Απάτη ο αγώνας δρόμου των... εκατό δόσεων!

Του Δημήτρη Τσιμούρα
 
Η κυβερνητική προπαγάνδα, εξαντλώντας κάθε όριο ξετσιπωσιάς
και σ' αυτόν τον τομέα, παρουσίασε σαν σανίδα "σωτηρίας" για εκατομμύρια "οφειλέτες" του δημοσίου τη ρύθμιση των χρεών τους σε 100 δόσεις. Ο στόχος, σύμφωνα πάντα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, είναι αφ' ενός η... διευκόλυνση των οφειλετών για την τακτοποίηση των οφειλών τους προς το δημόσιο και αφ' ετέρου η είσπραξη τους απ' αυτό. Δηλαδή μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!


Πόσο όμως έχουν βάση αυτοί οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί και ποια είναι στην ουσία είναι η πραγματική τους στόχευση;

Στοιχεία, για να απαντήσει κανείς στο παραπάνω ερώτημα, δίνονται από τους ίδιους τους κυβερνητικούς βουλευτές, που περιέχονται σε σχετική προκατασκευασμένη ερώτησή τους προς τους αρμόδιους υπουργούς, όπου... ερωτούν αν θα προχωρήσουν -επιτέλους- οι υπουργοί στη συγκεκριμένη "ρύθμιση".

Στην εν λόγω ερώτηση, οι 28 ερωτώντες βουλευτές, στα μέσα Ιουλίου του '14, εμφανίζονται, όπως σ' όλες τις ανάλογες ερωτήσεις, ως απλοί παρατηρητές και όχι φυσικά ως συνεργοί και συνένοχοι, των συνεπειών της βάρβαρης πολιτικής τους.

Θέλοντας να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό απ' το πραγματικό τους πρόσωπο, δείχνοντας ένα επίπλαστο... "ενδιαφέρον" για τα "χρέη" των πολιτών προς το δημόσιο, εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να προβούν σε ομολογίες και διαπιστώσεις για τις οποίες έχουν κύρια ευθύνη.

Έτσι ομολογούν:

Ότι "...το ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο αυξάνει δραματικά και επικίνδυνα, αγγίζοντας στις 31 Μαΐου του 2014 το ποσό των 66,4 δισ. ευρώ. Τα «κόκκινα» δάνεια έφτασαν στο ποσό των 77 δισ. Ευρώ, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία φτάνουν στο ποσό των 15,5 δισ. ευρώ..."

Ότι "τα χρέη ιδιωτών, νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο αυξάνονται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου, σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα, στο πρώτο πεντάμηνο του 2014, ενώ οι συνολικές οφειλές προς Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 159 δισ. ευρώ ή στο 87% του ΑΕΠ."

Ότι "από την αρχή της κρίσης, περίπου 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και περισσότερες από 700.000 θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και σίγουρα η ανεργία δεν θα παταχθεί χωρίς τη συμβολή της μικρομεσαίας επιχείρησης."

Μετά από αυτές τις διαπιστώσεις-ομολογίες οι παρατηρητές της πολιτικής και υποτακτικοί της τρόικας, κυβερνητικοί βουλευτές, με άριστο θεατρινισμό, που ενέχει και το στοιχείο της αγανάκτησης για την... κυβερνητική καθυστέρηση, ερωτούν τους αρμόδιους υπουργούς.

«Θα προχωρήσετε επιτέλους και αμέσως σε νέα ρεαλιστική ρύθμιση, που να προβλέπει την αύξηση των μηνιαίων δόσεων τουλάχιστον σε 100, για όλους ανεξαιρέτως τους ληξιπρόθεσμους οφειλέτες του Δημοσίου, ώστε να ανακοπεί η γεωμετρικά αυξανόμενη ανοδική τους πορεία, που καθιστά την εξυπηρέτησή τους ανέφικτη;»

Η συγκεκριμένη ερώτηση δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το εναρκτήριο λάκτισμα της όλης προπαγάνδας, ώστε ο απόηχος της όλης διαδικασίας να φτάσει θετικά στα αυτιά των οφειλετών, παρασέρνοντάς τους στην αποδοχή της απατηλής και ιδιαίτερα επικίνδυνης κυβερνητικής "ρύθμισής".

