|
Οι ηττημένοι... |
Επιβεβαιώνοντας όλες τις δημοσκοπήσεις, η συμμαχία της αντιδραστικής αντιπολίτευσης «Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας σημείωσε την Κυριακή συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές στη Βενεζουέλα, έναντι του κυβερνώντος κόμματος Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας. Με πάνω από το 96% καταμετρημένες ψήφους και τη συμμετοχή στις εκλογές να φτάνει το 74,25%,
η «Δημοκρατική Ενότητα» πήρε το 52,69% ή 99 βουλευτές στη Βουλή των 167,
το κυβερνών κόμμα μαζί με την εκλογική συμμαχία «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλος - Σιμόν Μπολίβαρ» 23,35% και 46 έδρες, ενώ υπολείπονται άλλες 22 έδρες, οι 19 σε περιφέρειες που δεν έχουν καταμετρηθεί όλες οι ψήφοι και 3 για τις κοινότητες των ινδιάνικων φυλών.
Ο Πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο, και πρόεδρος του ΕΣΚΒ, αναγνώρισε την ήττα, λέγοντας ότι «ηττηθήκαμε από τον οικονομικό πόλεμο» και ότι
«η επανάσταση περνάει σε ένα άλλο στάδιο και πρέπει να καταφύγουμε στις κατακόμβες και να ξαναγεννηθούμε», ενώ
«χαρακτήρισε το αποτέλεσμα συγκυριακό».
Το γεγονός του «οικονομικού πολέμου», όπου
οι μεγαλοκαπιταλιστές, που ελέγχουν τη διατροφική αλυσίδα, δημιουργούν τεχνητές ελλείψεις κρύβοντας τα τρόφιμα,
ή της επιδείνωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων από την πτώση των τιμών που πετρελαίου ή της εκτεταμένης διαφθοράς στην κρατική διοίκηση είναι αποτελέσματα του λεγόμενου «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» που
διατήρησε ακέραια την οικονομική εξουσία στο κεφάλαιο.
|
...και οι "νικητές' |
Παρά τη λεγόμενη
εθνικοποίηση της πετρελαιο-βιομηχανίας και τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που εγκαινιάστηκε το 1998 με τον ηγέτη της χώρας, Ούγκο Τσάβες Φρίας,
η καπιταλιστική οικονομική βάση δεν άλλαξε. Η δυνατότητα που έδωσαν τα έσοδα από το πετρέλαιο
να αμβλυνθούν κάποια οξυμένα λαϊκά προβλήματα (αναλφαβητισμός, έλλειψη υποδομών Υγείας, Παιδείας, λαϊκές κατοικίες, διατροφή με επιδοτούμενα προγράμματα σε φτωχογειτονιές) δεν άλλαξε την οικονομική βάση της χώρας και επιπλέον το γεγονός ότι
δεν αναπτύχθηκε η παραγωγική βάση, δεν υπήρξε σύγκρουση με το κεφάλαιο και άνοδος της ταξικής συνείδησης, συνέβαλαν σε μια συγκυρία οικονομικών δυσκολιών, στο να διευρυνθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Το αποτέλεσμα, βεβαίως,
χαρακτηρίζουν «ιστορική αλλαγή» τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ, που βοήθησαν, «πατώντας» στη δύσκολη οικονομική κατάσταση, να δυναμώσει η δημαγωγία της αντιδραστικής αντιπολίτευσης.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά ότι όσο χώρο δίνεις στον άλλο είναι εις βάρος σου και θα τον χρησιμοποιήσει εναντίον σου και θα πάρει κιάλλο, κάποια στιγμή θα γίνει, είναι έτσι. Δεν με εκπλήσσει αυτή η ήττα, και μάλλον δεν μπορείς να έχεις μερικώς σοσιαλισμό, ή θα έχεις ή όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@experience:
ΔιαγραφήΜπορείς να έχεις "λίγο σοσιαλισμό", όσο μπορείς να είσαι και "ολίγον έγκυος" που λέγαμε παλιότερα.
Δεν έχει "ολίγον εδώ". Ή σοσιαλισμό θα έχεις ή καπιταλισμό.
Νομίζω πως αυτό είναι το δίδαγμα από το άδοξο τέλος του μπολιβαριανού κινήματος, που παρά τις αντιφάσεις και τις εγγενείς αδυναμίες του, ταρακούνησε τα νερά της λατινικής αμερικής.
Ταρακούνησε ίσως αλλά πλέον αποτελεί παρελθόν και οι άλλοι πανηγυρίζουν. Αυτό ή θα το πας μέχρι το τέρμα ή αστο καλύτερα. Αυτά παθαίνει και η Ρωσία που είναι ναι μεν αλλά (και η Κίνα).
