Επαναποικιοποίηση

Η γαλλική αυτοκρατορία "φέρνει" τον πολιτισμό

Για τον Τιερί Μεϋσάν, μια από τις συνέπειες του διαδοχικού τέλους του διπολικού κόσμου και μετά, του μονοπολικού κόσμου είναι η αποκατάσταση των αποικιοκρατικών σχεδίων. Διαδοχικά, ηγέτες της Γαλλίας, της Τουρκίας και της Αγγλίας δήλωσαν δημοσίως την επιστροφή των φιλοδοξιών τους. Παραμένει να δούμε ποιες μορφές θα μπορούσαν να πάρουν στον 21ο αιώνα.

Η γαλλική αυτοκρατορία

Εδώ και μια δεκαετία, σημειώνουμε, ως απρέπια, τη γαλλική βούληση να αποκαταστήσει την εξουσία της στις πρώην αποικίες της. Αυτή ήταν η λογική του διορισμού από τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί του Μπερνάρ Κουσνέρ ως υπουργού εξωτερικών. Αντικατέστησε με την αγγλοσαξωνική αντίληψη των "Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" στη θέση της αντίληψης των Γάλλων Επαναστατών των "Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη" [1]. Αργότερα, ο φίλος του, ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η εντολή του ΟΗΕ στη Συρία. Ακόμα πιο ξεκάθαρα μίλησε ο μικρανεψιός του πρεσβευτή Φρανσουά Τζορτζ-Πικό (εκείνου των συμφωνιών Sykes-Picot), ο πρώην πρόεδρος Valéry Giscard d’Estaing. Και είναι προφανώς με αυτό τον τρόπο ότι πρέπει να κατανοήσουμε τη βούληση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον της Συρίας, χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υπήρξε πάντα στη Γαλλία ένα «αποικιοκρατικό κόμμα» που διέσχιζε τα πολιτικά κόμματα και δρούσε ως λόμπι στην υπηρεσία της τάξης των κατεχόντων. Όπως σε κάθε περίοδο όπου γίνεται δύσκολο για τους αδίστακτους καπιταλιστές να συντρίψουν το εθνικό εργατικό δυναμικό, ο μύθος της αποικιοκρατικής κατάκτησης επανεμφανίζεται. Αν τα "Κίτρινα Γιλέκα" επαναστατούν, τότε ας συνεχίσουμε "την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο" στη πλάτη των Σύρων.

Άλλοτε αυτή η μορφή κυριαρχίας κρυβόταν, σύμφωνα με τα λόγια του Jules Ferry -υπό την αιγίδα του οποίου ο Ολάντ αφιέρωσε τη θητεία του [2] - πίσω από «το καθήκον να φέρουμε τον πολιτισμό». Σήμερα σκοπεύει να "προστατεύσει" τους λαούς των οποίων οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι χαρακτηρίζονται ως «δικτάτορες».
[...]

Η Βρετανική Αυτοκρατορία

Η βρετανική αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ

Το Ηνωμένο Βασίλειο, από την πλευρά του, διστάζει εδώ και δύο χρόνια για το μέλλον του μετά το Brexit.

Λίγο μετά την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι ταξιδέψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απευθυνόμενη στους ηγέτες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πρότεινε να αποκατασταθεί ο αγγλοσαξονικός ηγετικός ρόλος επάνω στον υπόλοιπο κόσμο [6]. Αλλά ο πρόεδρος Τραμπ είχε εκλεγεί για να καταργήσει τα αυτοκρατορικά όνειρα, όχι για να τα μοιραστεί.

Απογοητευμένη, η Τερέζα Μέι ταξίδεψε στην Κίνα για να προτείνει στον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ να ελέγχει μαζί της τις διεθνείς ανταλλαγές. Το Σίτυ, έλεγε, είναι έτοιμο να εξασφαλίσει τη μετατρεψιμότητα των δυτικών νομισμάτων σε γιουάν [7]. Αλλά ο πρόεδρος Σι δεν είχε εκλεγεί για να συνεργαστεί με την κληρονόμο της δύναμης η οποία είχε αποσυναρμολογήσει τη χώρα του και που της επέβαλε τον πόλεμο του οπίου.

Η Τερέζα Μέι επιχείρησε μια τρίτη φόρμουλα με την Κοινοπολιτεία [8]. Ορισμένες από τις πρώην αποικίες του Στέμματος, όπως η Ινδία, βιώνουν ισχυρή ανάπτυξη σήμερα και θα μπορούσαν να γίνουν πολύτιμοι εμπορικοί εταίροι. Συμβολικά, το δελφίνι του Στέμματος, ο πρίγκιπας Κάρολος, έγινε πρόεδρος αυτής της ένωσης. Η κ. Μέι ανακοίνωσε ότι τελικά θα πορευτούν προς ένα παγκόσμιο Ηνωμένο Βασίλειο ( Global Britain ).

