Είναι γεγονός ότι είναι σχετικά πιο εύκολα κατανοητός ο άδικος, ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του πολέμου από την εργατική τάξη της χώρας που επιτίθεται, αν και αυτό δεν εκφράστηκε στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ομως γίνεται πιο δύσκολα αντιληπτός για την εργατική τάξη της χώρας που δέχεται την επίθεση ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος αφορά και τις δύο πλευρές.
Δεν γίνεται κατανοητό ότι και ο επιτιθέμενος και ο αμυνόμενος διεξάγουν άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αν π.χ. η Ελλάδα δεχτεί στρατιωτική επίθεση και εμπλακεί σε πόλεμο, η αστική τάξη της Ελλάδας θα ευθύνεται για την ιμπεριαλιστική επίθεση, γιατί αυτός ο πόλεμος θα αποτελέσει συνέχεια της πολιτικής συμμετοχής στο μοίρασμα των αγορών, των πηγών ενέργειας κλπ., της ενεργητικής συμμετοχής στις στρατιωτικές-πολιτικές συμμαχίες και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που ακολουθούσε σε «ειρηνική περίοδο».
Συνεπώς το αν ένας πόλεμος είναι δίκαιος ή άδικος δε σχετίζεται με το αν είναι αμυντικός ή επιθετικός (με την κυριολεξία των όρων), αλλά με το ποιας πολιτικής συνέχεια αποτελεί: «Σαν να βρίσκεται η ουσία στο ποιος επιτέθηκε πρώτος, και όχι ποιες είναι οι αιτίες του πολέμου, οι σκοποί που ο πόλεμος βάζει μπροστά του και οι τάξεις που τον διεξάγουν»22.
Το όφελος της εργατικής τάξης στις συνθήκες ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην ήττα και την ανατροπή της αστικής τάξης της χώρας της, σημείωνε ο Λένιν: «Σ’ έναν αντιδραστικό πόλεμο μια επαναστατική τάξη δεν μπορεί παρά να εύχεται την ήττα της κυβέρνησής της. Αυτό είναι αξίωμα. Και το αξίωμα αυτό αμφισβητούν μόνο οι συνειδητοί οπαδοί ή οι ανίκανοι υπηρέτες των σοσιαλσωβινιστών»23.
Το επαναστατικό εργατικό κίνημα δεν είναι αδιάφορο στο ενδεχόμενο ξένης εισβολής ή κατοχής, δεν είναι αμέτοχο στην αντίσταση. Αντίθετα πρωτοστατεί στην εργατική λαϊκή πάλη, οργανώνοντας τη δική του ένοπλη δράση, ώστε η έξοδος από τον πόλεμο να οδηγήσει στη νίκη της εργατικής εξουσίας.
Εργατική τάξη και αστική τάξη πολεμούν σε διαφορετικά μετερίζια. Για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ο πόλεμος και η κατοχή είναι προέκταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, γέννημα της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Ο πόλεμος της αστικής τάξης για τη δική της «πατρίδα» -ανεξάρτητα από το αν συμμαχεί με την ξένη κατοχή ή αντιστέκεται σε αυτή- και πάλι θα γίνει για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, για την αποκατάσταση μιας συμφωνίας στο μοίρασμα των αγορών που θα συμφέρει τα εθνικά μονοπώλια κι όχι για τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.
[...]
Σε ενδεχόμενο εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να «πάρουν στα χέρια τους» την κατάσταση, να κάνουν δική τους υπόθεση την έξοδο από τον πόλεμο, καλώντας και την εργατική τάξη της επιτιθέμενης χώρας να πράξει το ίδιο, στρέφοντας την προσοχή και τα όπλα τους ενάντια στον πραγματικό τους εχθρό, στις αστικές τάξεις των χωρών τους, προκειμένου να πάρει ο πόλεμος αυτός χαρακτηριστικά ταξικής αναμέτρησης για την απελευθέρωση και των δύο λαών από την εκμετάλλευση. Ετσι θα εκφραστεί ο προλεταριακός διεθνισμός, η ταυτόχρονη συνεννόηση με το επαναστατικό κίνημα σε άλλες χώρες.
[...]
Το ζήτημα της πατρίδας -θα απαντήσουμε εμείς στους οπορτουνιστές- δεν μπορεί να το βάζει κανείς, αγνοώντας το συγκεκριμένο ιστορικό χαρακτήρα του δοσμένου πολέμου. Ο πόλεμος αυτός είναι ιμπεριαλιστικός, δηλ. πόλεμος της εποχής του πιο ανεπτυγμένου καπιταλισμού, της εποχής του τέλους του καπιταλισμού. Η εργατική τάξη πρέπει στην αρχή “να συγκροτηθεί μέσα στα εθνικά πλαίσια“, λέει το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” που τονίζει παράλληλα τα όρια και τους όρους με τους οποίους αναγνωρίζουμε την εθνότητα και την πατρίδα σαν αναγκαίες μορφές του αστικού καθεστώτος, συνεπώς και της αστικής πατρίδας. Οι οπορτουνιστές διαστρεβλώνουν αυτή την αλήθεια, γιατί εκείνο που είναι σωστό για την εποχή της εμφάνισης του καπιταλισμού το μεταφέρουν στην εποχή του τέλους του καπιταλισμού»24.
[...]
Πώς μπορεί άραγε να είναι επαναστατικός και ριζοσπαστικός ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, κατά το Λένιν όχι «κούφια και χωρίς περιεχόμενο αναφώνηση […] όταν με τον αγώνα αυτόν δεν εξυπακούεται επαναστατική δράση κατά της κυβέρνησης και στη διάρκεια του πολέμου; Φτάνει να το σκεφτείς λιγάκι για να το καταλάβεις. Επαναστατική δράση όμως ενάντια στην κυβέρνησή σου στη διάρκεια του πολέμου σημαίνει, αναμφισβήτητα, αναντίρρητα, όχι μόνο να εύχεσαι να ηττηθεί η κυβέρνησή σου, αλλά και να συμβάλλεις έμπρακτα σ’ αυτήν την ήττα»28.
[...]
Πηγή: ΚΟΜΕΠ, #6/2012 (αποσπάσματα)
Παραπομπές:
22. Β. Ι. Λένιν: «Ανοιχτό γράμμα προς τον Μπόρις Σουβάριν», «Απαντα», τ. 30, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 265.
23. Β. Ι. Λένιν: «Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», «Απαντα», τ. 26, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 291.
24. Β. Ι. Λένιν: «Η κατάσταση και τα καθήκοντα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς», «Απαντα», τ. 26, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 36-37.
28. Β. Ι. Λένιν: «Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», «Απαντα», τ. 26, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 291.
Υ.Γ.
