Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Ο Πουλαντζάς για τα "λαϊκά μέτωπα"

Κάναμε χθες μια ανάρτηση σχετική με τις απόψεις που είχε εκφράσει ο Παντελής Πουλιόπουλος για τα Λαϊκά Μέτωπα, κριτικάροντας τα από τα "αριστερά".
Θα είχε πιστεύω ένα ενδιαφέρον να δούμε λίγο και την άποψη που τα κριτικάριζε από τα δεξιά.

Αναδημοσιεύουμε λοιπόν και ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Νίκου Πουλαντζά* που περιέχεται στο βιβλίο «Για τον Γκράμσι» (εκδόσεις Πολύτυπο) και αναφέρεται στον λαϊκομετωπισμό και την εναλλακτική προσέγγιση τω κοινωνικών συμμαχιών από την πλευρά του "αριστερού" ευρωκομμουνισμού.
______________
«…Πιστεύω ότι το βασικότερο πρόβλημα δεν είναι οι συμμα­χίες ανάμεσα σε πολιτικές οργανώσεις αλλά, όπως ξέρουμε, οι συμμαχίες ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και τα στρώματα που εκπροσωπούν αυτές οι οργανώσεις. Ένα απ’ τα διδάγματα της αποτυχίας της Ένωσης της Αριστεράς στη Γαλλία είναι ότι εν­νοήθηκε και συγκροτήθηκε σαν μία συμμαχία κορυφής. Ξεκι­νώντας, όμως, απ’ αυτή τη διαπίστωση δε μπορεί κανείς να ισχυ­ριστεί ότι ήταν μια καθαρά εκλογική συμμαχία, γιατί το Κοινό Πρόγραμμα της Αριστεράς αποτελεί ένα σημαντικότατο ιστορι­κό γεγονός για την ευρωπαϊκή αριστερά. Δεν ήταν μια στενά συγκυριακή και εκλογικίστικη συμμαχία. Ωστόσο, είναι ενδει­κτικό ότι κανένα απ’ τα δύο κόμματα δεν προσπάθησε να οικο­δομήσει αυτή τη συμμαχία στη βάση, μέσα στις μάζες, δημιουρ­γώντας κοινές οργανώσεις. Ορισμένες οργανώσεις, βέβαια, ανά­πτυξαν κάποια κοινή δράση — ξέχωρα απ’ αυτήν που οργάνω­σαν τα συνδικάτα και τα κόμματα — ποτέ όμως δεν δημιουργή­σαμε έναν ιδιαίτερο τύπο οργάνωσης στη βάση, που θα μπορούσε ν’ αποκρυσταλλώσει τη συμμαχία.

Είναι η κλασική πια αποτυχία μιας συμμαχίας «λαϊκομετωπικού» τύπου. Ο Δημητρώφ, όταν αναφερόταν στη στρατηγική της Τρίτης Διεθνούς, υποστήριζε πάντα ότι χρειάζονταν ιδιαίτερου τύπου οργανώσεις στη βάση, για ν’ αποκρυσταλλωθεί η συμμα­χία — πράγμα που δεν έγινε ούτε τότε, ούτε τώρα, με το Κοινό Πρόγραμμα.

Η ερώτησή σας όμως θίγει ουσιαστικότερα ζητήματα. Πι­στεύω ότι αυτός ο τύπος συμμαχίας μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον αν υπάρξει μια αλλαγή στα ίδια τα Κ.Κ. Είναι ξεκάθαρο ό­τι, όσο θα έχουμε σαν βάση τη «δικτατορία του προλεταριάτου», δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε μια διαρκή συμμαχία μ’ ένα σύμμαχο που ξέρει ότι θα εξοβελιστεί στη φάση της μετάβασης στο σοσιαλισμό, όταν θα έχει εγκαθιδρυθεί αυτή η δικτατορία. Πιστεύω, λοιπόν, ότι μια επαναστατική στρατηγική για ένα δη­μοκρατικό σοσιαλισμό απαιτεί κάποιες αλλαγές — που όντως έ­χουν πραγματοποιηθεί σε ορισμένα Κ.Κ. της Δυτικής Ευρώπης — κι ότι αυτό είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξουν νέες μορφές πολιτικής συμμαχίας...