Διαγραφή@experience:
Διαγραφή-Συμφωνώ πως δεν μπορείς να μείνεις (για πάντα) στα μισά του δρόμου. Ή από την μία πλευρά του θα περάσεις ή από την άλλη.
-Θεωρώ τις Βενεζουέλα, Ρωσία και Κίνα, εντελώς διαφορετικές και μη-συγκρίσιμες περιπτώσεις. Σε επίπεδο οικονομικής βάσης και εποικοδομήματος.
Έχουν διαφορές αλλά και η Κίνα και η Ρωσία όσο και να αντιτίθενται στις ΗΠΑ-ΕΕ από την άλλη έχουν και σχέσεις μαζί τους, αυτό νομίζω έκανε και η Βενεζουέλα. Η Κίνα από τη μια και καλά καταδικάζει τις ΗΠΑ αλλά από την άλλη έχουν και πολύ ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς, αυτό είναι μία αντίφαση. Στο ίδιο πνέυμα είχες γράψει και για τη Ρωσία κάποια στιγμή (και συμφωνώ). Και η Βενεζουέλα δεν έκοψε ποτέ τις οικονομικές σχέσεις της με τις ΗΠΑ, έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή@experience:
ΔιαγραφήΗ διαφορά εδώ είναι η εξής. Στην Κίνα η οικονομία ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το κράτος (μέχρι και πενταετή πλάνα έχουν ακόμη). Οπότε τους οικονομικούς της δεσμούς τους καθορίζει με βάση τα συμφέροντα της.
Η Ρωσία είναι μια άλλη περίπτωση, με την αστική της τάξη να έχει (και να θέλει) ένα σορό δεσμούς με το δυτικό κεφάλαιο από την μία, και να είναι αναγκασμένη να αντιπαρατεθεί μεζί του από την άλλη.
Στν Βενεζουέλα πάλι, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Εκεί είχαμε μια αστική τάξη πλήρως ευθιγραμμισμένη με τον αμερικάνικο παράγοντα και πλήρως αντικυβερνητική.
Αυτό διαφοροποιεί ουσιαστικά αυτή την περίπτωση από τις άλλες δύο, συν φυσικά το επίπεδο ανάπτυξης της Βενεζουέλας που δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό των στρατιωτικών υπερδυνάμεων Κίνας και Ρωσίας.
Οι οποίες φυσικά έχουν και αυτές τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Εννοείται ότι δεν μπορεί να συγκριθεί, και ότι έχουν και διαφορές μεταξύ τους όλες αυτλες οι χώρες, απλώς μου φαίνεται ότι ισχύει η ίδια αρχή. Τώρα για το αν η Κίνα είναι κομμουνιστική, δεν νομίζω να το πιστεύει πλέον και η ίδια αυτό.
Διαγραφή@experience:
ΔιαγραφήΠουθενά δεν είπα πως η Κίνα είναι κομμουνιστική. Οι Κινέζοι το πιστεύουν πάντως ακράδαντα. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση με έναν-δύο που πετυχε να μιλήσω.
Δεν το είπες, το ξέρω, αλλά μερικοί το πιστεύουν.
ΔιαγραφήΤο ετοιμο καπιταλιστικο κρατος δεν μπορει σε καμμια περιπτωση να χρησιμοποιηθει απο το Προλεταριατο για να χτισει την δικη του εξουσια. Λογια του ΜΑΡΞ μετα την παρισινη κομμουνα το 1871. Συμπερασμα πληρωμενο με αιμα οπου ξεχαστηκε. Την καλημερα μου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΑκριβώς αυτό. Το αστικό κράτος δεν καταλαμβάνεται αλλά τσακίζεται έλεγε και ο Λένιν στο "κράτος και επανάσταση".
Άλωστε όσο μπορείς να χρησιμοποιήσεις ποτηστήρι για να τηγανήσεις ψάρια, άλλο τόσο μπορείς και να χργσιμοποιήσεις το αστικό κράτος για να οικοδομήσεις σοσιαλισμό...
"Κρατος και Επανασταση" Λενιν.
ΔιαγραφήΜεγαλο Βιβλιο Στρατηγικης. Και επικαιρο.
Αλλοι προτιμουν τον αριστερισμο, βιβλιο τακτικης
Ο Τσαβες ειχε μεγαλη ευκαιρια αμεσως μετα το τηλε-πραξικοπημα του 2002. Χωρις να υποτιμησουμε τα λιγα που εκανε και οσα προσπαθησε να κανει.
Η διαφορα της Βενεζουελιανης σοσιαλδημοκρατιας με αλλες χωρες της Λατινικης Αμερικης και της Ευρωπης ειναι η εντιμοτητα των προθεσεων. Για ποσο ακομα;
Νικ. -π
@Νικ. -π:
ΔιαγραφήΤο "κράτος και επανάσταση" είναι ιδεολογικό αγκωνάρι. Πάνω εκεί χτίζονται και όλα τα υπόλοιπα.
