Για το "ΚΚΕ" (εσ.) στην χούντα.

Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα παλιότερο άρθρο από το indymedia, καθώς και ένα κομμάτι από χρονικό με τα πεπραγμένα ΟΛΩΝ των πολιτικών χώρων, κατά την διάρκεια της επταετίας. Μια και έχουμε βαρεθεί να ακούμε τις μεγαλύτερες μπούρδες για την Πανσπουδαστική νο8, νομίζω πως θα είναι σκόπιμο να δούμε και το τι ακριβώς  έλεγαν οι πολυαγαπημένοι όλων (από τους αστοφιλελεύθερους της "ελευθεροτυπίας"  μέχρι τους «αριστεριστές» και τους αναρχικούς[!]) «ανανεωτικοί» του ΚΚΕ εσ. κατά την περίοδο των συνταγματαρχαίων. Τα παραθέτω χωρίς άλλον δικό μου σχολιασμό:

Ο μπαμπάς του ΣΥΝ (μην ξεχνιώμαστε)

"...Με αφορμή τον φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναδημοσιεύουμε μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από μια συνέντευξη του Νίκου ΚΑΡΡΑ ηγετικού στελέχους της ανανεωτικής αριστεράς που δόθηκε στο περιοδικό «Σχολιαστής» το 1988 και αφορούν σε κάποιες πλευρές της ιστορίας της "ανανεωτικής" αριστεράς που δεν είναι ευρέως γνωστές. Ολόκληρη η συνέντευξη βρίσκεται εδώ: «Το ελληνικό '68»

ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ: Είχατε ενημέρωση για τη θέση των μελών του κόμματος γι' αυτά τα προβλήματα; Τι στάση κρατούσαν στις αντιθέσεις σας;

Νίκος ΚΑΡΡΑΣ: Είχαμε τακτική επικοινωνία με τον Δρακόπουλο, ο οποίος μας ενημέρωνε ότι όλα τα φυλακισμένα στελέχη ήταν μαζί μας. Διαμορφώναμε μάλιστα τις απόψεις μας για τα πολιτικά και διαδικαστικά ζητήματα, αξιοποιώντας τις υποδείξεις που μας έστελναν. Ο Φιλίνης μας έγραφε τότε, ότι οι άλλοι έχουν σκοπό να φυτοζωήσουν το κόμμα. Υπάρχουν τα δημοσιευμένα άρθρα του Φιλίνη που υπεράσπιζε την οργανωτική μας αντίληψη και του Λουκίδη (Λ. Κύρκου) που αντιπαράθετε στην αντίληψή μας για την Αντίσταση τη λογική της κίνησης των πολιτικών διαδικασιών. Μετά όμως από κάποιες ενημερώσεις που τους έκανε ο Τζεφρώνης (ο οποίος είχε από παλιότερα την αντίληψη ότι θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε το Σύνταγμα Παπαδόπουλου για να κινηθούν οι μάζες), οι σύντροφοι μετέβαλαν ξαφνικά άποψη. Άρχισαν να μας γράφουν ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, έχουν δίκιο οι κάτω και παραδώστε τους. Με πρωτοβουλία δική μου, αποφασίσαμε ότι δεν μπορούσαμε να εκβιαστούμε και να παραδώσουμε την ηγεσία σε άγνωστης σε μας σύνθεσης όργανο (ναι!!) φορέα αντιλήψεων αντίθετων με τις δημόσια διατυπωμένες θέσεις του κόμματος και μηνύσαμε να παραδώσει ο Δρακόπουλος (που μπορεί να ήταν φυλακισμένος αλλά ήταν Γραμματέας του Κόμματος), ο Παρτσαλίδης και ο Φιλίνης μια και συμφωνούσαν μ' αυτή την εξέλιξη. Δεν τους ζητήσαμε καν να καθοδηγήσουν, αλλά να λειτουργήσουν απλώς ως διαμετακομιστικός σταθμός παράδοσης της ηγεσίας.

Μετά την άρνηση των τριών να παραλάβουν παραιτηθήκαμε. Απέσπασα, μάλιστα, μια απόφαση να κατεβώ στην Ελλάδα για να παραδώσω στη νέα ηγεσία, αφού έπαιζα το ρόλο Αναπληρωτή Γραμματέα.

