Βασανισμοί στα κρατητήρια… Μόλις χθες!

της Έφης Μουγκαράκη*

Στη σκιά των γεγονότων της Αμυγδαλέζας, θα ήθελα να μοιραστώ ένα περιστατικό, στο οποίο υπήρξα αυτόπτης μάρτυς.
Εχθές (σ.σ. προχθές) το απόγευμα, 13/02/2015, επισκέφθηκα έναν κρατούμενο μετανάστη από το Ιράκ στα κρατητήρια του τμήματος αλλοδαπών της Π. Ράλλη. Ημουν η μοναδική δικηγόρος εκείνη την ώρα στο επισκεπτήριο.

Ο κρατούμενος μου ανέφερε ότι πριν από μέρες χτυπήθηκε βάναυσα από 6 αστυνομικούς του τμήματος (με γελοία αφορμή ή μάλλον χωρίς κάν αφορμή) στο δωμάτιο που φυλλάσσουν τις κουβέρτες. Ακολούθως, τον μετέφεραν στον 3ο όροφο, όπου τον κρέμασαν από τα δεμένα χέρια του επί 2,5 ώρες, του έδεσαν μάλιστα και τα πόδια. Μου είπε ότι οι υπόλοιποι κρατούμενοι, κατά τη διάρκεια που συνέβαιναν αυτά, αρνήθηκαν το φαγητό τους, απαιτώντας να επανέλθει στο κελί ο βασανιζόμενος κρατούμενος. Όταν επανήλθε, μετά την πάροδο 2,5 ωρών, εξακολούθησαν να αρνούνται, έως ότου έλθει ο διοικητής και υποβληθεί καταγγελία για το περιστατικό. Ο διοικητής όντως προσήλθε και υπεβλήθη, από ό,τι μου είπε καταγγελία, ενώ ο διοικητής τον ρώτησε αν θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει και ο κρατούμενος του απάντησε «τους ξέρω έναν έναν». Μου ανέφερε δε ότι τις προάλλες έσπασαν το χέρι ενός Γεωργιανού. Και ότι τέτοια περιστατικά γίνονται κάθε μέρα, συνέχεια.

Τα παραπάνω μου εξιστορούσε υπό τους ήχους ξυλοδαρμών και ύβρεων, που ελάμβαναν χώρα εκείνη την ώρα λίγα μέτρα από εμάς. Άκουγα κραυγές, κλωτσιές και τον ήχο που κάνει ένα κεφάλι όταν το βαράς στον τοίχο. Μέχρι που…ξεθάρρεψαν οι αστυνομικοί και έκαναν επίθεση (αφού άκουγα να ρωτάνε «εσύ κάνεις επανάσταση εδώ μέσα;») σε έναν μετανάστη, ενώπιόν μου.


Δηλαδή, είδα με τα ίδια μου τα μάτια διαγωνίως αριστερά μου, σε ένα δωμάτιο με ανοιχτή πόρτα, 2-3 αστυνομικούς να χτυπούν έναν μετανάστη, ο οποίος φώναζε βοήθεια. Έβαλα τις φωνές, ούρλιαζα δλδ, να σταματήσουν και όντως αμέσως σταμάτησαν. Μετά από ένα δυο λεπτά όμως βγήκε ένας αστυνομικός φασίστας κανονικός από το δωμάτιο που έγινε η επίθεση (δλδ από τη μεριά του κρατουμένου, μας χώριζε το γυαλί) και εντελώς επιθετικά «μου ζητούσε τα ρέστα» επειδή ανακατεύτηκα στη δουλειά τους και εμφανώς αμήχανος και φοβισμένος, αν και πολύ επιθετικός και με περίσσειο τσαμπουκά, με απειλητικό ύφος μου έλεγε «δεν είδες τίποτα, τίποτα δεν είδες, τη δουλειά σου, κάνε τη δουλειά σου». Δεν έκανα πίσω με τίποτα, εξακολουθούσα να φωνάζω, ζήτησα το όνομά του, φυσικά δεν μου το έδωσε και του υποσχέθηκα ότι θα υπάρξει συνέχεια.

Ξέρουμε όλοι καλά, υποθέτω, τι συμβαίνει στα κέντρα κράτησης μεταναστών, επιβεβαιώνεται δε ότι στην πράξη δεν έχει αλλάξει ακόμη τίποτα. Μιας και ήμουν λοιπόν αυτόπτης μάρτυς τέτοιου περιστατικού, αυτήκοος μάρτυς των ξυλοδαρμών που προηγήθηκαν και έλαβα γνώση από τον εντολέα μου του δικού του περιστατικού, και επειδή έφυγα με άρρωστο στομάχι, νομίζω ότι δεν μπορώ τώρα να μην το προχωρήσω με κάποιον τρόπο.
_________
*Η Έφη Μουγκαράκη είναι δικηγόρος

Πηγή: Εκδοχή