Οι αγανακτισμένοι στο γκουβέρνο

απ’ την πλατεία στην Ηρώδου του Αττικού: μια μούτζα δρόμος (οι αγανακτισμένοι στο γκουβέρνο)

Δεν θα αρνηθούμε, το αντίθετο, πως πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα! Θα σημειώσουμε, κατά συνέπεια, σε ότι αφορά τους γαλεροκυβερνήτες, την δόση κυνισμού που αναλογεί στα “καθήκοντά” τους. Είναι άλλο θέμα, τώρα, (σοβαρό;) το πόσα κότσια έχουν οι γαλεροκυβερνήτες και οι βοηθοί τους να κάνουν την αυτοκριτική τους (για παλιότερες γνώμες τους τις οποίες, γινόμενοι ρεαλιστές, ανατρέπουν) το ίδιο δημόσια όσο εκδήλωσαν την όποια ανώριμη βιασύνη.

Ύστερα απ’ αυτά, εκείνο που πρέπει να πούμε όσο πιο δυνατά γίνεται είναι αυτό: σε πολλά, πάρα πολλά, η Κουμουνδούρου έχει πει ψέμματα προκειμένου να μεγαλώσει την δεξαμενή της με τα κουκιά... Όχι όμως σ’ αυτό: ότι είναι διατεθειμένη να συγκυβερνήσει ακόμα και με το “διάολο”: (εκλεκτά κομμάτια της ντόπιας άκρας δεξιάς), αν πρόκειται για το “αντιμνημονιακό καλό του τόπου”. Όλα κι όλα!!! Σ’ αυτό κανένας ψηφοφόρος δεν έχει το ελάχιστο δικαίωμα να γκρινιάξει, ή να πει πως ξεγελάστηκε! Σ’ αυτό το θέμα η Κουμουνδούρου έχει κάθε δίκιο. Το είπε και το έδειξε με κάθε τρόπο, εδώ και 2,5 χρόνια, ότι το εννοεί. Και τελικά το έκανε.

Η αμνησία, λοιπόν, είναι πολύ κακή αλλά και πολύ βολική. Επιτρέπει στους ανθρώπους με ελαστική πολιτική / εκλογική ηθική (και ακόμα ελαστικότερη προσοχή) να παριστάνουν τα θύματα, εκεί που έχουν υπάρξει συνέταιροι του εγκλήματος. Η αμνησία είναι τόσο βολική που μας εξοργίζει: εξασφαλίζει αθωώτητα εκεί που μόνο αθωώτητα δεν χωράει.

Για να βοηθήσουμε: να τι έγραφε η καθεστωτική οικονομική εφημερίδα “ημερησία” στις 28 Απρίλη του 2012, λίγες ημέρες πριν τον πρώτο γύρο των τότε βουλευτικών εκλογών, κάτω απ’ τον τίτλο: Εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ για το “ειδύλλιο” Τσίπρα-Καμμένου. Ο τονισμός δικός μας:

Θύελλα αντιδράσεων, ακόμη και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί η δήλωση του Αλ. Τσίπρα ότι θα συνεργαστεί και με τον Π. Καμμένο προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική αντιμνημονιακή πλειοψηφία, με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία να αξιοποιούν τον... αυτοτραυματισμό και να κάνουν λόγο για “κλεισμένη συμφωνία”, το δε ΚΚΕ και η ΔΗΜ.ΑΡ. για “ανιστόρητη συμμαχία”.

Αν το δει κανείς σαν προεκλογική

συγκέντρωση, μάλλον καλά πήγε... Ε;

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε διαδικτυακή του συνέντευξη τόνισε ευθαρσώς ότι ”αν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δεν θα τον πετάξουμε, δεν θα του πούμε δεν τις θέλουμε”, ενώ επιφύλαξε θέση πρωθυπουργού στην Αλ. Παπαρήγα σε μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει, όπως είπε, “την ανατροπή του Μνημονίου”.

Παρά την οξύτατη αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων, την πρόταση Τσίπρα δεν απέρριψε ο άμεσα ενδιαφερόμενος, Π. Καμμένος, καθώς οι “Ανεξάρτητοι Ελληνες”, με ανακοίνωσή τους, απάντησαν με την ίδια λογική σημειώνοντας πως “όταν μας δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα καλέσουμε μέσα στη Βουλή να το ψηφίσουν όποιοι συμφωνούν με αυτό, χωρίς εκπτώσεις στα αντισυνταγματικά μνημόνια, τους τοκογλύφους δανειστές, τα εθνικά μας ζητήματα και άλλα κρίσιμα θέματα”.