Το παραπάνω αφιερώνεται στον εθνικιστικό παροξυσμό των ημερών
To NATO, αυτή η μηχανή πολέμου που έχει δολοφονήσει ολόκληρους λαούς και καταστρέψει χώρες, για πρώτη φορά στην ιστορία του παρουσιάζει ρήγματα στη συνοχή του. Η επιδείνωση των ήδη τεταμένων σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία παρασέρνει σιγά σιγά και τις υπόλοιπες χωρες της Συμμαχίας στην επιλογή πλευράς, δυναμιτίζοντας το κλίμα, δοκιμάζοντας την υπομονή ολων των πλευρών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λεγόμενο «τουρκικό πρόβλημα» αποτελεί πρόβλημα κυρίως της Ελλαδας και – για δικούς της λόγους- της Γαλλίας, αντε και της Αυστρίας. Οι άλλες χώρες αποτελούν πελάτες της Τουρκίας. Επίσης ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ δεν εχει κανένα συμφέρον να συγκρουστεί μετωπικά με την Τουρκία και να της τραβήξει το αυτί καθώς η χώρα του Ερντογαν αποτελεί την αιχμή του δόρατος ενάντια στην «Ρωσική Απειλή». ΝΑΤΟ και ΗΠΑ θα κάνουν ότι μπορούν να πιέσουν την Ελλάδα να κάνει πισω, να χάσει μερικά νησιά, παρά να τα βαλουν με τον τουρκικό γίγαντα του δεύτερου σε ισχύ νατοιοκο στρατό μετά τις ΗΠΑ.
Κυρίως με Τραμπ στο τιμόνι, δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να σταματήσει τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο αιγαίο και Κύπρο, όχι ότι με Μπαϊντεν θα αλλάξει κάτι δραματικά.
Κάτω απο αυτό το συσχετισμό δυνάμεων και συμμαχιών, η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο μηδέν μιας πιθανής σύγκρουσης που αν γίνει πραγματικότητα θα αποτελέσει το κυριότερο πολεμικό γεγονός στον 21 αιώνα, δεδομένου ότι η Ευρώπη και το NATO διανυουν δεκαετίες ειρήνης και απόλυτης κυριαρχίας έναντι των «εχθρών» τους. Το να συγκρουστούν 2 δυνάμεις του NATO θα αποτελέσει παγκόσμιο σοκ που θα διαταράξει για πάντα το status quo των διεθνών σχέσεων.
Μέσα σε αυτό το σενάριο, που δυστυχώς τυχαίνει να εμπλακεί η χωρα μας, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να συμβούν γεγονότα που κάθε υγιής άνθρωπος εύχεται εδώ και χρόνια: διάλυση του ΝΑΤΟ, δραματική συρρίκνωση της επιρροής των ΗΠΑ στον πλανήτη αρα και ανάδυση νεων δυνάμεων που θα προσβλέπουν σε μια πιο ανθρωποκεντρική κοινωνία. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να στραφεί όποιος ζει και αναπνέει για δικαιοσύνη, ισότητα και εχει μια προοδευτική αντίληψη.
Πλέον το ερώτημα δεν είναι Εάν θα ξεσπάσει αυτή η σύγκρουση , αλλά το Πότε.
Θεωρώ σίγουρο ότι το Κόμμα εχει επεξεργαστεί το παραπάνω σενάριο που δυστυχώς θα παρασύρει κυρίως τη χωρα μας αλλά μέσω αυτής θα επέλθει η αλλαγή στον κόσμο. Θεωρώ επίσης επιβεβλημένη την αναζήτηση συμμαχιών στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, όποιο και εάν είναι αυτό, ακόμα και με τις υπάρχουσες ιδεολογικές διαφωνίες και κυρίως την σύσφιξη των σχέσεων μας με το ΚΚ Κινας, η οποία μετα την κατάρρευση του ΝΑΤΟ, θεωρώ απίθανο να μην αναλάβει το κενο, δημιουργώντας έστω μια ολιγομελής λίγκα Προοδευτικών κυβερνησεων.
Όπως και εάν έλθουν τα πράγματα, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θα γυρίσει μπούμερανγκ στις αστικές τάξεις και μέσα από τον αγώνα και το αίμα του λαού, μπορεί και πρέπει να ξαναγεννηθεί το πνεύμα του παρτιζάνου. Εκείνου που θα παλέψει για την Πατρίδα, όχι για την πατρίδα του εφοπλιστή, του βιομήχανου και των πολιτικάντηδων, αλλά για την Πατρίδα αυτών που ποθούν δικαιοσύνη και πραγματική ελευθερία. Ας μείνουμε ψύχραιμοι, αλλά και πανέτοιμοι οσο οι πρώτες συσπάσεις της Ιστορίας είναι ηδη πραγματικότητα και ο τοκετός πλησιάζει.
Οταν έγραφε το παραπανω κείμενο ο Λενιν το 1915, σιγουρα δεν είχε στο μυαλο του μια Τουρκια με τασεις επεκτατικες, αδιαφορη για κανονες και διεθνη δικαιο και φαντασιοπληκτη με νεο-οθωμανικες ονειρωξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι τουρκοι κομμουνιστες εχουν αλλα καθηκοντα απο τους ελληνες κομμουνιστες και πολυ πιο δυσκολα, οταν εχουν να τα βαλουν με ενα πραγματικα δικτατορικο κρατος, βιαιο και φασιστικο σε ολα τα επιπεδα.Οι Τουρκοι περνανε πολυ δυσκολα και ξερω οτι ελαχιστοι απο αυτους δεν εχουν περασει απο τα κρατητηρια.
Απο την εδω ομως μερια, ειναι τουλαχιστον αφελες αν οχι και αυτοκτονικο να μιλαμε "για διευκολυνση στις στρατιωτικες αποτυχιες της κυβερνησης" οταν εχει απεναντι εναν Τουρκο που με θρασσος σου λεει οτι θελω το μισο αιγαιο δικο μου ή οτι η ροδος και η κρητη δεν ειναι ελληνικα νησια.
Δεν εχω διαβασει πουθενα οτι το παραπανω κειμενο αποτελει και επισημη στρατηγικη του Κομματος εκτος και εαν κανω λαθος. Και ειναι φυσικο, γιατι οι συνθηκες δεν εχουν να κανουν σε καμια περιπτωση με κοντρα αστικων κυβερνησεων αλλα με αντιπαραθεση δικαιου, εφαρμογης στους κανονες εναντια στη θρασυτατη λογικη του "σουλτανος ειμαι οτι θελω κανω".
