Τέρμα τα άρθρα, σειρά σας τώρα

Του Μιχάλη Λεάνη

Δέχθηκα αμέτρητα μηνύματα μετά την δολοφονία του Άλκη. Μιχάλη γράψε κάτι, Μιχάλη εσύ που είσαι απ’ εδώ και γνωρίζεις πρόσωπα και καταστάσεις, που έχεις γνώση από πότε ξεκίνησαν όλα αυτά, εσύ ξέρεις!

Όχι δεν ξέρω τίποτα! Το μόνο που ξέρω και το υπογράφω αν θέλετε είναι ότι δυστυχώς ο Άλκης δεν θα είναι το τελευταίο αίμα!

Γι’ αυτό δεν θέλω να γράψω πλέον τίποτα. Αδυνατώ! Με αφορμή το τραγικό περιστατικό έψαξα στο αρχείο μου και το ψάξιμο αποδείχθηκε μια επώδυνη καταβύθιση στο παρελθόν.

Ένα σωρό άρθρα για την βία με την υπογραφή μου αλλά και την υπογραφή άλλων φίλων και συναδέλφων, για την εγκληματική συμπεριφορά συμμοριών που λιμαίνουν τον χώρο που ποδοσφαίρου, τραμπούκοι, έμμισθοι φονιάδες μια κινούμενη άμμος που αργά αργά μας παρασέρνει στον βυθό του βούρκου.

Ένα σωρό καταγγελτικά , οργισμένα άρθρα για ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν , οι πίσω μου σελίδες με κοιτάζουν με ύφος απλανές θαρρείς και είναι βαλσαμωμένες , ίδιες και απαράλλαχτες με την βαλσαμωμένη πλέον συμπεριφορά μας.

Ακόμη ένα άρθρο τι; Ακόμη ένα άρθρο γιατί; Για ποιο λόγο;

Τέρμα τα άρθρα. Από εδώ και πέρα δεν έχει να γράψουμε κάτι. Φτάσαμε στο τέρμα. Ηττημένοι!

Είμαι απόλυτα σίγουρος πια ότι τα ανθρωποειδή αποθρασυμμένα από την ανοχή του Κράτους , ενός Κράτους που τρέφεται από τα μεγάλα συμφέροντα αδιαφορώντας παντελώς για το πόσο έχει φτηνύνει η ανθρώπινη ζωή , μας διαβάζουν και στο τέλος γελώντας ειρωνικά ψιθυρίζουν : “ Θα έρθει και οι σειρά σου..”

Και θα έρθει και η σειρά μου κι όλων όσων ακόμα επιμένουν να μένουν έξω από το παιχνίδι.

Δεν είναι ώρα πια για άρθρα. Τα εξαντλήσαμε τα περιθώρια. Θέλετε να κινητοποιηθούμε με οποιονδήποτε τρόπο; Ναι , να το δοκιμάσουμε κι αυτό. Θέλετε να οργανώσουμε το κόσμο που δεν μιλά; Να τον βγάλουμε στον δρόμο; Τον ανώνυμο φίλαθλο που δεν ανέχεται να κολυμπά πια στα σκατά; Ας το τολμήσουμε ακόμα και αν δεν γνωρίζω απόλυτα τον τρόπο. Είμαι όμως ανοιχτός σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία , σε οποιαδήποτε σκέψη.

Είμαι ανοιχτός σε οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει δραστικά την κατάσταση, στον οποιονδήποτε πραγματικό ξεσηκωμό εκτός από το να συνεχίσω να γράφω και να διαβάζω θυμωμένα άρθρα για το ανίκανο Κράτος , που σε άλλες όμως περιπτώσεις αποδεικνύεται εξόχως αποτελεσματικό!

Άρθρα για την Πολιτεία που αδυνατεί να αντιμετωπίσει την βια, ενώ είναι πια κοινό μυστικό ότι ασχολείται μέχρι εκεί που γνωρίζει ότι δεν θα θίξει συμφέροντα στον διαπλεκόμενο χώρο του αθλητισμού.

Αν δεν μπορεί η Πολιτεία και το Κράτος , τότε συγνώμη τι καθόμαστε και συζητάμε; Αλλά σε ποιο Κράτος, σε ποια Πολιτεία αναφερόμαστε;

Οπουδήποτε αλλού και αν συνέβαινε το τραγικό αυτό περιστατικό θα είχαμε αναβολή επ’ αόριστον του πρωταθλήματος και δεν θα κουνιόταν φύλλο μέχρι την εφαρμογή των νέων ρηξικέλευθων αποφάσεων που θα έπαιρναν από κοινού Κράτος και Αθλητικοί Οργανισμοί και εδώ ο καημός μας ήταν μην πέσει έξω το καλεντάρι.

