Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μια συνέντευξη γεμάτη αλήθειες του Λεχ Βαλέσα σε δυτικό μέσο, που αλίευσε η κε του μπλοκ σε παλαιοπωλείο, από ένα βιβλιαράκι (δε συγκράτησα όμως τίτλο, γιατί δεν το αγόρασα, απλώς φωτογράφισα το επίμαχο σημείο). Καλή ανάγνωση.
____________
Δε θέλομε να επιβάλλουμε σε κανένα την Ευτυχία, αλλά δε θέλομε να μας κάνουν οι άλλοι ευτυχισμένους με το ζόρι… Είμαστε υπέρ του σοσιαλισμού, αλλά να μας μεταχειρίζεσθε σαν συνδικάτο, που δεν έχει πολιτικές βλέψεις. Πιστεύω ότι και σε δέκα χρόνια, η Πολωνία θα είναι ακόμα σοσιαλιστική. Οι περισσότεροι Πολωνοί έχουν γεννηθεί την εποχή του σοσιαλισμού και ο σοσιαλισμός δεν είναι κακός. Υπάρχουν βέβαια στην Πολωνική κοινωνία πλευρές που πρέπει να διορθωθούν, τομείς που πρέπει να ανυψωθούν, στόχοι που ίσως πρέπει να αλλάξουν. Αλλά προ παντός δεν πρέπει να καταργήσουμε το σοσιαλισμό… Ξέρω καλά πως όταν μιλώ κατακρίνω κυρίως ό,τι στη χώρα μας δεν πηγαίνει καλά. Αλλά κάνοντας κάτι τέτοιο, ασκώ τη δουλειά του συνδικαλιστή. Όταν κατακρίνω το πολωνικό καθεστώς, δεν κατακρίνω το σοσιαλισμό…
-Είναι σήμερα δυνατή η προοπτική για ένα πολωνικό «μοντέλλο»;-Πιστεύω ότι θα το ανακαλύψουμε λίγο-λίγο, βήμα-βήμα, καθώς θα περνούν οι μήνες και τα χρόνια. Νομίζω ότι θα δημιουργήσουμε το δικό μας σύστημα, κάτι το δικό μας και θα το τελειοποιήσουμε. Θα ελέγχουμε τη συγκεκριμένη και συνεχή εφαρμογή του σε μόνιμη βάση, θα αγρυπνούμε. Το σύστημά μας θα είναι το πολωνικό υπόδειγμα. Με μια βεβαιότητα: θα είναι σοσιαλιστικό.
-Και αν το σύνολο των διεκδικήσεων σας έθετε σε κίνδυνο τη χώρα σας, θα μπορούσατε να τις χαλιναγωγήσετε, για να μην προκαλέσετε την ξένη επέμβαση;-Βεβαιότατα! Το συμφέρον του πολωνικού έθνους θα είναι πάντοτε πιο πάνω από το δικό μας συμφέρον. Γι’ αυτό το λόγο σήμερα –ίσως σε διακόσια ή πεντακόσια χρόνια τα πράγματα θα είναι διαφορετικά- ας εξετάζουμε το πρόβλημα πάντα κάτω απ’ αυτό το πρίσμα. Γιατί με αυτόν τον τρόπο μας ανάθρεψαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας. Και με τον ίδιο τρόπο θα αναθρέψουμε τα παιδιά μας.
