Δε θα σχολιάσουμε, βέβαια, τα καραγκιοζιλίκια του ποδοσφαιρικού αγώνα με τα κοκκινογάλαζα κασκόλ και την κοινή παρουσία Τσίπρα-Νταβούτογλου στην εξέδρα. Το σκυθρωπό πρόσωπο του Τσίπρα στη διάρκεια αυτής της φιέστας έδειχνε πως μάλλον συνειδητοποίησε ότι ο Νταβούτογλου τον χρησιμοποίησε σαν γλάστρα. Ούτε θα σχολιάσουμε τις αναφορές του τύπου «είναι ανθρωπιστική μας υποχρέωση να σταματήσει η ανθρωποθυσία στα νησιά του Αιγαίου». Θα πάμε κατευθείαν στην ουσία.
Ο Τσίπρας πήγε στην Τουρκία με το αίτημα να δημιουργηθούν εκεί hotspots για την ταυτοποίηση των προσφύγων, οι οποίοι μετά θα στέλνονται απευθείας στην Ευρώπη, χωρίς να χρειαστεί να περάσουν παράνομα από τα στενά ανάμεσα στις τουρκικές ακτές και τα νησιά του Αιγαίου. Είναι ν’ απορεί κανείς πώς φαντάστηκε ότι μπορεί να έχει τύχη ένα τέτοιο αίτημα, όταν μάλιστα δεν στηρίζεται από την ΕΕ και υποβιβάζεται κατευθείαν σε διμερές. Θέλει η ΕΕ τη δημιουργία hotspots στην Τουρκία; Οχι βέβαια, γιατί τότε θα αυξανόταν η πίεση για μεταφορά μεταναστών στις χώρες της ΕΕ, οπότε όλο το σχέδιο της επιβράδυνσης της ροής, με τον εγκλωβισμό τουλάχιστον 100.000 προσφύγων στο λεγόμενο «διάδρομο των Δυτικών Βαλκανίων», θα αποτύγχανε.
Η τάση είναι να ανακοπεί η προσφυγική ροή και όχι να διευκολυνθεί. Θέλει η Τουρκία τη δημιουργία hotspots στο έδαφος της; Οχι, γιατί μεγαλύτερες μάζες προσφύγων θα εγκλωβίζονταν στην Τουρκία, ενώ θα δεχόταν πλήγμα όλη αυτή η διαμετακομιστική μπίζνα που αποφέρει τεράστια «μαύρα» έσοδα στην τουρκική οικονομία, τους κρατικούς αξιωματούχους και τα στελέχη του κυβερνώντος ΑΚΡ.
Ο Τσίπρας εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπέστατο «γιοκ» και το μόνο που συμφωνήθηκε, ίσα-ίσα για να σωθούν τα προσχήματα, ήταν η δημιουργία Επιτροπών για το Προσφυγικό, με τη συνεργασία των αρμόδιων υπουργείων των δύο χωρών. Το ζήτημα παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες, δηλαδή. Υπάρχει, μάλιστα, και ρελάνς από την τουρκική πλευρά, με την πρόταση Νταβούτογλου για τη σύγκληση τριμερούς Τουρκίας-Γερμανίας-Ελλάδας, για την οποία ο Τσίπρας εξέφρασε επιφυλάξεις (χωρίς να τολμά να αρνηθεί την πρόταση, γιατί προφανώς αποτελεί και απαίτηση της Μέρκελ).
Η Τουρκία, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος του προσφυγικού προβλήματος, δεν έχει μόνο οικονομικά αιτήματα από την ΕΕ (ήδη έχει αποφασιστεί να της δοθούν 3 δισ. ευρώ), ούτε μόνο πολιτικά αιτήματα (άνοιγμα κεφαλαίων της προενταξιακής διαδικασίας, που τα χρειάζεται ο Ερντογάν για προπαγανδιστικούς λόγους, συμμετοχή στις συνόδους κορυφής με καθεστώς παρατηρητή, απλοποίηση των διαδικασιών της βίζας για τους τούρκους πολίτες κ.ά.), αλλά έχει και γεωπολιτικά αιτήματα. Ζητά τη δημιουργία «προσφυγικής ζώνης» εντός της Συρίας, όπου θα δημιουργηθούν καταυλισμοί για τους πρόσφυγες, υπό την ευθύνη της Τουρκίας (και του στρατού της, φυσικά).
Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το τελευταίο ο Ερντογάν δε θα το συζητήσει με τον Τσίπρα. Θα το συζητήσει με τους ηγέτες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που επιχειρούν στρατιωτικά στη Συρία.
Γι’ αυτό και η επίσκεψη Τσίπρα ήταν κυριολεκτικά στα κουτουρού. Ακόμα και η συνεργασία των ακτοφυλακών Ελλάδας και Τουρκίας, που υποτίθεται ότι αποφασίστηκε, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Η Τουρκία έχει τρόπους να την αναστείλει πανεύκολα, εγείροντας αξιώσεις σχετικά με την ευθύνη έρευνας και διάσωσης, που θα αμφισβητούν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θα υποχρεώσουν τον Τσίπρα να πει όχι, εκτιθέμενος έναντι των ευρωπαίων «εταίρων» του, που πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση (βλέπε δηλώσεις Γιούνκερ).
Πηγή: Κόντρα
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή