Το «αριστερό» όχι...

Ώστε η αριστερή θέση απέναντι στο δημοψήφισμα (αν αυτό πραγματοποιηθεί) είναι να πούμε «όχι». Ωραία. Ας αφήσουμε στην ακρη ποιοι συνασπίζονται σ' αυτό το «όχι», ας ξεχάσουμε τις εθνικολαϊκές κραυγές (παρομοιάζουν το δημοψήφισμα με το 1940!), ας κρατήσουμε στην άκρη δραματοποιημένα επιχειρήματα που αγγίζουν το συναίσθημα και όχι την γνώση και στηρίζονται στην άγνοια κινδύνου. Και ας σταθούμε στο διακύβευμα, σε τι λέμε «όχι». Λέμε «όχι» στην πρόταση των δανειστών, της τρόικας (που βαφτίσθηκε θεσμοί) και η οποία περιλαμβάνει σκληρά μέτρα σε μια ήδη δοκιμαζόμενη κοινωνία. Συμφωνώ.

Συμφωνώ, αλλά και θυμάμαι όμως. Θυμάμαι πως υπήρχε μια πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης 47 ολόκληρων σελίδων και στην πρόταση αυτή προστέθηκαν στην πορεία και άλλες γενναίες υποχωρήσεις από την πλευρά μας. Επειδή τα γεγονότα τρέχουν με τρελούς ρυθμούς και έχουν μεγάλη ένταση, ενδεχομένως να έχουμε ξεχάσει τι περιλαμβάνει αυτή η πρόταση. Έμμεση και γενναία μείωση συντάξεων (με αύξηση της παρακράτησης σε κύριες και για πρώτη φορά σε επικουρικές), διατήρηση για δυο χρόνια του άδικου ΕΝΦΙΑ, αύξηση του φόρου αλληλεγγύης, ιδιωτικοποίηση ΟΛΠ, ΟΛΘ, των δέκα μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας και των 24 περιφερειακών αεροδρομίων και άλλα πολλά και επώδυνα ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύναμους.

Αυτό είναι η αριστερή απάντηση, λοιπόν; Και η δεξιά είναι η πρόταση της τρόικας, η οποία επιβαρύνει την κοινωνία με περίπου 2 δισ. ευρώ ακόμα (η κυβέρνηση έλεγε πως η διαφορά είναι πολύ μικρότερη, αλλά ας δεχτούμε τα 2 δισ.) με επιπλέον σκληρά μέτρα. Περί αυτού πρόκειται λοιπόν και όλα τα υπόλοιπα, με τα οποία προσπαθούν να επενδύσουν ιδεολογικά αυτή την πρωτοβουλία για δημοψήφισμα, είναι απαξιωτικά για την αριστερά και στοχεύουν στην κοντή μνήμη. Όπως αυτός ο υπουργός Παππάς που βγήκε τα ξημερώματα από το Μαξίμου, για να μας πει ότι οι προτάσεις των δανειστών είναι ασύμβατες με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ! Ενώ είναι συμβατές με το πρόγραμμα αυτό, οι προτάσεις των 47 σελίδων! Προφανώς πιστεύει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους.

Αυτοαποκαλούνται αριστεροί και διαχωρίζουν την αριστερή από την δεξιά πρόταση με βάση αυτά τα 2 δισ.. Ακούγεται εφιαλτικό να κάνουν ιδεολογικούς διαχωρισμούς κάνοντας μια αριθμητική αποτίμηση. Όπως το ίδιο εφιαλτικό είναι να καλούν την κοινωνία να ψηφίσει κάτι για τις παρενέργειες του οποίου δεν την έχουν προετοιμάσει, να περιμένουν μέσα σε λίγες ημέρες να ενημερωθεί για το τι ακριβώς ψηφίζει, να ρισκάρουν την έξοδο από το ευρώ με τους οικονομικά αδύναμους να καλούνται να υποστούν το μεγαλύτερο κόστος, κ.ο.κ.. Υπάρχουν πολλά εφιαλτικά ακόμα σ' αυτή την ιστορία πολιτικής απάτης που παράλληλα απαξιώνει μια ιδεολογία, αλλά ας τα αφήσουμε για καιρούς πιο ήρεμους..

Του Γιάννη Παντελάκη