Δεν παω τη κουβεντα στο πως ο ιμπεριαλισμος προκαλει ή εστω ανεχεται τετοιες διενεξεις, που εχει βαση και ειναι σωστο. Ομως σε αυτη την ιδιαιτερη περιπτωση, σε αυτες τις συνθηκες καθε αλλη επιλογη απο την στηριξη του στολου και του στρατου εναντια στις τουρκικες προκλησεις θα ηταν επιζημιο αν οχι καταστροφη για τη φημη και τους σκοπους του κινηματος. Μια αδιανοητα εσφαλμενη στρατηγικη που δεν εξυπηρετει κανεναν σκοπο της υποθεσης μας. Δε θελω να πω περισσοτερα, για προφανεις λογους αλλα θεωρω κρισμο να επικρατει η λογικη διεργασια και να υπαρχει σωστη αντιληψη των πραγματων, μια "συγκεκριμενη αναλυση της συγκεκριμενης καταστασης" με τα δεδομενα που εχουμε και βλεπουμε καθημερινα.
@Zikos:
ΔιαγραφήΜια και βαζεις πολλά ζητήματα, ας τα πιάσουμε ένα-ένα:
1) Ναι σίγουρα ο Λένιν δεν είχε υπόψην του, ούτε την Τουρκία-ούτε τον Ερντογάν όταν έγραφε το παραπάνω κείμενο. Αντίπαλοι της δικής του χώρας ήταν τότε ο Κάιζερ Γουλιέλμος και οι κεντρικές αυτοκρατορίες, μπροστά στους οποίους ο Ερντογάν είναι προσκοπάκι και οι “επεκτατικές (θα επανέλθω εδώ) τάσεις” της Τουρκίας, καυγαδάκι παιδιών για την γόμα στην Α' Δημοτικού.
2) Γράφεις “Οι τουρκοι κομμουνιστες εχουν αλλα καθηκοντα απο τους ελληνες κομμουνιστες και πολυ πιο δυσκολα, οταν εχουν να τα βαλουν με ενα πραγματικα δικτατορικο κρατος, βιαιο και φασιστικο σε ολα τα επιπεδα...” σε αντιπαράθεση προφανώς με το ελληνικό “δημοκρατικό κράτος” που την ίδια εβδομάδα που νομοθετούσε την αναβάθμιση σε καούργημα της κακοποίησης ζώου, αποφάσιζε πως η δολοφονική επίθεση στο Πέραμα ενάντια στα μέλη του ΠΑΜΕ ήταν πλημμέλημα, άξιο παραγραφής. Αναφέρω μόνο αυτό για να μην πλατιάσω, γιατί για τον αυταρχισμό του ελληνικού κράτους θα μπορούσα να γράψω εγκυκλοπαίδεια. Ως και η διεθνής αμνηστία έχει ασχοληθεί πάντως, και μάλιστα επανειλλημένα.
3) Λες παρακάτω:
“οταν εχει απεναντι εναν Τουρκο που με θρασσος σου λεει οτι θελω το μισο αιγαιο δικο μου ή οτι η ροδος και η κρητη δεν ειναι ελληνικα νησια”
Ποτέ η Τουρκία δεν ισχυρίστηκε πως η Κρήτη ή η Ρόδος δεν είναι ελληνικά νησιά.
συνεχίζεται...
...
ΔιαγραφήΟ όλος καυγάς αφορά τις ζώνες αποκλειστικής θαλάσσιας εκμετάλλευσης. Και εδώ καλό είναι να ρίξουμε και μια ματιά στο διεθνές δίκαιο που λέει πως τα νησιά έχουν μεν ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης και υφαλοκρυπίδα, αλλά όχι ισοδύναμες με μια ηπειρωτική ακτή, και το πόσο αυτές εκτείνονται καθορίζονται ανάλογα με τα γεωγραφικά δεδομένα μετά από διμερείς συμφωνίες των ενδιαφερόμενων κρατών ή μετά την προσφυγή σε διεθνή διαιτησία. Είναι η Ελλάδα εδώ που όχι μόνο διεκδικεί το μάξιμουμ (τα νησιά δηλαδή να έχουν τις ίδιες αξιώσεις σε υφαλοκριπίδα και ζήνης αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης με την απένατι ηπειρωτική ακτή) αλλά αρνείται επί δεκαετίες, τόσο να προβεί σε διμερή συμφωνία με την Τουρκία για τον καθορισμό τους, όσο και να προσφύγει σε διεθνή διαιτησία για το ζήτημα.
Για το θράσος της απαίτησης του ελληνικού ιμπεριαλισμού να μην έχει ουσιαστικά πρόσβαση στην θάλασσα η χώρα με την μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή στην μεσόγειο, δεν το κουβεντιάζω καν.
Οι “παράλογες” δε Τούρκικες απαιτήσεις, κρίθηκαν λογικότατες στις διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την Ιταλία (όπου η Ιταλία δέχτηκε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 νμ, αλλά με την προϋπόθεση πως θα έχει και εκείνη το δικάιωμα οικονομικής εκμετάλλευσης στα 6 από αυτά), αλλά και με την Αλβανία που κανένα πρόβλημα δεν είχε η χώρα μας να πάει σε διεθνή διαιτησία στην Χάγη, για κάποια από τα ίδια πράγματα που αρνείται πεισματικά να συζητήσει σε σχέση με τις διαφορές της με την Τουρκία, ως “εθνικά αδιαπραγμάτευτα”.
Αυτό που το τούρκικο κράτος κάνει τις τελευταίες μέρες, δεν είναι να παραβιάζει κάποιο “διεθνές δίκαιο” (είναι πολύ προσεκτικοί ώστε να κινούνται ακριβώς στα όρια του), αλλά τις λεγόμενες “σχέσεις καλής γειτονείας” αφού προχωράει σε μονομερείς ενέργειες σε διαφιλονικούμενες ζώνες.
Αυτό το έχει και η χώρα μας όμως, και μάλιστα κατ'επανάληψη.
Και κάτι τελευταίο. Ο Ερντογάν δεν είναι “σουλτάνος”. Είναι ένας αυταρχικός μεν, αλλά αστικοδημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης μιας χώρας (όπως και οι δικοί μας εξάλλου), ενάντια στον οποίο έχει ήδη εκδηλωθεί και ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.
4)Το παραπάνω κείμενο Λένιν δεν είναι ένα κείμενο που μιλάει για τακτική σε “συγκεκριμένη κατάσταση”, αλλά ιδεολογικό κείμενο (η ιδεολογία δεν αλλάζει σύμφωνα με τις καταστάσεις) και έχει δημοσιευθεί ως τέτοιο στην ΚΟΜΕΠ.