...Στη στρατηγική της Τρίτης Διεθνούς — στρατηγική της δυαδι­κής εξουσίας και της κατάλυσης του Κράτους μέσω μιας μετωπι­κής σύγκρουσης — το πρόβλημα του ρεφορμισμού ήταν, ώς ένα ορισμένο βαθμό, σαφές και απλό. «Ρεφορμιστικό» ήταν κάθε τι που δεν οδηγούσε στη δυαδική εξουσία και δε δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για τη μετωπική σύγκρουση με το Κράτος.
Όταν, όμως, μιλάμε για ένα δημοκρατικό δρόμο προς το δημοκρατικό σοσιαλισμό, τότε η στρατηγική μας πρέπει να αλλάξει σε βάθος διατηρώντας τες — τις μορφές της αντιπροσωπευτικής δημο­κρατίας και ελευθεριών (που για πολλά χρόνια τις αποκαλούσα­με «τυπικές», αλλά που δεν είναι απλώς τυπικές). Αυτή η αντι­προσωπευτική δημοκρατία πρέπει να συμβαδίζει, ταυτόχρονα, με τη δημιουργία μιας άμεσης δημοκρατίας στη βάση.

Το πρώτο σημείο όμως είναι σημαντικό: αν δε μπορούμε πια να μιλάμε για βίαιη σύγκρουση με το Κράτος, κι αν, αντίθετα, αυτό που ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουμε και να εμβαθύνουμε τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο σοσιαλι­σμό, τότε γίνεται πιο δύσκολο να διακρίνουμε ανάμεσα στο ρεφορμισμό και τον επαναστατικό δρόμο, όταν βέβαια η διάκριση θα εξακολουθούσε να υπάρχει.

Είναι φανερό ότι μπορούμε να βρούμε μια ρεφορμιστική τάση στον Ευρωκομουνισμό, και μ’ αυτή την έννοια πιστεύω ότι μπο­ρούμε να μιλάμε για αριστερό και δεξιό ευρωκομουνισμό. ‘Ο­ταν ο Ελενστάιν, για παράδειγμα, μιλάει για προοδευτική, ειρηνι­κή, νόμιμη και σταδιακή επανάσταση, δε θέτει διαφορετικά το πρόβλημα απ’ τον Κάουτσκι. Ποιο μπορεί, όμως, να είναι το σω­στό κριτήριο για τη διάκριση ανάμεσα σ* έναν αριστερό κι ένα δεξιό ευρωκομουνισμό; Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά κριτήρια.

Πρώτα απ’ όλα, η σημασία που δίνεται στην άμεση δημοκρα­τία και τα εργατικά συμβούλια, ένα ζήτημα που έπαιζε πάντα κα­θοριστικό ρόλο στη διαμάχη ανάμεσα σε ρεφορμιστές κι επανα­στάτες. Ο αριστερός ευρωκομουνισμός δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στη δημοκρατία στη βάση.

Ένα άλλο κριτήριο διάκρισης είναι το ζήτημα των ρήξεων και των μετασχηματισμών μέσα στο Κράτος: έστω κι αν δεν μιλάμε για «καταστροφή του Κράτους», ωστόσο ο αριστερός ευρωκομμουνισμός θεωρεί απαραίτητο ένα ριζικό μετασχηματισμό, όχι μόνο των ιδεολογικών, αλλά και των κατασταλτικών μηχανι­σμών του Κράτους. Ενώ ο δεξιός ευρωκομουνισμός θεωρεί λίγο πολύ αυτούς τους μηχανισμούς σαν ουδέτερους και, επομένως, δε δίνει τη ίδια σημασία στο μετασχηματισμό τους. Ο αριστερός ευρωκομουνισμός τονίζει τη στιγμή της ρήξης μέσα στο Κρά­τος: δε μιλάει για ένα σταδιακό και προοδευτικό μετασχηματι­σμό. Οι αριστεροί ευρωκομουνιστές έχουν συνειδητοποιήσει ότι θα υπάρξει ένα κρίσιμο, καθοριστικό σημείο, που δε θα είναι έ­νας εμφύλιος πόλεμος, αλλά, παρ’ όλα αυτά, θα πρόκειται για μια στιγμή βαθιάς κρίσης του Κράτους κι αλλαγής του συσχετι­σμού δυνάμεων μέσα στο ίδιο το Κράτος. Ο δεξιός ευρωκομουνισμός δεν αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά αυτή την εναλλακτική δυ­νατότητα. Για να μιλήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα, δια­κρίνω περισσότερο δεξιές ευρωκομουνιστές θέσεις στον Καρίγιο και περισσότερο αριστερές στον Ιγκράο.

