Εδώ το 1ο, 2ο, 3ο και 4ο μέρος
Λέγαμε στο τέλος του προηγούμενου σημειώματος, πως η κουβέντα περί «μη-πολιτικής συμμαχιών» όταν τελικά γίνει συγκεκριμένη , αναγκάζεται να «παραδεχτεί» πως τελικά αφορά εκλογικές συμμαχίες.
Και εδώ ξαναμπαίνει το ερώτημα:
Ο.Κ., εκλογικές. Με ποιόν ακριβώς στόχο, και με ποιόν σύμμαχο;
Για τον στόχο δεν μας μιλάει συγκεκριμένα κανείς. Υποθέτουμε πως άρρητα αναφέρονται σε ένα «καλύτερο» (πολύ σχετική η έννοια) εκλογικό ποσοστό, χωρίς κάποια άλλη «μεγαλύτερη» επιδίωξη. Αλλά αυτό είναι δική μας υπόθεση.
Για τον δυνητικό σύμμαχο (που η επιλογή του θα καθοριστεί αναγκαστικά από αυτήν του στόχου) αντίθετα, κάποιοι δείχνουν να έχουν μία ιδέα. Καθώς το μόνο συγκεκριμένο που άκουσα πάνω σε αυτό ήταν από τον φίλο varometro στην κουβέντα που έγινε στο «γλόμπινγκ», θα μιλήσω πάνω σε αυτό. Μας λέει λοιπόν ο φίλος για:
Ο άξονας πάνω στον οποίο θα μπορούσε να γίνει μία οποιαδήποτε «συμμαχία» με αυτούς τους οπορτουνιστές του κερατά, αφήνεται και πάλι στο φλου, αλλά θα το προσπεράσουμε και θα εξετάσουμε τις προτάσεις αυτές (αφού δεν έχουν ειπωθεί και άλλες!!!) μία-μία.
Αρχικά λοιπόν, η «αριστερή πτέρυγα ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι κάποια αυτόνομη ή ξεχωριστή παράταξη αλλά κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν δεν ξεκούνησε από εκεί μέσα σε άλλες εποχές, σίγουρα δεν θα το κάνει τώρα, εν αναμονή μάλιστα της κυβερνητικής κουτάλας. Αλλά ας πάμε στο υποθετικό σενάριο πως αυτοί οι άνθρωποι (είναι πολύ συγκεκριμένοι) που θεώρησαν περιττή την ύπαρξη ενός ΚΚ στην Ελλάδα ήδη από το ’91 και δημιούργησαν τον πρόγονο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ, ξαφνικά τρελαινόντουσαν και έλεγαν –«έγκλημα κάναμε τελικά που φτιάξαμε αυτό το έκτρωμα, μία χαρά είναι το ΚΚΕ και να συνεργαστούμε μαζί του».
-Πόσο ειλικρινείς θα ήταν; Γιατί τον φραξιονισμό εντός του ...ΚΚΕ(!!) αυτοί ακριβώς (η «αριστερή πτέρυγα») είναι που τον προωθεί. Στις αντι-ΚΚΕ προβοκάτσιες είναι η Iskra του Λαφαζάνη που πρωταγωνιστεί. Το τελευταίο παράδειγμα είναι ακριβώς η επιστολή του Μπογιόπουλου και ο τρόπος που παρουσιάστηκε.