Από εκεί και πέρα τώρα, το παρόν μπλογκ έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους, πως δεν εκπροσωπεί “καμμία συλλογικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του”, συνεπώς εδώ θα βρει κάποιος τις δικές μου προσωπικές απόψεις και οπτική για όσα δημοσιεύω, και σίγουρα όχι τις θέσεις του ΚΚΕ, οι οποίες υπάρχουν στον Ριζοσπάστη και την ΚΟΜΕΠ.
Για τον επίλογο σου τώρα, η άποψη που εκφράζεις (η πλήρης ευθιγράμμιση με τις επιδιώξεις του ελληνικού ιμπεριαλισμού) είναι μόνο αυτή που πολέμησαν σφοδρά ο Λένιν με τους μπολσεβίκους στην χώρα τους και την εποχή τους, αλλά και ο λόγος της διάλυσης της 2ης Διεθνούς.
Νομίζω πως η ιστορία τους δικαίωσε τελικά.
" είναι μόνο αυτή που πολέμησαν σφοδρά ο Λένιν με τους μπολσεβίκους στην χώρα τους και την εποχή τους"
Διαγραφήνα διαβαστεί:
"...δεν είναι μόνο αυτή που πολέμησαν σφοδρά ο Λένιν με τους μπολσεβίκους στην χώρα τους και την εποχή τους..."
Θεωρω πολύ ενδιαφέρουσα τη συζητηση για ένα παρα πολύ σοβαρο θεμα το οποιο δεν μπορει να αναλυθει ικανοποιητικά σε λιγες γραμμες. Παρολα αυτό θεωρω ότι πρεπει να παραθεσω τα επιχειρήματα μου για να ξεκαθαρισω την θεση που ανεπτυξα και στο προηγούμενο σχολιο:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Συμφωνουμε και οι δυο ότι το κειμενο του Λενιν αποτελει στρατηγική θεση εναντια στον ιμπεριαλισμο κάθε εποχης. Διαφωνω στην εφαρμογή του στο πολύ ιδιαιτερο ελληνο-τουρκικο ζήτημα το οποιο δεν αφορα ακριβως δυο ιμπεριαλισμους και θα το εξηγήσω παρακάτω το γιατι
2) Το ελληνικο κρατος δεν είναι αθώο, δεν είναι δικαιο, δεν είναι αδέκαστο όμως μεσα σε αυτό μπορει ο καθενας μας να εκφραστει, εστω κι εάν αυτοι που προβάλλονται περισσότερο από τα Μεσα εχουν απο πισω τα συμφέροντα των λιγων. Σε αντιθεση με την Τουρκια που τα σοσιαλ είναι κλειστα, οι εφημεριδες είναι μονο φιλοκυβερνητικες και ακομα διώκεται κοσμος , από απλοι πολίτες μεχρι στρατιωτικοί, με δηθεν αφορμή το πραξικόπημα. Η θρησκοληψια θελει να επιβληθει ακομα και κατά του Κεμαλισμου και οσοι αντιδουν, εξαφανίζονται ή έρχονται κολυμπώντας στην Ελλάδα. Ξερω από Τούρκους που το έσκασαν εδω, περιπτώσεις οπου όταν καποιος δεν χωνεύει τον γειτονα του, τον καταγγελει ότι είναι Γκιουλενικος και χανει σε μια μερα την περιουσια και την ελευθερία του. Υπαρχει φασιστική αντιληψη και αυτό φαίνεται από τι στιγμη που εχθρος του κρατους είναι ο Τουρκος που σκεφτεται ελευθέρα. Ο Τουρκος κουμουνιστής στη Τουρκια είναι σε συνεχή κίνδυνο και σε διωγμο ακομα και για τα απλά : «Με 500 εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα απαντά το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας στην απαγόρευση της εκδήλωσης για τα 100 χρόνια δράσης στην Κωνσταντινούπολη» http://www.katiousa.gr/politika/diethni/me-500-ekdiloseis-se-oli-ti-chora-apanta-to-kommounistiko-komma-tourkias-stin-apagorefsi-tis-ekdilosis-gia-ta-100-chronia-drasis-stin-konstantinoupoli/
3) Η Τουρκια δεν είναι μια χωρα που απλα ψαχνει το δικαιο της στη θαλασσα το οποιο της το στερουν οι «κακοι» συμμαχοι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι μια χωρα που εχει αποφασισει να το παιξει υπερδύναμη και να αυξησει τα συνορα της. Η εμπλοκη της σε Συρια/Λιβυη/Αζερμπαϊτζάν αυτό αποδεικνυει, χωρις περιπλοκές. Ένα κομματι αυτης της επέκτασης συνόρων μας αφορά γιατι παραβιάζει κάθε συνθηκη για την εδαφικη ακεραιότητα της Ελλάδας και τα δυνητικά θαλάσσια σύνορα της. Η σταση της είναι και προκλητική και ασεβης προς το Διεθνες δικαιο και πολύ επιθετικη. Κατι που δεν συμβαινει με την Ελλάδα, η οποια ποτε δεν επιβουλεύτηκε τουρκικο έδαφος. Αντίθετα η Τουρκια βγαινει με δηλωσεις όπως αυτές (ψαχτε τους τιτλους για να μην γεμίζω με λινκς): «Πρόκληση Γιαγιτζί: Δεν είναι Ελληνες η πλειονότητα των κατοίκων της Ρόδου και της Κρήτης», «Σύμβουλος Ερντογάν: Θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να ενταχθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία», «Τουρκία -Να αλλάξει όνομα το Αιγαίο Πέλαγος γιατί η ονομασία του είναι ελληνική» και άλλες παρομοιες που διαβαζουμε καθημερινα πλεον. Αρα εχουμε να κανουμε, όχι με δυο ιμπεριαλισμους που θελουν να φανε ο ενας το μερτικό του αλλου, αλλα μια Τουρκία που προσπαθεί να κερδίσει οσα εχασε σαν «επιτήδειος ουδέτερος» στους πολεμους και από την άλλη μια ελληνικη κυβέρνηση, καρα-αστικη μεν, αλλα μη προκλητική – φοβικη τη λενε καποιοι- που δειχνει να αντιδρα με διπλωματια και νομιμότητα. Την ιδια σταση για την Τουρκια εχει και το Κόμμα σε ολες τις επικεφαλίδες του γιατι είναι προφανές ποια πλευρα δημιουργει το προβλημα: «Το ΚΚΕ καταδικάζει τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ», «Κουτσούμπας: Η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις – ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ νίπτουν τας χείρας τους», «ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ -Ζητά κατεπείγουσα συζήτηση για τις τουρκικές προκλήσεις» και άλλα παρόμοια. Αρκει καποιος να διαβαζει Ριζο και θα δει ότι οι οροι προκληση, επιθετικοτητα, παρανομη, συνοδεύουν την Τουρκία. Αρα για ποιο θράσος της ελληνικης πλευράς μιλάμε;