Οι αλλαγές των γενεών σέρνουν κατακτήσεις που και σήμερα ακόμα φαίνονται αδύνατες. Αλλά αύριο θα είναι μπροστά στα μάτια μας…
Στο πολιτικό πεδίο ο Λεχ Βαλέσα ξέρει να μεταχειρίζεται σύνεση και διπλωματικότητα. Καμμιά φορά διαβάζει κανείς μερικές εκρηκτικές δηλώσεις. Άλλες φορές διερωτάται κανείς σχετικά με τις προειδοποιήσεις και με τις απειλές που εκτοξεύονται απ’ τις άλλες χώρες του σοσιαλιστικού συνασπισμού. Αναρωτιέται σχετικά με τις «αντισοσιαλιστικές δυνάμεις», που τάχα αποτελούν τον πυρήνα της Αλληλεγγύης, σχετικά με τους «αντεπαναστάτες» και τους άλλους «εχθρούς του σοσιαλισμού». Κάνει παραλληλισμούς ανάμεσα στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία. Δραματοποιεί επίσης. Όλοι οι Δυτικοί ή σχεδόν όλοι περιμένουν Σοβιετική εισβολή την άλλη μέρα των Χριστουγέννων του 1980. Γιατί; Γιατί ένα χρόνο νωρίτερα οι Σοβιετικοί είχαν εισβάλει στο Αφγανιστάν. Από τις 26 μέχρι τις 31 Δεκέμβρη στην Πολωνία δε συνέβη τίποτε. Γιόρταζαν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Θα εισβάλουν; Δε θα εισβάλουν; Περίμεναν επίσης Σοβιετική εισβολή τον Φεβρουάριο, όταν στην Πολωνία όλα έδειχναν πως καταρρέουν. Δε συνέβη τίποτε. Εκτός απ’ την παραδοχή μιας τρίμηνης ανακωχής… Συμβαίνει, στην έξαρση κάποιας εντάσεως, να πετά ο Βαλέσα καμμιά φρασούλα: "Να ξέρετε, κύριοι, πως δε φοβάμαι τίποτα! Θα είμαι ο πρώτος που θα αντιμετωπίσει τα άρματα μάχης!... Και θα φύγω τελευταίος απ’ το πεδίο της μάχης! Αλλά δεν πρόκειται να γκρεμίσουμε τους τοίχους με το κεφάλι. Στην Πολωνία δεν έχομε περιθώρια εκλογής και πρέπει να ζήσουμε και με το Κόμμα και με την Κυβέρνηση!"
Δείχνει επίσης καθαρό μυαλό: «Στα σύνορα των γειτονικών χωρών υπάρχει στρατός. Είναι αλήθεια. Δεν ξέρομε για ποιο λόγο είναι εκεί. Αυτά τα προβλήματα δε μας ενδιαφέρουν».
Έχω τη γνώμη ότι ασκώ κάποια επίδραση στις άλλες χώρες, λέει. Αλλά έχομε να κάνομε πολλά στον τόπο μας και δεν πρόκειται να ακτινοβολήσουμε αμέσως. Έχομε πρώτα πολλή δουλειά να κάνομε στον τόπο μας…
-Έγινε η επέμβασή των Σοβιετικών, για να τεθεί τέρμα στη φιλελευθεροποίηση, στη Βουδαπέστη, το 1956, το ίδιο στην Πράγα, το 1968. Είναι δυνατό να συμβή το ίδιο και στη Βαρσοβία; Αν όχι, γιατί θα συμβεί διαφορετικά;-Πρέπει να εξετασθούν πολλές απόψεις του προβλήματος. Πρώτον, απ’ την αρχή είπαμε ότι είμαστε υπέρ του σοσιαλισμού. Δεν παρακωλύομε καμμιά συμμαχία της Πολωνίας, δεν κατακρίνουμε καμμιά διεθνή συμμαχία, δεν μας απασχολεί η πολιτική. Και θα συνεχίσομε. Έχω τη γνώμη –ακόμα και αν μερικοί μας ειρωνεύονται γι’ αυτό- ότι καμμιά απειλή δεν μπορεί να προέλθει από τους φίλους μας. Θα έρθουν να μας αγκαλιάσουν. Πολύ σοβαρά, δεν απειλούμε κανένα. Δεν κάνομε τίποτα κακό. Το μόνο που κάνομε είναι ότι επιστρατευόμαστε στην υπηρεσία της πατρίδας μας, εργαζόμενοι για πράγματα που θα μας ωφελήσουν. Οπότε κάθε άλλη βίαια λύσι θα ήταν κακή. Λοιπόν αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Δεν μπορείς να εξαναγκάσεις έναν άνθρωπο να εργαστεί. Μπορείς να τον παραμερίσεις, αλλά όχι να τον εξαναγκάσεις να εργαστεί. Και θέλομε να εργάζονται οι Πολωνοί για το καλό της πατρίδας.
-Και άλλοι το είπαν αυτό πριν από σας. Αναγκάστηκαν να υποκύψουν και τελικά να φύγουν. Μήπως κάποια μέρα θα υποχρεωθήτε να ακολουθήσετε τον ίδιο δρόμο;-Κανείς δε θα με εξαναγκάσει. Αλλά τη στιγμή που θα αντιληφθώ ότι τα πράγματα βρίσκονται στο σημείο που ήθελα να τα φέρω, θα φύγω με δική μου πρωτοβουλία. Είναι αδύνατο να λύσεις μια μαθηματική εξίσωση, αν δεν ξέρεις να γράφεις. Με τον ίδιο τρόπο, οι λύσεις του 1980 ήταν αδύνατο να εφαρμοσθούν το 1970. Χρειάστηκε να ωριμάσουν όλα, όπως η συνείδηση ωριμάζει μέσα στον άνθρωπο.