Νομίζω ότι ο ευρωκομουνισμός είναι ολοένα και περισσότερο ένα φαινόμενο που προσιδιάζει στις προηγμένες καπιταλιστι­κές κοινωνίες. Όλη η προβληματική του δημοκρατικού δρόμου για το σοσιαλισμό, του επαναστατικού δρόμου για το δημοκρα­τικό σοσιαλισμό είναι στενά συνδεδεμένη με το ιδιαίτερο στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού.»
___________
*Για το βιογραφικό του Νίκου Πουλατζά βλέπε και εδώ

34 σχόλια:

  1. Να αναφερω κατι που το ξεχασα στο προηγουμενο κειμενο. Τα σκιτσα των πουλαντζα και πουλιοπουλου ειναι πολυ ωραια. Που τα βρηκες;

    Ειρηνικος μετασχηματισμος της κοινωνιας μεσα απο μεταρυθμιστικες τομες, αλλα θα υπαρξει και μια στιγμη που θα παραλυσει το κρατος και θα αλλαξουν ειρηνικα και αποτομα οι συσχετισμοι. Δεν ξερω ποιος απο τους δυο ευρωκομμουνισμους ειναι περισσοτερο με τον Καουτσκι, αλλα οποιοσδηποτε εχει διαβασει εστω και ελαχιστο Λενιν μπορει να καταλαβει οτι δεν ειναι κανεις τους με τον δευτερο.

    Ο.Χ.Ε.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Το σκίτσο του Πουλιόπουλου το βρήκα εδώ:
      http://dea.org.gr/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC

      Του Πουλατζά το έχω επεξεργαστεί σίγουρα εγώ, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν εξ'αρχής σκίτσο ή αν έχω επεξεργαστεί φωτογραφία για να το βγάλω.

      -Το ενδιαφέρον εδώ πάντως είναι πως ο Πουλατζάς επικαλείται την ...3η διεθνή και τον Δημητρώφ!

      Διαγραφή
  2. Ολη αυτη η θεωρητική σαβούρα καλά θάτανε να πεταχτεί πιά στον σκουπιδοτενεκέ. Τώρα που ο πραγματικά συνεπής ευρω"κουμουνισμός" αποκαλύφτηκε με όλο του το μεγαλείο. Γιατί αν μείνουμε απλά στην καταδίκη και την απόριψη του σύριζα και αρχίσουμε από την αρχή να ξαναζεσταίνουμε τις ίδιες αυταπάτες μέσω Λαφαζάνη τότε η ίδια ιστορία θα επαναλαμβάνετε.
    Να μελετήσουμε σε βάθος και όχι επιφανειακά,τι δεν πήγε καλά στην ελλάδα, τι δεν πήγε καλά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ανώνυμος1 Φεβρουαρίου 2016 - 11:58 π.μ.:
      -Ένα ψευδώνυμο παρακαλώ, ο ανώνυμος σχολιασμός δεν γίνεται δεκτός στο μπλογκ.
      -Και ναι, όλη αυτή η θεωρητική σαβούρα καλό θα ήταν να πεταχτεί πιά στον σκουπιδοτενεκέ.
      Αλλά ξαναδιαβάζοντας τον Πουλατζά, ποαρατηρείς πόσες από τις απόψεις που εκφράζει είναι ευρέως αποδεκτές από το "αριστερόστροφο" τμήμα της κοινωνίας, και πολύ περισσότερο πόσες πλασσάρονται ως "αριστερότερες" του ΚΚΕ;

      Θεωρώ λοιπόν πως έχει νόημα να γυρνάμε στις πραγματικές πηγές κάποιων θεωριών. Τουλάχιστον για να ξέρουμε το τι πραγματικά πρεσβεύει ο καθένας.