1/2
Μου κανει εντύπωση που αναφέρθηκε η τουρκική προπαγάνδα σαν θέσφατο, ενώ ακομα και οι «φίλοι» Ρωσσοι των Τουρκων τους ξεκαθάρισαν : «Στήριξη από τη Μόσχα: Τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ δηλώνει ο Ρώσος πρέσβης» και συμφωνεί όλος ο δυτικός κόσμος με βαση τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Το να δώσει η Ελλάδα χώρο στη Τουρκια επειδή έπεσε έξω στις Διεθνείς συνθήκες είναι μια λογική αποκλημάκωσης και κατευνασμού. Αλλά όλοι ξερουμε που θα οδηγήσει αυτό – σε περισσότερες διεκδικήσεις από αιγαίο μέχρι θράκη. Ακόμα και εάν η Ελλάδα ήταν Λαική Δημοκρατία, ποιος θα έμπαινε στη διαδικασία να προχωρήσει σε τέτοιες παραχωρήσεις και για ποιον λογο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοκληρώνοντας, θέλω να πιστευω ότι η συγκροτημένη λογικη θα επικρατήσει και είναι θετικό ότι σε επίσημα έγραφα δεν υπαρχει πουθενα η θέση του κυρίου άρθρου, όχι γιατι είναι λάθος- φωτια να μας καψει- αλλά γιατι τα ελληνοτουρκικα είναι πολύ πιο περιπλοκα από μια «κόντρα ιμπεριαλισμων» και σωστα το Κόμμα εχει πάρει σαφη θεση υπέρ του διεθνούς δικαίου. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια «δικτατορία Μεταξά ενάντιων δικτατορία Χίτλερ». Το καθεστώς Ερντογάν των proxy wars, του μεταναστευτικου, των μισθοφόρων, της καταπίεσης, της ανελευθερίας, της μαυρης οικονομίας, όπως και οι επιθετικές επιδιώξεις του, πρέπει να αντιμετωπιστούν σε σωστή βάση, όχι ασφαλώς για να δικαιώσει την ελληνική αστική κυβερνηση, αλλά για να υπερασπιστεί τις διεθνείς συμβάσεις και το τι είναι δίκαιο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος γιατι κάθε άλλη επιλογή θα είναι μια καταστροφή και αυτό δεν είναι άποψη, πιστεύω, αλλά μια ιστορική πραγματικότητα και εαν θες μπορω να το αναλύσω το γιατί.
2/2
@Zikos :
ΔιαγραφήΝα τα ξαναπιάσουμε ένα-ένα, αν και κάποια από τα ζητήματα που θέτεις είναι ήδη απαντημένα στο παραπάνω μου σχόλιο. Αν δεν έγιναν κατανοητά τα όσα είπα να κανα προσπαθήσω.
1)Κανείς δεν είπε πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκριπίδα ή ζώνη οικονομικής εκμετάλευσης (ΑΟΖ).
Το πόση έχουν όμως δεν είναι καθορισμένο από το διεθνές δίκαιο, καθορίζεται ανάλογα με τις γεωγραφικές ή άλλες συνθήκες μετά από διμερείς συμφωνίες (όπως αυτές που έκανε η Ελλάδα με την Ιταλία και την Αλβανία) ή μετά από προσφυγή σε διεθνή διαιτησία αν διμερής συμφωνία δεν μπορέσει να υπάρξει.
Η υφαλοκριπίδα και η ΑΟΖ λοιπόν ξεκινάνε από το minimum των χωρικών υδάτων (6νμ στην περίπτωση μας), αυτό δηλαδή που διεκδικεί η Τουρκία, και φτάνουν μέχρι “το Αιγαίο ελληνική λίμνη” που είναι το maximum που διεκδικεί η Ελλάδα,
Η ΑΟΖ δηλαδή μπορεί να επεκταθεί κ σε διεθνή χωρικά ύδατα κατόπιν συμφωνίας. Και εκεί είναι ο καυγάς. Το πόσα από δηλαδή θα βάλει στο χέρι ο κάθε ιμπεριαλισμός.
Και οι δύο χώρες προβάλουν μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, ώστε όταν βρεθούν σε ένα τραπεζι να τα βρουν κάπου συην μέση, μια κλασσική τακτική δηλαδή ανατολίτικου παζαριού.
Δεν είναι σωστό επίσης πως η Τουρκία “επιβουλεύεται” ελληνικό έδαφος (δεν έχει εκφράσει καμμία τέτοια αξίωση) ή έστω χωρικά ύδατα. Ακόμη και πρόσφατα το ερευνητικό τους σταμάτησε ακριβώς έξω από τα 6νμ (από το Κατελόριζο αυτή την φορά) που είναι τα διεθνώς αναγνωρισμένα χωρικά ύδατα της Ελλάδας.
Και αναφέρομαι στις επίσημες διεκδικίσεις του Τούρκικου κράτους, και όχι στο τι λέει ο Α ή ο Β αξιωματούχος σε μια συνέντευξη. Και ο Καμένος ως ΥΕΘΑ σε επίσκεψη του στην Κύπρο είχε χαρακτηρίσει την ΕΛΔΥΚ “επιθετική δύναμη”. -Να το πάρουμε στα σοβαρά;
2)Μια και είναι και σχετικά πρόσφατο, θα αναφερθώ σε σχέση με το “δημοκρατικό” του ελληνικού κράτους, όπου με την στήριξη του βαθέως κράτους (δικαστικό σώμα-αστυνομία-ΚΥΠ-στρατός) έφτασε μια ναζιστική παρακρατική συμμορία, όχι μόνο να δολοφονεί ανενόχλητη, αλλά να κατέχει μέχρι και κοινοβουλευτικές έδρες. Αυτά ούτε την δεκαετία του '60, που τον Γκοτζαμάνη δεν τον κάνανε και βουλευτή τουλάχιστον.
Συνεχίζεται...
...Παραπέρα, ο μόνος λόγος που το ΚΚΕ αντιμετωπίζει λιγότερες διώξεις από το ΚΚΤ (αν και θυμάμαι μόνο ο Πουλικόγιαννης να έχει γύρω στις 250 εκρεμμείς δικαστικές υποθέσεις κάποια στιγμή), είναι πως είναι πολύ μαζικότερο και με μεγαλύτερη κοινωνική επιρροή από το αντίστοιχο Τούρκικο ΚΚ. Αλλιώς...
