Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Η ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΥ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (και η "ηγεμονία εντός της αριστεράς")

Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους εμπαθείς, μικρόνοες, κουτοπόνηρους ή απλώς απατεώνες, που εξηγούν την πολεμική του Κομμουνιστικού Κόμματος στην σημερινή κυβέρνηση και χθεσινή αξιωματική αντιπολίτευση, με όρους "ζήλειας" για κάποια "αριστερή πρωτοκαθεδρία" που τάχα έχασε από αυτήν.

Όχι μόνο γιατί η "πρωτοκαθεδρία" σε κάποιου είδους "αριστερά" δεν ήταν ποτέ μέσα στους στόχους ή τις αναλύσεις του ΚΚ (άλλοι κόπτονταν διαχρονικά για τους "συσχετισμούς και την ηγεμονία εντός της αριστεράς") [1], ούτε γιατί είναι είναι πρακτικά αδύνατο να χαθεί μια τέτοιου είδους "πρωτοκαθεδρία" από ένα κατ'ουσία "κεντρώο" κόμμα, όπως εξελίχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012 [2].

Αλλά γιατί το ΚΚ έθετε αποδεδειγμένα ως προτεραιότητα την πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό, "ανεξάρτητα από την εκλογική δύναμη των πολιτικών του φορέων", ήδη από πολλά χρόνια πιο πριν. 
-Να θυμίσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα του 2009;

Της χρονιάς δηλαδή που γράφτηκε το κείμενο του τεύχους της ΚΟΜΕΠ #4/2009, του οποίου τα αποσπάσματα ακολουθούν:
_______
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας διαμορφώθηκε, αναπτύχθηκε και απέσπασε νίκες μόνο σε αδιάλλακτη αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό. Η έκβαση της ρωσικής επανάστασης, με τη μετεξέλιξη της αστικοδημοκρατικής του Φλεβάρη του 1917 στη νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, κρίθηκε από τη διαπάλη με το μενσεβικισμό (οπορτουνισμό) στα Σοβιέτ που είχε προετοιμάσει και θωρακίσει το Κόμμα όλη την προεπαναστατική περίοδο. Οι μπολσεβίκοι κατόρθωσαν να μην παρασυρθούν από τη μικροαστική πλημμύρα που χαρακτήριζε την επανάσταση του Φλεβάρη ούτε να χειραγωγηθούν από την αστική τάξη. Ο Λένιν συμπυκνώνει αυτό το συμπέρασμα:
«Χωρίς μια εξαιρετικά σοβαρή και ολόπλευρη προετοιμασία του επαναστατικού τμήματος του προλεταριάτου για την εξοστράκιση και τη συντριβή του οπορτουνισμού, είναι ανόητο και να σκέφτεται κανείς για δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό το δίδαγμα της ρωσικής επανάστασης θα πρέπει να το καρφώσουν για τα καλά στο μυαλό τους οι ηγέτες της “ανεξάρτητης” γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, του γαλλικού σοσιαλισμού κτλ., που θέλουν τώρα να ξεγλιστρήσουν αναγνωρίζοντας στα λόγια τη δικτατορία του προλεταριάτου»[7].
Την περίοδο από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 1917 εξελίσσεται η διαπάλη για την επικράτηση στα Σοβιέτ ανάμεσα στους μπολσεβίκους από τη μια μεριά και τους οπορτουνιστές μενσεβίκους και τους εσέρους από την άλλη, που εξέφραζαν το μικροαστισμό μέσα στο εργατικό κίνημα και τα μικροαστικά στρώματα (αγρότες) αντίστοιχα. Η ήττα του μενσεβικισμού και το κέρδισμα της πλειοψηφίας με τους μπολσεβίκους στα σημαντικότερα σοβιέτ που εκπροσωπούσαν την εργατική τάξη (Πετρούπολη, Μόσχα κ.α.) το Σεπτέμβρη του 1917, σήμανε την ώρα της τελικής επίθεσης για την κατάκτηση της εξουσίας.