Την ίδια ώρα, η δήλωση του κ. Τσίπρα προκάλεσε σφοδρές και αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με τους βουλευτές Δημ. Παπαδημούλη και Παν. Λαφαζάνη να απορρίπτουν κάθε προοπτική συνεργασίας με τους “Ανεξάρτητους Έλληνες” και κύκλους του προέδρου του κόμματος να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Ο Δημ. Παπαδημούλης, έγραψε χθες στο twitter ότι “η διαδρομή και οι θέσεις του Π. Καμμένου τον τοποθετούν δεξιότερα της Ν.Δ.”, επισημαίνοντας πως “δεν υπάρχει καμία δυνατότητα κυβερνητικής σύμπραξης με τον Π. Καμμένο. Ανήκει στη πολυκατοικία της δεξιάς”, ενώ απαντώντας στα περί ψήφου ανοχής ή στήριξης που υποστήριξε ο κ. Τσίπρας, τόνισε ότι “μια αριστερή-αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα εξαρτάται από την ψήφο του Πάνου Καμμένου είναι αδύνατο να σταθεί”. “Μας χωρίζει πολιτική και ιδεολογική άβυσσος με τον Π. Καμμένο”, επισήμανε σε τηλεοπτική του παρέμβαση και ο Παν. Λαφαζάνης, κάνοντας ταυτόχρονα λόγο για παρερμηνεία των δηλώσεων του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας σε χθεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη, αν και υποστήριξε ότι “υπάρχει μεγάλη φαντασία και αδημονία να πιαστούν από τα μαλλιά τους οι πνιγμένοι”, επέμεινε στη λογική της συνεργασίας και με τον Π. Καμμένο υποστηρίζοντας πως “αν αθροιστικά οι δυνάμεις της Αριστεράς είναι πλειοψηφούσα δύναμη, τότε θα δικαιούμεθα να διεκδικήσουμε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή πάνω στο δικό μας πρόγραμμα και όποιος μας δώσει την ψήφο του θα τη δεχθούμε”.
“Πού είναι το παράλογο;”, διερωτήθηκε. Παράλληλα, στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων και ο εκπρόσωπος του κόμματος Π. Σκουρλέτης, επιχείρησαν χθες να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις υποστηρίζοντας ότι “όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικά και μιλάμε πάντα για μια οριακή κατάσταση στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα συμφωνούσαν το ΚΚΕ και η Δημοκρατική Αριστερά και θα έλειπαν 4-5 ψήφοι για σχηματισμό κυβέρνησης”. Είχαν προηγηθεί οι αντιδράσεις όλων των άλλων κομμάτων, που φυσικά δεν άφησαν αναπάντητη την προεκλογική “γκάφα” του κ. Τσίπρα.

Μιας και κανένας δεν έκανε μήνυση, τότε, στην “ημερησία” για συκοφαντική δυσφήμηση, παραπληροφόρηση, κλπ, μπορείτε να είστε βέβαιοι / βέβαιες πως ακριβώς έτσι έγιναν (ειπώθηκαν) τα πράγματα τότε - ακόμα κι αν η μνήμη σας δεν σας βοηθάει. Πέρασαν βέβαια σχεδόν τρία χρόνια...

Και τι άλλαξε;

Άλλαξε ότι “μια αριστερή - αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα εξαρτάται απ’ την ψήφο του Πάνου Καμμένου είναι επιθυμητό να σταθεί”... Κι αυτό χωρίς να πάψουν οι αν.ελ. να είναι “πολύ δεξιοί”, συνιδιοκτήτες στη δεξιά πολυκατοικία. Ευτυχώς η Κουμουνδούρου είναι σ’ εκείνη την λαμπρή εξουσιαστική κατάσταση όπου “αφού εκεί μέσα ανέχονται ο ένας τον άλλο, μπορούν να ανεχτούν τα πάντα” - για να παραφράσουμε μια κουβέντα του αγαπημένου μας Μουσταφά Καγιατί...

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Sarajevo.

Πηγή: Sarajevo.mag via troMPAxtiko