Διαγραφή3)Μια και το ξανάβαλες σαν ζήτημα, βάση των όσων είπαμε παραπάνω περί διεθνούς δικαίου, η περίφημη “τούρκικη προκλητικότητα” έγκειται στο γεγονός πως προβαίνει σε μονομερείς ενέργειες σε διαφιλονικούμενες (δηλαδή μη καθορισμένες μέσω διμερών συμφωνιών ή διεθνούς επιδιαιτησίας) θαλάσσιες ζώνες. Αυτό στην διπλωματική αργκό λέγεται παράβαση των σχέσεων καλής γειτονείας. Αυτό το κάνει το τούρκικο κράτος, αυτό είναι “πρόκληση” (εξού κ οι αναφορές του ΚΚΕ φαντάζομαι), αλλά ως εκεί, Ούτε ελληνικά εδάφη, ούτε ελληνικά ύδατα (6νμ από την ακτή δηλαδή) διεκδικεί.
4)Ναι, η Τουρκία έχει ανακατευτεί σε αρκετές διενέξεις στο εξωτερικό της. Αλλά μήπως η Ελλάδα δεν είναι σε εμπόλεμη πρακτικά κατάσταση με την Συρία (διακοπή διπλωματικών σχέσεων από την αρχή της δυτικής επέμβασης), δεν έχει στείλει στρατό από την κεντροαφρικανική δημοκρατία και το Αφγανιστάν, μέχρι τον περσικό κόλπο (επίσημα) και ανεπίσημα μέχρι και την Ουκρανία;
-Δεν διατηρεί άριστες σχέσεις με το ναζιστικό καθεστώς του Κίεβου, την στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου, το Ισραηλινό απαρτχάιντ, δεν αναγνώρισε έως και τον πραξικοπηματία Γκαγιάδο;
-Δεν πήγε άρων-άρων ο Δένδιας στην Αρμενία με το που “μύρισε αίμα”;
-Όλα αυτά δεν τα βλέπουμε;
συνεχίζεται...
...ο ελληνικός ιμπεριαλισμός λοιπόν δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι απτός και είναι και αυτός ανελέητος, τόσο ιστορικά, όσο και σε πραγματικό χρόνο.
Διαγραφή5)Το κομμάτι του αρχικού κειμένου που λέει:
“Σε ενδεχόμενο εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να «πάρουν στα χέρια τους» την κατάσταση, να κάνουν δική τους υπόθεση την έξοδο από τον πόλεμο, καλώντας και την εργατική τάξη της επιτιθέμενης χώρας να πράξει το ίδιο, στρέφοντας την προσοχή και τα όπλα τους ενάντια στον πραγματικό τους εχθρό, στις αστικές τάξεις των χωρών τους, προκειμένου να πάρει ο πόλεμος αυτός χαρακτηριστικά ταξικής αναμέτρησης για την απελευθέρωση και των δύο λαών από την εκμετάλλευση. Ετσι θα εκφραστεί ο προλεταριακός διεθνισμός, η ταυτόχρονη συνεννόηση με το επαναστατικό κίνημα σε άλλες χώρες.”
δεν το έχω γράψει εγώ αλλά το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως μπορείς να δεις και στο σχετικό λινκ που αναφέρεται στην πηγή. Γράφτηκε βέβαια το 2012, αλλά μια και πρόκειται για ιδεολογικό κείμενο, φαντάζομαι πως μάλλον εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, μια και οι τακτικές αλλάζουν, αλλά η ιδεολογία όχι.
6) Επίλογος
Ο όλος καυγάς δεν αφορά παρά την μοιρασιά οικονομικών ζωνών σε διεθνή ύδατα και τίποτε παραπάνω, αφορά δηλαδή το αν την εκμετάλλευση τυχόν πετρελαϊκών κοιτασμάτων που μπορεί να βρεθούν (μπορεί και μην βρεθούν τελικά) στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, θα την πάρει ο έλληνας ή ο τούρκος Λάτσης (τυχαίο το όνομα), και αυτός μόνο και μόνο για την επινοικιάσει σε κάποια Μπρίτις Πετρόλεουμ ή Εξόν Μομπιλ.
Αυτό όσο με αφορά είναι ένα ζήτημα για το οποίο δεν αξίζει, όχι να σκοτωθεί αλλά ούτε να ανοίξει το ρουθούνι του, ούτε ένα 20χρονο παιδί, είτε αυτό γεννήθηκε στην Αθήνα, είτε στην Σμύρνη.
Και το παραπάνω ακριβώς επειδή ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία είναι “λαϊκές δημοκρατίες” για να έχουν οι λαοί τους το οποιοδήποτε όφελος από τον υποτιθέμενο (αν βρεθεί τελικά) υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου.
Υ.Γ.
Από όσα ξέρω, ο μόνος τρόπος να μην ισχύει το παραπάνω κείμενο του Λένιν στις συγκεκριμένες συνθήκες είναι να μην θεωρήσουμε ιμπεριαλιστική την μία από τις δύο χώρες, οπότε μετά ανοίγει μια άλλη και τεράστια κουβέντα.
«Από όσα ξέρω, ο μόνος τρόπος να μην ισχύει το παραπάνω κείμενο του Λένιν στις συγκεκριμένες συνθήκες είναι να μην θεωρήσουμε ιμπεριαλιστική την μία από τις δύο χώρες, οπότε μετά ανοίγει μια άλλη και τεράστια κουβέντα.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι , δεν χρειάζεται να ανοίξει αυτή η κουβέντα. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ιμπεριαλιστικές χώρες, συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και εξυπηρετούν άμεσα ή έμμεσα τα συμφέροντα αυτά.
Πάμε τώρα στη ουσία της διαφωνίας η οποία βρίσκεται σε αυτή τη φράση: «Ο όλος καυγάς δεν αφορά παρά την μοιρασιά οικονομικών ζωνών σε διεθνή ύδατα και τίποτε παραπάνω».
Όχι, κατά την γνωμη μου από την μερια της Τουρκιας, ο καυγας δεν γινεται για τη μοιρασια οικονομικών ζωνών, αλλα ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΑΥΤΕΣ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΒΡΗΚΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΗΣ επι της Ελληνικης επικράτειας. Θυμιζω ότι πρόσφατα κιολας αποκαλύφθηκε το επισημο σχέδιο του τουρκικού στρατου για εισβολή στην Ελλάδα αλά Κύπρου 1974 με την ονομασία Çaka Bey που δεν είναι εκπληξη, αλλα συνεχεια του τουρκικού δόγματος για μεθοδική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας.
