Περί απολύσεων στον 90,2 Αντικειμενικές ευθύνες -προπαγάνδα- ιδεολογικό κομφούζιο

Ο.Κ. Δεν είναι ...σοβιέτ

Με όλο αυτό τον κακό χαμό που έχει ξεσπάσει και πάλι με τα περί εργασιακών συνθηκών στις κομματικές επιχειρήσεις, (και μάλλον όχι τυχαία – προφανώς πλησιάζουν εκλογές) καλή θα είναι μία ψυχρή αποτίμηση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί πολιτικά γύρω από το ΚΚ ως δήθεν υποκριτικό κόμμα και φορέα καπιταλιστικών αντιλήψεων και πρακτικών.
Αρχικά θα ήθελα να κάνω μία κριτική σε παλιότερους χειρισμούς του ίδιου του ΚΚ που τώρα τους πληρώνει, πολιτικά, πάρα πολύ ακριβά, γιατί ό,τι και να πούμε πάνω σε αυτά τα ζητήματα κανείς δεν μας ακούει. Ή μήπως έχει κάποιος την εντύπωση πως ο ήδη εθισμένος από την αστική προπαγάνδα του «όλοι ίδιοι είναι ντε», θα πάρει χαμπάρι τα περί «διαλεκτικών αντιφάσεων που διέπουν την πορεία ενός επαναστατικού κόμματος που δρα μέσα σε εχθρικές συνθήκες»;
Παραμύθια της χαλιμάς και σοφιστείες του φαίνονται αυτά! –άσε δε που ακόμη και οι φίλοι του κόμματος με βαριά καρδιά αποδεχόμαστε αυτές τις κατανοητές αναγκαιότητες.
Νομίζω λοιπόν πως το προπατορικό αμάρτημα αυτής της ιστορίας, είναι το πως βρέθηκαν άνθρωποι οι οποίοι ελάχιστη ή καθόλου σχέση δεν είχαν με το ΚΚΕ, να εργάζονται όχι απλά στα όργανα του Κόμματος, αλλά μέχρι και σαν συντάκτες του «Ριζοσπάστη»
Γιατί από την μεριά τους, τα δίκια τους τα έχουν (το πως τα χάνουν, θα το δούμε μετά).

Αυτοί δηλαδή οι άνθρωποι δεν βλέπουν, ούτε το ΚΚΕ σαν κόμμα της εργατικής τάξης και επαναστατικό φορέα της νέας κοινωνίας (που μπορεί να την απεύχονται κιόλας!), ούτε κατά συνέπεια τα κομματικά όργανα σαν φωνή της εργατικής τάξης, που για κανέναν λόγο δεν πρέπει να σιγήσει. Ούτε και έχουν καμία υποχρέωση να τα αντιμετωπίζουν σαν τέτοια. Σαν μία ακόμη δουλειά τα βλέπουν και αντιδρούν ανάλογα. Εδώ το σφάλμα ανήκει 100% σε αυτούς που αποφάσισαν αυτές τις προσλήψεις με καθαρά επαγγελματικά κριτήρια. Εκτός εάν οι σύντροφοι ήταν τόσο αφελείς που πίστευαν πως επειδή κάποιος δουλεύει για το κόμμα, θα γίνει συν τω χρόνω και ...κομμουνιστής! Ούτε και είναι επιχείρημα το «η κρατική διαφήμιση δίνεται με το σταγονόμετρο ή και καθόλου». Τι περιμένεις δηλαδή σαν ΚΚ; Πως το αστικό κράτος θα χρηματοδοτεί εσένα (τον εχθρό του), και μάλιστα επ’άπειρο; Και κάνεις και προϋπολογισμούς πάνω σε αυτό; Όπως στρώνεις κοιμάσαι λοιπόν, αλλά κάπου εδώ τελειώνουν και οι αντικειμενικές ευθύνες του κόμματος για αυτήν την κατάσταση και αρχίζει η μαύρη προπαγάνδα.
Και αυτό γιατί βγαίνει μία ανακοίνωση με υπογραφή «απολυμένοι του 90,2», η οποία έχει δείγματα παραλογισμού τουλάχιστον , αν όχι γκαιμπελισμού.
Η πρώτη αντίφαση εδώ είναι πως, αφού ρε παλληκάρια βλέπετε τον 90,2 σαν μία ακόμη δουλειά, γιατί δώσατε και «την ψυχή σας» όπως λέτε εδώ, και προς τι οι πολιτικές-ηθικές ευθύνες που του ζητάτε; Θα τις ζητάγατε και από τον Αλαφούζο π.χ.; Γιατί σαν μη φίλοι του κόμματος (όπως παραδέχεστε στην ανακοίνωση σας), δεν μπορεί να τον βλέπετε σαν κάτι άλλο. Όμως αυτό τελικά μάλλον δεν ισχύει. Οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν μία ουδέτερη «επαγγελματική» σχέση με το ΚΚΕ, αλλά είναι πλήρεις εμπάθειας ως προς αυτό, και μάλιστα παρακάτω φαίνεται πως είναι και φορείς πολύ συγκεκριμένων ιδεολογικών αντιλήψεων.
«Χωρίς κανείς να μας εξηγήσει τα οικονομικά δεδομένα με νούμερα, να συζητήσει μαζί μας για λύσεις,»
-Από πότε γίναμε συνδιαχειριστές του κομματικού οργάνου δηλαδή, εγώ που κόβω από τα 25 EURO που παίρνω μεροκάματο και τα δίνω στο κόμμα για να υπάρχει ο 90,2, με εσένα που το μόνο σου ενδιαφέρον σε σχέση με αυτόν είναι ο μισθός σου; Και ξαναρωτάω. Την απαίτηση για συνδιαχείρηση, την είχατε και αλλού; Γιατί όπως μας λένε πιο κάτω «Επειδή έχουμε δουλέψει κι αλλού, σας λέμε ότι τη δικιά σας συμπεριφορά δύσκολα τη συναντάς στην πιάτσα.»
Γιατί μια και γνωρίζουμε και άλλοι αυτήν την «πιάτσα», ξέρουμε πως η μη καταβολή υπερωριών, νυχτερινών ακόμη και «συμβατικών» δεδουλευμένων και με καθυστερήσεις μέχρι και μηνών, είναι ο κανόνας. Και για τέτοια πράγματα ο 90,2 δεν κατηγορηθεί, τουλάχιστον ακόμη.Και όντως τέτοια συμπεριφορά (την μέχρι κεραίας τήρηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας δηλαδή) «δύσκολα την συναντάς στην πιάτσα». Αυτό φυσικά και δεν αποτελεί και καμία τιμή, αλλά απλώς το αυτονόητο για το ΚΚΕ, όμως να ξέρουμε και τι λέμε. Γιατί όταν λέμε μπούρδες, χάνουμε και το ό,ποιο δίκιο έχουμε.
Μετά βέβαια αρχίζει και η πλήρης τρικυμία εν κρανίω (ή κορυφώνεται η μαύρη προπαγάνδα) αφού ούτε λίγο ούτε πολύ οι συντάκτες της ανακοίνωσης χαρακτηρίζουν τους εργαζόμενους –μέλη του ΚΚΕ, σαν «ρουφιάνους της εργοδοσίας», ξεχνώντας προσωρινά πως αν ο «εργοδότης» τους (έτσι το χαρακτηρίζουν και δεν έχουμε λόγο να τους φέρουμε αντίρρηση) είναι το ΚΚ, τότε τα μέλη του δεν είναι δυνατόν να είναι ρουφιάνοι της εργοδοσίας, για τον απλό λόγο πως σαν μέλη του κόμματος, η «εργοδοσία» είναι αυτοί οι ίδιοι.  Και το τι κάνει ένας κομμουνιστής όταν η συνδικαλιστική του συνείδηση και πρακτική έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική δηλαδή την επαναστατική του τέτοια, είναι ήδη λυμένο από τον καιρό του ...Λένιν!
Σχεδόν σε όλες τις αιτιάσεις της ανακοίνωσης των «απολυμένων του 90,2» απαντάει το πολύ καλό σχόλιο του Θερσίτη.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες καθαρά πολιτικές παράμετρους του ζητήματος, μια και καθαρά πολιτικά, σαν πολεμική στο ΚΚ μπαίνει, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους όπως έδειξα παραπάνω.
Η πολιτική αντίληψη που διαπνέει όσους με το θέμα αυτό νομίζουν πως μπορούν να κάνουν πολιτική (αλλά μέχρι και ...ηθική!) επίθεση στο ΚΚΕ, είναι πως μπορούν να υπάρξουν «σοσιαλιστικές νησίδες» μέσα στα καπιταλιστικά οικονομικά πλαίσια, και άρα αφού οι κομματικές επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν αποτελούν τέτοιες, για αυτό δεν μπορεί παρά να ευθύνεται η βούληση του ίδιου του κόμματος το οποίο κατά συνέπεια, και κατά την άποψη, τους μπορεί να χαρακτηριστεί σαν υποκριτικό τουλάχιστον. Και αυτό θα είχε βάση, εάν αυτή η άποψη (του δυνατού της δημιουργίας «νησίδων» δηλαδή), ήταν άποψη του ΚΚΕ!
Αλλά δεν είναι! Την δική τους αντίληψη των πραγμάτων φορτώνουν στο Κόμμα και μετά το κατηγορούν για ...ανακολουθία μόνο και μόνο επειδή δεν την υποστηρίζει ως δυνατή, πολύ δε περισσότερο επειδή «αποτυγχάνει» να την εφαρμόσει στην πράξη! Όμως η δημιουργία «σοσιαλιστικών νησίδων» είναι πρακτικά αδύνατη (βλέπε και παλιότερη σειρά άρθρων εδώ, για τις εργατικές κολλεκτίβες της Αργεντινής), και το κομμουνιστικό κόμμα αυτήν την αυτονόητη για τους Μαρξιστές-Λενινιστές αλήθεια δεν την αμφισβήτησε ποτέ! Αρα για ποια ανακολουθία λόγου και έργου κατηγορείται; Θα μπορούσε να κατηγορηθεί για τέτοια, εάν δεν εφάρμοζε τις ΣΣΕ ή εάν δεν κατέβαλε τις νόμιμες αποζημιώσεις. Τέτοιου τύπου κατηγορίες όμως δεν έχουν διατυπωθεί ποτέ.
Από την άλλη, αυτού του τύπου οι συνειδητές λαθροχειρίες αποτελούν και τυπική πολιτική τακτική πολύ συγκεκριμένων πολιτικών χώρων απέναντι στο ΚΚΕ, που την έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε και εδώ). Και από την δική μας μεριά είμαστε αρκετά δύσπιστοι στις συμπτώσεις.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν αφορούν φυσικά, τους ίδιους τους εργαζόμενους του 90,2 αλλά τον τρόπο με τον οποίο άφησαν διάφορους να επενδύσουν αντι ΚΚΕδισμό πάνω στις πλάτες τους (Η ανακοίνωση «απολυμένοι του 90,2» δεν γνωρίζουμε από που ακριβώς προέρχεται. Αυτή της ΕΤΙΤΑ πάλι, είναι πολύ πιο «μετρημένη»).
Τίποτα από όλα αυτά δεν αναιρεί τις αντικειμενικές ευθύνες του ίδιου του ΚΚΕ, που αναφέρονται στην αρχή του άρθρου, και που αφορούν περισσότερο στην πολιτική ζημιά που υφίσταται το ίδιο το Κόμμα παρά σε αυτά που θα ήθελαν κάποιοι να του καταλογίσουν.
Εδώ έχει μπει αυτογκόλ και μάλιστα με θεαματικό τρόπο.
Βλέπε ακόμη:
Σχετικά με τις απολύσεις στον 902: μια αναγκαία τοποθέτηση