Σε συνέντευξή του στο Sunday Telegraph στις 30 Δεκεμβρίου 2018, ο Βρετανός υπουργός Άμυνας Gavin Williamson έδωσε την ανάλυσή του για την κατάσταση. Μετά το φιάσκο της διώρυγας του Σουέζ το 1956, το Ηνωμένο Βασίλειο ακολουθεί μια πολιτική αποαποικιοποίησης και αποσύρει τα στρατεύματά του από τον υπόλοιπο κόσμο. Διατηρεί σήμερα μόνιμες στρατιωτικές βάσεις μόνο στο Γιβραλτάρ, την Κύπρο, τον Ντιέγκο Γκαρσία και στις Μαλβίνες ("Τα Φώκλαντς" σύμφωνα με το αυτοκρατορικό τους όνομα). Για 63 χρόνια, το Λονδίνο έχει στραφεί προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία φαντάστηκε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, αλλά στην οποία δεν πίστευε αρχικά ότι η Αγγλία θα εντασσόταν. Το Μπρέξιτ "καταστρέφει αυτή την πολιτική". Από τώρα και στο εξής, "το Ηνωμένο Βασίλειο επιστρέφει ως παγκόσμια δύναμη".

Ήδη το Λονδίνο σχεδιάζει να ανοίξει δύο μόνιμες στρατιωτικές βάσεις. Η πρώτη αναμένεται να είναι στην Ασία (στη Σιγκαπούρη ή στο Μπρουνέι), η δεύτερη στη Λατινική Αμερική. Πιθανότατα στη Γουιάνα για να συμμετάσχει στο νέο στάδιο της στρατηγικής των Rumsfeld-Cebrowski για την καταστροφή των περιφερειών του κόσμου που δεν συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση. Μετά τις "Μεγάλες Αφρικανικές Λίμνες", την "Ευρύτερη Μέση Ανατολή", είναι η ώρα της "Λεκάνης της Καραϊβικής". Ο πόλεμος πιθανόν να ξεκινήσει με εισβολή στη Βενεζουέλα από την Κολομβία (φιλοαμερικάνικη), τη Βραζιλία (φιλοισραηλινή) και τη Γουιάνα (φιλοβρετανική).

Χωρίς να εμπλέκονται με καθησυχαστικές ομιλίες όπως οι Γάλλοι, οι Άγγλοι έχτισαν μια αυτοκρατορία με τη βοήθεια πολυεθνικών στην υπηρεσία των οποίων έβαλαν το στρατό τους. Διαίρεσαν τον κόσμο στα δύο, που συνοψίζεται από τον τίτλο: ο Κυρίαρχος ήταν Βασιλιάς της Αγγλίας (ως εκ τούτου υποβαλλόταν στη πολιτική παράδοση) και Αυτοκράτορας της Ινδίας (δηλαδή, διαδεχόμενος την ιδιωτική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών και καθαρός τύραννος εκεί).

Η αποαποικιοποίηση ήταν ένα επακόλουθο του Ψυχρού Πολέμου. Επιβλήθηκε στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης από το δυοπώλιο των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Διατηρήθηκε στον μονοπολικό κόσμο, αλλά δεν συναντά εμπόδια μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την «διευρυμένη Μέση Ανατολή».

Είναι δύσκολο να προβλέψουμε ποια μορφή θα λάβει η μελλοντική αποικιοποίηση. Στο παρελθόν, κατέστη δυνατή από τις σημαντικές διαφορές στο επίπεδο της εκπαίδευσης. Αλλά σήμερα;

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση: Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

Documents joints

		Σε αυτή τη συνέντευξη στο Le Parisien της 27ης Σεπτεμβρίου 2015, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ ’Εστέν δήλωνε: «Αναρωτιέμαι για το ενδεχόμενο της δημιουργίας μιας εντολής του ΟΗΕ για τη Συρία, για μια περίοδο πέντε ετών.» (PDF - 217.8 ko)
		Σε αυτή τη συνέντευξη στο Sunday Telegraph στις 30 Δεκεμβρίου 2018, ο βρετανός υπουργός Άμυνας Gavin Williamson επιβεβαιώνει το τέλος της πολιτικής της αποαποικιοποίησης. (PDF - 486.1 ko)

[1] Η διαφορά μεταξύ των δύο ήταν το κύριο θέμα συζητήσεων κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Η ασυμβατότητά τους ήταν μεταξύ άλλων το θέμα του ομώνυμου βιβλίου του Thomas Paine, του best seller κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.
[2] « La France selon François Hollande », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 30 juillet 2012.
[6] “Theresa May addresses US Republican leaders”, by Theresa May, Voltaire Network, 27 January 2017.
[7] “27 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το Brexit αναδιανέμει τη παγκόσμια γεωπολιτική”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 27 juin 2016.
[8] “Η νέα βρετανική εξωτερική πολιτική”, του Σωτήρης Γιαννέλης & Αθηνά, Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 6 juillet 2016.
_____________

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.