Γιατι η Τουρκία δεν εχει να κερδισει κατι εάν και μονο ενδιαφερόταν για τις οικονομικές ζωνες; Διοτι, οσο και εάν βγαζει προς τα εξω τις διθυραμβικές ειδήσεις για ανακάλυψη κοιτασμάτων αξίας εκατομμυρίων κάθε τρεις και λιγο, η αληθεια είναι ότι τα «κερδη» αυτά είναι στο μυαλο του Ερντογαν αφου οι τιμές είναι κυμαινόμενες, τα υπέρογκα εξοδα για την εξόρυξη τέτοιων κοιτασμάτων δεν τα αναφέρουν καν, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι το πετρέλαιο σε λίγα χρόνια θα αποτελεί παρελθόν και η τιμή του βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Το να αποκτήσεις όμως νησί στο αιγαιο με τα χωρικα υδατα, τον τουρισμο του και όλα τα υπερ του, αλλάζει το παιχνίδι εντελώς και σε αυτό αποσκοπει ο Τουρκος και όχι σε κάποια κοιτάσματα που μπορεί και εάν ,να ανακαλυφθούν.
Το εάν η Τουρκία διεκδικεί έδαφος άλλης χώρας, θεωρώ αστείο και να το συζητάμε. Να θυμηθούμε την εισβολή της στη Συρία σαν πολύ πρόσφατο παράδειγμα; Να θυμηθούμε το πιο μακρινό 1974; Η τουρκια και το λεει και το κανει. Επισης η τουρκική κυβέρνηση ΕΠΙΣΗΜΑ εδώ και 3 τουλάχιστον χρονια δεν έχει διστασει να μιλα για παράνομα ελληνικά νησια που προτίθεται να τα «ελευθερώσει». Στο προηγούμενο σχόλιο ανέφερα μερικα από στόματα επίσημα. Ο Τσαβουσογλου ποσο πιο καθαρα να αμφισβητήσει την ελληνικά επικράτεια όταν ζητα να φύγει ο ελληνικος στρατός από τα ελληνικά νησια (!) ενώ μάλιστα κρατάει και χάρτη με κατακόκκινη τη Λεσβο; https://www.youtube.com/watch?v=Qgy5kHLiaK8
1/2
Καταλήγοντας, θέωρω ότι η Τουρκία είναι τοσο προκλητικη και επιθετικη ενάντια στην Ελλάδα και την Κύπρο που ακομα και οι ισαποστάκηδες ευρωπαιοι, νατοικοι και αμερικάνοι αναγκάζονται να παίρνουν το μέρος της Ελλάδας καθαρα. Ακομα και η φιλοτουρκοι Γερμανοι δυσκολεύονται πλεον να κουμαντάρουν τον Ερντογαν και δεν κρύβουν τον εκνευρισμό τους για αυτόν και την επεκτατική στρατηγική του που έχει γεννήσει εχθρούς ακόμα και από το μουσουλμανικό στραόπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν λοιπον όλοι, κυριολεκτικα ολοι, κουνανε το δάχτυλο στη Τουρκια και λένε να σταματήσει τις επιθετικές ενέργειες και να σεβαστεί το διεθνες δικαιο δεν εχουμε να κάνουμε με ιμπεριαλισμό ενάντια σε ιμπεριαλισμό αλλά σε μια κατάσταση όπου ένα μέλος του, αποθρασύνεται, αυθαδιάζει, σηκώνει το δικό του μπαιράκι εναντια σε κάθε λογική και νομιμο θεσμο και έκει δυστυχώς, αργά ή γρήγορα, μονο ο στρατός μπορεί να επέβει για να δώσει λύση έτσι όπως παει το πράγμα. Γιαυτο επιμένω ότι το παραπάνω αποσπασμα του Λένιν δεν αφορα την περίπτωση του διεθνή ταραξία που είναι η Τουρκια, αλλά εχουμε να κάνουμε πραγματικά με έναν άδικο πόλεμο από τη μεριά της προκλητικης Τουρκιας και αυτό το λέω χωρις να παραγνωρίζω τον αστικό χαρακτηρα της ελληνικης κυβέρνησης.
Το γεγονος ότι η το αιγαίο θα γίνει ελληνική λίμνη με την επεκταση στα 12 μιλια, είναι νόμιμοτατο δικαιωμα της και γιαυτό πρέπει να ευχαριστούμε τους χιλίαδες ελληνες κατοίκους των νησιών που πολέμησαν για αυτό από το 1821 εως και το Β ΠΠ.
Αν η Τουρκια που απειλει με πολεμο – με ποια σοβαρή δικαιολογία; - θεωρει ότι χάνει την ευκαιρία να επεκταθεί σε κάτι που δεν της ανήκει, είναι προβλημα της και εναντίων της είναι ολη η διεθνής κοινότητα. Σε αυτές τις συνθήκες καλειται ο ελληνικός στρατος να υπερασπιστεί – τονίζω το υπερασπιστεί και όχι να εισβάλει – την επικράτειά του και ξαναγραφω ότι κάθε σκεψη για «για διευκολυνση στις στρατιωτικες αποτυχιες» δηλαδη σαμποταζ στον ελληνα νησιώτη που υπερασπίζεται το νησι του όχι μονο δεν θα προκαλέσει τη συμπάθεια του λαου αλλά αντίθετα θα προκαλέσει τον απόλυτο διασυρμό και αγανάκτηση. Για το κομμάτι του « να κάνουν δική τους υπόθεση την έξοδο από τον πόλεμο» δηλαδη να πρωτοστατήσουμε στο φιλειρηνικό κινημα είναι μια άλλη υπόθεση και εκει δεν διαφωνώ καθόλου. Αυτά από εμενα.
2/2
@Zikos:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συνοπτικά:
-Το γεγονός πως οι δυτικοί ιμπεριαλιστές "κουνάνε το δάχτυλο" στην Τουρκία δεν οφείλεται στο γεγονός πως αναγνωρίζουν κάποιο "ελληνικό δίκαιο", αλλά στην επαμφοταιρίζουσα τα τελευταία χρόνια στάση της Τουρκίας σχετικά με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.
Επίσης το ποιόν κατηγορούν κ ποιόν όχι, αυτοί που διάφορα προσχήματα έχουν διαλύσει καμμία 20αριά χώρες από το '90 και μετά, προσωπικά δεν μου λέει τίποτε.
-Ναι πράγματι, βάση των διεθνών συνθηκών τα νησιά (οφείλουν να) είναι αποστρατιωτικοποιημένα, για αυτό και αν υπηρετήσεις στην Ρόδο θα επίσημα θα είσαι "αστυφύλακας", στην Λέσβο "εθνοφύλακας" κοκ. Οπότε πάλι δεν λένε κάτι παράλογο οι γείτονες, εκτός βέβαια από το γεγονός πως βάση της ίδιας ακριβώς συνθήκης, αποστρατιωτικοποιμένη οφείλει να είναι και η απέναντι τούρκικη ακτή. Η αλήθεια δηλαδή είναι ξανά κάπου στην μέση.