      Διαγραφή
  3. Η Εμπειρια δειχνει ξεκαθαρα οτι τα Λαικα Μέτωπα απο την φυση τους Εγκλωβιζουνε τα Κ.Κ και τον λαο εχωντας μεσα τον Οπορτουνισμο και πουθενα δεν μετατραπηκε ο πολεμος σε ταξικο την ωρα που αποχωρουσανε οι Γερμανοι στην Ανατολη η παρουσια του Κοκκινου Στρατου εδωσε την δυνατοτητα στους λαους να οικοδομησουνε σοσιαλισμο αποτρεποντας την αντεπανασταση απο το να πνιξει τα παντα στο αιμα οπως το 1918. Στην Κουβα δεν υπηρχε πολιτικό μετωπα. Ητανε το κινημα τις 26 Ιουλη και μαλιστα το τοτε Κ.Κ τους ειχε καταδικαση για ΤΥχοδιωκτες. Στην Κινα παλι δεν υπηρχε συνεργασια κομματων και ποτε δεν μπηκανε σε λυβερνηση με τους Αστους. Στο 7ο Συνεδριο της Κ.Δ υπήρχε διαπαλη με τον οπορτουνισμο μεσα της εκει μπηκε η χαλαρωση της Καθοδηγησης σαν ενιαιο κεντρο και το σπερμα της Κατοπινης διαλυσης το 1943. Για το θεμα εκρεμει μελετη του ΚΚΕ μετα τον 1ο Τομο που θα βγει μεσα στην χρονια. Σε καθε περιπτωση το συμπερασμα ειναι ενα. Ανεξαρτητα προθεσεων ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ οταν αφησεις εστω και μια χαραμαδα στον ΟΠορτουνισμο Δεξιο και ΤΡοτσκιστικό θα επαναλαβει τα εγκλήματα που εκανε τον 20ο Αιωνα με τελευταίο την Ανατροπη του Σοσιαλισμου στην ΕΣΣΔ. Το τονιζω Αντικειμενικα ανεξαρτητα προθεσεων ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τα Λαϊκά Μέτωπα συσπείρωσαν πλατιές λαϊκές μάζες γύρω από τα ΚΚ, και οδήγησαν πολλά από τα τελευταία στην κατάληψη της εξουσίας.
      Δεν φταίνε τα Λαϊκά Μέτωπα αν το μυαλό που είχε ο Χότζα να μην αφήσει τους άγγλους να αποβιναστούν στην Αλβανία π.χ., έλειπε από τους ηγέτες του Ελληνικού ΕΑΜ.
      Το κεφάλι τους το κλούβιο τους έφταιγε και όχι τα ΛΜ.
      Και το τρολάρισμα δεν είναι καλό πράγμα. Εγώ δεν είπα πουθενά πως η πολιτική του ΛΜ στην Ελλάδα ήταν σωστή ως το τέλος.
      Το γεγονός πως οι Κινέζοι, οι Αβανοί και αρκετοί ακόμη σύντροφοι πήραν την εξουσία μέσω του ΛΜ, αποδείχνει πως δεν ήταν η "φύση" του ΛΜ το πρόβλημα, αλλά η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων και αποφυγή των κυνδίνων που απέρρεαν από αυτή την τακτική. Άλλοι έκαναν σωστή χρήση του, άλλοι όχι. Αυτό λέω.
      Δεν σε υποχρέωσαν πουθενά τα ΛΜ να γίνεις ουρά των αστών.
      Να μην απαντήσω για την Κούβα πως το κίνημα της 26 Ιούλη ήταν ένα αντιδικτατορικό πολύ πλατύ μέτωπο, με ακόμη δεξιότερες θέσεις από τα ΛΜ. Οστώσο έφερε τους κομμουνιστές στην εξουσία.

      Για τις "χαραμάδες" στον οποροτουνισμό και τον Τροτσκισμό, νομίζω πως τα δύο κείμενα του Πουλιόπουλου και του Πουλατζά που ανέβηκαν μπορούν να βοηθήσουν στην κατεύθηνση του να κρίνουμε ποιές είναι τελικά οι απόψεις που αφήνουν "χαραμάδες" και ποιές όχι.

      Διαγραφή
    2. Ασφαλως και βοηθανε τα δυο κειμενα που κατα την δικη μου γνωμη δειχνουνε οτι ειναι συγοινωνουντα δοχεια και τα δυο στην υπηρεσια του καπιταλισμου. Σε καθε περιπτωση οι Επεξεργασιες του ΚΚΕ που ερχονται θα βοηθησουνε πολυ σε ολα αυτα. Δεν σε τρολαρω σε θεωρω συντροφο ναι εισαι σιγουρος. Ξερω να ξεχωριζω τους φιλους.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
      Θα συμφωνήσω με TRASH. Στο κάτω κάτω, ακόμα και η ανάλυση του ΚΚΕ δεν κατηγορεί την τακτική των ΛΜ καθεαυτή, αλλά την έλλειψη πολιτικού και ιδεολογικού σχεδιασμού για την κατάληψη της εξουσίας, και γενικά την έλλειψη αυτού του στοιχείου από τα ΛΜ!
      Πέρα από αυτό θα συμφωνήσω ότι τα ΛΜ, όπως οι περισσότερες πολιτικές επιλογές σε δύσκολες καταστάσεις, κρύβουν και αυτά κινδύνους, όπως πχ την διάβρωση από τον οπορτουνισμό.
      Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα γίνει ντε και καλά, είναι σχετικό με πολλά πράγματα!