Και όπως είναι φυσικό, από την κυβερνητική προπαγάνδα, επιμελώς αποκρύπτεται:

Ότι το σημερινό χρέος των 70 δις ευρώ προς το δημόσιο, όλων αυτών που περιγράφουν οι εν λόγω κυβερνητικοί βουλευτές, πριν πέντε χρόνια ήταν μόλις 2 δις ευρώ. Άρα είναι χρέος που δημιούργησε η ίδια η πολιτική τους, το οποίο και σαφώς είναι άδικο, τη στιγμή μάλιστα που τα εισοδήματα της πλειονότητας αυτών που χρωστούν φθίνουν με γεωμετρική πρόοδο ή ακόμη είναι και μηδενικά!
Ότι, ενώ το χρέος προς το δημόσιο, όπως διαπιστώνουν ανερυθρίαστα και οι κυβερνητικοί βουλευτές, αυξάνει με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου 1 δις ευρώ το μήνα, ακριβώς με αντίστοιχους ρυθμούς αυξάνει και η περιουσία αλλά και ο αριθμός των πολύ πλούσιων ατόμων στην Ελλάδα! "Έτσι ο αριθμός τους αυξήθηκε στους 565 το 2014 από 505 την περασμένη χρονιά, σύμφωνα με έκθεση της Wealth-X. Ενώ η συνολική περιουσία των 565 Ελλήνων Κροίσων ανέρχεται στα $70 δισ., υψηλότερη κατά 16,7% σε σχέση με πέρυσι"! Πηγή: Ημερησία.

Στην ουσία η απάνθρωπη πολιτική τους λειτουργεί ως καταλύτης μεταφοράς πλούτου από τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα προς υπέρ πλουσίους, για να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι και φυσικά να εξαθλιωθεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού!

Αυτό το στοιχείο όχι μόνο προδίδει το μέγεθος της αδικίας αλλά δείχνει ξεκάθαρα πού μας οδηγεί ο προσανατολισμός αυτής της πολιτικής εφόσον υπάρξει συνέχεια, όπως με νύχια και με δόντια επιδιώκεται από την κυβέρνηση.

Μέσα λοιπόν σ' αυτό το σκηνικό της πολιτικής απάτης και των αγεφύρωτων αντιθέσεων, που γίνονται καθημερινά όλο και μεγαλύτερες, ωθούνται οι οφειλέτες να "επιλέξουν" την εν λόγω ρύθμιση.

Αυτή τους όμως η επιλογή αφενός θα σημάνει την αποδοχή και τη νομιμοποίηση εκ μέρους τους αυτού του επαχθούς και πέρα για πέρα άδικου, για τους περισσότερους χρέους, και αφ' ετέρου την ανάληψη των συνεπειών από τη μη τήρηση των ασφυκτικών και απάνθρωπων δεσμεύσεων, που θα αναλάβουν, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής κάποιας ή κάποιων δόσεων.

Ο νόμος που αφορά τη "ρύθμιση" είναι σαφής.

Η μη εμπρόθεσμη καταβολή δόσης, άρθρο 11 τροπολογίας για τη ρύθμιση, έχει ως συνέπειες :
"α) απώλεια των ευεργετημάτων της ρύθμισης, β) υποχρέωση άμεσης καταβολή του υπολοίπου της οφειλής, σύμφωνα με τα στοιχεία βεβαίωσης, συνυπολογιζομένων των προσαυξήσεων, τόκων και προστίμων εκπρόθεσμης καταβολής, τα οποία αναβιώνουν, και γ) άμεση επιδίωξη της είσπραξής της με όλα τα προβλεπόμενα από την ισχύουσα νομοθεσία μέτρα."
Και βέβαια, η ισχύουσα νομοθεσία σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής, προβλέπει κατασχέσεις, που είναι και ο τελικός τους στόχος και φυσικά δυστυχώς με τη... συναίνεση αυτού που ρυθμίζει τα χρέη του!