Μιλάμε δηλαδή εκτός των άλλων, και για προβοκάτορες ολκής. Και φυσικά μπαίνει πάντα το ερώτημα του πόσο «αριστερός» μπορεί να είναι κάποιος που παραμένει σε ένα κόμμα με τις σημερινές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζοντας από τους «εθνικούς ευεργέτες βιομήχανους», και φτάνοντας στην πολιτική στήριξη Ισραήλ και ΕΠΑ. Άμα είναι έτσι, να συνεργαζόμασταν και με τον Παναγιωτακόπουλο της «αριστερής πτέρυγας» του ...ΠΑΣΟΚ, λέω εγώ. Δεν νομίζω λοιπόν πως η συγκεκριμένη πρόταση αντέχει σε κριτική. Αν βάλουμε δε, και το ιδεολογικό πλαίσιο (αν έχουν, γιατί το αλλάζουν και ανά διήμερο) των συγκεκριμένων όπως εκφράζεται από τα ιστολόγια και τα έντυπα τους, μάλλον προς τον εθνικισμό γέρνει παρά στην σοσιαλδημοκρατία...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τώρα, δεν κάνει τίποτε λιγότερο από την «αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ» (αν δεν είναι τελικά η ίδια η «αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ») με την οποία και ταυτίστηκε πλήρως, τόσο προεκλογικά όσο και μετά τις εκλογές. Ο βρώμικος πόλεμος προς το ΚΚΕ ήταν τα τελευταία χρόνια στην ημερήσια διάταξη. Το βασικό αντι-ΚΚΕ ιδεολόγημα των «πλατειών» εξάλλου, ήταν δική τους πατέντα από την εποχή των ΕΑΑΚ:
-Ιδεολογικά πάλι, τι σκατά συνεργασία να κάνεις με έναν χώρο που οι απόψεις του ξεκινούν από τον άκρατο οπορτουνισμό του «είμαι ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ» και φτάνουν μέχρι τον καθαρό εθνικισμό του Δελαστίκ;
Για τον Ρούση, δεν έχω κάτι άλλο να πω, έχω γράψει στο παρελθόν εξάλλου.**
Εδώ απλά θα θυμίσω για όσους βαριούνται να τα ξαναδιαβάσουν, πως πρόκειται για έναν τύπο με ψυχοπαθολογικές αντικομουνιστικές εμμονές, ο οποίος αρθρογραφούσε επί σειρά ετών στην ελευθεροτυπία, και με αποκλειστικό θέμα της στήλης του το ...«για όλα φταίει το ΚΚΕ»! Ακόμη δεν κατάλαβα γιατί αναφέρεται ξεχωριστά, αφού είναι στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτοί λοιπόν είναι οι μόνοι προτινόμενοι ως επίδοξοι εκλογικοί (μην το ξεχνάμε) «σύμμαχοι» του ΚΚΕ. Ας υποθέσουμε εδώ χάριν της συζήτησης πως ξεχνάμε για ποιούς πρόκειται, πως «ξεχνάνε» και αυτοί τα συναισθήματα που τρέφουν για to KKE, βάζουν αυτοί λίγο κράσι στο νερό τους, κάνει και το ΚΚΕ βυσσινάδα το δικό του, και προχωράμε. Ας δούμε το τι θα μπορούσε να προσφέρει μία προεκλογική συμμαχία με τις προαναφερόμενες δυνάμεις, που είναι ουσιαστικά δύο:
Η «αριστερή πλατφόρμα» του Λαφαζάνη και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η «αριστερή πλατφόρμα» του Λαφαζάνη
Η «αριστερή πλατφόρμα» όπως προείπαμε δεν είναι κόμμα ή σχηματισμός, αλλά κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια μιλάμε για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ;
ΟΧΙ αυτό, μας λένε όλοι με ένα στόμα! Ας πούμε λοιπόν πως κάποιοι ευελπιστούν σε μελλοντική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλουν να κόψουν από τώρα την προοπτική. Και δεν αναρωτιούνται ποιός θα ακολουθούσε τον Παναγιώτη και την παρέα του στην περίπτωση έφευγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ περισσότερο εάν προσέγγιζαν με το ΚΚΕ. Σχεδόν κανένας λέω εγώ. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Για να είναι κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο ΚΚΕ, σημαίνει πως ...βρίσκεται πιο κοντα στον ΣΥΡΙΖΑ από ότι στο ΚΚΕ! Στοιχειώδες!
Άσε που όσοι ήταν να φύγουν από εκεί μέσα από τα «αριστερά», τους έχει ήδη μαζέψει ο Αλαβάνος -με αξιοθρήνητα μέχρι στιγμής, αποτελέσματα...
Αρα από την συγκεκριμένη μεριά, μηδέν εις το πηλίκον. Τίποτε δεν θα πρόσφερε μία συνεργασία με τους οπορτουνιστές-προβοκατορίσκους του Λαφαζάνη, ακόμη και από καθαρά ψηφοθηρική σκοπιά...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Για την δεύτερη, λέω να ρίξουμε μία ματιά στα ποσοστά που απέσπασε τον Ιούνη, προκειμένου να δούμε για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάμε, και ποιές είναι αυτές οι τρομερές δυνάμεις που θα μας έδιναν την ώθηση προς τα επάνω:
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΣ απέσπασε το κολοσσιαίο 0,33%(!!), πισω από τους «Δεν πληρώνω» (0,39%), οικολόγους-πράσινους (0,88%), ΛΑΟΣ (1,58%) και την Δράση (1,59%).
