως το παραπάνω, ενώ τις προάλλες δημοσίευσε και συνεντευξη του ...Χ"χρήστου, του γνωστού ΑΕΚτζή.
      Ο "πρωταθλητής" από την άλλη, ντουντούκα υου Μαρινάκη, ακροδεξιές έως και φασιστικές απόψεις, και στον πολιτιστικό τομέα, άντε να δείξουνε κανένα ξέκ#λο...

      Διαγραφή
    2. Μα εγώ το φως έτσι το ανακάλυψα, με αφορμή τις λογοτεχνικές στήλες του. Είχα κάνει κάποτε μια αναζήτηση για έναν ποιητή στο google, και έπεσα σε ένα άρθρο του φωτός. Στην αρχή το διάβασα από περιέργεια, μη περιμένοντας να βρω κάτι αξιόλογο (τουλάχιστον στη συγκεκριμένη θεματολογία), σε μια αθλητική εφημερίδα (και μάλιστα οπαδικης κατεύθυνσης), και όσο προχωρούσα στην ανάγνωση, διαπίστωνα με έκπληξη ότι το άρθρο ήταν γραμμένο με αξιοσημείωτη διεισδυτικότητα, που μαρτυρούσε καλή γνώση του αντικειμένου, και ήταν διατυπωμένο σε καλαίσθητη γλωσσική έκφραση (όπως αρμόζει σε τέτοια άρθρα), πράγματα που δεν τα βρίσκεις εύκολα σε αντίστοιχες στήλες πολιτικών εφημερίδων. Ύστερα διάβασα κι άλλα άρθρα που αφορούσαν την λογοτεχνία και τον πολιτισμό, και διαπίστωσα ότι ήταν όλα στο ίδιο επίπεδο. Μετά κοίταξα και τις πολιτικές στήλες και αποκόμισα την ίδια με εσένα εντύπωση.

      Δεν ξέρω γενικά που οφείλεται αυτό το παράδοξο, σε μια εποχή που οι αστοί έχουν βαλθεί να εκφασισογν την κοινωνία, μια αστική εφημερίδα να κρατάει αυτή τη στάση, και να σώζει την τιμή του τύπου. Πάντως αν ήμουν δημοσιογράφος, σίγουρα στο φως θα ήθελα να εργάζομαι.

      Προλεκαλτ

      Διαγραφή
    3. @Προλεκαλτ:
      Η Όλγα Νικολαϊδου, που έγραψε και το παραπάνω άρθρο, είναι κόρη του Θόδωρου Νικολαΐδη, του ιδρυτή της εφημερίδας, άρα και ιδιοκτήτητρια της.
      Οπότε αρκετά πράγματα είναι ευεξήγητα.
      Από την άλλη, επειδή ακριβώς είναι αυτό που είναι, το φως εξακολουθεί κ υπάρχει.
      Η λακκη ιστορική αθλητική εφημερίδα της Αθήνας, η "Ηχώ" που μπήκε στο τριπάκι να ανταγωνιστεί σε οπαδικό καφριλίκιτην ντέρμπυ, αντί να κρατήσει επίπεδο απευθηνόμενη σε ένα πιο σκεπτόμενο κοινό, μοιραία έκλεισε.
      Είναι αυτό που λένε μην ανταγωνιστείς ποτέ τον βλάκα στην βλακεία. Παίζει στην έδρα του και θα νικήσει! :)

      Διαγραφή
    4. Την ηχώ την διάβαζε ο θείος μου που είναι βαζελος (όπως και εγώ άλλωστε) και από σποντα την ξεφυλλιζα που και που κι εγώ. Την εποχή που πρόλαβα εγώ δεν είχε κατρακυλήσει ακόμα στο φθηνό οπαδιλικι, κρατούσε γενικά ένα επίπεδο, αλλά καμμία σχέση με το φως. Παρεμπιπτόντως, το φως εξακολουθεί να αποτελεί ένα αίνιγμα για μένα, δεδομένου ότι ζούμε σε κυνικές εποχές που δεν σηκώνουν ρομαντισμους, πόσο μάλλον που ο ανταγωνισμός μπορεί να σε καταπιεί. Άσε που υπάρχουν και πολιτικές προτεραιότητες.

      Προλεκαλτ

      Διαγραφή
    5. @Προλεκαλτ:
      Το "μυστήριο" του φωτός έγκειται στην επιλογή του να πουλήσει ποιότητα σε συγκεκριμένο κοινό, αντί να πλειοδοτήσει σε καφριλίκι.
      Και καθαρά εμπορικά αν το δεις, πετυχημένη κίνηση ήταν, εκ του αποτελέσματος τουλάχιστον.
      Και λέει και κάτι ίσως και για την κοινωνία μας, που δεν είναι και τόσο σάπια τελικά όσο προσπαθούν να μας παρουσιάσουν.

      Διαγραφή
  2. Μαρία Δαμανάκη Βουλευτής του ΚΚΕ στην ηγεσία Μετά πρόεδρος του ..συνασπισμού... στην συνέχεια στο ΠΑΣΟΚ επίτροπος αλιείας στην Ε.Ε Στέλεχος σε πολυεθνική αλιείας στην Αγγλία. ΟΥΦΦΦΦΦΦ.... ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ.... ΓΚΛΑΣΝΟΣΤ.... Καλό βράδυ να έχουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας μην αυταπατωμεθα.Ο,τι η αντιδραση δεν μπορει να κατηγορησει να σπιλωσει να λερωσει, το αγκαλιαζει για να το κανει δικη της υποθεση για να το πνιξει.
    Αυτα εγραφε ο Βασιλης Φιλιας στην ελευθεροτυπια το 1975 κ δυστυχως διατηρουν την επικαιροτητα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Λώλος Δροσινός:
      Η αντίδραση και θα κατηγορήσει, και θα σπιλώσει και θα οικειοποιηθεί, και θα ξανακατηγορήσει και ξανασπιλώσει, ανάλογα με τους συσχετισμούς και με το τι της βγαίνει καλύτερα εκείνη την στιγμή. Το είδαμε και με το ΕΑΜ αυτό.
      Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε σε αυτόν τον "πόλεμο ιστορίας", που λιγότερο αφορά το παρελθόν τελικά, και πολύ περισσότερο το παρόν και το μέλλον.

      Διαγραφή
    2. Αυτός ήταν είναι και θα είναι πάντα ο Καπιταλισμός. Αυτό είναι το πρόσωπο του όσες μάσκες και αν αλλάξει. Πάντα αποκρουστικό. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.