Δύο χρόνια χωρίς τον Μιχάλη

Δύο χρόνια κλείνουν σήμερα χωρίς τον "Γίγαντα" των Εξαρχείων, και μίας από τις πιο συγκινητικές και ανιδιοτελείς μορφές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Τιμής ένεκεν, θα αναδημοσιεύσουμε ένα αφιέρωμα που γράφτηκε εκείνες τις μέρες, δύο χρόνια πριν, στην μνήμη του Μιχάλη Λώλου. 

-Θα σε θυμόμαστε Κόουτς!

"Γίγαντας Μάικ": το σύμβολο των Εξαρχείων

... Η είδηση της απώλειας του Μιχάλη Λώλου  από ανακοπή καρδιάς, συγκλόνισε τους πάντες. Οχι τόσο για το γεγονός αυτού καθ' εαυτού του θανάτου σαν γεγονός (άλλωστε, ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη της ζωής), αλλά κυρίως επειδή δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο "Γίγας Μάικ" δεν είναι πια ανάμεσά μας. Πως μπορείς να συνειδητοποιήσεις, δηλαδή, ότι αυτός ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, δεν θα ξανακοουτσάρει τον Αστέρα Εξαρχείων, τον οποίο υπηρέτησε πιστά για κάτι παραπάνω από... μισό αιώνα;

Ανείπωτη η αγάπη του για τον Αστέρα του!

Η αγάπη του για τον Αστέρα Εξαρχείων ήταν παροιμιώδης. Στον ιδιαίτερο αυτό σύλλογο-ιδέα αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής από το 1960 μέχρι το 1977, ενώ έκτοτε ήταν προπονητής, έφορος και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Το δεδομένο είναι πως αποτέλεσε την ψυχή της ομάδας αυτής και τον λόγο για τον οποίο πολλά παιδιά των Εξαρχείων αποφάσισαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Βλέπετε, παρατηρούσαν έναν άνθρωπο να αφιερώνεται σε κάτι με τόσο πάθος και θέλησαν κι αυτά να ζήσουν την ξεχωριστή αυτή εμπειρία. Για φέτος, είχε θέσει υψηλούς στόχους που αναφέρονταν σε άνοδο στη Β' κατηγορία των Αθηνών. «Φέτος θα ανέβουμε και θα κάνουμε ένα γλέντι τρικούβερτο» δήλωνε πρόσφατα, θέλοντας να μοιραστεί τα όνειρά του. Πλέον, η ομάδα έμεινε ορφανή. Σε ανάλογες στιγμές συνηθίζουμε να λέμε φράσεις, όπως "η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα" ή "ουδείς αναντικατάστατος". Σε αυτή την περίπτωση, όμως, θα τολμήσουμε να επισημάνουμε ότι με τον χαμό του "Γίγαντα", χάθηκε και το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του συλλόγου. Διότι, Μιχάλης Λώλος ήταν ένας και όμοιός του δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά...

Ο... δεξιός και οι δικοί του "Μάο-Μάο"!