Μα καλά υπάρχει άνθρωπος που να λέει πως πρέπει να προβείς σε ιδεολογικούς-πολιτικούς συμβιβασμούς και να μπλέξεις με την σάρα και την μάρα των παραγοντίσκων της κάθε υποσυνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να πάς εκλογικά από το 4,5% στο 4,83%; Δεν θεωρώ αυτά τα πράγματα σοβαρά...
Συμπερασματικά ως προς την κριτική της πολιτικής συμμαχιών:
Οι κριτική για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, βλέπει στο βάθος εκλογικές συμμαχίες με ακαθόριστο μέχρι στιγμής σκοπό. Παραβλέπει την μη ύπαρξη δυνάμεων με τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν οι συμμαχίες αυτές, και τα μηδαμινά έως και μηδενικά, εκλογικά έστω, αποτελέσματα αν πραγματοποιούνταν με κάποιες από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Η συνολική αυτή αντίληψη διέπεται από εκλογικές αυταπάτες καθώς βάζει σε πρώτη μοίρα τα εκλογικά αποτελέσματα και όχι τις κοινωνικές διεργασίες, αλλά και από αυτό που σωστά αποκαλείται «κοινοβουλευτρικός κρετινισμός» αφού προτείνει πολύ «υλικές» ιδεολογικές παραχωρήσεις**** με αντάλλαγμα κάποια απροσδιόριστα και αμφιλεγόμενα εκλογικά οφέλη.
Θα συνεχίσουμε και για τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν τεθεί...
____________________
*
Η πρώτη είναι αυτή:
Το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ, η πλατεία συντάγματος και η σύγκρουση με τους μπάτσους.
**
Fadomduck2: Μια οφειλόμενη απάντηση στον κ.Ρούσση
Fadomduck2: Το παραλήρημα του κυρίου καθηγητή (G.Roussis ...
***
Βλέπε και εδώ:
http://aristeroblog.gr/node/492
Φόρεσαν προβιά «προστάτη των εργατών» οι άθλιοι
****
«...δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός – σοσιαλισμός...»
Συμμαχίες τελικά εκλογικές
Και εδώ ξαναμπαίνει το ερώτημα:
Ο.Κ., εκλογικές. Με ποιόν ακριβώς στόχο, και με ποιόν σύμμαχο;
Για τον στόχο δεν μας μιλάει συγκεκριμένα κανείς. Υποθέτουμε πως άρρητα αναφέρονται σε ένα «καλύτερο» (πολύ σχετική η έννοια) εκλογικό ποσοστό, χωρίς κάποια άλλη «μεγαλύτερη» επιδίωξη. Αλλά αυτό είναι δική μας υπόθεση.
Για τον δυνητικό σύμμαχο (που η επιλογή του θα καθοριστεί αναγκαστικά από αυτήν του στόχου) αντίθετα, κάποιοι δείχνουν να έχουν μία ιδέα. Καθώς το μόνο συγκεκριμένο που άκουσα πάνω σε αυτό ήταν από τον φίλο varometro στην κουβέντα που έγινε στο «γλόμπινγκ», θα μιλήσω πάνω σε αυτό. Μας λέει λοιπόν ο φίλος για:
Το πολύ συγκεκριμένο, τελικά, αφορά την «αριστερή πτέρυγα ΣΥΡΙΖΑ», την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και γίνεται και μία προσωπική αναφορά και στο στέλεχος της τελευταίας Γ.Ρούση.«...τακτική που απομάκρυνε δυνητικούς συμμάχους είτε σε επίπεδο απλών ανθρώπων, είτε σε επίπεδο συλλογικοτήτων, είτε σε επίπεδο κομμάτων (αριστερή πτέρυγα ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η τακτική που αποστασιοποίησε συνεργαζόμενους με αξία και έρμα (πχ Ρούσης),...»
Ο άξονας πάνω στον οποίο θα μπορούσε να γίνει μία οποιαδήποτε «συμμαχία» με αυτούς τους οπορτουνιστές του κερατά, αφήνεται και πάλι στο φλου, αλλά θα το προσπεράσουμε και θα εξετάσουμε τις προτάσεις αυτές (αφού δεν έχουν ειπωθεί και άλλες!!!) μία-μία.