Εν τω μεταξύ, όμως, μόλις έλαβαν στην Αθήνα ο Λεωνίδας και οι άλλοι ένα σημείωμα που ανακοίνωνε την παραίτησή μας, αντέδρασαν. Είπαν ότι εσείς έχετε διακόψει επαφή ένα τετράμηνο μαζί μας και εν πάση περιπτώσει να αρχίσουμε πάλι το διάλογο. Ενώ μάλιστα είχα έρθει στην Ελλάδα, αντί να με συναντήσουν μου έστειλαν μια επιστολή, στην οποία μου ανακοίνωναν ότι το Γραφείο ήρε την παραίτηση και, εφόσον ελλείπει πλέον ο λόγος της αποστολής μου, εντέλλομαι να επιστρέψω πίσω.

Επιστρέφοντας δε δέχτηκα την άρση της παραίτησης, πιστεύοντας ότι βρισκόμασταν μπροστά σ' ένα πραξικόπημα που διέλυε την ηγετική ομάδα και φιλοδοξούσε να εγκαθιδρύσει μια διαφορετική συμβιβαστική αντίληψη μέσα στο κόμμα. Τους τόνισα, λοιπόν, ότι δε μετέχω σε καθοδηγητικές ευθύνες και δε θέλω να απολογούμαι στους κεντρώους πολιτικούς που έρχονταν έξω και μας έλεγαν ότι οι δικοί σας στην Αθήνα θέλουν να αναγνωρίσουν το χουντικό Σύνταγμα και να νομιμοποιήσουν τις εκλογές του Μαρκεζίνη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ: Η πρώτη και πιο σημαντική πολιτική απόφαση της νέας καθοδήγησης αφορά την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Νίκος ΚΑΡΡΑΣ: Μέχρι τώρα δεν έχω βγει να μιλήσω δημόσια γι’ αυτό το θέμα, όπως και για άλλα, κηδόμενος του χώρου αυτού από τον οποίο προήλθα και στον οποίο πρωτοστάτησα… Το θεωρώ όμως το μεγαλύτερο στίγμα του ΚΚΕ (εσωτερικού), αληθινή προδοσία στην επανάσταση που δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του κόμματος.

Η στάση στο Πολυτεχνείο φανερώνει τον τύπο του διαλόγου που επιλέχθηκε να γίνει με τις μάζες. Ένα διάλογο που όπως προανάφερα, αφορούσε μόνο τα καθυστερημένα κομμάτια τους και όχι τα πρωτοπόρα και επαναστατικά. Μόλις έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αυτοί την αναθεμάτισαν με την απόφασή τους, τα περίφημα «Μαθήματα του Νοέμβρη». Τους έστειλα τότε ένα γράμμα, υβριστικότατο, παρόλο που ήμουν παραιτημένος, αναφέροντας ότι αυτές οι θέσεις ήταν κατάπτυστες. Πολλά από τα στελέχη, που σήμερα πρωτοστατούν στις παρελάσεις με τις σημαίες, τότε έκλαιγαν γιατί «το Πολυτεχνείο μας πήγε δέκα χρόνια πίσω».

Μια εβδομάδα μετά το Πολυτεχνείο έγραψα ένα άρθρο στην «Ελεύθερη Ελλάδα» με τίτλο «Οι ματοβαμμένες σημαίες μας μηνούν τη νίκη», για το οποίο ο Κώστας Φιλίνης είπε αργότερα, ότι αποτελούσε «πισώπλατο χτύπημα του Νίκου Καρρά, στο απώγειο της ανηθικότητάς του, επειδή πίστεψε ότι ο Ιωαννίδης θα μας έπιανε και επί των πτωμάτων μας θα αναλάμβανε ξανά την ηγεσία με την παλιά γραμμή».

