-Επεσαν από τα σύννεφα;

Αλήθεια, αυτοί που φρίττουν για όσα καταμαρτυρούνται στον Λιγνάδη, έχουν περάσει ποτέ βραδινές ώρες από την πλατεία Βάθη; Δεν μπορεί να μην είδαν παιδιά με σκούρο χρώμα (προσφυγόπουλα δηλαδή) να κάνουν πιάτσα. Ποιος τους έμαθε την πιάτσα; Ποιοι είναι οι πελάτες που περνούν με τ’ αυτοκίνητα και τα παίρνουν από την πιάτσα για να πάνε σε πολυτελή διαμερίσματα, σε βίλες και σε σουίτες ξενοδοχείων; Αν ήθελε η Ασφάλεια δεν μπορούσε να πιάσει μερικούς από αυτούς τους λεφτάδες παιδεραστές, που εκμεταλλεύονται τη φτώχεια και την απόγνωση κακοποιώντας παιδιά;

Το φαινόμενο δεν είναι, βέβαια, ειδικά ελληνικό. Eδώ στη γειτονική Ιταλία ολόκληρος πρωθυπουργός οργάνωνε τα διαβόητα «μπούνγκα-μπούνγκα πάρτι», με ναρκωτικά και κορίτσια στα οποία υποσχόταν καριέρες στον τηλεοπτικό του όμιλο. Στις ΗΠΑ, ο Χάρβεϊ Επστάιν έστησε ολόκληρη αυτοκρατορία τροφοδοσίας της επιχειρηματικής ελίτ με ανήλικα (στο τέλος αυτοκτόνησε ή τον αυτοκτόνησαν, γιατί ήξερε πολλά). Να θυμίσουμε τον Ντομινίκ Στρος-Καν, το «αφεντικό» του ΔΝΤ, που προαλειφόταν για πρόεδρος της Γαλλίας; ‘Η να θυμίσουμε το σκάνδαλο Ολιβιέ Ντιαμέλ (διάσημου πολιτικού σχολιαστή, πρώην ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος και προέδρου του Εθνικού Ιδρύματος Πολιτικών Επιστημών), που ασελγούσε στον ανήλικο γιο της συζύγου του (από το γάμο της με τον πρώην υπουργό Μπερνάρ Κουσνέρ), γεγονός που αποκάλυψε σε βιβλίο της η δίδυμη αδελφή του θύματος, Καμίλ Κουσνέρ; Η υπόθεση αυτή έχει και μια ομοιότητα με την υπόθεση Λιγνάδη: πολλοί (και διάσημοι) στους παριζιάνικους πολιτικούς και διανουμενίστικους κύκλους γνώριζαν, αλλά επικρατούσε ομερτά.

Να μιλήσουμε, μήπως, για τη «βιομηχανία» του σεξοτουρισμού, εγκατεστημένη σε χώρες έσχατης φτώχειας (Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Ινδονησία, Ινδία κ.ά.), όπου καταφεύγουν οι παιδεραστές όλου του κόσμου για να σακατέψουν παιδικές υπάρξεις; ‘Η για τη μεταφορά του «εμπορεύματος» στις καπιταλιστικές πρωτεύουσες της… πολιτισμένης Δύσης, για να μη χρειάζεται να τρέχουν στον «τρίτο κόσμο» οι διεστραμμένοι, κάθε φορά που θέλουν να ικανοποιήσουν τις εγκληματικές ορέξεις τους;

Και βέβαια, να μην ξεχάσουμε την Καθολική Εκκλησία. Αυτό το ευαγές ίδρυμα, με τα πλοκάμια του απλωμένα σε όλη την υφήλιο, που επί δεκαετίες έκρυβε τη σεξουαλική κακοποίηση χιλιάδων παιδιών από τους ταγούς της, που κατά τα άλλα απευθύνονται στην κοινωνία με υψωμένο το δάχτυλο, στηλιτεύοντάς την για τα αμαρτήματά της.

-Ποια κάθαρση;

Μόνο σε ένα χώρο βουτηγμένο στη βρομιά μπορούν να ανθίσουν δηλητηριώδη φυτά, γράψαμε στην πρώτη αναφορά μας στο θέμα. Ναι, απαιτούμε να πληρώσουν οι Λιγνάδηδες. Δεν έχουμε, όμως, αυταπάτες. Νέοι Λιγνάδηδες θα εμφανιστούν. Οχι μόνο στον καλλιτεχνικό ή τον αθλητικό χώρο, όπου χτίζονται καριέρες με μεγάλη ή μικρότερη προβολή, αλλά σε κάθε εργασιακό χώρο, όπου οι σχέσεις εξουσίας επεκτείνονται μέχρι τον σεξουαλικό εκβιασμό και το βιασμό.

Τα κινήματα τύπου #metoo λειτουργούν σαν ηλεκτρική σκούπα σ’ ένα χώρο με ανοιχτά παράθυρα. Ρουφάνε τη σκόνη, καθαρίζουν προσωρινά το πάτωμα, για να έρθει και να κατακαθήσει νέα σκόνη από τα ανοιχτά παράθυρα. Σε κάποιους μπορεί να φανεί… παλιομοδίτικο, αλλά κάθαρση μπορεί να υπάρξει μόνο όταν εξαφανιστεί ο μεγάλος τροφοδότης αυτών των αρρωστημένων φαινομένων: ο καπιταλισμός. 

Καπιταλισμός και κοινωνία ισότητας είναι έννοιες ασύμβατες. 

[...]

Πηγή: Κόντρα (απόσπασμα)