Αρχικά λοιπόν, η «αριστερή πτέρυγα ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι κάποια αυτόνομη ή ξεχωριστή παράταξη αλλά κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν δεν ξεκούνησε από εκεί μέσα σε άλλες εποχές, σίγουρα δεν θα το κάνει τώρα, εν αναμονή μάλιστα της κυβερνητικής κουτάλας. Αλλά ας πάμε στο υποθετικό σενάριο πως αυτοί οι άνθρωποι (είναι πολύ συγκεκριμένοι) που θεώρησαν περιττή την ύπαρξη ενός ΚΚ στην Ελλάδα ήδη από το ’91 και δημιούργησαν τον πρόγονο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ, ξαφνικά τρελαινόντουσαν και έλεγαν –«έγκλημα κάναμε τελικά που φτιάξαμε αυτό το έκτρωμα, μία χαρά είναι το ΚΚΕ και να συνεργαστούμε μαζί του».
-Πόσο ειλικρινείς θα ήταν; Γιατί τον φραξιονισμό εντός του ...ΚΚΕ(!!) αυτοί ακριβώς (η «αριστερή πτέρυγα») είναι που τον προωθεί. Στις αντι-ΚΚΕ προβοκάτσιες είναι η Iskra του Λαφαζάνη που πρωταγωνιστεί. Το τελευταίο παράδειγμα είναι ακριβώς η επιστολή του Μπογιόπουλου και ο τρόπος που παρουσιάστηκε.
Μιλάμε δηλαδή εκτός των άλλων, και για προβοκάτορες ολκής. Και φυσικά μπαίνει πάντα το ερώτημα του πόσο «αριστερός» μπορεί να είναι κάποιος που παραμένει σε ένα κόμμα με τις σημερινές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζοντας από τους «εθνικούς ευεργέτες βιομήχανους», και φτάνοντας στην πολιτική στήριξη Ισραήλ και ΕΠΑ. Άμα είναι έτσι, να συνεργαζόμασταν και με τον Παναγιωτακόπουλο της «αριστερής πτέρυγας» του ...ΠΑΣΟΚ, λέω εγώ. Δεν νομίζω λοιπόν πως η συγκεκριμένη πρόταση αντέχει σε κριτική. Αν βάλουμε δε, και το ιδεολογικό πλαίσιο (αν έχουν, γιατί το αλλάζουν και ανά διήμερο) των συγκεκριμένων όπως εκφράζεται από τα ιστολόγια και τα έντυπα τους, μάλλον προς τον εθνικισμό γέρνει παρά στην σοσιαλδημοκρατία...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τώρα, δεν κάνει τίποτε λιγότερο από την «αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ» (αν δεν είναι τελικά η ίδια η «αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ») με την οποία και ταυτίστηκε πλήρως, τόσο προεκλογικά όσο και μετά τις εκλογές. Ο βρώμικος πόλεμος προς το ΚΚΕ ήταν τα τελευταία χρόνια στην ημερήσια διάταξη. Το βασικό αντι-ΚΚΕ ιδεολόγημα των «πλατειών» εξάλλου, ήταν δική τους πατέντα από την εποχή των ΕΑΑΚ:
«Αν το ΚΚΕ συμμετέχει κάπου, το κάνει για να καπελώσει, αν δεν συμμετέχει τότε διασπάει και ξεπουλάει τους αγώνες», κορώνα κερδίζω-γράμματα χάνεις ένα πράγμα...Ο σχολιασμός που έγινε σε δύο παλιότερες αναρτήσεις μου εξάλλου, στο φιλο-ΑΝΤΑΡΣΥΑ «βαθύ κόκκινο»*, και ειδικά ο οχετός ύβρεων και προσωπικών χαρακτηρισμών που ακολούθησε την δεύτερη, είναι ενδεικτικός για τα συναισθήματα που τρέφει ο συγκεκριμένος χώρος ως προς το ΚΚΕ. Ούτε από αυτόν βέβαια λείπουν και οι "υλικές" αντι-ΚΚΕ προβοκάτσιες (μικρό δείγμα εδώ), ενώ τα φιλικά μπλογκ του χώρου αυτού, δεν είχαν παραλείψει να προβάλουν δεόντως και την επίσκεψη της Χ.Α. στην Χαλυβουργία, χρεώνοντας μάλιστα την ευθήνη στο ...ΠΑΜΕ!***
-Ιδεολογικά πάλι, τι σκατά συνεργασία να κάνεις με έναν χώρο που οι απόψεις του ξεκινούν από τον άκρατο οπορτουνισμό του «είμαι ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ» και φτάνουν μέχρι τον καθαρό εθνικισμό του Δελαστίκ;