      Κώστας

      Διαγραφή
    4. Η Αναλυση του ΚΚΕ κατηγορει τα Λαικά Μέτωπα απο την φυση τους. Τα βιβλία που υπαρχουνε και ο 1ος Τόμος που ερχεται αυτα λενε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Νομίζω πως από την κουβέντα που έχει γίνει έχει προκύψει ένα καθαρό συμπέρασμα, για το εάν τα ΛΜ ήταν λάθος από την φύση τους, ή αν απέτυχαν (όπου απέτυχαν) λόγω της χρήσης τους.
      Συζήτηση που να αφορά κομματικά ντοκουμέντα που δεν έχουν εκδοθεί, εγώ δεν περόκειται να κάνω.
      Και δεν θεωρώ σωστό και να γίνεται δημόσια συζήτηση σε ντοκουμέντα που βρίσκονται υπό επεξεργασία.
      Εδώ είμαστε, και άμα κυκλοφορήσει ο 1ος τόμος, να συζητήσουμε ευχαρίστως τα όσα θα λέει.

      Διαγραφή
    6. Πολυ σωστα Συντροφε. Για τον Ευρωκομμουνισμο και τον Ιταλοελληνικό πόλεμο εχουνε κυκλοφορηση και ειναι ο πρόδρομος του 1ο τόμου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τον ευρωκομμουνισμό που εμφανίστηκε την δεκαετία του '60, με τα λαϊκά μέτωπα που δημιουργήθηκαν την δεκαετία του '30, μόνο εσύ θα μπορούσες να τα συσχετίσεις.

      Διαγραφή
    8. Κανεις λαθος. Ο Ευρωκομμουνισμος του Σκολαρικου τα λεει μεσα. Μη με βαλεις τωρα να βαζω αποσπασματα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    9. Το βιβλίο ευρωκομμουνισμός αναφέρεται στην μετά τον Β'παγκόσμιο πόλεμο περίοδο (λογικό μια και το ρεύμα αυτό δεν υπήρχε πριν).
      Το τι δουλειά έχει με τα ΛΜ της δεκαετίας του '30 και του '40, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά...

      https://www.sep.gr/cms/site/gr.php?p=bookview&read=1050&view1=26&view2=72

      Διαγραφή
  4. Είναι μεγάλο. Θέλει υπομονή.
    http://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα συμφωνήσω με τον "ιδιοκτήτη"..
    Τα ΛΜ δεν είναι a priori καλά ή κακά.
    Σε δεδομένες ιστορικές στιγμές, κινητοποίουν ευρύτερα στρώματα από όσα μπορεί να επηρεάσει ένα κομμουνιστικο κόμμα. Αυτό είναι γεγονός.
    Το παράδειγμα της Κούβας, ξεκίνησε σαν (σχεδόν) αστική επανάσταση ενάντια στον Μπατίστα και υπέρ της ανατροπής του. Ζήτημα οι Κομμουνιστες να ήταν περισσότεροι από όσους επεβαιναν στο "Γκρανμα"!
    Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε όλοι.
    Ένα εργαλείο λοιπόν του παγκόσμιου κινήματος, με αποτέλεσματα παντού, δύσκολα θα το χαρακτήριζα λάθος επειδή έτσι αποφάσισε η ανάλυση της οποίας ΚΕ.
    Όσο για τον Πουλαντζα, σε ΑΥΤΟ το κείμενο, δείχνει να έχει καταλάβει περισσότερα από ίσα πολλοί "κομμουνιστες" σήμερα.

    Ανενταχτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν αποφασισε η Κ.Ε ετσι. Είναι Συλλογικες επεξεργασιες του Κομματος απο πανελλαδικη Συνδιασκεψη. Και όλα εγκριθήκανε απο το 19ο Συνέδριο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. @Ανενταχτος :
      Ο Πουλατζάς ήταν γνώστης του Μαρξισμού και σαφώς και είχε καταλάβει πολλά.
      Μόνο που σε αυτά που δεν κατάλαβε ποτέ, περιλαμβάνονταν το βασικό. Πως το αστικό κράτος δεν καταλαμβάνεται ως τρόπαιο, αλλά τσακίζεται στα εξόν συνετέθη.