Ο Μιχάλης με τον Κρόιφ

Οι δυνάμεις των ΜΑΤ γνώριζαν ότι ο Μιχάλης Λώλος ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που θα μπορούσε να κατευνάσει τα πλήθη σε σκηνικά "πολέμου", ακριβώς για τον λόγο ότι ήταν απόλυτα αναγνωρίσιμος και αγαπητός στα Εξάρχεια. Ολα αυτά, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν δεξιών πεποιθήσεων! "Τι δεξιά; Εγώ είμαι πιο δεξιός από τη δεξιά" συνήθιζε να λέει χαρακτηριστικά και την ίδια ώρα έκανε την εμφάνισή της η υπερηφάνεια που ένιωθε εξαιτίας της αποδοχής, της οποίας τύγχανε στις τάξεις των "πλατειακών". Αυτή είναι η αλήθεια. Οι οπαδοί του Αστέρα τον θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο και είχαν πολλούς λόγους για να το κάνουν. Εβλεπαν στις προσπάθειές του, τις προσπάθειες ενός ανθρώπου που είχε μέσα του τεράστια αγάπη για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τον Αστέρα, που είχε ρομαντισμό, την τάση για αυτοοργάνωση, την αγνή πρόθεση να υπηρετήσει τον σύλλογό του βάζοντας λεφτά σπό την τσέπη του, τα οποία γνώριζε πως δεν θα έπαιρνε ποτέ πίσω. Κουβαλούσε στις πλάτες του ένα ολόκληρο σωματείο, μένοντας πιστός στην ιδέα του μέχρι τέλους. Ολα αυτά τον έκαναν αγαπητό στις τάξεις των οπαδών, των "Μάο-Μάο", όπως τους χαρακτήριζε, με εκείνο το παιδικό χαμόγελο που φώτιζε αυτομάτως το πρόσωπό του. Μερικές φορές, όταν οι πράξεις τους οδηγούσαν τον αγώνα σε προσωρινή διακοπή, ο γίγαντας τους... έβαζε χέρι, καλώντας τους να φύγουν από το γήπεδο. Ακολουθούσε η αποθέωση του Λώλου από τους οπαδούς, η οποία και τον έκανε να χαμογελάσει και να τους χειροκροτήσει. Οι "Μάο-Μάο", άλλωστε, ήταν οι δικοί του άνθρωποι, ήταν αυτοί με τους οποίους περνούσε τις πανηγυρικές ώρες στην Πλατεία. Ακόμη και τις δύσκολες στιγμές, όπως ήταν το... πάρτι για τον υποβιβασμό, που είχαν διοργανώσει οι οπαδοί του Αστέρα, αμέσως μετά την πτώση της ομάδας τους στη Γ' κατηγορία των Αθηνών την Ανοιξη του 2008.

Εκανε τον σταυρό του πριν τις πορείες!

Οπαδοί του Αστέρα ήταν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι όταν δεν αγωνίζονταν, βρίσκονταν στην εξέδρα μαζί με τους οργανωμένους. Οχι πως όταν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα, ο Μάικ ήταν σίγουρος πως θα τους είχε στη διάθεσή του. "Οταν πριν από αγώνα άκουγα ότι είχε πορεία για κάποιο λόγο, έκανα τον σταυρό μου, γιατί δεν ήξερα αν θα έβγαζα ενδεκάδα" έλεγε με νόημα για τους ποδοσφαιριστές του ή, αλλιώς, τα παιδιά του, όπως αρεσκόταν να τους αποκαλεί.

Το στέκι του και οι αγαπημένες του συνήθειες

Λίγο πολύ τον "Μάικ" ήξερες που θα τον βρεις. Ειδικά αν ήταν απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να περάσεις από το προπατζίδικο στην Πλατεία των Εξαρχείων και να μην τον δεις μέσα, αριστερά, στη θέση του να απολαμβάνει το γιαούρτι του και να πίνει την κόκα-κόλα του, για την οποία είχε πάθος. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του μουντιάλ του 1994 είχε ταξιδέψει στην Αμερική, για να επιστρέψει στην Ελλάδα με μία κούτα αμερικάνικες κόκα-κόλες! Αν, πάλι, δεν ήταν στο πρακτορείο, κάπου μεταξύ του γηπέδου και των γραφείων του Αστέρα θα τριγυρνούσε. Εκεί, στα γραφεία, πάνω από τα χαρτιά του, άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Δευτέρας 15/11/10. Αλλωστε, δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί αλλού...

Η ανακοίνωση των οργανωμένων

Με μία λιτή και ουσιαστική ανακοίνωση εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον χαμό του Μιχάλη Λώλου οι οργανωμένοι οπαδοί του Αστέρα Εξαρχείων, που θα δώσουν μαζικά το "παρών" στην κηδεία του. Στο κείμενο αυτής αναφέρεται χαρακτηριστικά:

 "Σημερα 16/11 ολοι μας θρηνουμε την απωλεια του γίγαντα Μιχάλη Λώλου. Ο Μιχάλης διετέλεσε για πάνω από 50 χρόνια παίχτης και προπονητής της ομάδας που αγαπάμε και υπηρξε εξέχουσα φιγούρα της γειτονιάς των Εξαρχείων! Σύσσωμος ο κοσμος του Αστερα θρηνεί την απωλεια του Μιχαλη και εύχεται ας ειναι ελαφρυ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Η κηδεία έγινε την πέμπτη στο Α' νεκροταφείο Αθηνών και ώρα 15.00. Μιχάλη, καλό ταξίδι, τα δικά μας παιδιά που είναι εκεί ψηλά είναι έτοιμα να παίξουν μπάλα μαζί σου"!

Πηγή: SP