Για τον Ρούση, δεν έχω κάτι άλλο να πω, έχω γράψει στο παρελθόν εξάλλου.**
Εδώ απλά θα θυμίσω για όσους βαριούνται να τα ξαναδιαβάσουν, πως πρόκειται για έναν τύπο με ψυχοπαθολογικές αντικομουνιστικές εμμονές, ο οποίος αρθρογραφούσε επί σειρά ετών στην ελευθεροτυπία, και με αποκλειστικό θέμα της στήλης του το ...«για όλα φταίει το ΚΚΕ»! Ακόμη δεν κατάλαβα γιατί αναφέρεται ξεχωριστά, αφού είναι στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτοί λοιπόν είναι οι μόνοι προτινόμενοι ως επίδοξοι εκλογικοί (μην το ξεχνάμε) «σύμμαχοι» του ΚΚΕ. Ας υποθέσουμε εδώ χάριν της συζήτησης πως ξεχνάμε για ποιούς πρόκειται, πως «ξεχνάνε» και αυτοί τα συναισθήματα που τρέφουν για to KKE, βάζουν αυτοί λίγο κράσι στο νερό τους, κάνει και το ΚΚΕ βυσσινάδα το δικό του, και προχωράμε. Ας δούμε το τι θα μπορούσε να προσφέρει μία προεκλογική συμμαχία με τις προαναφερόμενες δυνάμεις, που είναι ουσιαστικά δύο:
Η «αριστερή πλατφόρμα» του Λαφαζάνη και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η «αριστερή πλατφόρμα» του Λαφαζάνη
Η «αριστερή πλατφόρμα» όπως προείπαμε δεν είναι κόμμα ή σχηματισμός, αλλά κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια μιλάμε για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ;
ΟΧΙ αυτό, μας λένε όλοι με ένα στόμα! Ας πούμε λοιπόν πως κάποιοι ευελπιστούν σε μελλοντική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλουν να κόψουν από τώρα την προοπτική. Και δεν αναρωτιούνται ποιός θα ακολουθούσε τον Παναγιώτη και την παρέα του στην περίπτωση έφευγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ περισσότερο εάν προσέγγιζαν με το ΚΚΕ. Σχεδόν κανένας λέω εγώ. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Για να είναι κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο ΚΚΕ, σημαίνει πως ...βρίσκεται πιο κοντα στον ΣΥΡΙΖΑ από ότι στο ΚΚΕ! Στοιχειώδες!
Άσε που όσοι ήταν να φύγουν από εκεί μέσα από τα «αριστερά», τους έχει ήδη μαζέψει ο Αλαβάνος -με αξιοθρήνητα μέχρι στιγμής, αποτελέσματα...
Αρα από την συγκεκριμένη μεριά, μηδέν εις το πηλίκον. Τίποτε δεν θα πρόσφερε μία συνεργασία με τους οπορτουνιστές-προβοκατορίσκους του Λαφαζάνη, ακόμη και από καθαρά ψηφοθηρική σκοπιά...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Για την δεύτερη, λέω να ρίξουμε μία ματιά στα ποσοστά που απέσπασε τον Ιούνη, προκειμένου να δούμε για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάμε, και ποιές είναι αυτές οι τρομερές δυνάμεις που θα μας έδιναν την ώθηση προς τα επάνω:
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΣ απέσπασε το κολοσσιαίο 0,33%(!!), πισω από τους «Δεν πληρώνω» (0,39%), οικολόγους-πράσινους (0,88%), ΛΑΟΣ (1,58%) και την Δράση (1,59%).
Μα καλά υπάρχει άνθρωπος που να λέει πως πρέπει να προβείς σε ιδεολογικούς-πολιτικούς συμβιβασμούς και να μπλέξεις με την σάρα και την μάρα των παραγοντίσκων της κάθε υποσυνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να πάς εκλογικά από το 4,5% στο 4,83%; Δεν θεωρώ αυτά τα πράγματα σοβαρά...