      Διαγραφή
  6. θΑ σου επισημανω τρας οτι το ανενταχτος ειναι παραπλανητικό. Στο αλλο μπλοκ με τον ποε μας εχει χαραχτηρισει την Λ.Δ Κορεας χουντα τον Σταλιν δολοφονο και γενικα μπαινει για Αντικομμουνισμό Πληροφοριακα στο λεω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Ξέρω ποιός είναι ο Dim.K

      Διαγραφή
    2. ΟΚ.Σε καμμια περιπτωση δεν εννοουσα κατι για εσενα. Διαφωνουμε αλλα σε σεβομαι. Με τον κυριο ειναι αλλη περίπτωση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  7. @τρας
    Μεγάλη και τρομερά ενδιαφέρουσα κουβέντα.
    Μαγκιά στιγμή θα την ανοίξουμε, όχι τώρα και όχι με εμβολιμους "καλοθελητες".
    Δεν νομίζω ότι διαφωνώ σε αυτό που λες όμως.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αλλά ξαναδιαβάζοντας τον Πουλατζά, ποαρατηρείς πόσες από τις απόψεις που εκφράζει είναι ευρέως αποδεκτές από το "αριστερόστροφο" τμήμα της κοινωνίας, και πολύ περισσότερο πόσες πλασσάρονται ως "αριστερότερες" του ΚΚΕ;

    Θεωρώ λοιπόν πως έχει νόημα να γυρνάμε στις πραγματικές πηγές κάποιων θεωριών. Τουλάχιστον για να ξέρουμε το τι πραγματικά πρεσβεύει ο καθένας.

    100% συμφωνω.
    Ακομα περισσοτερο να συνδεπυμε τις ιδεολογιες με τα κομματια του πληθυσμου μιας χωρας. Ποια ηταν τα ευηκοα ωτα του Πουλαντζα; Ταξεις, ηλικιες, επαγγελματα; Σε τι περιοδους βρισκουνε ξανα πατημα παρομοιες αποψεις; Σε ποιες αλλες χωρες και ποτε εκφραστηκαν αντιστοιχες αποψεις, απο ποιους κλπ. Ποια η σχεση των ευρωκομμουνιστων με ολη τη σαρα-μαρα του encounter και τη cia;

    Σαπορ τουτουρκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Blogοδεσπότη Trash,

    Μερικές σύντομες σημειώσεις και κάποια ερωτήματα, έστω και την υστάτη, για το διαχρονικά επίκαιρο ζήτημα των Λαϊκών Μετώπων, αν και το θέμα έχει εξαντληθεί πλέον στις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έχουν λάβει χώρα κάτω από τα κείμενα των δυο αναρτήσεων...

    1. Κατ’ αρχάς η διάκριση που κάνει ο Πουλιόπουλος μεταξύ Λαϊκού Μετώπου και Ενιαίου Μετώπου, δεν λέει τίποτα από μόνη της. Είναι το περιεχόμενο (το Πολιτικό Πρόγραμμα) του Μετώπου (και όχι αν ονομάζεται Λαϊκό ή Ενιαίο) που καθορίζουν τους στόχους και σκοπούς του...

    2. Γιατί σύμφωνα με τον Πουλιόπουλο «με το Λαϊκό Μέτωπο η εργατική τάξη εγκαταλείπει το δικό της πρόγραμμα, δηλαδή το πρόγραμμα της κατάληψης της εξουσίας και το πρόγραμμα του σοσιαλισμού, και δέχεται το πρόγραμμα της “δημοκρατικής” μπουρζουαζίας»; Όπως διαφάνηκε και μέσα από τη συζήτηση, σε κάποιες χώρες (κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης) η κατάληψη/ανάληψη της εξουσίας από τα Κομμουνιστικά Κόμματα (με ή χωρίς τη στήριξη του Κόκκινου Στρατού) έγινε μέσα από τα Λαϊκά (αντιφασιστικά) Μέτωπα στα οποία η κύρια συνιστώσα ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και θα ήθελα να σταθώ για λίγο στη περίπτωση της γειτονικής προς την Ελλάδα Βουλγαρίας όπου οι Κομμουνιστές μαζί με άλλες δυνάμεις κυρίως της Κεντροαριστεράς αλλά και αστικές συνέπτυξαν το αντιφασιστικό Πατριωτικό Μέτωπο. Επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης του Πατριωτικού Μετώπου μετά την κατάληψη της εξουσίας με την εξέγερση της 9ης του Σεπτέμβρη του 1944 ήταν ο αστός στρατιωτικός Κιμον Γκεοργκίεφ και εκ των ηγετών στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1923 κατά της αγροτικής κυβέρνησης του Αλεξάντερ Σπαμπολίσκι. Άρα μπορούμε να πούμε ότι στη Βουλγαρία ο σχηματισμός του Λαϊκού Μετώπου ήταν επιτυχής, ανεξαρτήτως του ότι η κατάληψη της εξουσίας έγινε και με τη συνεισφορά του Κόκκινου Στρατού.