Το ΚΚΕ σήμερα προβάλλει την ανάγκη ήττας του οπορτουνισμού ανεξάρτητα από την εκλογική δύναμη των πολιτικών του φορέων. Η οπορτουνιστική πολιτική γραμμή βάζει σήμερα εμπόδια στον απεγκλωβισμό δυνάμεων της εργατικής τάξης, αλλά και των συμμάχων της, από τη στήριξη της αστικής πολιτικής. Η γραμμή της «ενότητας στο πρόβλημα», της αντινεοφιλελεύθερης συμμαχίας με στόχο μια κεντροαριστερή ή μια αριστερή κυβέρνηση με τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας, είναι γραμμή ενσωμάτωσης. Η ήττα αυτής της γραμμής διευκολύνει ευρύτερες εργατικές μάζες να κρίνουν με ταξικά κριτήρια τα πολιτικά κόμματα, να αναγνωρίζουν τον ταξικό χαρακτήρα των προβλημάτων τους, να συνειδητοποιούν την ανάγκη πάλης για να αλλάξει ο χαρακτήρας της εξουσίας.
[...]
Το ΚΚ πρέπει με σταθερότητα και συνέπεια να αποκαλύπτει τις αντιφάσεις, τις ταλαντεύσεις και την τυχοδιωκτική προσαρμοστικότητα του οπορτουνισμού.
________
7. Β. Ι. Λένιν: «Απαντα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 40, σελ. 6.

Σημειώσεις:
[1]
"...Για να κερδίσει ο λαός αυτές τις μάχες πρέπει επίσης ι) Να συμβάλλουμε στο να συγκροτηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα ως αυτοτελής κοινωνικός και πολιτικός πόλος, ως αντίπαλο δέος απέναντι στις κυβερνήσεις των Μνημονίων. ιι) Να βαθύνουμε την αποδέσμευση μαζών από δικομματισμό και την μετατόπιση προς τα Αριστερά. ιιι) Να συμβάλλουμε στην αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς..."
Εκτιμήσεις και αποφάσεις του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 22/01/2012
"...Η συνεργασία του ΣΥΝ με κινήσεις και ομάδες «δεν επέδειξε κάποια ιδιαίτερη δυναμική ούτε άλλαξε τους συσχετισμούς εντός της Αριστεράς σε σχέση με το ΚΚΕ, όπως υποστηρίχτηκε στη φάση της συγκρότησής του». Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την εισήγηση στην ΚΠΕ του ΣΥΝ της μειοψηφούσας άποψης στην Πολιτική Γραμματεία του. Και το δημοσιεύουμε επειδή ομολογεί με σαφήνεια αυτό, το οποίο έχουμε αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή. Ο βασικός στόχος της συγκρότησης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ), ήταν η αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, «σε σχέση με το ΚΚΕ»..."
Ριζοσπάστης, Τετάρτη 24 Μάρτη 2004 (έχει σβηστεί από επίσημο αρχείο του ΣΥΝ, δεν πάει τόσο πίσω, όσο και από το σχετικό ποστ στο Athens indymedia)
Η στρατηγική της "μεγάλης Αριστεράς" και των ριζοσπαστικών κινημάτων αποτελεί το νέο δόγμα της ηγεσίας, που δεν θέλει να σκύψει με προσοχή πάνω στα προβλήματα που θέτει μετ επιτάσεως η πραγματικότητα. Πρώτον, μεγάλη Αριστερά χωρίς το ΚΚΕ δεν είναι δυνατόν να υπάρξει στο άμεσο μέλλον. Και αυτό γιατί ο κόσμος εν γένει εντάσσει μεν το ΚΚΕ στην Αριστερά, το δε ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη Αριστερά πέραν του εαυτού του. Άρα τα μόνα δυνατά αποτελέσματα της τακτικής προσέγγισης (μέσω ΣΥΡΙΖΑ) της υλοποίησης της στρατηγικής είναι είτε η (μεσομακροπρόθεσμη) επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ επί του ΚΚΕ, δηλαδή η αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, είτε η συνέχιση της παρούσας κατάστασης, εξέλιξη που θα πρέπει να θεωρηθεί αποτυχία υλοποίησης της στρατηγικής.
Γιάννης Μπασιάκος/Κυριακάτικη Αυγή, 01/07/2007
"...Μέσα στο κλίμα που περιγράφηκε παραπάνω έγιναν οι εκλογές (σ.σ. του Ιούνη του '12), που σημαδεύτηκαν από τα μεγάλα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεμονία του εντός της αριστεράς (πράγμα τεράστιας σημασία σε σχέση με την ιστορική πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ), ..."
Η λέσχη/ Για την κατάσταση του κινήματος και τη συζήτηση στην Αριστερά.
Ο παρακάτω αρθρογράφος φορτώνει τον δικό του καημό (που αδυνατεί να κρύψει) στο ΚΚΕ:

"...Ο μεγάλος νικητής των εκλογών(σ.σ. τοπικές εκλογές 2010) είναι το ΚΚΕ. Οχι τόσο επειδή πιστώθηκε σημαντικό μέρος του αγώνα κατά της τρόικας και επιβραβεύτηκε από ψηφοφόφους όχι κατ' ανάγκη κομμουνιστές, ούτε καν κατ' ανάγκη αριστερούς, αλλά επειδή επιτέλους κατόρθωσε αυτό που ήταν και το κύριο πολιτικό του μέλημα: να ηγεμονεύσει στο χώρο της Αριστεράς. Πλέον όταν μιλάμε για Αριστερά στη χώρα μας, μοιραία, θα εννοούμε το ΚΚΕ..." 
Ελευθεροτυπία 13/11/2010
[2]
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, διατηρεί την ιδιεταιρότητα να έχει ενσωματωμένο στις τάξεις του ΚΑΙ τον οπορτουνιστικό πόλο, που μέχρι στιγμής δεν έχει βρει την δυνατότητα (ή την βούληση) αυτόνομης κομματικής-κοινοβουλευτικής έκφρασης.

10 σχόλια:

  1. Υποδειγματικος οπως παντα Φαντομ. Μια προεκταση στα λογια του Λενιν στην δικη μας πραγματικοτητα. Ο Λενιν μετα την ηττα του 1905 περασανε στην παρανομια και δεν ενσωματωθκαν με τους Μενσεβικους και ετσι εγινε η επανασταση το 1917. Εδω μετα την Ηττα το 1949 φτιαξαμε την ΕΔΑ με αυτους που υποτιθεται οτι επρεπε να ειμαστε σε αμιλεικτο πολεμο. Και πριν με πυροβολησεις να διευκρινησω. Δεν ριχνω ευθυνη στον Ζαχαριαδη καμμια. Μιλαω για την διαστρεβλωση του προγραμματος του 1934 απο τους Σιαντο Παρτσαλιδη Νεφελουδη το 1937 που ισχυε μεχρι το 1951 και βαση αυτου εγινε η ΕΔΑ που μας κατεστρεψε. Τωρα σε περιμενω να με φας συντροφε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Η ΕΔΑ ήταν ένας πολιτικός συμβιβασμός που προέκυψε ως απότοκο μια στρατιωτικής ήττας. Καμμία σύγκριση δεν υπάρχει κατ'εμέ.
      Και εάν το θες και αλλιώς, δεν φταίει η ΕΔΑ που κάποιοι προσπάθησαν να την χρησιμοποιήσουν για να δυαλύσουν το ΚΚΕ μετά το '57.
      Οι ευθήνες βρίσκονται στο 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ και στην 6η "πλατιά" (και καλά) ολομέλεια...