Συμπερασματικά ως προς την κριτική της πολιτικής συμμαχιών:
Οι κριτική για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, βλέπει στο βάθος εκλογικές συμμαχίες με ακαθόριστο μέχρι στιγμής σκοπό. Παραβλέπει την μη ύπαρξη δυνάμεων με τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν οι συμμαχίες αυτές, και τα μηδαμινά έως και μηδενικά, εκλογικά έστω, αποτελέσματα αν πραγματοποιούνταν με κάποιες από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Η συνολική αυτή αντίληψη διέπεται από εκλογικές αυταπάτες καθώς βάζει σε πρώτη μοίρα τα εκλογικά αποτελέσματα και όχι τις κοινωνικές διεργασίες, αλλά και από αυτό που σωστά αποκαλείται «κοινοβουλευτρικός κρετινισμός» αφού προτείνει πολύ «υλικές» ιδεολογικές παραχωρήσεις**** με αντάλλαγμα κάποια απροσδιόριστα και αμφιλεγόμενα εκλογικά οφέλη.
Θα συνεχίσουμε και για τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν τεθεί...
____________________
*
Η πρώτη είναι αυτή:
Το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ, η πλατεία συντάγματος και η σύγκρουση με τους μπάτσους.
**
Fadomduck2: Μια οφειλόμενη απάντηση στον κ.Ρούσση
Fadomduck2: Το παραλήρημα του κυρίου καθηγητή (G.Roussis ...
***
Βλέπε και εδώ:
http://aristeroblog.gr/node/492
Φόρεσαν προβιά «προστάτη των εργατών» οι άθλιοι
****
«...δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός – σοσιαλισμός...»
ο οπουρτονισμος ντυνεται καθε φορα με καινουργεια φορεσια [λεων]
ΑπάντησηΔιαγραφή@[λεων]:
ΔιαγραφήΑλλιώς τι στην ευχή οπορτουνισμός θα ήταν;
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω πως στην κουβέντα που έγινε στο γλόμπινγκ εγώ δεν είχα στον νου μου αποκλειστικά εκλογικές συμμαχίες. Επίσης η αναφορά στα συγκεκριμένα κόμματα, ομάδες, πρόσωπα έγινε εν τη ρύμη της κουβέντας. Δεν λέω πως δεν μπορεί να υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις και κυρίως πως δεν υπάρχει μια μεγάλη λαϊκή μάζα που αυτή την στιγμή αισθάνεται ξεκρέμαστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς με τα περισσότερα που γράφεις για τον ρόλο διαφόρων στο παρελθόν συμφωνώ. Όμως νομίζω ότι προκειμένου να γίνει μια συμμαχία χρειάζεται να βάλεις νερό στο κρασί σου. Να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις. Να μην στέκεσαι στο παρελθόν (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το διαγράφεις).
Επίσης δεν νομίζω πως η άθροιση εκλογικών ποσοστών έχει νόημα. Μια συμμαχία δημιουργεί άλλες προοπτικές, ιδίως σε μια πολιτικά ρευστή συγκυρία όπως τώρα. Ο κόσμος χρειάζεται μια ξεκάθαρη αριστερή φωνή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε το προσωπείο και ξεκάθαρα πλέον διαλαλεί τις προθέσεις του να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ. Ο φασισμός αποθρασύνεται. Ο γονατισμένος λαός δείχνει να μπορεί να λειτουργήσει λιγότερο φοβικά στην κάλπη. Άρα το εκλογικό ποσοστό μιας τέτοιας συμμαχίας θα 'ναι σίγουρα μεγαλύτερο από την άθροιση των επιμέρους ποσοστών του κάθε κόμματος σήμερα.
Γιατί λοιπόν να μην έχει τύχη μια αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική συμμαχία; Γιατί η κατάκτηση ενός στόχου είτε μινιμαλιστικού (π.χ. καλυτέρευση της ζωής του κοσμάκη, εργατικές διεκδικήσεις), είτε μαξιμαλιστικού μεν - ώριμου δε, όπως η κατάργηση των μνημονίων, η διαγραφή του χρέους, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, η έξοδος από ΕΕ και ΝΑΤΟ να ανάγεται στον σοσιαλισμό και να μη μπορεί να τεθεί στα πλαίσια μιας τέτοιας συμμαχίας;
Ούτε συνασπισμοί, ούτε ενιαία κόμματα, ούτε τίποτα. Πάλη για τον κοινό στόχο σε ένα πλαίσιο που μπορεί να συσπειρώσει ευρύτερες μάζες από ότι το ΚΚΕ μόνο του.