    3. Τί ακριβώς εννοεί ο Πουλιόπουλος με τις τοποθετήσεις ΤΟΥ για «ανεξάρτητη ταξική πάλη», ή για «ανεξάρτητη, επαναστατική πάλη των τάξεων κατά της κεφαλαιοκρατίας», ή για «ανεξάρτητη ταξική πάλη των εργατών», με ιδιαίτερο τονισμό στο «ανεξάρτητη»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Anef_Oriwn:
      Για το 3) μόνο.
      Αυτό που καταλαβαίνω εγώ πως εννοεί ο Πουλιόπουλος όταν μιλάει για «ανεξάρτητη ταξική πάλη των εργατών» κλπ, είναι πως δεν πρέπει τα ΚΚ να εγκλωβίζονται σε πολιτικές συμμαχίες κορυφής με αστικά κόμματα και να διατηρούν το αυτοτελές πρόγραμμα τους.

      Διαγραφή
    2. Θα πρεπει να μη μας διαφεύγει κατι. Αυτα που λεει έρχονται σε αντιθεση με τις αποψεις του Τροτσκι για πολιτικά μετωπα.Τυχοδιωκτικα το κανει σε συνθηκες Ιμπεριαλιστικης περικυκλωσεις της ΕΣΣΔ και Συνομωσιας στον κοκκινο στρατο για την ανατροπη των Μπολσεβικων απο Ζηνοβιεφ Μπουχαριν Τροτσκι σε συνεργασια με τον Χιτλερ. Την στιγμη της συνομωσιας μιλαγε για Ταξικη καθαροτητα τα ιδια προσωπα ΟΒΕΡ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  10. Το ποιος ητανε ο Φασιστας Σταμπολισκι το 1923 που το 1944 είδε το φως το αληθινο με τον Κόκκινο Στρατό παρων φαίνεται στις Δίκες Κοστοφ Ράικοφ το 1949 και το 1956 με το 20ο Συνέδριο. Και στέλνω την ιδια απάντηση στην αναρτηση με τα Λαικα Μέτωπα και δεν το βαζεις Σύντροφε ΦΑΟΥΛ.Την καλημερα μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τα εκτός θέματος σχόλια δεν δημοσιεύονται.
      Και το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το '56 δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με τα λαϊκά μέτωπα του '35.
      Ούτε και το σχόλιο που κάνεις εδώ έχει καμμία σχέση με την άποψη του Πουλατζά για τα ΛΜ που είναι το θέμα του ποστ.
      Το δημοσίευσα μόνο και μόνο για να ξέρεις γιατί σου κόβω σχόλια.
      -Στην προηγούμενη ανάρτηση ο σχολιασμός έκλεισε (για όλους-και για μένα) μετά από 117 σχόλια που δεν πρόκειται να κάτσει πλέον να τα διαβάσει κανείς.

      Διαγραφή
    2. Απο πανω εχει σχολιο για την Βουλγαρία που απαντάω για τον Φασιστα Σταμπολισκι που είδε δήθεν το φως του το 1944. Και στην άλλη ανάρτηση σε αυτό απαντούσα για τον Φασιστα τον Βούλγαρο.Γιατί εκείνο ειναι εντος και η απάντηση εκτος. Καλημέρα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Γιατί εκείνο μίλαγε για τα ΛΜ και όχι για το 20ο Συνέδριο. Με κούρασες πάρα πολύ Παναγιώτη γιατί βιάζεσαι να σχολιάσεις χωρίς να σκεφτείς.
      Τα εκτός θέματος, στοπ και από εδώ.

      Διαγραφή
    4. ΟΚ.Σεβαστω.Θα αφήνω εκτος το 20ο Οτι πεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  11. Το συγκεκριμένο ζήτημα πιστεύω πως το έχουμε εξαντλήσει. Καλά τα Λ.Μ, μέχρι εκεί που δεν σε κάνουν να χάνεις το στόχο (εξουσία)και τον τρόπο που θα την πάρεις.
    Διαφορετικά μπλέκεις σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, καλείς τον Παπατζή για πρόεδρο της ΠΕΕΑ., και άλλα πολλά..., και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις, σε έχουν σφάξει στο γόνατο (βλέπε διώξεις μετά τη Βάρκιζα αλλά και πριν).
    Συμφωνώ με τον Παναγιώτη.
    Χρήστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Χρήστος:
      Είναι λίγο περίεργο , αλλά η διαφωνία μου με τον Παναγιώτη (και άλλους) είναι ακριβώς αυτή.
      Πως λέω ότι και εσύ. Ότι δηλαδή τα ΛΜ δεν είναι "φύση" καλά ή "κακά". Ότι μπορεί ως τακτική να είναι σωστά μια δεδομένη στιγμή και λάθος κάποια άλλη.