Προσωπικά δεν πιστεύω σε ξένη εισβολή. Είμαι μάλιστα πεπεισμένος για το αντίθετο. Δεν αξίζει τον κόπο να μιλάμε γι’ αυτό το πρόβλημα. Στην Ευρώπη, στη Δύση, ολοένα αυτό σκέπτεστε κι έχετε άδικο… Θα συνεχίσομε τη μάχη μας μέχρι τέλους, θα ολοκληρώσουμε ό,τι αρχίσαμε…
-Στο Γκντανσκ, μετά τις 16 Δεκεμβρίου 1980, όταν περνάει κανείς μπροστά στην Πύλη 2 των Ναυπηγείων, βλέπει να υψώνεται στον ουρανό το Μνημείο προς τιμήν των Μαρτύρων του 1970. Στην καρδιά του κάθε Πολωνού, ποια ακριβώς σημασία έχει το Μνημείο αυτό;-Σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά όλα εξαρτώνται από το άτομο που σκέπτεται το Μνημείο και πώς το σκέπτεται. Τα συνθήματα πρέπει να τα μεταδίδομε, να τα μεταμορφώνουμε σε γεγονότα. Πραγματικά, η εθνική συμφιλίωση είναι αναγκαία. Πρέπει να χρησιμοποιήσομε, να θυμόμαστε τα λάθη μας. Να μην τα επαναλαμβάνομε ποτέ. Αυτό το Μνημείο είναι το σύμβολο αυτής της ιστορίας, για να μην επαναληφθεί ποτέ πια. Και είμαστε εδώ, για να μην επιτρέψουμε στους δύσκολους καιρούς μας, στους κακούς καιρούς μας να επαναλάβουν την ιστορία.
-Αν κάποια μέρα η δράση σας αποτύχει, μπορεί να γίνετε μάρτυρας, ένα σύμβολο, περίπου σαν τον Jan Palach. Σας περνά κάτι τέτοιο από το νου;-Όχι, δεν το σκέπτομαι. Αλλά ξέρω ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Ξέρω επίσης ότι αυτό το κίνημα πρέπει να κερδίσει. Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει την πορεία της Ιστορίας. Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει τη ροή του χρόνου.
-Τι λέτε στα παιδιά σας, όταν τους μιλάτε για πράγματα κάπως σοβαρά;-Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω καιρό να κουβεντιάσω μαζί τους…
-Λυπάστε γι’ αυτό;-Βεβαίως, μετά τον Αύγουστο, λυπάμαι γι’ αυτό. Εργάζομαι, κάνω πολλά πράγματα σε άλλους τομείς. Και, αλήθεια, δεν ξέρω πότε θα ξεμπλέξω απ’ αυτά…
Πηγή: Σφυροδρέπανο
Εθνικος Σοσιαλισμος με βαση τις ιδιομορφιες καθε χωρας Ρε τη μου θυμιζει τη μου θυμιζει............. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετα την Αντεπανασταση του 1956 στην Ουγγαρια ο Καπιταλισμος βελτιωσε την τακτικη του βγαζοντας συμπερασματα συμφωνα με τους Φοστερ νταλας και Μπρεζινσκι.Βιαστηκαμε λενε κινηθηκαμε ανοιχτα ενω επρεπε να επενδυσουμε περισσοτερα στον Οπορτουνιμο.......και ειχανε δικιο. Πραγματι στην ηγεσια της Ουγγαριας τον Ιουνη του 1953 ανελαβε ο Ιμρε Ναγκι στην φυλακη μεχρι τοτε για αντεπαναστατικη δραση. Λιγες μερες πριν τα γεγονοτα ειχανε παει στην Μοσχα...Επιστρεφοντας ειχε ξηλωθει και απο πρωθυπουργος ο σ. Ρακοσι και ανελαβε ο Ναγκι που ητανε επικεφαλης της αντεπαναστασης. Ετσι μετα σε Τσεχοσλοβακια το 1968 και στην Πολωνια πηγανε διαβασμενοι. Εκμεταλευτηκανε τις Αποφασεις του 20ου Συνεδριου με την εφαρμογη νομων του Καπιταλισμου και το επαιζε υπερασπιστης ταχα του Σοσιαλισμου. Απολυτα Φυσιολογικο...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, συγνώμη για το άσχετο με το θέμα ερώτημα, αλλά τι είναι διαλεκτικός υλισμός και τι ιστορικός υλισμός και ποιες οι διαφορές τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ.Β
@Π.Β:
ΔιαγραφήΌσο πιο συνοπτικά μπορώ(αν θέλει να προσθέσει κάποιος σύντροφος κάτι, ευχαρίστως).