Η σύμπτωση ήταν ότι στο ίδιο φύλλο της «Ελεύθερης Ελλάδας», στη διπλανή σελίδα, είχε γράψει ένα άρθρο ο Καρίγιο με τίτλο τα «Διδάγματα του Πολυτεχνείου». Εκείνη την εποχή μέσα στο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα γινόταν μια έντονη διαπάλη, κι ο Καρίγιο έβρισκε στην περίπτωση του Πολυτεχνείου το επιχείρημα με το οποίο θα αντιμετώπιζε τους δεξιούς εσωκομματικούς αντιπάλους του, που ήθελαν να συνδιαλλαγούν με τον Φράνκο. Το ΚΚΕ Εσωτερικού τότε αντέδρασε, (θεωρώντας την αρθρογραφία του Καρίγιο... επέμβαση στα εσωτερικά του. Ο Ισπανός κομμουνιστής, όμως, ήταν άνθρωπος κλειδί για τις διεθνείς σχέσεις του κόμματος. Όταν βγήκε, λοιπόν, έξω ο Φιλίνης, τον έπιασα και του είπα ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα στις σχέσεις τους. Ξεχνώντας τα περί «πισώπλατου χτυπήματος» του Καρρά, βρέθηκε με τον Καρίγιο και διευθέτησε την «παρανόηση»!.."

Κείμενο νο2:

                                                                                                                 

Το έμβλημα του βδελύγματος...

"...Από τη μια μεριά το ΚΚΕ και το ΠΑΚ του Α. Παπανδρέου αρνούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία. Εκτιμούν σωστά την προσπάθεια της χούντας να δώσει αφ' ενός επίφαση «δημοκρατίας» σ' ένα καθεστώς που δομικά παραμένει αναλλοίωτο και ταυτόχρονα να μεταθέσει το πεδίο αντίδρασης των μαζών από την άρνηση «νομιμοποίησης» στο καθεστώς της στην κοινοβουλευτική ενσωμάτωση μέσω των εκλογών και των «νόμιμων» κομμάτων.

...

η γραμμή ΚΚΕ- ΠΑΚ είναι ουσιαστικά η ρήξη με τη «φιλελευθεροποίηση»

...

Από την άλλη μεριά το Γραφείο Εσωτερικού (Δρακόπουλος, Παρτσαλίδης) και ο Ηλίας Ηλιού υποστηρίζουν τη συμμετοχή στις εκλογές Μαρκεζίνη και την από τα «μέσα» υπονόμευση του καθεστώτος. Η γραμμή αυτή στηρίζεται σε δύο σημεία: α) ελπίζει στη διεύρυνση των νομικών και πολιτικών πλαισίων της δικτατορίας μέσα από την κοινοβουλευτική παρουσία και β) εκτιμά σαν πεδίο «συμφιλίωσης» Λαού και Αριστεράς την εκλογική διαδικασία.⁹ Ως προς το πρώτο σημείο οι λεγκαλιστικές αυταπάτες της ηγεσίας του Γραφείου Εσωτερικού το εμποδίζουν να διακρίνει τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων στο πεδίο που προκρίνει να δώσει τη μάχη. Τα «όρια ανοχής» του καθεστώτος όπως εκφράζονται από τη συγχώνευση στρατιωτικής εξουσίας  -  εκτελεστικής (Πρόεδρος)  -  δικαστικής (Συνταγμ. Δικαστήριο), είναι ελάχιστα και η διεύρυνση της ισοδυναμεί με ανατροπή αυτής της σχέσης, δηλαδή με ρήξη. Είναι κάτι που εκ των υστέρων θα αναγνωρίσει στην  - σχεδόν άγνωστη - αυτοκριτική του ο Μπ. Δρακόπουλος για την γραμμή «συμμετοχής» του ΚΚΕ(ες.).'° Αλλά και ως προς το δεύτερο σκέλος της γραμμής του, η εκτίμηση δεν επαληθεύεται. Τη στιγμή που θεωρεί τις εκλογές σαν το πεδίο «συμφιλίωσης» 'Λαού και Αριστεράς, η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα διαψεύδει την εκτίμηση αυτή. Αντίθετα, είναι η ανάπτυξη των μαζικών αγώνων και η όξυνση της ταξικής πάλης που συνδέει το λαό με την Αριστερά, η βαθμίδα ένταξης των μαζών στην πολιτική και σύνδεσης τους με τις αριστερές δυνάμεις κι αυτό  - φευ - σημαίνει ρήξη με τη «φιλελευθεροποίηση» κι ακύρωση των εκλογών..."

http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=141&Itemid=29

Αυτοαναδημοσίευση