Άντε μια ενός λεπτού σιγή και πάμε παρακάτω! Είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια απόφαση να πιστεύει λογικός άνθρωπος , εχέφρων , ότι υπάρχει βούληση από μεριάς θεσμών ώστε το πρόβλημα να λυθεί;

Άκουσα και το άλλο φοβερό. Αν επιτρεπόταν η παρουσία φιλάθλων στα γήπεδα θα το διέκοπταν!!!! Άκουσον , άκουσον!

Λες και το παλικαράκι το σκότωσαν στο γήπεδο. Λες και όλοι αυτοί οι τσαμπουκάδες, τα ξεκαθαρίσματα , τα ραντεβού θανάτου, οι ροπαλιές και οι πιστολιές , όλα αυτά που τα θεωρούμε πλέον συνηθισμένα φαινόμενα και από τύχη δεν είχαμε μέχρι τώρα θρηνήσει εκατόμβες νεκρών , έλαβαν χώρα εντός των αγωνιστικών χώρων.

Τι θα ακούσουμε ακόμα;;; Τι θα δούμε;;; Ρεπόρτερ τρεις μέρες μετά το περιστατικό να βρίσκει τυχαία κι άλλο μαχαίρι στον τόπο του εγκλήματος, στον δρόμο όπου σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που προηγήθηκαν, οι Αρχές είχαν προχωρήσει σε εξονυχιστικό έλεγχο!!!

Τους μπάζουν, τους βγάζουν, για τον συγκεκριμένο που συνέλαβαν την δράση του την γνώριζαν από πενταετίας , από τον τελικό της ντροπής στον Βόλο και κυκλοφορούσε έξω σαν να μην έχει γίνει τίποτα και χωρίς κάποιοι να θεωρούν χρήσιμο να τον παρακολουθούν αφού συνέχιζε να πηγαίνει στα γήπεδα και να πρωταγωνιστεί σε τσαμπουκάδες!

Κανένας δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να αναρωτηθεί γιατί είναι έξω, ποιοι τους υπερασπίστηκαν, που βρήκαν τα λεφτά να έχουν δικηγόρους πρώτης γραμμής.

Γι΄αυτό σας λέω, μην ζητάτε μόνο από τους δημοσιογράφους να γράψουν. Έχουν γράψει, ενδεχομένως να ξαναγράψουν και μετά;

Έχετε ρωτήσει ποτέ τι επιπτώσεις είχαν στην καριέρα τους αυτά που έγραψαν κι αυτά που κατήγγειλαν; Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που καταγγέλλουν μόνο “των απέναντι”, πουλώντας παραμύθι περί ερευνητικής και αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας, αλλά σε αυτούς που στάθηκαν και συνεχίζουν να στέκονται απέναντι σε όλους και έξω από το παιχνίδι!

Παντού υπάρχουν άνθρωποι που θα βγουν μπροστά. Γιατροί στην πρώτη γραμμή, δικηγόροι έξω από τα κυκλώματα, παιδιά στα μηχανάκια ανασφάλιστα που φωνάζουν για το δίκιο τους, απολυμένοι, σε αναστολή, εκατοντάδες φωνές.

Τους στήριξες όλους αυτούς και πως; Στάθηκες δίπλα τους στο δρόμο, στο γραφείο, στον αγώνα τους;

Και αν σου πω να ξεσηκωθείς , εσύ που διαβάζεις και η παρέα σου τι θα κάνεις; Θα με ρωτήσεις με ποιο τρόπο; Θα μου ζητήσεις το manual;

Κανένας δημοσιογράφος δεν ξεσήκωσε τον κόσμο. Ο κόσμος σηκώθηκε στα πόδια του όταν αντιλήφθηκε την δύναμη του και ότι δεν πάει άλλο!

Μάθε λοιπόν ότι τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται και βρες τρόπο να ξεσηκωθείς. Εγώ και οι άλλοι θα είμαστε εκεί. Αλλά βρες επιτέλους τρόπο να δηλώσεις αυτό που σε πνίγει. Τον άδικο θάνατο, την άδικη ζωή! Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αναγνώσεις , για άλλα άρθρα καταγγελτικά όταν φτάνεις στο σημείο μηδέν! Μόνο ξεσηκωμός.

Ξέρω θα μου πεις ποιος να ξεσηκώνεται τώρα… Έχει κι αύριο pret a porter στο Παρίσι. Αυστηρές γραμμές με γήινα χρώματα!

Αν είναι έτσι μην αναρωτιέσαι πως φτάσαμε ως εδώ και νάσαι σίγουρος ότι το κακό θα συνεχιστεί όσα πύρινα άρθρα και να γραφούν!

Πηγή: Gazzeta