Κάλιο αργά...

Του Γιώργου Ανδρεάδη με πηγή το facebook

Το ταξίδι θα μπορούσε να είναι ομορφότερο 

Θα ήθελα να πω δυο λόγια, γιατί νιώθω ότι και πάλι χάνουμε την ουσία των ιστορικών στιγμών που ζούμε. Διαπιστώνω ότι οι συζητήσεις που αναπτύσσονται τόσο στα καφενεία όσο και στα όργανα εμπεριέχουν υποκειμενικές πολιτικές αλήθειες, διαστρεβλώνοντας ίσως άθελά τους τα γεγονότα. Η συναισθηματική φόρτιση που βιώνουμε ως αριστεροί Έλληνες είναι μεγαλύτερη απ’ αυτή που νιώσαμε, όταν «κατέρρευσε» ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Έχουν βγει και πάλι στην επιφάνεια τα αριστερόμετρα, αρχίζουμε να μετράμε τα μεγέθη των ιστοριών μας, δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε σε κανέναν τους αγώνες που κάναμε από παιδιά, νιώθουμε άσχημα αν πηδήξουμε πρώτοι, δεύτεροι ή εικοστοί από τη βάρκα. Νομίζω ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία στη συζήτηση που καλούμαστε να κάνουμε για το ταξίδι στο όνειρο.

Το γεγονός είναι ένα. Ο πρωθυπουργός μας υπέγραψε το 3ο μνημόνιο και οι βουλευτές του σύριζα θα κληθούν να πουν «ναι σε όλα» στο πλαίσιο της βουλής. Αυτό είναι αριστερά; Αυτό προασπίζει τα εργασιακά δικαιώματα; Αυτό ανατρέπει τις δομές και τα κακώς κείμενα του κατεστημένου που θέλουμε να αλλάξουμε για ένα καλύτερο μέλλον; Γιατί αυτές τις απαντήσεις που γυρεύουν τα ερωτήματα πρέπει να τις δώσουμε με φόντο μια «άτακτη» χρεοκοπία και όχι με βάση το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Γιατί ο σύριζα πρέπει να αποτελέσει τη θηλιά στο λαιμό της αριστεράς; Γιατί όλοι εμείς πρέπει να γίνουμε ντε και καλά κομμάτι αυτής της θηλιάς;

Στο σημείο αυτό θα επαναλάβω κάτι που είχα πει, πριν περίπου τρία χρόνια ως αναπληρωτής γραμματέας στην Οργάνωση Μελών του Ωρωπού. Ο σύριζα όπως και κάθε κόμμα είναι ένα όχημα, το οποίο χρησιμοποιούμε κάποιοι που συμφωνούμε με έναν τόπο προορισμού, για να συνταξιδέψουμε. Εάν αυτός ο τόπος στην πορεία αλλάξει, δύο επιλογές έχουμε.
Ή να συμφωνήσουμε με το νέο προορισμό και να συνεχίσουμε το ταξίδι ή να εγκαταλείψουμε το όχημα, γιατί ο τόπος που πάει δεν μας αρέσει. Το να προσπαθούμε ντε και καλά να ταυτίσουμε το σύριζα με την αριστερά είναι λάθος και μπαίνοντας σ’ αυτή τη λογική βλάπτουμε ανεπανόρθωτα την αριστερά στο σύνολό της. Ο σύριζα έπαψε να είναι αριστερά από τις εκλογές του Γενάρη και μετά.

Δυστυχώς η κυβερνώσα αριστερά ουδέποτε κυβέρνησε και εκτός από κάποιες αναλαμπές ουδέποτε συμπεριφέρθηκε ως αριστερά. Και αυτό, όπως πολύ σωστά επισήμανε και το εισηγητικό κείμενο της γραμματείας, φάνηκε περίτρανα και από τις επιλογές της. Για μένα, λοιπόν, είναι θέμα επιλογής το πώς θα πορευτεί ο καθένας από μας.

Όσοι συμφωνούν με τη νέα τοποθεσία καλό τους ταξίδι, οι υπόλοιποι οφείλουμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας, να ανασυνταχθούμε και να δημιουργήσουμε ή να διαλέξουμε ένα όχημα που συνεχίζει να ταξιδεύει προς το όνειρο.

Από την πλευρά μου σας ενημερώνω ότι τυπικά θα περιμένω τη λήξη της συζήτησης στη βουλή για το 3ο μνημόνιο μια και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και, αν το αποτέλεσμα είναι «ναι σε όλα», καταθέτω από τώρα την παραίτησή μου από μέλος της οργάνωσης.
Το ταξίδι θα μπορούσε να ήταν ομορφότερο.
Παρ’ όλα αυτά σας ευχαριστώ όλους.

Γιώργος Ανδρεάδης