-Η διαφορά αυτή την στιγμή, όπως είπαμε αφορά αποκλειστικά οικονομικές ζώνες σε διεθνή ύδατα και την μοιρασιά τους. Το μπορεί να φανταστεί ως κίνδυνο κάποιος, ούτε θα το εξετάσω εδώ, ούτε θα μπω στην διαδικασία ανάλυσης υποθετικών σεναρίων. Προσπαθώ να μιλάω πάντα επί πραγματικών γεγονότων.
Συνεχίζεται...
...
Διαγραφή-Στην δυτική επέμβαση για την διάλυση της Συρίας, δεν πήρε μέρος μόνο η Τουρκία, αλλά και η Ελλάδα.
Αυτό καλό είναι να μην το ξεχνάμε. Όπως βέβαια και το γεγονός πως η ΝΑΤΟϊκή ουσιαστικά εισβολή στην Κύπρο, έγινε με την συνεργασία και της τότε ελληνικής χουντικής κυβέρνησης.
Οπότε εγώ δεν βλέπω ούτε εδώ το σχήμα "κακιά Τουρκία-καλή Ελλάδα", μια και στα παραδείγματα που αναφέρεις (Συρία-Κύπρος) τα δύο κράτη έδρασαν σαν συνεργάτες στον διαμελισμό τρίτων χωρών και όχι σαν αντίπαλοι. Στην Κύπρο με κάποια προσχήματα φυσικά...
...
ΔιαγραφήΗ Τουρκία έχει θέσει ένα casus beli για την επέκταση στα 12νμ, γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο θα την απέκοπτε σχεδόν από την έξοδο στην θάλασσα.
Υπερασπίζεται δηλαδή κατι ζωτικό για εκείνην. Η Ελλάδα γιατί να προσωρήσει σε τέτοια επέκταση, αν όχι αποκλειστικά και μόνο για να προκαλέσει ουσιαστικό θαλάσσιο αποκλεισμό στην Τουρκία;
Όταν ο Λένιν λέει πως δεν έχει σημασία ποιός θα επιτεθεί πρώτος, πατάει γερά στα πόδια του.
Τέλος, το φιλειρηνικό κίνημα σε περίοδο πολέμου, είναι ακριβώς αυτό που σε κάθε χώρα θεωρείται "προδοτικό" του έθνους (του ντόπιου δηλαδή κάθε φορά ιμπεριαλισμού).
Και επίσης δεν καταλαβαίνω την κατακλείδα σου επάνω σε αυτό.
-Πώς γίνεται με όσα λες παραπάνω να μην διαφωνείς στο να πρωτοστατήσουμε στο φιλειρηνικό κίνημα;
Δεν γίνεται από την μία φωνάζεις για ειρήνη στο Αιγαίο και από την άλλη να θές "να φας τους τουκαλάδες".
Όπως δεν γίνεται από την μία να μην ψηφίζεις πολεμικές πιστώσεις στο κοινοβούλιο και από την άλλη να ζητάς ισχυρό στρατό για να πολεμήσει "τον Τούρκο".
Όπως και δεν γίνεται να υποστέλεις την σημαία του ταξικού αγώνα, ακριβώς όταν ο ταξικός σου εχθρός είναι πιο στριμωγμένος από ποτέ.
Θα σταματήσουμε δηλαδή τις απεργίες και τις διαδηλώσεις στο όνομα της "εθνικής ενότητας";
Το ρωτάω αυτό γιατί η απεργία σε καιρό πολέμου θεωρείται "παραγωγικό σαμποτάζ" προς όφελος του "εχθρού".
Νομίζω πως κατάλαβες που ακριβώς πάει η σκέψη μου.
"Και επίσης δεν καταλαβαίνω την κατακλείδα σου επάνω σε αυτό. -Πώς γίνεται με όσα λες παραπάνω να μην διαφωνείς στο να πρωτοστατήσουμε στο φιλειρηνικό κίνημα;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να κάνω ξεκάθαρο - και δεν εγραψα πουθενα- οτι το ταξικό κίνημα θα πρέπει να αναστείλει την δράση του. Ισα-ίσα γράφω οτι πρεπει να πρωτοστατήσει στο αντιπολεμικό κίνημα, δηλαδη να πιέσει με κάθε μέσον στο να μην γίνει πόλεμος απο τον οποίο οι πρώτοι που θα χάσουν είναι οι δύο λαοί, γιατι αυτοι θα πανε να σκοτωθούν και όχι οι κυβερνοντες. Κατα συνέπεια, ούτε οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι κατι που λέω να σταματήσουν.Αυτο είναι δεδομένο και δεν ξεκινησα να γράφω την αντίρρηση μου με οπτικη τις εργασιακές διεκδικησεις.
Ξανατονίζω οτι σε περίπτωση θερμού επεισοδιου, μαχης ή πολέμου, το σαμποταζ (και μονο σε αυτο αναφέρομαι απο την αρχη) στον ελληνικό στρατο θα ηταν μια καταστροφικη επιλογη για το κινημα, οταν ακομα και τα κομματικα Μεσα αναφέρονται σε τουρκικες προκλησεις και οχι ελληνικες, γιατι , πολύ απλά, αυτή είναι και η αλήθεια σε αυτή την περίπτωση της ιστορίας.
@Zikos:
ΔιαγραφήΜα ακριβώς σε αυτό αναφέρομαι, πως μια απεργία (ειδικά σε "στρατηγικό τομέα" της οικονομίας και ακόμη περισσότερο αν αυτή έχει στρατιωτικοποιηθεί λόγω πολέμου) αντικειμενικά σαμποτάζ στον ελληνικό στρατό είναι.
Το ίδιο το φιλειρηνικό κίνημα υποσκάπτει αντικειμενικά το ηθικό του στρατού στο μέτωπο (ή ειρήνη θα ζήτάς ή νίκη), ενώ και η καταψήφιση στρατιωτικών δαπανών στην βουλή, σίγουρα υποσκάπτει το αξιόμαχο του από πλευρά εξπλιστικής επάρκειας.
Οπότε μια απόφαση για την ευθιγράμμιση του εργατικού κινήματος με τις βλέψεις του ελληνικού ιμπεριαλισμού, πάει πολύ πιο μακρυά από όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Αποτελεί ουσιαστικά και στις προεκτάσεις της, συνθηκολόγηση άνευ όρων απέναντι στον ταξικό εχθρό.
Εξού και ο Λένιν χρησιμοποιεί τον πολύ βαρύ όρο "σοσιαλπροδότες" για τους ηγέτες της 2ης Διεθνούς που έδωσαν ακριβώς αυτή την γραμμή.