      Διαγραφή
  12. Μια οφειλόμενη απάντηση [και παρακαλώ να δημοσιευτεί] στον Αχάπαρο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ που το παίζει δαήμων επί παντός επιστητού, αλλά συνήθως τα κάνει μαντάρα με τα κολλήματα και την κεκτημένη συνήθεια του να βλέπει παντού οππορτουνιστές, ρεφορμιστές, προδότες των κομμουνιστικών ιδεωδών και αλλά δαιμόνια, με αποτέλεσμα να έχει καταντήσει απελπιστικά βαρετός και κουραστικός με τις αφοριστικές και μονοκόμματες τοποθετήσεις του...

    Ο Αλεξάντερ Σπαμπολίσκι ήταν ηγέτης της σοσιαλδημοκρατικής Βουλγάρικης Αγροτικής Λαϊκής Ένωσης και πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από το 1919 μέχρι τον Ιούνη του 1923, όταν ανατράπηκε και δολοφονήθηκε με την επικράτηση στρατιωτικού πραξικοπήματος. Μεταξύ των ηγετών του πραξικοπήματος ήταν και ο Κίμον Γκεοργκίεφ κι αυτόν προφανώς ήθελε να πει «φασίστα» ο σχολιογράφος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, αλλά λόγω αχαπαροσύνης και κεκτημένης δογματίλας και προκατάληψης τα σύγχυσε...

    Να σημειώσω (για χάριν της ιστορίας) ότι ο Κίμον Γκεοργκίεφ διετέλεσε Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας κατά τα πρώτα 1-2 χρόνια της εξουσίας του Πατριωτικού Μετώπου και μέχρι την επιστροφή στη χώρα (από τη Σοβιετική Ένωση) του Γκεόργκι Δημητρώφ. Ακολούθως διετέλεσε Υπουργός (και επί Δημητρόφ και επί Ζίφκοφ), ενώ και μέχρι το τέλος της ζωής του (το 1969) ήταν μέλος του Προεδρείου του Βουλγάρικου Κοινοβουλίου. Τιμήθηκε δε δύο φορές με το Βραβείο του “Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας”!!! Αυτός ήταν ο «φασίστας» Κίμον Γκεοργκίεφ! Ενώ ο κομμουνιστής Τράτσιο Κόστοφ, ας πούμεν, καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αντι-σοσιαλιστικής δράση και της συνεργασίας με τον εχθρό και εκτελέστηκε τον Δεκέμβρη του 1949.

    Επίσης να αναφέρω (και πάλι για καθαρά ιστορικούς λόγους) ότι μετά την εξέγερση της 9ης Σεπτεμβρίου του 1944 και την κατάληψη της εξουσίας από το Πατριωτικό Μέτωπο του οποίου ηγείτο το Κομμουνιστικό Κόμμα, επικεφαλής του Κόμματος μέχρι την επιστροφή του Δημητρώφ στη χώρα ήταν ο Κόστοφ.
    [Από τον Φεβράρη του 1945 μέχρι τον Δεκέμβρη του 1948 διετέλεσε και Πρώτος Γραμματέας του Κόμματος. Ο Δημητρωφ ήταν Πρωθυπουργός τότε. Ο Κόστοφ καθαιρέθηκε από τα κομματικά του πόστα τον Μάρτη του 1949 στην 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΒΚΚ για πολιτικά λάθη που είχαν να κάμουν, σύμφωνα με την κατηγορία που τού προσάφθηκε, με τις βουλγαρο-σοβιετικές οικονομικές σχέσεις]...
    Μετά τον θάνατο του Δημητρώφ στην ηγεσία του Κόμματος και της χώρας εκλέχτηκε ο Βέλκο Τσιερβένκοφ, επ’ αδελφή γαμπρός(!) του Δημητρώφ. Το 1954 ο Τσιερβένκοφ αντικαταστάθηκε από τον Τόντορ Ζιήφκοφ...

    Και παρεμπιπτόντως ποιος ήταν ο Ράικοφ στον οποίο αναφέρεται ο σχολιογράφος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.