Και, ενώ ο "οφειλέτης", ο αδύναμος των δύο μερών, αναλαμβάνει αυστηρές δεσμεύσεις σε μια τέτοια ετεροβαρή συμφωνία, το δημόσιο απέναντι στον "οφειλέτη" δεν αναλαμβάνει καμία δέσμευση. Έτσι, στην ουσία, το δημόσιο -δηλαδή οι δανειστές, οι τραπεζίτες, οι τοκογλύφοι, οι μαυραγορίτες- κρατά το δικαίωμα να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των οφειλετών, κάτι που είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα γίνει, ώστε ο οφειλέτης να βγει εκτεθειμένος, με άμεση συνέπεια την απώλεια της περιουσίας του, ώστε να φτάσουμε στα... ευρωπαϊκά στάνταρ! Είναι γνωστό ότι στις λοιπές χώρες της ΕΕ ούτε ένα 30% των πολιτών δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία!

Πέρα όμως της ρύθμισης που αφορά στην ουσία μέρος παλαιών χρεών, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι υπάρχουν και άλλες φορολογικές υποχρεώσεις που έμειναν εκτός ρύθμισης, όπως ο ΕΝΦΙΑ, ότι αναφύονται συνεχώς και ως ένα βαθμό απρόβλεπτοι απ' τους πολλούς και νέοι φόροι. Το όλο σκηνικό θυμίζει το "Πιθάρι των Δαναΐδων", με τον φορολογούμενο να μην μπορεί να καλύψει ποτέ τις πέρα από κάθε λογική και όριο κυβερνητικές απαιτήσεις.

Φόροι πάνω στους φόρους, χαράτσια, τέλη, προσαυξήσεις, πρόστιμα, μέχρι ο φορολογούμενος να γονατίσει και να παραδοθεί.

Με τις τράπεζες τώρα να σέρνουν πρώτες το χορό των κατασχέσεων, με τις ξένες εταιρίες, που αγοράζουν κοψοχρονιάς χρέη(;) ιδιωτών, να ακολουθούν, και το ελληνικό δημόσιο, που τίθεται πλέον πιο ενεργά στην υπηρεσία των πρώτων, να χορεύει σύμφωνα με τον πολεμικό ρυθμό των τυμπάνων τους, συμπληρώνεται το παζλ της απάντησης στο ερώτημα ποια είναι η πραγματική τους στόχευση. Και φυσικά όλα τα... λάφυρα από τις κατασχέσεις να καταλήξουν σε μεγάλες εταιρίες προς εκμετάλλευση, όπως και στην Ευρώπη!

Έτσι λοιπόν η ρύθμισή τους, των λεγόμενων εκατό δόσεων, συνολικής διάρκειας 8,5 περίπου χρόνων(!), μοιάζει μ' έναν αγώνα δρόμου απρόοπτων και μεγάλων δυσκολιών, για τον οποίο οι "διοργανωτές" γνωρίζουν εκ των προτέρων πολύ καλά ότι ελάχιστοι έως καθόλου από τους συμμετέχοντες θα τερματίσουν.

Συνεπώς, το θέμα που πρέπει να τεθεί δεν είναι η συμμετοχή σε έναν αγώνα δρόμου απάτης 100 δόσεων, αλλά το να βγούμε όλοι στους δρόμους. Η ρύθμιση, οι ρυθμίσεις να γίνουν στους δρόμους! Η απάντηση να δοθεί στους δρόμους! Τότε είναι σίγουρο ότι τα άθλια κυβερνητικά θρασίμια θα γίνουν... λαγοί!
 
ΥΓ. Το σκίτσο, το οποίο και έγινε αφορμή, για να γραφεί το παραπάνω κείμενο, μού το έστειλε ο χαράκτης και σκιτσογράφος Νίκος Τερζής από τη Στοκχόλμη, όπου ζει και εργάζεται, και τον ευχαριστώ πολύ. Ο Νίκος Τερζής είναι ένας πολυβραβευμένος καλλιτέχνης με διεθνείς διακρίσεις. Η πιο πρόσφατη βράβευση του έγινε το καλοκαίρι του '14 -δεύτερο παγκόσμιο βραβείο- σε διαγωνισμό κοινωνικοπολιτικής αφίσας, στο Άουσβιτς της Πολωνίας.