Διαλεκτικός υλισμός είναι μια φιλοσοφική αντίληψη ανάγνωσης της πραγματικότητας.
Ιστορικός υλισμός είναι η ανάγνωση της ιστορίας με βάση την παραπάνω αντίληψη.
Αρκετά πιο αναλυτικά από εμένα, τα εξηγεί εδώ ο ...Στάλιν:
http://revmarx.blogspot.gr/2009/08/blog-post_569.html
Λίγο εκλαΙκευμένα,
ΔιαγραφήΗ απάντηση στο (προαιώνιο) ζήτημα της φιλοσοφίας στο αν προηγείται η ύλη ή το πνεύμα, αν δηλαδή η ύπαρξη υλικής πραγματικότητας είναι αυτή που προυποθέτει την ύπαρξη πνεύματος ή αν το πνεύμα είναι αυτό που δημιούργησε την ύλη(θεός,ανώτατο ον κτλ.καθώς οι ιδεαλιστικές αντιλήψεις απο τον αγνωστικισμό(τον ντροπαλό υλισμό που τραμαπαλίζεται από τη μιά ή την άλλη απάντηση)ως τον ιδεαλισμό του Μπερκλευ έχουν διάφορες παραλλαγές.
Ο υλισμός όπως είναι προφανές σε αυτό το ερώτημα απαντάει υπερ της ύλης.
Διαλεκτικός γιατί εξετάζει τα πράγματα στην κίνηση τους,στην εξέλιξη τους και όχι ως έννοιες σταθερές.πχ Το κεφάλαιο είναι τέτοιο μόνο όταν επενδύεται, όταν αγοράζει εργασία, όχι όταν μουχλιάζει στις τράπεζες και στα σεντούκια: Γίνεται έτσι ολοφάνερη η φύση της κρίσης που βιώνουμε ως κρίση υπερσυσσώρευσης, κεφαλαίων δηλαδή που λιμνάζουν που ψάχνουν να επενδυθούν ακόμα κι αν αιμοτοκυλίσουν όλη την ανθρωπότητα, αλλιώς παύουν να είναι κεφάλαια.Επίσης, δεν εξετάζει τις έννοιες ως αντινομίες καλό-κακό,δίκαιο-άδικο όπως κάνουν οι ιδεαλιστές(ή οι ιδεαλιστικά σκεπτόμενοι) που καταντούν να τα ταυτίζουν κάθε φορά όπως τους βολεύει κατά το "καλά και συμφέροντα".Δεν υπάρχει "γενικά καλό" ούτε αυτό που είναι δίκαιο για τον κεφαλαιούχο είναι δίκαιο για τον εργάτη.
Πρέπει επίσης να γίνει η διάκριση μεταξύ του λεγόμενου "χυδαίου υλισμού" διάκριση που αναγκαστικά πρέπει να γίνεται αφού το παπαδαριό απευθυνόμενο σε ανεκπαίδευτες μάζες ταξικά ασυνείδητες προσπάθησε (τη δική του )λατρεία για τα υλικά αγαθά δηλ. μπόλικο φαϊ πολυτέλεια κτλ να τα χρεώσει στον Υλισμό.Παρομοίως στον όρο ιδεαλιστής δόθηκε και η έννοια αυτού που παλεύει για τις ιδέες του προφανώς για να μπερδεύουν τους αδαείς και τους μακάριους φτωχούς στο πνεύμα με την προσπάθεια να τους πείσουν πως όλα στον κόσμο μια ιδέα είναι, ακόμα και η λόρδα.Αυτά.
rednready2
Δεν μας απασχολεί η πολιτική...Λεχ(ρα) Βαλεσα..κορυφαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήNtina
@Ntina:
ΔιαγραφήΚαλύτερος ακόμη και από τον ...Τσίπρα, έτσι;