Σωστή είναι η άποψη που θέλει την συμμαχία στην βάση, στους χώρους δουλειάς, στην κοινωνία. Μ' αυτό τον τρόπο όμως είναι σαν να λες στον άλλον εντάξου στο ΚΚΕ. Γιατί να το κάνει τώρα, την στιγμή που δεν το 'κανε πριν; Γιατί να μην το φέρεις κοντά σου και να τον κερδίσεις σιγά-σιγά από την στιγμή που βλέπεις πως το Λαϊκή εξουσία ή θάνατος τρομάζει;
@Varometro:
ΔιαγραφήΤο «πόνημα» το οποίο διαβάζεις, έχει πέντε τμήματα ήδη. Στην περίπτωση που δεν βαριέσαι, θα δεις πως στα περισσότερα από όσα θέτεις, έχω απαντήσει ήδη αναλυτικά, ενώ επιφυλλάσομαι και για τα επόμενα, καθώς αυτή η σειρά άρθρων θα είναι «εφ’όλης της ύλης» σχεδόν.
Μερικές μόνο παρατηρήσεις:
1)Δεν είπα πως εσύ βάζεις θέμα εκλογικών συνεργασιών με τους συγκεκριμένους. Είπα πως όλη η «περί συνεργασιών» κουβέντα, καταλήγει τελικά στις εκλογικές τέτοιες, και πως είσουν ο μόνος που «τόλμησες» (τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία) να το θέσεις κάπως πιο συγκεκριμένα. Ούτως ή άλλως δεν είναι προσωπική απάντηση σε εσένα το άρθρο. Απλά κωδικοποίησα κάποια σκόρπια πράγματα που ακούγονται γενικά για να τοποθετηθώ πάνω σε αυτά. Πιο πολύ ως παράδειγμα χρησιμοποίησα την κουβέντα μας.
2)Η άρθροιση των εκλογικών ποσοστών έχει και παραέχει νόημα κατ’εμέ. Γιατί το να πας να κάνεις ιδεολογικές παραχωρήσεις για να πάρεις (όχι 0,3%, είμαι χουβαρντάς) αλλά 1% παραπάνω (λόγω της «δυναμικής» που αναφέρεις), δεν είναι απλά οπορτουνισμός , είναι πολιτική αυτοκτονία.
3)Όλοι αυτοί που αναφέρουμε, «αυτά» δεν τα έκαναν στο παρελθόν. Εξακολουθούν να τα κάνουν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
4)Δεν ξέρω από που προκύπτει πως για να πεις σε κάποιον συνάδελφο σου να έρθει στο ΠΑΜΕ π.χ., πρέπει να ψηφίζει και ΚΚΕ. Προσωπικά έχω πείσει κάποιους να πλαισιώσουν τα ταξικά συνδικάτα, το κάνουν συνειδητά, αλλά ΚΚΕ δεν έχουν ψηφίσει ακόμη (ευελπιστώ για το μέλλον), αλλά ούτε και τους το έχω ζητήσει εγώ ή και κάποιος άλλος.
@Varometro:
ΔιαγραφήΒάζεις ένα πολύ ωραίο ζητηματάκι στο τέλος, το οποίο σηκώνει ξεχωριστή κουβέντα από μόνο του. Λες:
"...Γιατί να μην το φέρεις κοντά σου και να τον κερδίσεις σιγά-σιγά από την στιγμή που βλέπεις πως το Λαϊκή εξουσία ή θάνατος τρομάζει;..."
Στην περίπτωση που το δείλημα αυτό, που όντως τρομάζει όπως λες, δεν το βάζεις εσύ αλλά ο καπιταλισμός, τότε τι κάνεις;
Λες στον κόσμο την αλήθεια, ή το παραμυθιάζεις μέ ό,τι είναι έτοιμος να ακούσει; Και αυτό το λέω γιατί χρόνος για το σιγά-σιγά που βάζεις, απλά δεν υπάρχει. Ήδη λιποθαμένε παιδιά στα σχολεία από υποσιτισμό...