Την κρίση να πληρώσει η ...Τυποεκδοτική!

Ο αρχικός τίτλος είναι δικός μου.
Ακολουθεί μία αναδημοσίευση κειμένου από το radicaldesire με τίτλο: "Σχετικά με την απάντηση του Ριζοσπάστη στην καταγγελία για τον 902 (εισαγωγικά)"

...και όχι η πλουτοκρατία;

• Το κομμάτι με τό κόκκινο φόντο, το ξεχώρισα γιατί δεν καταλαβαίνω σε ποια ακριβώς πραγματικά περιστατικά αναφέρεται.
• Τα bold είναι δικά μου.
• Από εμένα δύο μόνο ερωτήματα: 1)Γιατί δεν έχει γίνει ανάλογος ντόρος για τις απολύσεις στο «επίσημο όργανο» σύσσωμου του εξωκοινοβουλίου (από αυτούς ζει) την «ελευθεροτυπία»; 2)Εφόσον ο 90,2 κλείσει, θα έχει βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων σε αυτόν; Εδώ δεν το βάζω καπιταλιστικά «τι θέλετε ρε, να κλείσει το μαγαζί και να βγείτε στο δρόμο;», αλλά ταξικά. Πόσο χρήσιμο θα είναι για την εργατική τάξη να σιγήσει και αυτή η φωνή, και εάν εν τέλη αυτό μπορεί να είναι χρησιμότερο από κάποια πρόσκαιρα οφέλη μιας ομάδας εργαζομένων, που σαν τέτοιοι βέβαια δικαιούνται την αλληλεγγύη μας; Μπορεί δηλαδή η συνδικαλιστική μας συνείδηση να μπαίνει πάνω από την πολιτική, δηλαδή την επαναστατική τέτοια;
• Ακολουθεί το κείμενο του radicaldesire αυτούσιο, και επιφυλάσσομαι στο σχολιασμό του για αργότερα. Νομίζω πάντως πως η συμμετοχή στις κουβέντες που έχουν ανοίξει και σε άλλα blog αυτό τον καιρό πάνω στο ζήτημα, έχει ένα αρκετά μεγάλο νόημα.

Αναδημοσίευση από:

http://radicaldesire.blogspot.com/2011/09/902_07.html

Σχετικά με την απάντηση του Ριζοσπάστη στην καταγγελία για τον 902 (εισαγωγικά)

Την Δευτέρα, 5 Σεπτεμβρίου αναδημοσίευσα εδώ, από το ιστολόγιο Κόκκινος Τύπος, καταγγελία για τις εργοδοτικές πρακτικές στον 902, ιδιοκτησίας του ΚΚΕ. Η καταγγελία αυτή δημοσιεύτηκε αν και δεν έφερε υπογραφή άλλη από "Απολυμένοι 902", εν μέρει διότι δεν ήταν η πρώτη τέτοιου είδους καταγγελία και το ιστολόγιο είχε παλαιότερα δημοσιεύσει για το ζήτημα της απόλυσης εργαζομένων από την Τυποεκδοτική, τον Ιούλη του 2010. Την επόμενη μέρα της δημοσίευσης της καταγγελίας εδώ, στις 6 Σεπτεμβρίου, δημοσιεύτηκε απάντηση σ' αυτή στην εφημερίδα Ριζοσπάστης -- όργανο, ως γνωστόν από την μόνιμη προμετωπίδα της, της ΚΕ του ΚΚΕ. Προτού ασχοληθώ με την απάντηση αυτή, και με δεδομένη την συζήτηση που έγινε για το θέμα εδώ και στο ιστολόγιο granma, θεωρώ αναγκαίο να διευκρινήσω ορισμένα πράγματα προκαταρκτικά.

1. Οι ανακλαστικές αντιδράσεις ένθεν κακείθεν όταν ανακύπτει θέμα για το ΚΚΕ είναι όσο συνηθισμένες όσο είναι και στείρες: αφενός, οι αριστεροί σχηματισμοί εκτός ΚΚΕ βρίσκουν την ευκαιρία για ουσιαστικά καθαρά μικροκομματική αντιπαράθεση, χωρίς να τούς απασχολούν όμως εξίσου κριτικά τα εν οίκω τους· αφετέρου οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ, στηριζόμενοι στο ανακλαστικό των αντιδράσεων των πρώτων, οχυρώνονται πίσω από την δική τους ανακλαστική αντίδραση, η οποία συνοψίζεται στην πρόταση ότι η όποια καταγγελία έχει κομματικές σκοπιμότητες, είναι κακόβουλη, είναι αντικομμουνιστική, κλπ. Ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά δεν συνεισφέρει κάτι με τον τρόπο αυτό στην βελτίωση πεπραγμένων και συμπεριφορών στο Κομμουνιστικό Κόμμα, που για τον υποφαινόμενο είναι ουσιώδους σημασίας ζήτημα και ο μοναδικός νόμιμος στόχος της όποιας κριτικής.

2. Είναι αναμφισβήτητα σωστό ότι οι κριτικές στο ΚΚΕ, ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετες, μπορούν πολύ εύκολα και γρήγορα να καταλήξουν στα χέρια αντικομμουνιστικών ιδεολογικών πρακτικών, και το ίδιο συνέβη και με την καταγγελία για την οποία κάνουμε λόγο εδώ. Είναι γεγονός ότι αναδημοσιεύτηκε σε μια σειρά ιστότοπων που όχι απλώς δεν εκφράζουν την κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά προωθούν θέσεις από δεξιόστροφες ως ακροδεξιές. Κατά συνέπεια, η συζήτηση των όποιων καταγγελιών στην κομμουνιστικά προσκείμενη πτέρυγα του διαδικτύου πρέπει να γίνεται με προσοχή, με αυτοκριτική διάθεση και αντίληψη για τις δυνητικά αρνητικές συνεπαγωγές ορισμένων θέσεων ή πρακτικών κριτικής, και με μέτρο. Οι καιροί είναι ιδιαίτερα πονηροί, και το να συζητιούνται ορισμένα πράγματα ανοιχτά μέσα στο πλαίσιο ενός κομμουνιστικού προσανατολισμού προϋποθέτει  την ανάλογη υπευθυνότητα.

3. Είναι εξίσου αναμφισβήτητο, τουλάχιστον για τον υποφαινόμενο, ότι στις περιστάσεις του παρόντος ένα κακό, δυσλειτουργικό ή προβληματικό ΚΚΕ είναι προτιμότερο από κανένα ΚΚΕ, όπως και μια παρηκμασμένη και γραφειοκρατικά αποστεωμένη μπρεζνιεφική ΕΣΣΔ θα ήταν για πολλά θέματα και από πολλές απόψεις προτιμότερη από την σημερινή Ρωσία. Συμμερίζομαι, για τον λόγο αυτό, την υπερηφάνεια των μελών και υποστηρικτών του ΚΚΕ για το γεγονός ότι είναι, στις σκοτεινότατες περιστάσεις της εποχής μας, το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα στην ηπειρωτική Ευρώπη, και αποδέχομαι ότι η επιβίωση του στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 ήταν τρομερά δύσκολη και δεν θα είχε επιτευχθεί εάν δεν γινόταν αρκετές εκπτώσεις σε ζητήματα πολιτικής ακεραιότητας και πρακτικής ηθικής.

4. Θεωρώ επίσης αναγκαίο να προσθέσω ότι η ιστορία μάς έδειξε πώς η συντριπτική πλειοψηφία όσων δεν δέχτηκαν τους συμβιβασμούς αυτούς στο όνομα μιας "καθαρότερης" ή "λειτουργικότερης" κομμουνιστικής ιδεολογίας κατέληξαν να κάνουν πολύ περισσότερες ιδεολογικές εκπτώσεις για να επιβιώσουν κομματικά και έχουν σήμερα σχεδόν (αν όχι εντελώς) εξαντλήσει --και σε χρονικό διάστημα ρεκόρ-- τις όποιες ελπίδες για "αναγέννηση" ή "ανανέωση" της κομμουνιστικής αριστεράς που συνόδεψαν την γέννηση τους· όσοι δεν παραδόθηκαν στον καθαρό οπορτουνισμό, από την άλλη, βυθίστηκαν στους ναρκισσισμούς της ήσσονος διαφοράς και την αυτο-ικανοποίηση του σεχταρισμού και δεν έχουν προσφέρει παρά ελάχιστα στο λαϊκό κίνημα σε μια περίοδο έκτακτης ανάγκης για κομμουνιστική συσπείρωση και αποφασιστικότητα. Άλλος ένας λόγος για να είναι κανείς πολύ προσεκτικός και φειδωλός όταν αποφασίζει να ασκήσει κριτική στο ΚΚΕ.

5. Αν όμως, τέλος, αποδεχτεί κανείς παθητικά την αρχή "ακόμα και ένα κακό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι προτιμότερο από κάθε διαθέσιμη αριστερίστικη ή πρόδηλα ρεφορμιστική εναλλακτική" τότε πολύ απλά θα καταλήξει με ένα χειρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα από αυτό που σήμερα έχει. Και αν η κριτική δεν είναι πάντα ούτε καλοπροαίρετη ούτε θετική στην κατάληξή της, είναι ωστόσο υπό προϋποθέσεις απαραίτητη εάν το Κομμουνιστικό Κόμμα θέλει να επιβιώσει της εποχής που έχει μπει και άρα να έχει κάτι να πει σε αυτή την εποχή -- κάτι αξιόπιστο και στοιχειωδώς ελπιδοφόρο. Η προσωπική μου αίσθηση, από την απάντηση του Ριζοσπάστη και από σχόλια που είδα, είναι ότι η δικαιολογημένη υπερηφάνεια για την επιβίωση κάτω από πολύ δύσκολες ιστορικές και οργανωτικές περιστάσεις μετατρέπεται εύκολα σε αλαζονεία, και η αλαζονεία δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος για τους κομμουνιστές. Εάν το ΚΚΕ έχει αρκετό δίκαιο να νιώθει ότι δεν έχει σε τίποτε να απολογηθεί σε άλλους σχηματισμούς της αριστεράς στην Ελλάδα, τούτο δεν σημαίνει ότι επίσης δεν χρωστάει κανένα λογαριασμό σε κανέναν εκτός κόμματος, νοουμένου ότι εξασφαλίζει επίσης ταυτόχρονα την αποσιώπηση κάθε διαφωνίας εντός. Το ΚΚΕ κρίνεται από τον εργαζόμενο λαό όπως κρίνονται όλα τα κόμματα, και κρίνεται με τα δικά του ελαφρυντικά και τις δικές του αυξημένες απαιτήσεις ως ένα κόμμα με συγκεκριμένη ιστορία, συγκεκριμένο ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου και συγκεκριμένη δεδηλωμένη πολιτικο-ιδεολογική αντζέντα. Αυτό ούτε μπορεί να το αποφύγει ούτε πρέπει να το αποφύγει· αντίθετα, πρέπει να το αντιμετωπίσει με θάρρος αλλά και με συναίσθηση των δικών του ιστορικών ευθυνών. Για να το κάνει αυτό με κάποιο βαθμό επιτυχίας, πρέπει να απεμπολήσει κάθε ίχνος "αφ υψηλού" θεώρησης των μη ενταγμένων σ' αυτό και κάθε, ούτως ή άλλως εντελώς στρεβλή και εσφαλμένη, εντύπωση της ανωτερότητάς του ως κομματικού οργανισμού από το ίδιο το εργατικό κίνημα, το οποίο είναι η ιστορική μήτρα του ΚΚΕ και παραμένει η μοναδική πραγματική ζωογόνος πηγή για το μέλλον του.