      Διαγραφή
  2. TRASH. O Λενιν μετα την ηττα του 1905 δεν εκανε τετοιο συμβιβασμο. Το ΚΚΕ το εκανε γιατι ισχυε ακομα η διαστρεβλωση του προγραμματος το 1937 ΟΙ Καποιοι προσπαθουσανε απο νωριτερα να διαλυσουνε το ΚΚΕ σε συνεργασια με την Γιουγκοσλαβικη πρεσβεια απλα το 1956 ολα γινανε πιο ευκολα με το 20ο Συνεδριο.Αν δεν ειχαμε τα λαικα μετωπα δεν θα ειχε φτιαχτει η ΕΔΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Το τελευταίο μου σχόλιο πάνω σε αυτό, γιατί η συζήτηση είναι εκτός θέματος του ποστ.
      1)Όχι μόνο συμμετείχαν σε πλατιά αντιτσαρικά μέτωπα οι μπολσεβίκοι, αλλά τους εσέρους τους είχαν να συμμετέχουν και στην πρώτη μετά το '17 επαναστατική κυβέρνηση.
      2)Δεν ηγήθηκαν οι μπολσεβίκοι της επανάστασης του '05 για να γίνονται συγκρίσεις.
      3)Αρνούμαι να ξεσκίσω την ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Το πρόβλημα δεν ήταν τα λαϊκά μέτωπα, αλλά ο τρόπος που λειτούργησαν.
      Δεν θα επεκταθώ γιατί τα έχουμε ξαναπεί.

      Αλλά με βγάζεις από τα ρούχα μου. Δεν θα βγάλουμε λάθος τώρα και το ...ΕΑΜ!
      Που παρότι συμφωνώ με όλη την κριτική που του έχει γίνει από το κόμμα, είναι άλλο αυτό και άλλο να πετάξουμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό.

      Αυτά και θα σε παρακαλέσω αυτή η συζήτηση να κλείσει εδώ. Είναι τρολάρισμα να επανέρχεται σε κάθε ποστ...

      Διαγραφή
  3. TRASH. ενταξει συντροφε το σεβομαι. Αμειλικτο πολεμο λοιπον απεναντι στον οπορτουνισμο με οποιοδηποτε προσωπο και να εμφανιζεται αποτελει καρκινωμα.Και παλι μπραβο για την αναρτηση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. H αλήθεια είναι ότι ο Λένιν είχε 100% δίκιο.
    Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχει και ο φασισμός, που είναι άλλος ένας εχθρός του οποίου η παρουσία θα πάει πίσω όποια προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης. Με άλλα λόγια, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ...

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Κώστας:
      Ναι, πράγματι ο Λένιν έχει την ...εκνευριστική συνήθεια να διακαιώνεται συνεχώς.
      Δεν είναι αληθές όμως πως στην εποχή του Λένιν δεν υπήρχε φασισμός. Αν και το όνομα του το πήρε αργότερα, στην επαναστατημένη Ρωσία υπήρχαν οι "μαυροεκατονταρχίτες" που είχαν όλα τα γνωρίσματα των "φάσσιο" και των "ταγμάτων εφόδου". Ως και τα μαύρα πουκάμισα...

      Διαγραφή
    2. Ναι όντως! Απλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν τόσο οργανωμένοι ιδεολογικά και τόσο εγκαθιδρυμένοι στην καταστολή του Ε.Κ.
      Μπορούμε να πούμε ότι ήταν στα σπάργανα, όπως και του κομουνιστικό κίνημα βέβαια.

      Κώστας

      Διαγραφή
  5. Προκαλώ οποιοδήποτε λαμόγιο, τσανακογλύφτη της συγκυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να μου παραθέσει μία (αρ.1) επίσημη (μέσω των οργάνων του) τοποθέτηση του ΚΚΕ που θέτει ως κομματικό στόχο την "ηγεμονία εντός της αριστεράς".

    -Σαλτιμπάγκοι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.