Ο "αριστερισμός" είναι πολύ χρήσιμο βιβλίο τακτικής, που εάν αποκοπεί όμως από το υπόλοιπο θεωρητικό (και πρακτικό βεβαίως) έργο του Λένιν, μπορεί να (και έχει) χρησιμοποιηθει για να δικαιολογηθούν τα μύρια όσα...
Ναί, το τραγικό είναι πως η Βενεζουέλα μοιάζει πολύ με την Χιλή. Αλλά η "ξεροκεφαλιά" των "Μπολιβαριανών" χρειάζεται μια ταξική ερμηνεία, δεν μπορεί να μείνει έτσι, σαν "ξεροκεφαλιά". Αν κάνεις δυό φορές το ίδιο λάθος, τότε μάλλον δεν κάνεις "λάθος", αλλά πιθανώτατα έχεις διαφορετικούς προσανατολισμούς. Δεν ξέρω η "εντιμότητα των προθέσεων" τι διασώζει εδώ.
ΔιαγραφήΤο πιο τραγικό είναι πως η Βενεζουέλα είχε δώσει μια καλήν ανάσα στην Κούβα, που τώρα θα γίνει κλωτσιά....
@Σεχτάρ ο Τρομερός:
ΔιαγραφήΕίχα ανεβάσει μια ανάλυση του ΚΚ Βενεζουέλας από την Διεθνή ΚΟΜΕΠ (http://fadomduck2.blogspot.gr/2015/06/blog-post_63.html) που έλεγε ακριβώς αυτό το πράγμα (αναφερόμενοι στο ταξικό του ζητήματος).
Πως η «Μπολιβαριανή επανάσταση» στηρίχτηκε από εκτεταμένα λαϊκά-μικροαστικά στρώματα, αλλά ελείψη ικανού σε αριθμό και συνειδητότητα προλεταριάτου που θα μπορούσε να την πάει μπροστά, ήταν αναγκασμένη να παραμείνει στα μέσα του δρόμου και εν τέλη η ήττα της ήταν θέμα χρόνου. Και αυτό γιατί όπως σωστά επισήμαναν τότε οι σύντροφοι (τό άρθρο γράφτηκε 1-2 χρόνια πριν νομίζω) δεν μπορούν οι μικροαστοί να ηγηθούν μιας κοινωνίας. Αν αυτό δεν το κάνουν οι εργάτες, τότε θα το κάνουν οι μεγαλοαστοί.
Νομίζω πάντως πως στον απολογισμό του Μπολιβαριανού πειράματος, δεν πρέπει να πέσουμε από την άλλη και στην παγίδα της ισοπέδωσης. Πρόσφεραν πράγματα οι Τσαβίστας στον λαό της Βενεζουέλας. Και ούτε Τσίπρας, ούτε Παπαντρέας ήταν ο Τσάβες.
Τα τελευταία τα γράφω με αφορμή το σχόλιο σου, και δεν απευθήνονται σε εσένα προσωπικά.
Θα μου επιτρεψεις να σου πω οτι σιγουρα δεν ητανε Τσιπρας και Παπατζης ο Τσαβες αλλα η ζημια εχει γινει ανεξαρτητα προθεσεων. Οταν αρνεισαι να βγαλεις συμπερασματα απο την Χιλή του 1973 θα πας σιγουρα στην καταστροφη. Ανασα ητανε σιγουρα Σεχταρ αλλα πιστευω οτι βοηθησε με τις αυταπατες στην σημερινη πορεια της Κουβας. Ευχομαι για την Κουβα να μην ειναι ηδη πολυ αργα αν και δεν το πιστευω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΝομίζω πως το ΚΚ Βενεζουέλας εξηγεί αρκετά καλά (και ταξικά) γιατί οι "Τσαβίστας" δεν μπορούσαν να πάνε παραπάνω από εκεί που εν τέλη έφτασαν. Ρίξτου αν θέλεις μια ματιά:
http://fadomduck2.blogspot.gr/2015/06/blog-post_63.html
Σε ευχαριστω θα το διαβασω. Δεν κατηγορησα για κατι το ΚΚ Βενεζουελας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑΧ Σωστα Συντροφε μου. Και η πλακα ειναι οτι εχει επαναληφθει πολλες φορες αυτη η τραγωδια αλλα τα παιδια.......το τυρι Κουμπαρε. Καλη ωρα μηνα που εχουμε τα δικα μας του 1944. Βγαζουνε ματι. Αν διαβασεις τις δηλωσεις του Μαδουρο θα καραφλιασεις. Ολοι οι αλλοι φταινε το κεφαλι τους το Κλουβιο τιποτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή