Κανένα λάικ για τον Κιμ

 

Yπήρξαν και υπάρχουν αριστεροί και αναρχικοί που δίνουν τον καλό αγώνα στο πλάι του εθνικού κορμού: για τη συνέχιση της αποικιοκρατίας, την υπερίσχυση του ιμπεριαλισμού, στο τέλος, ενάντια στη διεύρυνση της ελευθερίας των ανθρώπων.

Αλλά ας πούμε διάφορα άσχετα. Έχετε προσέξει ότι ο προσπορισμός κέρδους ή η απόσπαση οφέλους ξυπνά ενοχικά αντανακλαστικά σε μια μεγάλη μάζα, ίσως και πλειοψηφία ανθρώπων; Θα έλεγα ότι είναι μια στάση που απαντάται πιο συχνά στην αριστερά, αλλά όχι αποκλειστικά. Πχ, το να πει ο Γεωργιάδης ότι η Καρυστιανού θέλει να ακολουθήσει πολιτική καριέρα, είναι κάτι που μπλοκάρει πολλούς, κάτι που θα φέρει τους πιο άδολους, τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους σε θέση απολογίας. Υποκρύπτει και ταυτόχρονα παίρνει ως δεδομένο το εξής: η πολιτική μεταφράζεται σε προσωπικό όφελος. Το οποίο είναι για τον Γεωργιάδη και τους ομοίους του δικαίωμα, για τους άλλους όνειδος. Λέει πολλά για τους ανθρώπους κάτι τέτοιο. Πρώτα από όλα, λέει ότι μόνο επιφανειακά οι νεοφιλελεύθερες, ατομιστικές αξίες έχουν ευρεία αποδοχή. Βέβαια, δεν υπάρχει για την ώρα αντίπαλη αφήγηση τέτοια που να καθιστά την περιφρόνηση του κέρδους πολιτική, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 

Το άλλο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε και που έχει μια πολιτική σημασία την οποία τη γνωρίζουν καλά και την παίζουν στα δάχτυλα οι περί την εξουσία, είναι ότι οι άνθρωποι -οι περισσότεροι άνθρωποι- θα σου δώσουν με χαρά αυτό που θα τους ζητήσεις και θα νιώσουν άσχημα, θα έρθουν σε μειονεκτική θέση όταν θα χρειαστεί να απαιτήσουν. Είναι μια συμπεριφορά που θα έχει σίγουρα την εξελικτική της σημασία, θα έχει βοηθήσει το είδος αλλά φαίνεται να δυσχεραίνει την επιβίωση των ατόμων. Δείχνει με έναν τρόπο ανεπίκαιρη, απαρχαιωμένη, ηλίθια. Έχει καταγραφεί στα θρησκευτικά κείμενα, έχει καταγραφεί επίσης στον «Ηλίθιο» του Ντοστογέφσκι

Το γνωρίζουν, και το χρησιμοποιούν σαν εργαλείο χειραγώγησης:

οι πολλοί χαρίζουν ευχαρίστως τη δέσμευσή τους σε μια υπόθεση που δεν θα τους ωφελήσει. Η αρνητική χειραγώγηση, η χειραγώγηση στην αποδέσμευση είναι πιο εύκολη. Ακόμα και αν δεν φέρνει ενεργή στράτευση, είναι εύκολο να αδρανοποιήσεις, να στερήσεις την ενεργή στράτευση από τον αντίπαλο. Πρόσφατα πολιτικά παραδείγματα, είναι εκείνη η φμπ σελίδα που είχε ψαρώσει πολλούς αριστερούς που θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο: «δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά». Ήταν πιο εύκολο να πάρεις μαζί σου κάποιον στην αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά να τον βάλεις να στηρίξει τον Μητσοτάκη. Στην τελική, απευθυνόταν σε ένα άλλο κοινό που δεν θα ψήφιζε Μητσοτάκη, και επίσης ήταν και είναι άλλοι οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά της γκρίζας προπαγάνδας, είναι ας πούμε «απογοητευμένοι» ή «σκεπτικιστές» αριστεροί ή αναρχικοί.

Παρόμοια πολύ έξυπνοι ήταν εκείνοι που τσίμπησαν με την ημίγυμνη κοπέλα στο Ιράν, που δεν ήταν ωστόσο αρκετά έξυπνοι ώστε να διαγνώσουν το σχεδόν φασιστικό, οριενταλιστικό μοτίβο των σκίτσων της με γαλλική μυτούλα ημίγυμνης damsel in distress, σε αντιδιαστολή με τις Ιρανές μαυροντυμένες με γαμψή μύτη. Ούτε τόσο έξυπνοι βέβαια ώστε να ενώσουν τρεις τελίτσες: να συσχετίσουν 

• α)ποιοι ελέγχουν τα σόσιαλ και την προπαγάνδα,
• β) ποιοι έχουν σκοπό την γενοκτονία των Παλαιστινίων και
• γ) τον πόθο του Ισραήλ να καταστρέψει το Ιράν.

Είναι ένα μοτίβο που βλέπω να επαναλαμβάνεται και που έχει μια σχετική επιτυχία στα σόσιαλ. Η αποδόμηση του εθνικού εχθρού, η αποκάλυψη ότι δεν είναι κάτι που δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι είναι, για να αποκρύψει ότι το ΝΑΤΟ είναι ακριβώς αυτό που είναι: Ο Πούτιν δεν είναι κομμουνιστής, η Χαμάς είναι ισλαμιστική οργάνωση, το Ιράν στηρίζει τους Παλαιστίνιους όχι με ανθρωπιστικά κίνητρα, οι αποστολές των Κουβανών γιατρών πληρώνονται. Είναι μεγάλος ο πειρασμός να μιλήσει κανείς για μια εύκολα χειραγωγούμενη, αφελή μάζα και για πονηρούς που τη χειραγωγούν πατώντας ακριβώς σε αυτό: εγώ είμαι απέναντι, εγώ δεν έχω προσωπικό κέρδος, δεν είμαι με κόμμα, δεν είμαι με κάποια πλευρά. Είμαι αντικειμενικός αδέσμευτος και όλα τα α- και τα αντι- του κόσμου. Είμαι ο Πανούσης και όχι ο Νταλάρας (δεν θέλω βέβαια να παραβλέψω πόσο δίκιο είχε ο Τζιμάκος για τις συναυλίες του Νταλάρα με τη συμφωνική του Ισραήλ, άλλο είναι το πόιντ).

Είναι μια στάση η οποία φαίνεται οικεία σε ένα πολύ μειοψηφικό αλλά με κάποια ορατή επίδραση κομμάτι κόσμου που έχει διαπαιδαγωγηθεί σε μια αριστερά που εν πολλοίς έμεινε στεγνή από τα βρωμόνερα της εξουσίας αλλά εξίσου στείρα και παρθένα. Ίσως απηχεί και την έλλειψη κάποιας πολιτικής δύναμης, περισσότερο κάποιας ιδεολογίας που να εκφράζει μια πολιτική λαϊκής χειραφέτησης.

Στην πραγματικότητα, ο 20ός αιώνας υπήρξε πλούσιος από εγχειρήματα λαϊκής αυτοδιάθεσης· οι Γάλλοι πήραν πόδι από την Αλγερία και την Ινδοκίνα, η Κίνα έβγαλε 1 δις κόσμο από την φτώχεια, παρέχοντας ένα επίπεδο ζωής καλύτερο από των Η.Π. και με ασύγκριτα μικρότερες κοινωνικές ανισότητες. Η Ρωσία πάλι, έγινε για δεκαετίες η δύναμη που έκανε εφικτή την ένοπλη απελευθέρωση των λαών των αποικιών, επέτρεψε και σε εμάς εδώ στη Δύση και στη σχεδόν Δύση να σπουδάσουμε, να πάμε διακοπές σε νησιά, να ζήσουμε ανθρώπινα. Η Βόρεια Κορέα πάλι ήταν σε μια κατάσταση όχι καλύτερη από τη Γάζα το 1950. Καταλαβαίνω ότι αυτό απέχει πολύ από το όραμα των ντόπιων επαναστατών που δεν έκαναν καμία επανάσταση, αλλά μια πραγματική επανάσταση με χιλιάδες αδυναμίες είναι απείρως προτιμότερη, έχει απείρως μεγαλύτερη επίδραση στον κόσμο από μια μη επανάσταση. Καταλαβαίνω τους δυτικούς διανοούμενους της ακαδημαϊκής απελευθέρωσης. Στην τελική τα κίνητρά τους είναι συνήθως ένα καλύτερο ατομικό πλασάρισμα, πολλές φορές και μια επαγγελματική αποκατάσταση σε έναν από τους οργανισμούς που προάγουν δυτική ελευθερία.

Ευτυχώς, οι Παλαιστίνιοι θέλουν να ζήσουν και αντιστέκονται με την όποια ιδεολογία βρίσκουν εύκαιρη, αφού οι χιλιαστές της επανάστασης δεν πήγαν εκεί να τους βάλουν τα γυαλιά. Ευτυχώς, η Ρωσία έχει απωθήσει νικηφόρα την επέκταση του ΝΑΤΟ. Ευτυχώς, ο Τραορέ δεν περιμένει ούτε από την ελληνική αριστερά, ούτε από τον Σάντερς. Οι Αλγερινοί δεν περίμεναν να ξυπνήσει ο Καμί, ο Κιμ γράφει στα αρχίδια του τις απόψεις δυτικών φιλελεύθερων για το κούρεμά του. 

Δεν ξέρουν τι χάνουν, οι μαλάκες. Κανένα λάικ για τον Κιμ. 

Πηγή: Κοσμοδρόμιο